Bloggang.com : ความคุ้นเคยที่หายไป : เพราะมีเธอบนโลกใบนี้

เพราะมีเธอบนโลกใบนี้

ท่ามกลางความห่างไกล
เวลาสำหรับฉันและเธอ อาจดูเหมือนช่างสั้นเหลือเกิน
วงโคจรของชีวิต ระหว่างเราสวนทางกันเสมอ
ฉันไม่รู้ว่า ...จากวินาทีนั้นที่เราได้สบตา
จะเป็นวันแรกและวันสุดท้ายที่เราได้พบกันหรือเปล่า
ฉันเคยหวั่นกลัวที่สายลมจะพัดพาเราให้ห่างไกลไปตลอดกาล

ฉันรู้เพียงว่า...
ความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอจากวันแรกจนนาทีนี้และวันต่อ ๆ ไป
ความหมายมันเพิ่มมากขึ้นทุกครั้งเมื่อฉันคิดถึงเธอ
ไม่ว่าเธอจะรับรู้หรือไม่ก็ตาม
ฉันอยากบอกว่า...ไม่ว่าเราจะห่างไกลกันเพียงใด
เธอจะอยู่ในใจฉันตลอดไป ทุกความเคลื่อนไหวใจฉันจะมีเธอ
ในองศาที่แตกต่าง อาจมีค่ำคืนหนึ่งที่ได้มองดาวดวงเดียวกัน
อาจมีเวลาที่ได้มองฟ้าและคิดถึงกันบ้างก็สุขใจ

สำหรับฉันแล้ว...เธอไม่ใช่คนอื่น หรือคนนอกสายตาเลย
จำได้ไหมที่ฉันบอก
ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้เขียนอะไรถึงเธอ
บางครั้งความคิดถึงมันก็ทรมาน แต่ความห่างไกลยิ่งทรมานกว่า
ฉันจึงจำเป็นต้องเขียน หลายถ้อยคำ ให้เธอได้รับรู้
ว่าฉันคิดถึงเธอเพียงใด

ถ้าฉันไม่ได้รู้จักเธอ
ฉันคงไม่ได้รับรู้ถึงมิตรภาพดีดีหลายอย่าง
แม้มันจะเป็นความผูกพันที่เงียบเหงาก็ตาม
แต่ก็ทำให้ฉันมีความสุขนะ
ถ้าไม่มีเธอ...ฉันก็ไม่รู้ว่า
จะมีใครมาคอยรับฟังฉันยามอ่อนล้า
จะมีใครที่ทำให้ฉันยิ้มได้
ใครที่ทำให้ฉันมีกำลังใจในการก้าวต่อไป
ใครที่เติมความเข้มแข็งให้ฉัน
ใครที่ทำให้รู้ว่าความรักมีค่าเพียงใด
ขอบคุณนะ...ที่เธอเดินเข้ามาในชีวิตของฉัน

จากนี้ไป
ไม่ว่าเวลาของความรักจะยาวนานไหม
แค่เพียงเสี้ยวเวลาที่เคยได้รับรู้ถึงความรู้สึกว่ารักกัน
มันก็มีคุณค่า และมีความหมาย เพียงพอกับฉันแล้ว
ในวันนี้เธอรู้ไหม
ฉันดีใจแค่ไหนที่ได้รู้จัก ได้พบเธอบนโลกกว้างใหญ่
และได้มีวันดีดีที่...ฉันรักเธอ...