ต้นสายและปลายเมฆ

ไม่รู้จะอัพบล๊อกอะไรดีครับ ????

ไม่ใช่ว่าไม่มีรูปจะลง ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องจะเขียน
แต่งานหนักจนอารมณ์ไม่บรรเจิด พ่อแม่พี่น้องมากันเพียบ เเบบไม่เคยเป็นมาก่อน ส่งผมให้งานท่วมหัว(เนี่ยะ ติดงานเจ้ อีกสองสามงาน ถ้าไม่รีบทำคงโดดกินหัว) แต่เจ้บอกให้ผมอัพ เบื้องหลังแก้วน้ำคุยกัน ของเจ้ ได้้ๆๆๆๆๆ ผมอัพให้ เจ้าชายจัดให้


เราเริ่มทริปกันอย่างที่เจ้ว่า เกือบสิบเอ็ดโมงเช้า ขับรถ ต๊อกๆๆๆ จากอุบลข้ามไป อำเภอวารินชำราบ และออกไปเส้น ถนน อุบล-เดชอุดม เพื่อไปยังเป้าหมาย แรกที่เราจะไปกันนั่นคือ อุทยานแห่งชาติ ภูจองนายอย อ.นาจะหลวย จังหวัดอุบลฯ

ภูจองนายอย อ่านว่า ภู-จอง-นา-ยอย แปลว่า ภู(เขา) ต้นจอง(ต้นสำรอง) เอ่อ เเล้วเราทำไมไม่ถ่ายรูป ต้นจองมาให้ชมหว่า งง....ตัวเอง สงสัยต้องไปใหม่ ยังไม่จบนี่ นายอย เพี้ยนมาจาก น้ำย้อย รวมเรียกว่า "ภูจอง-นายอย" ซึ่งอยู่ใน อำเภอนาจะหลวย จ.อุบลราชธานี

เราไปเที่ยว น้ำตก ถ้าบักเตว เอ้ยยย น้ำตกห้วยหลวง



น้ำตกห้วยหลวงเป็นน้ำตกที่ผมชอบมากครับ เพราะ ผมเพิ่งเคยมาเล่นน้ำตก ที่มี หาดทรายให้เล่นด้วยเนี่ยะ โอ้สวรรค์ชัดๆๆ



ตัวน้ำตกค่อนข้างสูง ดังนั้นน้ำที่ตกลงสูงแอ่งจึงดังกระหึม และกระจายเป็นฝอยเหมือนฝนตกเลยทีเดียว



แถมมีเจ้าผีเสื้อเเสนสวยค่อนข้างเยอะพอสมควร แต่วันที่ผมไป ฝนเพิ่งพรมไปหมาดๆๆ เจ้า เนยบินแสนสวย(Butterfly) เลยน้อยกว่าปกติไปนิดหน่อย 555 รูปผีเสื้อ สีดำสองตัวนี้ ตอนที่ผมถ่าย เเละเล็งอยู่นั้น แม่ซินเดอร์เซ่อซ่า คนงามจากทุ่งกระเจียวก็สร้างวีรกรรม ตุ๋ม จ๋อม กับ Ixus ตัวน้อย ของผม โดยที่ผมไม่รู้เรื่อง พอหันมาอีกที ซินเดอเซ่อซ่าทำหน่้าซีดเชียว เจ้าของกล้องยังเฉยๆๆ งงๆๆ อยู่เลย



ส่วนนี้เจ้าผีเสื้อแมลงวันสีเหลืองตัวน้อย กว่าจะจับมันเข้ากล้องเล่นเอาหอบ เพราะเธอไม่อยู่กับที่เลยซักที

และน้ำตกจุ๋มจิ๋ม หรือ น้ำตกโพนละออ อันสวยงาม ไม่อธิบายมากนะครับ เพราะเจ้พล่ามมาเยอะ



น้ำตกจุ๋มจิ๋ม แม้ไม่อลังการเท่าห้วยหลวง หากแต่คนน้อยกว่ามาก บรรยาการร่มรื่นชวนให้นอนพักมากๆๆครับ



ลำธารหลายน้ำไหลเอื่อยริน ได้ยินเสียงน้ำตกห้วยหลวงคำรามดังไกลๆ



สายน้ำตกลงมาเป็นม่านบางๆๆ สามารถว่ายไปตรงบริเวณน้ำตกได้ แต่ว่าผมไม่ได้ลง เพราะไม่อยากเปียก



ฝนเริ่มพรมพรำลงมาครับ อำลาน้ำตกจุ๋มจิ๋ม เดินกลับไปที่น้ำตกห้วยหลวง



กับน้ำตกห้วยหลวง รูปสุดท้ายก่อนเดินกลับขึ้นมาครับ
หลังจากนั้น ไม่มีรูปนะครับ เพราะอาการแย่มาก รีบขึ้นมาจากน้ำตก เพราะฝนลงเม็ดอย่างรุนเเรง ผลก็คือ เจ้เป็นลม ส่วนผมพอขึ้นถึง บนที่ทำการก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปอ้วกอย่างเร่งด่วน ส้มต่ำ และ บันได เจ็ดร้อยกว่าขั้น ทำพิษครับ

ข้อมูลน้ำตก แนะนำให้ไปอ่าน ที่บล๊อกเจ้นะครับ คลิ๊กที่รูปเลยนะครับ ละเอียดมากทีเดียว





จากนั้นเราขับรถตามแสงตะวันกันออกมาจากบริเวณน้ำตก และอุทยาน
เพื่อเข้าตัวอำเภอน้ำยืน







กะว่าจะไปหาอะไรอร่อยๆ กิน หรือหาเจ้ามือเลี้ยง แต่ด้วยความเย้ายวนจากเเสงพระอาทิตย์ตกตอนเย็น (เพราะไม่มีปัญญาตื่นเช้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้น) ทำให้ผมตัดสินใจไปที่บ้านบุเปือย

ต้นไม้ระหว่างทางครับ เริ่มถ่ายรูปได้อาการเริ่มดีขึ้น และเจ้เป็นคนขับรถ 555 ผมเลยสามารถถ่ายรูประหว่างทาง ได้บ้าง (หลังจากที่มีเจ้ถ่ายรูปคนเดียวมาตลอดทาง)



ระหว่างก็มีต้นไม้งามตัดแสงตะวันให้ชมมากมาย



รู้สึกว่า ทุกทริปขอมผมและเจ้ วิ่งตามตะวันกันตลอด เพราะเที่ยวเเวะโน่น แวะนี่ตลอดเวลา จนเกือบไม่ทันแสงสวยงามยามเย็นสักที




ใกล้ถึงบุเปือย เเล้วครับ แต่ เหลือบไปเห็น ร้านอาหาร เเละเขียนว่ามุมกาแฟน เอะ ไปนั่งท่าจะดี

จ้อดดดดดดดดดดดดด....................... เจ้ เเวะเข้าไปที่นี่นั่น เจ้ เข้าไปโลด

แล้วเราก็ถึงได้รู้ครับ ว่าเราโชคดีมาก เหมือนถูกล๊อตเตอรี่ มีที่พักทานอาหาร พร้อมวิวงามๆๆ ให้พักผ่อนก่อนที่เราจะไปชมกุ้งกันต่อ ตอน ทุ่มกว่าๆๆ สองทุ่ม

แต่มันเกินที่เราหวังไว้ไปมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะที่นี่คือ สวรรค์บนดินชัดๆๆ



แสงตะวันใกล้ตกดิน จับแนวขอบฟ้า ยาวไกลสุดลูกหูลูกตา วิวพานอรามา คราวนี้ พานารามา จริงๆๆ น่าจะเกือบ 180 องศา รอบตัวเราที่เห็น ขอบฟ้า โอ้ที่นี่สวรรค์ชัดๆๆครับ



ข้างหน้าเป็นไร่มันสำปะะหลังที่ยาวสุดลูกหูลูกตา มีพระอาทิตย์ตกให้เชยชมเเสงยามเย็น อันเงียบขรึม



สาวน้อยท่ามกลางแสงพระอาทิตย์ยามเย็น



อีกครั้งครับ แบบไม่ต้องบรรยาย กับแสงยามพลบค่ำ







แสงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า



หมู่เมฆก่อตัวเป็นรูปร่างประหลาด คล้าย ตัวอะไรสักอย่างเหมือนเสือ พ่นไฟอกจากปาก

ผมนั่งเล่นดูแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ค่อยอ่อนแสงลงเรื่อยๆๆ
ก็เลยเอาน้ำเย็นใส่แก้วมาจิบแล้ววางแก้วไว้



แสงสีทำให้แก้วดูงดงาม



เจ้ปุ้งกี้ เฮ้ไหนเอามาวางสองใบสิ ใบเดียวดูเหงาๆๆยังไงก็ไม่รู้



เลยกลายเป็นแก้วสองใบคู่เคียง ดุจเหมือนแก้วมันคุยหยอกล้อกันท่ามกลางแสงอาทิตย์



แก้วพี่แก้วน้อง หรือ จะมองเป็นแก้วคู่รัก เหอๆๆๆ (ตอนนี้ผมโสดแบบเท่ห์ๆๆ ดีกว่า)



ลองทายครับว่า นี่ใคร
......


......




......






...................




ช่ายครับ เจ้เอง เจ้ปุ้ง แห่งบล๊อก poongie



เห็นเจ้ถ่าย แก้วน้ำ ผมเลยหลีกมาถ่ายใบไม้แทน เงาใหญ่ๆๆข้างหลังนั่นก็เจ้แหละครับ



ใบไม้สีเขียวย้อนแสง

และเเล้วอาหารของเราก็มาซะทีครับ เนื้อย่างเกาหลี หรือ หมูกระทะนั่นเอง



ร่ำลากับภาพงาม ของรีสอร์ทสวรรค์ แห่งบ้านบุเปือย









เมื่อแสงอาทิตย์สุดท้าย ลาลับขอบฟ้า หมู่เมฆก็ลับหายไปกับสายตา เราก็เตรียมไปต่อครับ ที่ ลานพันรู เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ายอดโดม ต.โดมประดิษฐ์ อ.น้ำยืน จ.อุบลฯ ตามลิ้งไปดูตอนจบของทริปนะครับ แต่แปะไว้ก่อนบล๊อกนี้เสียอีก คลิ๊กที่รูปเลยนะครับ กับ ปิศาจตาแดงแห่งลานพันรู

Create Date : 18 กันยายน 2553		52 comments
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2556 11:21:10 น.
Counter : 3141 Pageviews.
Share Tweet