:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ 25 ::

วันหนึ่งในเดือนมิถุนา
ภาพหนึ่งที่ฉันคงจำมันไปชั่วชีวิต คือภาพสายตาคู่นั้น หลายๆ คนอาจดูตลก และไม่เชื่อ กับเรื่อง Love at first sight ใช่ .... รักแรกพบ และฉันเองก็ไม่เคยเชื่อมันเลย แต่สายตาคู่หนึ่งที่ดึงดูด นั่นมันคืออะไร ทำไม ทำไมนะ
เรากลับนั่งมองมันจน และมองมันจนไม่วางตา ได้ทุกๆ วัน
รูปร่างหน่้าตา ธรรมดา ไม่ได้มีอะไรพิเศษ หากแต่ฝังลึกลงไปในใจ อย่างที่ลบเลือน มันไม่ได้เลย บุคลิก การพูดจา รอยยิ้ม มันไม่ได้มองเเล้วโลกเป็นสีชมพู หรือ มองแล้วราวกับดอกไม้ผลิบานในหัวใจ หากแต่ มันประทับใจอยู่เงียบๆ ในมุมหนึ่งของหัวใจ อย่างลบเลือนมันออกไปไม่ได้
ฉันกับเธอช่างเหมือนห่างไกล ราวกับเหมือนมีกระจกกั้นระหว่างเราเอาไว้ แต่.... แต่เธอรู้ไหม สิ่งนั้นที่เกิดขึ้นระหว่างเราในความเงียบของหัวใจนั้น ฉันไม่เคยรู้เลยว่ามันคืออะไร
ฉันมีหน้าที่ของฉัน เธอมีหน้าที่ของเธอ
แต่ยังไม่เคยมีคำว่าเรา
ฉันได้แต่แอบมองเธอข้างเดียวหรือเปล่านะ ???
ฉันเคยถามตัวเอง
แต่สิ่งที่รู้สึกมัน มากกว่านั้น ความรู้สึกที่มี ฉันไม่ได้หลอกตัวเอง
เธอยิ้มให้ฉัน ฉันมั่นใจ เธอรู้สึกกับฉันมากกว่า แค่คนรู้จักกัน

สายลมเย็นแห่งเดือนพฤศจิกา

น่าแปลก จากที่คนเคยรู้จัก จากคนที่เคยทักทาย จากสิ่งที่มันเป็นเหมือนเพียงความฝัน หรือเพียงภาพลวงตา เธอยืนอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงหน้าฉันเเล้ว ความรู้สึกที่มีนั้น มันยิ่งกว่าคำที่บรรยายได้
จากฝัน ก็กลายเป็นมากกว่าฝัน ฝันกลายเป็นจริงขึ้นมา....
ก้อนหินทุกก้อน คลื่นทุกลูก ต้นไม้ทุกต้น ที่ฉันได้สัมผัส มันคือ ความรักที่ฉันมีให้เธอได้อย่างเต็มปรี ความรักของเราสองคนนั้น ผลิดอกออกใบเต็มที่ ทุกแห่งหนเต็มไปด้วยความชุ่มชื่น
ดวงตะวันเฉิดฉาย ท่ามกลางก้อนเมฆ ส่องแสงแห่งความสุขลงมาบนหัวใจของฉัน
บัดนี้เธอ มีตัวตน ไม่ใช่เพียงความฝัน ไม่ได้พร่ำเพ้อ
โลกของฉันและเธอประสานกัน เหมือนวงกลมสองที่เวียนมาบรรจบ กลายเป็นวงกลมสองวง เปลี่ยนจากสิ่งที่ไม่มีค่า เป็นสิ่งที่เรียกว่า อนันต์ ขอเถอะนะ ขอให้ความรักฉันเป็นเช่นนั้น

ความเยือกเย็น แห่งเดือน มกรา
ความรักของเธอที่ฝากไว้ในหัวใจนั้น ช่างมีความความหมายมากมายสำหรับตัวฉัน ฉันจะตอบเเทนความรักที่เธอมีให้
ฉันจะยืนหยัดมั่นคงมิไหวเอน
หากเธอล้ม เธอเหนื่อย เธอปวดร้าว จงเอนร่างพิงกายฉันไว้
หากเธอเจ็บปวด รวดร้าว ฉันจะกุมมือเธอไว้
หากเธออ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง ฉันจะลูบผมเธออย่างแผ่วเบา
จำไว้ ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
เคียงข้างเธอ แม้ไม่ใช่ชั่วนิรันดร์ แต่เป็นยามที่เธอต้องการ

ความสุขสดใส แห่งเดือนเมษา

ขวากหนามที่ผ่าน มันมันได้ ช่วยให้ความรักเราแข็งแกร่ง
จากคนที่เรารัก กลายเป็นคนที่รักเรา
ความรัก ไม่มีเหตุผล เพราะ หากมีเหตุผลแล้ว ไซร้ หาใช่ความรักไม่

ความขมขื่น แห่งเดือนกรกฎา
เธอเปลี่ยนไปนะ เปลี่ยนไปจน เหมือนบางครั้งฉันแทบจะไม่รู้จักเธอเลย
เธอบอกฉันต่างหากที่เปลี่ยนไป ไม่จริงหรอกนะ ฉันไม่เคยเปลี่ยน ความรักที่ฉันมีให้เธอนั้น ฉันยังเหมือนเดิมมิเคยเปลี่ยนไปตั้งแต่ครั้งแรก
เคยมีคำถาม คำถามหนึ่ง ที่ฉันปวดใจเสมอ เวลาที่ เราไม่เข้าใจกัน เวลาที่เราเหนื่อยและอ่อนล้า
ถ้าฉัน ไม่รั้งเธอไว้ เหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้ เธอจะไปจากฉันหรือ ไม่
หรือ หากฉัน เหนื่อย และอ่อนล้าเกินไปที่จะยื้อยุดความรักของเราไว้ สิ่งที่เราสร้างมันมา จะพังทลายลงหรือเปล่า
เธอ...................
เธอตอบฉันไม่ได้ หรือเพราะเธอไม่อยากจะตอบ
แต่ ส่วนลึกของจิตใจฉันนั้นอ่อนล้าเหลือเกิน หากแต่ หัวใจของฉันจะเข็มแข็ง จะต้องเข็มแข็งอยู่เสมอ

สายลมหนาว ตุลา พัดมาอีกครั้ง
น่าแปลก เวลาสามารถรักษา บาดเเผลได้เช่นไร หัวใจฉัน ก็หายเจ็บปวดรวดร้าวเฉกเช่นกัน เมื่อ ลมหนาวพัดมาอีกครั้ง แต่หัวใจฉันไม่หนาว เพราะ ฉันรู้แล้วว่า ไม่ว่าอย่างไร ฉันและเธอจะก้าวผ่านวันที่ เหน็บหนาว ปวดร้าวไปพร้อมกันได้
เวลาของความแตกต่าง สิ้นสุดลง
เวลาของการ ปรับเปลี่ยนที่ลงตัว
รักของเรา มิได้หอมหวานชุ่มชื่น ดังดอกไม้
รักของเรา มิได้มั่งคงแข็งแกร่งดังขุนเขา
รักของเรา มิได้เยือกเย็นดุจสายธารา
แต่รักของเราเป็นดุจดังสายลม เพียงแค่หลับตา ก็สัมผัสมันได้ด้วยใจ
เมื่อลมพัด นั่นคือความรู้สึกของฉันที่ส่งผ่านไปถึงเธอ

ปัจุบัน ที่เดือน กุมภาพันธุ์
ความรักของเรานั้นเดือนมาไกลเหลือเกิน เดินมาไกลเกินที่เราคาดคิดไว้ด้วยจินตนาการที่มี ฉันมิได้เชื่อเรื่อง พรหมลิขิต หากแต่ก็ขอบคุณพรหมลิขิต ที่ทำให้เราได้เจอ ขอบคุณ สวรรค์ ที่ ส่งของขวัญ อย่างเธอมาให้ฉัน ของคุณ น้ำหอมบนหมอนที่ทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงเธอเสมอ ขอบคุณทุกดินแดนที่ยังมีความรัก หอมกรุ่น ให้ฉันเชื่อว่า ยังทีดินแดนขงความรัก ที่มีรักแท้จริงรอฉันอยุ่ ขอบคุณทุกเวลายามนิทราที่ทำให้ฉันได้ฝันถึงเธอ ความรักของเรามิได้จบลงเพียงแค่วันนี้แต่ มันจะยังยืนต่อไป มิใช่ตราบสิ้นดินฟ้า หรือ ตราบฟ้าดินสลาย แต่มันเป็น ตราบจนหัวใจยังต้องการที่จะรัก
จะรักเพียงเธอเท่านั้น ที่รัก......ของฉัน

**********************************************

:: ใน 3 วัน 7 วัน ::

โจทย์โดย : คุณเป็ดสวรรด์

โจทย์มีดังนี้


“ ให้บล็อกเกอร์ เขียนไดอารี่ ของใครคนหนึ่ง
จำนวนอย่างน้อย 3 วัน แต่ไม่เกิน 7 วัน ครับ”

โจทย์คราวนี้ เลยมีชื่อว่า “ ใน 3 วัน 7 วัน”


ฟักไข่เก่าอีกตามเคยครับ กับงานตะพาบครั้งนี้ แต่ตอนนี้ไล่งานใหม่ทันแล้ว คาดว่างานหน้าจะต้อง เขียนให้ทันให้ได้ครับบบ

อิอิ

แต่งาน นี้ ช้ามาจนถึงวันแห่งความรักพอดิบพอดี จริงๆๆ ก็ก่อนนะ
ตอนแรก อยากเขียนแค่เพียงสามวัน คือ วันที่ เริ่มรัก วันที่มีปัญหา และวัยที่เลิกรัก แต่ดูแล้วมันธรรมดาเกิินไป แล้วก็รู้สึกเขียนอะไรเศร้าๆๆ มาสองสามครั้งแล้ว เลยเขียน แบบ พบรัก มีปัญหา สู้ต่อ แต่จากที่แพลนไว้ สามวัน มันกลายเป็นเจ็ดวันเสียนี่ ยาวมาก

ไม่เคยเขียนอะไรที่มัน พร่ำพรรณนาถึงคามรักได้ขนาดนี้เลยจริงๆๆ 555

แต่มีความสุขที่จะเขียนมากๆๆ ครับ

ขอมอบเป็นของขวัญวันแห่งความรักแล้วกันครับ

Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2554 20:59:51 น.		18 comments
Counter : 1741 Pageviews.
Share Tweet