ชิล..ชิลนั่งรถไฟ เจอคนไทยใจดีทีีทุ่งใหญ่ นครศรีฯ

เมื่อเดือนเมษาที่ผ่านมาได้กลับไปเยี่ยมครอบครัวที่เมืองไทย มีโอกาสพาลูกๆ หลานๆ นั่งรถไฟ จุดมุ่งหมายที่เกาะลันตา เพราะเด็กๆ ไม่ได้นั่งรถไฟมาเป็น 10 ปีแล้วมั๊ง และฝรั่งฮีก็อยากทดสอบสรรมภาพรถไฟไทย คราวนี่ล่ะหายอยากกันเป็นแถบๆ



ขบวนเรามี 6 คนจ้า ฝรั่งชายวัยกลางคน 2 เด็กๆ วัยรุ่นขาโจ่วอีก 3 บวกด้วยผู้นำขบวนวัยปลายรุ่นเก๋าิอีก 1 (แต่งตั้งตัวเองเพรา่ะบ้าอำนาจ) และนี่คือรถไฟไทยที่จะนำขบวน "ยุ่งพอกันฝรั่งกับเด็กไทย"

ซ้ายมือคือฝามีของข้าพเจ้า ผู้ดีด๊าเป็นพิเศษ พี่แกเป็นคนตื่นเต้นง่ายค่ะ แสดงออกด้วยอาการอยู่ไม่สุขตลอดเวลา นั่งข้่างๆ คือพี่จิมมี่ผู้สุขุม เพื่อนสามี (ไม่รู้เป็นเพื่อนกันได้ไง)

ไม่ต้่องบอกก็ทราบ ลิงข้างหลังคือลูกและหลานค่ะ



รถไฟวิ่งมาได้สักพักที่สถานีสามเสนมั๊ง ผู้นำชักฝ่อเพราะไม่เคยเดินทางอย่างนี้เหมือนกันแต่ต้องทำเป็นเก่ง บอกลูกและหลานไว้ว่าแพ็กกระเป่าเบาๆ นะลูกเพราะเรายังไม่รู้ว่าค่ำนี้จะนอนไหน แต่ไอ้ลูกลิงทั้งหลายมันเชื่อฟังดีมาก ลาก กระเป๋าเดินทางพันธ์แท้กันมาเลย เฮ้อกลุ้ม..

นั่งกระสับกระส่ายกลัวขึ้นผิดทิศ รู้สึกว่าทำไมรถไฟเหมือนวิ่งจะไปเหนือเลยฝะ สักพักเห็นน้องผู้หญิงน่ารักหน้าตาถูกชะตา ลากกระเป๋าขึ้นมาจากสามเสน

เรา--- น้องจะไปไหนคะ พี่จะไปสุราษฏร์ค่ะ
น้อง--ทุ่งใหญ่ค่ะ
เรา--เฮ้อ โล่งอกนึกว่าผิดขบวน
เรา+น้่อง แชทกันเรื่องสับเพเหระ บลา..บลา..
เรา-- พี่ยังไม่ทราบเลยจะพักที่ไหน น้องแนะนำได้ไหมคะ เนี่ยมาแต่เด็กๆ และฝรั่งที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ิิอีก 2
น้อง--ทำไมพี่ไม่ลงด้วยกันล่ะคะ เดี๋ยวให้ที่บ้านเิอากะบะมารับจะได้นั่งหลังได้หมด
เรา---(คิดในใจ เอาล่ะงานเข้าแล้ว) ต้องปรึกษา ฝรั่งคู่หูคู่ฮาก่อน
เรา--นี่พี่แดนนี่, พี่จิมมี่ น้องเค้าชวนให้ลงที่บ้านเค้า พักค้างคืนแถวนั้นสักคืน ค่อยนั่งรถตู้จากบ้านน้องเค้าแค่ 1 ชม กว่าๆ เองไปลันตา เอาไหม (ก่อนหน้านั้นก็แนะนำฝรั่งกับน้องเค้าแล้ว เราแลกขนมและหนังสืออ่านกันฆ่าเวลาด้วย)
พี่แดนนี่ ผู้รักการผจญภัย ชอบการเที่ยวที่ไม่มีแผนล่วงหน้าเป็นทุนอยู่แล้ว ตกลงอย่างง่ายดายโดยไม่สงสัยใดๆ ทั้งสิ้น ผู้สนับสนุนคือพี่จิมมี่ และเด็กๆ บอกว่าลุยค่ะแม่ ถึงไหนถึงกัน โถ..ให้ได้อย่างนี่ซิลูกแม่

และแล้วพี่ชายของน้องก็ขับรถมารับที่สถานีสุราษฯ น้องบอกว่าำพวกเราเป็นเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันบนรถไฟ พี่ชายของน้องเค้าก็ประหลาดใจแต่ก็ไม่รังเกียจที่จะบันทุกพวกเราข้างหลัง

วันนั้นฝนตกพรำๆ เราหัวเราะกันมากมาย จกข้าวเหนี่ยวที่พี่สาวเรานึี่่งมาให้พร้อมเนื้อเค็มและน้ำพริกตาแดง การผจญภัยที่ราบรื่นเพิ่งดำเนิน เด็กๆ น่ารักมากไม่เกี่นงงอนเป็นคุณหนูให้หนักใจ

ถึงแล้ว ค่ำที่ทุ่งใหญ่ นานเหมือนกันนะ ดีว่าตื่นเต้นกับข้างทางเลยไม่เบื่อเท่าไร น้องพาไปที่ร้านของทางบ้าน พ่อแม่ของน้องใจดีมาก พี่เขยของน้องจองที่พักแถวนั้นให้ พาไปเก็บข้าวของและขนมาร้านนี่เลย

Cafe' de Lyara เพื่อนของน้องเป็นเจ้าของร้่าน เป็นร้่่านกาแฟ ไอศรีม และอาหารลูกผสมจานเดี่ยว เราอุดหนุนกันพอหายหิว ก็ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก






รุ่งเช้า เราและเด็กๆ ตัดสินใจนั่งรถตู้ไปกระบี่กันก่อน เพราะอยากไปสระมรกตกัน แต่หนุ่มฝรั่งทั้งสอง อยากไป
เขาเหมน เลยฝากน้องเค้าไว้ แล้วเราก็แยกกัน..

ขอขอบคุณน้องและครอบครัวมากๆ ที่ต้อนรับและให้ความไว้วางใจกับแขกแปลกหน้าอย่างพวกเรา เด็กๆ บอกกันเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่นึกว่าจะยังมีคนไทยใจดีอย่างนี้อยู่อีก เราบอกกับเด็กๆ ว่า เห็นไหมการเดินทางครั้งนี้ทำให้ลูกมีประสบการณ์ในการพบปะกับคนอื่นๆ แม่สนับสนุนให้ลูกรักการเดินทางเพราะประสบการณ์เหล่านี้หาไม่ได้ในหนังสือ และแม่ไม่อยากให้ลูกๆ จมอยู่กับเครื่องคอมฯ และมือถือ เมื่อมากับแม่จะต้องลองทุกอย่างที่เป็นประสบการณ์ที่ดีกับตัวเอง เอาล่ะเตรียมพร้อมขึ้นมอไซด์ ไปท่ารถตู้กันเล้ย...

พบกันคราวหน้ากับเรื่องของ "เขาเหมน" นะคะ

Create Date : 13 ธันวาคม 2552 Last Update : 2 เมษายน 2555 3:32:06 น. Counter : 2397 Pageviews.		5 comments
Share Tweet