หิมะตกอย่างนี้คนที่นี่เค้าเล่นอะไรกัน

มาเล่นสไลด์กันเถอะ

จากวันเสาร์-จันทร์ ที่ผ่านมาบ้านเราที่ดูลูท เจอกับภาวะที่ทางพยากรณ์อากาศเรียกว่า Blizzard แต่สามีดิฉันให้ข้อมูลว่า จากการที่เค้าเกิดและโตที่นี่ ไม่คิดว่าจะเรียกพายุหิมะหรอก แบบว่ายังเด็กๆ น่ะนะ ส่วนตัวคิดว่ามันก็มากพอทีเดียว ประมาณ 8-10 นิ้วน่ะแหละ มากพอที่จะทำให้กลุ่ม Sunday Dinner ของเราล้มเลิก แต่สามีของดิฉันไม่ล้มเลิกง่ายๆ เพราะเค้าไม่ชอบอยู่เงียบๆ เหมือนคนอื่นๆ ซึ่งอาจนอนดูทีวีแล้วหลับไป แต่ขอบอกว่าคนนี้ไม่แน่นอน

ดิฉันนั่งพิมพ์สูตรอาหารที่จะลงในพันทิพเมื่อตอนบ่ายๆ ของวันอาทิตย์ที่ผ่านมา สามีอยู่อย่างเรียบร้อยได้สักพักเดียว เพราะมีโคมไฟให้แก้เล่นฆ่าเวลา หลังจากหาเหยื่อมาทานข้าวเย็นด้วยสำเร็จแล้วคือเพื่อนบ้านนั่นเอง เพราะไม่ต้องขับรถมา เขียนยังไม่ทันจบตะแกหิ้วโคมไฟมาให้ดูความสำเร็จ ดิฉันก็ชื่นชมไปตามระเบียบและนึกว่าเสร็จเรื่องแล้ว เปล่าค่ะ เพราะสามีบอกว่าแล้วที่นี้ฉันจะทำอะไรล่ะ ไม่มีอะไรให้ทำแล้วไปเล่นสไลด์กันเถอะ นี่คือที่มาของเรื่องเล่าวันนี้ค่ะ

วันนั้นดิฉันจำได้ว่าหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะต้องไปเล่นเป็นเพื่อนเค้า แต่ใจตัวเองอยากทำกับข้าวมากกว่าเพราะมีของหลายอย่างต้องเตรียม และตัวเองเป็นคนไม่ชอบให้ใครรอ ที่สำคัญของที่ทำมักจะมั่วๆ เอา ถ้ามีแขกมาเค้าชอบมาถามว่าทำอย่างไร แฮ่ๆ ตอบลำบากค่ะ

สามีการันตีว่าดิฉันจะต้องสนุกแน่ๆ ก็จริงอย่างที่เค้าพูด พอเล่นไปได้สักพักต้องขอบอกว่าเค้าไอเดียดีทีเดียว เพราะอากาศครึ้มๆ แบบนี้จะพาให้เศร้าๆ ยังไงไม่รู้ แต่พอได้เล่น ได้ส่งเสียงทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาโขเชียวค่ะ สถานที่เราสไลด์ก็ข้างบ้านนั่นเอง เพราะที่บ้านเป็นเนินเขาค่ะ จะมีเพื่อนบ้านรวมทั้งเราด้วยก็แค่ 4 หลังคาเรือนเท่านั้น บ้านเนินบนสุดเป็นบ้านแดเนียล (ผู้หญิง) กับเค็น ซึ่งเพิ่งย้ายมาได้ 2 ปี ถัดมาเป็นบ้านป้าจูลี่กับลุงบัด เพื่อนคู่หูของดิฉันยามทำสวน เพราะเราจะแข่งกันว่าใคร จะได้กินแตงกวาและมะเขือเทศก่อนกัน ลุงบัดมักชนะเพราะแกไปซื้อต้นใหญ่มา ซึ่งไม่ได้ระบุว่าผิดกติกาอย่างใด บ้านหลังที่ 3 คือบ้านแดเนียลที่เป็นผู้ชายกับภรรยาไทยที่กินอย่างจุอย่างลูกหมู บ้านสุดท้ายคือบ้านคนกันเอง แซนดี้ น้องสาวของสามีดิฉัน ซึ่งบ้านหลังนี้สามีดิฉันเกิดและโตมาจากที่นี่ หลังจากนั้นก็ย้ายมาเสียไกลทีเดียวคือประมาณ 20 ฟิตเท่านั้นค่ะ

เราเริ่มต้นสไลด์กันที่ข้างบ้านแดเนียล โดยเดินดันเนินขึ้นไปค่ะ พร้อมทั้งสไลด์เดอร์ และลูกชาย 1 ตัว เมื่อวางที่ลื่นเรียบร้อยสามีจะลงนั่งก่อนด้านหลัง ดิฉันนั่งซ้อนข้างหน้า และลูกชายน้องหมาวิ่งนำหน้า จากนั้นสามีก็จะใช้มือผลักให้ที่เลื่อนไหลลงเนินดิฉันมีหน้าที่ช่วยโดยส่งเสียงโหยหวลด้วยความหวาดเสียวประกอบการเล่น ถึงตอนนี้น้องหมาจะหันมามองเราเป็นระยะ
พร้อมวิ่งไม่คิดชีวิตเพื่อไม่ให้สไลด์ของเราตามทัน ไม่งั้นชนกันแน่ค่ะ เมื่อลื่นมาเรื่อยๆ แบบเร็วๆ ถึงบ้านแซนดี้หลังจากนั้นสามีจะใช้เท้าช่วยในการให้เครื่องเล่นหยุดหรือเปลี่ยนทิศทาง โดยยื่นเท้าออกมาข้างนอกเลื่อน ซึ่งถ้าใครเล่นไม่ชำนาญขาอาจบาดเจ็บได้ถ้าที่เลื่อนไปเร็วกว่าที่คิด ที่ต้องหยุดเพราะหลังจากบ้านแซนดี้ไปจะเป็นหุบเล็กๆ ลงไปที่ถนนซอยของบ้าน ถ้าเป็นหน้าร้อนเราจะมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากต้นไม้เท่านั้น

สามีและดิฉันเล่นและส่งเสียงรบกวนชาวบ้านให้เค้าหัวเราะกันได้สักพัก สามีบอกว่ารอบนี้สุดท้ายนะ ค่ะ คราวนี้เค้าไม่ติดเบรคที่บ้านสุดท้าย กลับเตลิดไปในพุ่มไม้ในหุบเล็กๆ ข้างบ้านแซนดี้แทน ดิฉันกรี๊ดสนั่น พร้อมหลับหูหลับตาและก้มหัวลงให้พ้นกิ่งไม้ ส่วนสามีหัวเราะชอบใจ สุดท้ายเรามาโผล่ตรงถนนซอยพอดี ดิฉันหัวเราะเสียไม่หวาดไม่ไหว ขากลับเราเดินดันเนินแทบไม่ได้ สามีต้องดันหลังให้ตลอดเวลา

ภาพที่ลงวันนี้ เป็นภาพเมื่อเดือนมกราที่ผ่านมา แต่หิมะยังไม่มากเท่าเมื่อวันอาทิตย์นี้ หลานชาย, หลานสะใภ้ พร้อมเพื่อนและเพื่อนสะใภ้ มาเยี่ยม เค้าอยากเรียนรู้ความเป็นอยู่ของที่นี่ ไม่อยากมาอย่างนักท่องเที่ยว และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งของกิจกรรมของคนที่นี่ ยามที่หิมะมาเยือนค่ะ เขียนด้วยความรำลึกถึงวันแห่งความสนุกและประทับใจแบบไม่เสียสตางค์ที่ผ่านมา


น้าเขยฝรั่งแนะนำกฏกติกา และวิธีการเล่น


ฝรั่งโชว์การเล่นรอบแรกค่ะ


รอบสองน้าลองด้วยคน สามีนั่งหลังตามปกติ


รอบนี้ เย้......สนุกกว่าสกีอีกแหละ

พบกันใหม่กับกิจการรมครั้งหน้านะคะ สวัสดีค่ะ

Create Date : 17 ธันวาคม 2551 Last Update : 17 ธันวาคม 2551 5:43:51 น. Counter : 636 Pageviews.		7 comments
Share Tweet