ความเศร้าในใจ ละลายได้ในสวนสวย
มีเพื่อนชาวบล็อกที่สนิทสนมนับคนได้ เป็นเพื่อนใจเมื่อคราวทุกข์ แต่ก็ผูกพันธ์กันได้ด้วยใจ แม้นมิเคยได้ยินเสียงกันก็ตาม ขอขอบคุณมากๆ กับเยื่อใยนี้

เมื่อครั้งที่แม่ป่วยเมื่อเดือน พ.ค. ได้กลับบ้านไปทำหน้าที่ลูกที่ดี เพราะแม่อยากพบหน้านั้น เพื่อนๆ ก็ได้ทักตามถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ยังไม่ทันได้เล่าแจ้งแถลงไขเมื่อกลับมาบ้านปลายเดือนมิ.ย ก็วุ่นวายกับธุระกิจ กับงานใหม่ ยังไม่ทันได้สะสาง ก็ได้ทราบข่าวร้ายเมื่อแม่จากไปเมื่อต้นเดือน ส.ค.

หัวใจร้องไห้หนักหนา ทั้งๆ ที่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึง แต่แอบหวังว่าแม่อาจรอได้ เพราะบอกแม่แล้วว่าจะกลับไปอีกครั้งเดือน ต.ค. ตัดสินใจไม่กลับไปงานแม่ เพราะมีแนวคิดของตัวเองว่า จะกลับไปทำไม ในเมื่อแม่ไม่อยู่แล้ว ช่วงเวลาที่ได้ไปปรนนิบัติเแม่นั้น เป็นช่วงที่ดีที่สุดสำหรับชีวิต เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดตั้งแต่เติบโตมา

การกลับบ้านครั้่งนั้น แม่มีึความสุขมาก ยิ้มแย้มทุกวัน ทั้งๆ ที่เดินไม่ได้แล้ว เวลาถามแม่ว่าเจ็บตรงไหนบ้าง บอกลูกหน่อย แม่จะบอกว่า ไม่เจ็บ ไม่ปวด ไม่ทุกข์ ไม่ทรมาน มีแต่ึความสุข เพราะลูกมาพร้อมหน้าพร้อมตา

แม่จะนอนกอดลูกสาวคนนี้ทุกวัน แรงจะกินข้าวเองก็ทำไม่ได้ แต่มีแรงที่
จะคอยพัดให้ลูกเพราะกลัวลูกจะร้อน เคยทำให้ลูกอย่างไรเมื่อตอนเด็ก แม่ก็ยังอยากทำอยู่อย่างนั้น เราร้องเพลงรักประจำตัวของแม่พร้อมกันกับแม่อยู่บ่อยๆ ถึงตอนนี้ก็ยังฮัมเมื่อยามอยู่คนเดียวและคิดถึงแม่ แต่ไม่เคยจบสักครั้งเพราะก้อนสะอื้นมันมีมากกว่า

ยังฝันถึงแม่อยู่บ่อยๆ เปิดคริปที่ร้องเพลงกับแม่เมื่อมีโอกาส แล้วก็ค้นพบว่าแม่อยู่กับเราตลอดเวลาไม่ได้จากไปไกลเลย

ทุกครั้งที่เศร้าใจ จะทำสวนและคุยกับแม่ไปในใจ ก็ทำให้มีึความสุขได้บ้าง หน้าร้อนที่นี่กำลังจะผ่านไป ลูกหมูึคงได้มีเวลามาอัฟบล็อกใหม่ แต่ึึคงหลังจากกลับจากเมืองไทยเดือน พ.ย. ตอนนี้ดูรูปดอกไม้ในสวนของปีนี้กันนะคะ ขอให้มีึความสุขทุกๆ คนนะคะ ขอบคุณอีกครั้งที่มาเยี่ยมกัน


Baby Breath


Bee Balm


Trumpet Lily


Jackmini Clemetis


Coreopsis


Dianthus


Daylilies Winebery Candy


Daisy's family


Dahlia


Asiatic Lilies กลิ่นหอมมากๆ เลย


Iris Moss เคียงข้างกับ Sedums


ใครสวยกว่ากัน Liatris กับ Garden Phlox


Mum


Red Rupine


Venus


ลากันด้วยภาุพดอกผักบุ้งอาสาสมัคร ที่ขึ้นเองตามรอยแตกของปูน แถมพาดพันรั้วอย่างรู้ดี



Create Date : 05 กันยายน 2553
Last Update : 5 กันยายน 2553 12:04:59 น.
Counter : 1835 Pageviews.

34 comments
  
บล็อคนี้ดูแล้วสดชื่นค่าาา แหมถ้าคอมฯส่งกลิ่นได้ก็ดีนิ อิ อิ
โดย: apple.007 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:14:28:45 น.
  

สวัสดีค่ะ คุณลูกหมู

เข้าใจความเศร้าครั้งนี้ได้ดีมากๆ เพราะเคยเป็นมาก่อน
เวลาจะช่วยรักษาจิตใจของเราให้ดีขึ้นด้วยอีกอย่างหนึ่ง
แต่ความคิดถึงแม่นั้น..สิบปีก็ไม่จาง

สวยสวยน่ารักจังเรยยยย..
จะคอยมาติดตามต่อน๊า..
โดย: มาดิน IP: 119.31.29.245 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:15:04:23 น.
  
สวยจัง
โดย: เส้นเล็กไม่ผักสอง วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:15:34:27 น.
  
เป็นกำลังใจให้นะคะ
โดย: diamondsky วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:17:11:17 น.
  
สวัสดีจ้ะพี่ลูกหมูที่คิดถึงที่สุด ดีใจมากๆเลยที่พี่ลูกหมูกลับมาอัพบล็อก ตั้งตารอคอยมาแสนนานเลยนะเนี่ย

ตุ๊กตาเชื่อว่าคุณแม่ของพี่ ท่านได้ไปอยู่ในภพที่ดีแล้วจ้ะ น่าชื่มชมที่มีครอบครัวที่อบอุ่น น่ารักทั้งแม่-ลูกเลย

ขอบคุณพี่ลูกหมูที่แวะไปเยี่ยมบล็อก ถ้ายังไงแวะไปอีกนะจ๊ะเพราะเพิ่งอัพเสร็จอีกบล็อกอ่ะจ่ะ จุ๊บๆๆ
โดย: ตุ๊กตาจ้ะ (เกลือหนึ่งกำน้อย ) วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:17:38:40 น.
  
คนสวยยยยยยย

ก่อนอื่น ขอแสดงความเสียใจกับพี่อีกครั้งด้วยนะจ๊ะ เรื่องคุณแม่
ตอนนี้พี่สบายดีหรือเปล่าคะ กำนันงานยุ่งหรือเปล่า หากว่าอยู่ใกล้ๆจะชวนมากินข้าวที่บ้านจ้ะ

ขิมเองเน้อ เปลี่ยนบ้านใหม่นานแล้ว แต่ไม่ได้อัพบล็อกเท่าไหร่
โดย: aArMel วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:20:36:21 น.
  
เพิ่งทราบว่าคุณแม่คุณลูกหมูเสียแล้ว
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

เราก็ไม่ค่อยว่าง นานๆเข้าบล็อกที ไม่ค่อยได้อ่านบล็อกด้วยแหละ
โดย: Febie IP: 65.19.94.109 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:20:49:59 น.
  
กลับมาสวัสดีอีกครั้งค่ะ
เท่าที่อ่านจากเม้นท์ คุณคงคลายความเศร้าไปได้แล้ว เปิ้ลยินดีด้วยค่ะ
เต่าที่สวีทกันเป็นคู่ที่มันกำลังกอดรัดฟัดกันอยู่อ่ะค่ะ จะเป็นมันตะแคงนิดนึงจนเห็นใต้ท้องสีเหลืองๆ เปิ้ลยืนดูอยู่พักนึงเพราะไม่เคยเห็นจนหลงกับกลุ่มที่ไปด้วยกันเลยต้องเดินเที่ยวกันเอง 2 คนเพราะมัวแต่ดูเต่ารักกัน อิ อิ
เท่าที่อ่านในบล็อคของคุณเปิ้ลชอบในความเข้มแข็งของคุณค่ะ (ขออนุญาตแอ๊ดเป็นเพื่อนนะคะ )ทุกวันนี้พยายามทำตัวให้เข้มแข็งที่สุดเพราะมันจะทำให้เรา สะเทินน้ำสะเทินบก ไม่รู้จักเจ็บปวด หรือเจ็บก็น้อยและหายเร็วที่สุด และพยายามเที่ยวไปในที่ๆอยากจะไปให้ได้มากที่สุด เพราะมันคือความสุขที่แท้จริงที่ค้นพบแล้วค่ะ
โดย: apple.007 วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:21:42:18 น.
  
ยินดีอย่างยิ่งที่ได้เห็นลูกหมูกลับมาบนบล็อกอีกครั้งจ้ะ ..

อ่านที่ลูกหมูเล่าถึงแม่ ถึงความรู้สึกที่ผูกพันกับแม่ ยิ่งมาถึงเพลงที่ลูกหมูเคยร้องกับแม่แล้วฮัมคนเดียวแต่ไม่จบ ป้าโซต้องกลืนก้อนแข็งๆลงคอไปด้วย.. คนดี.. อย่าเศร้าไปเลยนะจ๊ะ เข้มแข็งเข้าไว้ ยังมีเพื่อนๆอยู่ตรงนี้อีกหลายๆคนที่คอยให้กำลังใจอยู่จ้ะ..

ป้าโซเข้าใจถึงความรู้สึกสูญเสีย เพราะป้าโซเองก็เสียพ่อไปอย่างไม่ทันเตรียมใจด้วยโรคหัวใจล้มเหลวฉับพลันทั้งๆที่ยังแข็งแรงอยู่แท้ๆ ..

ป้าโซเขียนเล่าเรื่องพ่อไม่เคยจบหรอกลูกหมู.. ตะกี้ก็เขียนแล้วแต่มันไม่จบ ต้องลบออกหมด น่า.. สักวันป้าโซจะเขียนให้จบให้ได้

อย่างที่ลูกหมูว่าแหละจ้ะ พ่อป้าโซกับแม่ลูกหมูจะอยู่ในใจเราตลอดไป เราจะคุ้นกับทุกอิริยาบถท่าน เสมือนกับท่านอยู่กับเราข้างๆตลอด

ลูกหมูรู้จักดอกไม้เยอะจัง มือเขียวซะด้วยปลูกอะไรก็ออกดอกสวยไปหมด อยากได้กลิ่นลิลลี่จัง..

วันนี้มาทักทายสั้นๆก่อนนะจ๊ะ ดึกแล้วต้องรีบนอนก่อน พรุ่งนี้จะไปทำงานจ้ะ

เทคแคร์นะจ๊ะ..จุ๊บๆๆ..
โดย: ป้าโซ วันที่: 5 กันยายน 2553 เวลา:22:29:44 น.
  
สวัสดีคะพี่ลูกหมู

พี่ลูกหมูเป็นคนเก่ง และเข็มแข็งมาก (หนูตามเม้มท์พี่มา...อ้าว...)

หนูขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้มาถามไถ่ ข่าวคราวเลย
และขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ กับคุณเเม่ที่จากไป

ขอเป็นอีก1คนที่ให้กำลังใจนะคะ และมีให้เสมอคะ

ดอกไม้สวยๆทั้งนั้นเลยนะคะ

โดย: amonrat35 วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:1:39:44 น.
  
สวัสดีค่ะ
ดีใจด้วยกับชีวิตที่ลงตัวตอนนี้ แล้วก็ขออวยพรให้ความสุขนั้นอยู่ตลอดไปนะคะ
เปิ้ลอ่านแล้วอยากหิ้วกระเป๋าออกจากที่ทำงานบ้างจังเพราะตอนนี้สิ่งที่เบื่อที่สุดคือเรื่องงานค่ะ ยิ่งทำไปยิ่งรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเรา แต่ก็ยากที่จะเปลี่ยนเพราะทำมานานมาก(เมื่อก่อนองค์กรยังไม่เป็นแบบนี้ค่ะ) เคยฝันอยากไปทำงานอยู่ที่ luzern ค่ะ ตลกมั้ยคะ รู้สึกรักเมืองนี้เอามากๆ ไปเที่ยวมา 2 ครั้งก็ยังไม่เบื่อเลยค่ะ ตอนนี้ได้แต่หวังว่าชาติหน้าเกิดมาขอให้ได้พุ่งตรงลงไปเกิดที่ luzern ทีเถอะ เพราะชาตินี้คงไม่ทันแล้ว อิ อิ
โดย: apple.007 วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:20:36:51 น.
  
ยัยลูกหมู..

กำนันเรียกไปทำกับข้าวน่ะเข้าใจ เรียกไปพัดวี..อ้ะ.. อันนี้ก็พอจะเข้าใจได้อีกถึงมันจะเลยยุคสมัยนั่งพับเพียบพัดวีแล้ว แต่..เรียกไปกก.. นี่สิ!! นึกภาพไม่ออกจริงๆยัยบ๊องส์ส์ส์

ลูกหมูเก่งจริงๆที่สนอกสนใจเรื่องต้นหมากรากไม้จนถึงกับศึกษาอย่างละเอียดนำมาปฏิบัติให้ออกดอกออกผลได้เป็นที่น่าชื่นชม น่าภูมิใจนะนี่.. เพราะการที่เราลงแรงประคบประหงมเฝ้าคอยดูการเจริญเติบโตอย่างช้าๆของเมล็ดที่เราหว่านไปกับมือเนี่ย.. มันเป็นความสุขใจอย่างยิ่งเลยแหละ ป้าโซกะว่าให้แก่อีกซักหน่อยประมาณที่ไหนเค้าไม่รับคนแก่เข้าทำงานแล้วก็ว่าจะลงสวนกับเค้ามั่ง เอ๊ะ..หรือนั่งเป็นคุณนายชี้นิ้วให้คนสวนแก่ๆที่บ้านทำดีเนาะ
โดย: ป้าโซ วันที่: 8 กันยายน 2553 เวลา:14:05:54 น.
  
สวัสดีค่ะคุณลูกหมู เห็นภาพดอกไม้แล้วสบายตาจังเลยค่ะ สวนที่บ้านหรือเปล่าคะ สวยมากเลยค่ะ แต่พออ่านบทความแล้ว น้ำตาซึมเลย ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ ทำให้คิดถึงคุณแม่ต้วเองขึ้นมาจับใจเลยค่ะ แต่เดี๋ยวกลางเดือนก็ได้กลับไปหาละ

และก็ดีใจจังเลยค่ะที่มีคนจากมินิโซต้าเข้าทักทาย เพราะเป็นเมืองในฝันที่อยากไปเยี่ยมซักครั้ง ครืออว่า..เป็นแฟนคลับ บ้านเล็กในป่าใหญ่น่ะค่ะ เพราะเรื่องนี้ก็เริ่มต้นกันที่มินิโซต้า ถ้ามีรูปภาพก็โชว์ให้กันดูด้วยนะคะ เพราะอยากทราบว่าจะแตกต่างกับสมัย ลอล่า อิงกั้ล ขนาดไหนน่ะค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนของป้าโซและน้องขิมนะคะ ทั้งสองคนนี้น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ อย่าลืมเขียนมาคุยกันใหม่นะคะ รักษาสุขภาพและขอให้มีความสุขนะคะ
โดย: Candlelight Blues วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:3:32:19 น.
  
สวัสดีค่ะ
วันนี้วันหยุดเลยมีเวลามาทักทายเพื่อนๆบล็อคแกงค์ค่ะ
แล้วก็เข้ามาขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ให้ฟังนะคะ เปิ้ลว่าพี่เป็นคนกล้า แล้วก็เข้มแข็งมากๆเลยค่ะ อยากเก่งให้ได้ซักครึ่งนึงของพี่จัง เชื่อมั้ยคะกว่าเปิ้ลจะรวบรวมความกล้าบอกใครสักคนว่าเรารู้สึกดีกะเค้าต้องรวบรวมความกล้าอยู่นานหลายเดือนจนเกือบจะเลิกคิดที่จะบอกให้คนๆนั้นรู้ โชคดีที่ได้กำลังใจและเสียงเชียร์จากเพื่อนๆในบล็อคเนี่ยล่ะค่ะ ถึงได้ฮึดขึ้นมา พอได้บอกเค้าไปก็โล่งใจและมีความสุขจนถึงทุกวันนี้555+
โดย: apple.007 วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:19:40:19 น.
  
สวัสดีจ๊ะพี่ลูกหมู ที่คิดถึงมากมาย ก่อนอื่นน้อยต้องขอบอกว่าดีใจมาก ๆ ที่พี่ลูกหมูแวะไปเยี่ยมจ๊ะ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด ต้องกล่าวขอโทษพี่ลูกหมูอย่างแรง ที่ไม่ได้ติดตามมาอ่านบล้อกเลยจ๊ะ เนื่องจากแทบไม่ได้จับคอมพ์ฯ เลยหลายวันเชียว เพราะระยะหลัง ๆ นี้ น้อยอ่อนล้าจากงานทุกวันจ๊ะ ขอแสดงความเสียใจด้วยความจริงใจจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องแม่ของพี่ลูกหมูจ๊ะ พี่ลูกหมูทำดีที่สุดแล้วนะจ๊ะ แล้วแม่ของพี่ลูกหมูท่านก้อคงไปสู่สุคติที่ดีแล้วล่ะจ๊ะ

สวนพี่ลูกหมูสวยมาก ๆ ดอกไม้สดชื่น สีสดใส พลอยเบิกบานไปด้วย ปีนี้ตัวน้อยเอง แทบไม่มีเวลาชื่นชม และดูแลสวนเลยจ๊ะ คุณสามีก้อยุ่งตัวเป็นเกลียวเหมือนกัน เป็นอันว่า ปีนี้ไม่กล้าโชว์สวนเลยจ๊ะ ทุกมุมมองรกไปหมดเลย ทำไปทำมา อีกไม่นานหลายเดือน ก้อคงจะต้องเริ่มต่อสู้กับหิมะอีกแล้วเน๊อะพี่ลูกหมู ปีนี้ต้องตัดอกตัดใจเรื่องสวนไปเลยจ๊ะ

หวังว่าพี่ลูกหมูจะสบายดีนะจ๊ะ ไม่แน่ใจว่า คุณกำนันของพี่ลูกหมู มีงานประจำให้พี่ลูกหมูลุยอีกหรือเปล่าน๊าาาา
ถึงไม่ได้อ่านบล้อกทุกบล้อก น้อยก้อยังไม่เคยลืมพี่ลูกหมูน๊าาา และยังคิดถึงเสมอเลยจ๊ะ

ถ้าว่าง แวะส่งข่าวน้อยบ้างน๊าา พี่

หลับฝันดีนะจ๊ะ
โดย: น้อยจ๊ะ (GLA_GAW ) วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:22:51:52 น.
  
หวัดดีค่ะ พี่ลูกหมู

เสียใจด้วยกะการจากไปของคุณแม่พี่

แต่ ฝนเชื่อว่าพี่เข้มแข็งพอ และคุณแม่พี่จะอยู่ในใจของพี่ตลอดไป



ขออภัยที่หายไปนานนนนนน เหลือเกิน ฝนกลับมาอัพเดทเรื่องราวในชีวิตแล้วนะคะ อ้อ ฝนไม่ได้ทำร้านอาหารค่ะพี่ ถ้าทำร้านอาหารคงเจ๊งไปแล้ว ทำอาหารไม่เป็นสัปรด
โดย: Farm Girl in High Sierra วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:5:25:27 น.
  
ก๊อกๆๆ
แวะมาทักทายยามดึกค่ะ สบายดีมั้ยเอ่ย
อากาศเป็นงัยบ้างคะ ดูแลสุขภาพด้วยน๊า
คิดถึงจังค่ะ
โดย: apple.007 วันที่: 16 กันยายน 2553 เวลา:22:55:10 น.
  
นั่นแน่..พี่ลูกหมูอัพบล็อกเสร็จแล้วทิ้งบ้านไปเลยนะ แอบไปเที่ยวไหนมาน้อ? รีบๆมาเล่าสู่กันฟังโดยด่วนเลยเชียว

ตุ๊กตาอัพบล็อกแล้วนะจ๊ะพี่ลูกหมู ถ้ามีเวลาก็แวะไปนะจ๊ะ คิดถึงสุดๆ จุ๊บๆๆ
โดย: ตุ๊กตาจ้ะ (เกลือหนึ่งกำน้อย ) วันที่: 18 กันยายน 2553 เวลา:14:57:20 น.
  
ฮัลโหล..

มีคนอยู่บ้านหรือเปล่าจ๊ะ? ถ้าไม่มีเด๋วแอบเด็ดดอกไม้สวยๆกลับญี่ปุ่นดีกว่า

แม่คุณแม่ทูนหัว ชักจะหายหน้าไปนาน หรือกำนันไม่ยอมปล่อยตัวจ๊ะ?

อากาศที่โน่นคงเริ่มเย็นแล้ว สวนดอกไม้ลูกหมูจะเป็นยังไงน้อ? หน้าหนาวจะยังปลูกต้นไม้ดอกไม้ได้อยู่หรือเปล่าน่ะลูกหมู? ถ้ายังทำสวนได้ในหน้าหนาว ต้องระวังสุขภาพให้มากๆนะจ๊ะ เพราะต้องออกไปกลางแจ้งอย่างนั้น อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว เย้ยยยยยย.. พูดไรออกไปนี่ กร๊ากกกก

มาทักทายกันมั่งเซ่ะ คิดถึงนะตัวเองงงง..
โดย: ป้าโซ วันที่: 27 กันยายน 2553 เวลา:21:36:56 น.
  
สวัสดีค่ะ
แหมวันนี้เปิ้ลใจตรงกับป้าโซเลย อิ อิ เข้ามาจ๊ะเอ๋กันด้วย สบายดีรึปล่าวคะ ทำไมเงียบไปนานจังเลย แวมาทักทายก้นบ้างน๊าาาาา หรือว่าลืมกันแร้วววว
โดย: apple.007 วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:22:04:34 น.
  
พี่ลูกหมูที่คิดถึง รออ่านบล็อกอยู่น๊าาาา หายไปนานทำให้หลายต่อหลายคนคิดถึงอย่างนี้ บาปมากเลยนะบอกก่อน... จริงจริ้ง

ตุ๊กตาอัพบล็อกแล้วนะจ๊ะ จะปูเสื่อรอท่านะจ๊ะ
โดย: ตุ๊กตา (เกลือหนึ่งกำน้อย ) วันที่: 1 ตุลาคม 2553 เวลา:14:41:50 น.
  
รู้ว่าไม่อยู่บ้าน แต่ก็อยากเข้ามาเพราะกิ๊ดตึ๋ง

มาหย่อนความคิดถึงไว้ซักแหมะนึงก็ยังดี

ได้รับรายงานจากยัยขิมเรียบร้อยแล้วจ้า ว่าลูกหมูชีพจรลงเท้า คาดว่าคงกลับไปจัดการเรื่องราวต่างๆ ให้เรียบร้อย เพราะตอนแม่เสียก็ไม่ได้กลับไปนี่เนาะ ขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ต้องการเรียบร้อยนะจ๊ะ

ขอบคุณมากมายที่ลูกหมูฝากยัยขิมไปบอกป้าโซ ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าจะไม่อยู่ ได้แต่มาเคาะๆๆอยู่เรื่อยคิดว่ากำนันไม่ยอมปล่อยตัว

รอลูกหมูกลับมาเล่านะจ๊ะว่าไปทำอะไรมาบ้าง เทคแคร์จ้า..
โดย: ป้าโซ วันที่: 12 ตุลาคม 2553 เวลา:9:02:34 น.
  
อันความคิดถึงเป็นส่วนหนึ่งของความรัก
ดังนั้นจึงเพิ่งรู้ตัวนะเนี่ยว่าแอบหลงรักพี่ลูกหมู..
โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย วันที่: 13 ตุลาคม 2553 เวลา:23:30:02 น.
  
จ๊ะเอ๋..

กลับมารึยางงง??
โดย: ป้าโซ วันที่: 19 ตุลาคม 2553 เวลา:14:14:05 น.
  
ดอกไม้สวยๆทั้งนั้นเลยค่ะ
โดย: nompiaw.kongnoo วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:16:49:05 น.
  
ก๊อกๆ เจ้าของบ้านอยู่มั้ยคะ คิดถึงจังเลยค่ะ
โดย: apple.007 วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:21:16:03 น.
  
สวัสดีจ้ะพี่ลูกหมู..ดีใจมากๆเลยแหละที่พี่ลูกหมูแวะไปส่งข่าวว่ากลับมาแล้ว เขียนสั้นๆแค่นั้นก็ชื่นใจแล้วล่ะพี่ลูกหมู (ขืนเขียนยาวๆไปก็แปลไม่ค่อยออก อิๆๆ) เหมือนๆว่ากระแสจิตส่งไปถึงกันนะเนี่ย เพราะตุ๊กตาเช็คดูบล็อกตัวเองทีไรก็ชอบไล่ๆดูเพื่อนบล็อก(ซึ่งมีอยู่น้อยนิด) พอเห็นชื่อพี่ลูกหมูแล้วก็หยุดชะงักทุกที คิดเตลิดไปว่าพี่ลูกหมูอยู่ไหน ทำอะไรหนอ หายโศกหายเศร้าหรือยังน๊า หายเงียบไปนานแท้ ฯลฯ ป้าโซกับเจ้าเปิ้ลด้วยก็คิดถึงพี่ลูกหมูเหมือนกันนะ

แล้วคุยกันอีกนะ อากาศหนาวแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ
โดย: ตุ๊กตา - เกลือหนึ่งกำน้อย IP: 83.108.58.216 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:2:32:23 น.
  
(Kumnan's) Sweetheart..

Glad to see u here again.. Welcome back na ja Kon Souy..

Opened my blog with and .. Who?.. who?.. who is this Farang? How could I answer him/her with my broken English? Greeeeeeese!!

Finally I find the way by Longdo Dictionary site beside your blog kri..kri..

You're right!! Using our language is more fun by wording. That's why we fall in love each other.. Greeeeeese.. again.. (Keep this line from Kumnan.. pleaseeee 555)


Could you tell me why I'm typing Eng. instead of Thai? Such a crazy Pa So as usual!!


Hope you'll install Thai font soon, wait to read many stories from you .. You said "many" so it shoud be "many" blogs too na ja kri..kri..

Miss U mak mai jaaaaa.. jub jub..
โดย: ป้าโซ วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:05:18 น.
  
D JA P'LOOK MOO
เล่นเอางงเป็นนิดนึงค่ะ มาเวอร์ชั่นอังกฤษ เปิ้ลนึกว่าฝรั่งที่ไหนเข้ามาปิ๊งซะอีก แว๊บแรกที่อ่านอ่ะค่ะ เอาแร้ว มีหนุ่มๆมา miss i แว้วว คิดไปคิดมา อะจ๊ากกก พี่ลูกหมูแง๋ๆเลย ปัดถ่อ คิดเข้าข้างตัวเองไปโหน่ย อิ อิ ตอนนี้ถึงเมกาแล้วใช่มั้ยคะ พักผ่อนให้หายเหนื่อยแล้วมาคุยกันอีกน๊า
อากาศเปลี่ยนแบบนี้ ระวังเป็นหวัดนะจ๊ะ
miss u too....
โดย: apple.007 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:13:07:04 น.
  
พี่ลูกหมูจ๋า มีเวลาเมื่อไหร่ก็อย่าลืมแวะไปชมภาพซึ้งๆที่บล็อกตุ๊กตานะจ๊ะ จะรอจ้ะ...นานแค่ไหนก็จะรอ รอให้บล็อกเน่าไปข้างนึงเลย
โดย: ตุ๊กตา (เกลือหนึ่งกำน้อย ) วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:0:12:52 น.
  
ก๊อกๆๆๆ
โดย: apple.007 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:45:49 น.
  
ป่านนี้จะลงฟ้อนท์ไทยได้รึยังน้อ?..
โดย: ป้าโซ วันที่: 13 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:10:30 น.
  
ฮ่าๆ แอบมาส่งข่าวในบล้อกเจ้าของนี่แหล่ะ
คนสวยกว่าเมื่อไหร่จะอัพบล้อกซะที บล็อกนี้นานแล้วนะเนี่ย หมดหน้าร้อนแล้วเน้อ

โอเช หาเรื่องเขียนซะทีนะ เปิดทีไรเจอแต่หน้านี้ ไปก่อนหล่ะ งานบ้านเรียงหน้าอีกเพียบ
โดย: aArMel วันที่: 17 พฤศจิกายน 2553 เวลา:2:54:07 น.
  
ตอนนี้ ห้าทุ่มครึ่ง รื้อบล๊อคก่อนๆของพี่ลูกหมูมาอ่านโดยเลือกบล๊อค my garden/ flower เพราะชอบปลูกต้นไม้เหมือนกัน

อ่านไปแอบตื้นตันไปด้วย ยิ่งตอนที่บอกว่ แม่นอนกอดพี่ทุกวัน ทั้งทีไม่มีแรงแม่แต่จะกินข้าวเอง

ทำให้รำลึกและคิดถึงแม่มากกขึ้นอีก แม่สาวยังอยู่แต่พ่อเสียแล้ว สาวกับพี่เหมือนกันอีกอย่างคือชอบร้องเพลง กับพ่อ แต่พ่อสาวชอบเพลงเก่าๆ อย่างเพลงของ เพลิน พรหมแดน เพลงรักพี่ที่ใจ เวลาคิดถึงพ่อ สาวจะร้องประจำเลย แต่ร้องไม่เคยจบ ก้อนสะอื้นมันขึ้นมาทุกที น้ำตาใหลได้อีก ไม่ว่าเวลาใหนตอนใหน หากร้องเพลงนี้ต้องร้องให้ประจำ ทะเลาะกะแฟน ยังไม่ค่อยร้องให้เลย แต่คิดถึงพ่อ นี่ ห้ามน้ำตาไม่ได้เลยจริงๆ

ดอกไม้สวยมากๆๆเลยค่ะ อยากดมเจ้าดอก Asiatic Lilies ที่พี่บอกว่า หอมมากๆ ถ้ามีโอกาสได้ไปเทียวบ้านพี่ลูกหมู ขอเลือกไปหน้าดอกไม้บานดีกว่า เจ้าของบ้านปลูกดอกไม้สวยๆทั้งน้านนเลย
โดย: แม่บ้านครอว์ฟอร์ด วันที่: 14 มกราคม 2554 เวลา:13:31:47 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ลูกหมูตัวกลม
Location :
Duluth, MN  United States

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



เป็นผู้หญิงที่เริ่มจะวัยทองคนหนึ่ง รักการกินและท่องเที่ยว
ทำงานได้ทุกแบบแล้วแต่ว่าอยากจะทำแค่ไหน

รูปและเรื่องขอสงวนสิทธิ์เอาไว้แพร่หลายด้วยตนเองแต่ผู้เดียว
หากเพื่อนๆ ต้องการขยายต่อแค่เพียงคลิกแล้วขอยืม ยินดีอนุญาตด้วยความเต็มใจค่ะ

hits
กันยายน 2553

 
 
 
1
2
3
4
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog
MY VIP Friends