"ลาก่อน โทรเลขไทย" .......... ณ ไปรษณีย์กลางบางรัก วันที่ 30 เมษายน 2551 ที่ผ่านมา ผมกับคนไทยอีกจำนวนมากไปร่วมกันเป็นพยานในคืนประวัติศาสตร์ของกิจการการสื่อสารของไทยคืนหนึ่ง นั่นคือการยุติการให้บริการโทรเลขอย่างเป็นทางการครับ วันนี้เลยเก็บภาพมาฝากกันครับผม ^ ^ ผมไปถึงงานราว ๆ 6 โมงกว่าครับ นั่งรถไฟฟ้าไปลงสถานีตากสินแล้วเดินมาหน่อยก็ถึงไปรษณีย์กลางบางรักแล้ว เข้าไปก็เจอสภาพนี้ครับ มีคนราว 12 ล้านคนอยู่ในนี้ ............ โอ้วก็อด สิ่งแรกที่คุณต้องทำคือไปขอใบส่งโทรเลขและใบจองโทรเลขที่ระลึกฉบับสุดท้ายครับ ........ แต่โทรเลขที่ระลึกฉบับสุดท้ายถูกหยิบหมดไปอย่างรวดเร็ว ถ่ายเอกสารกันมาทีละรีมเดี๋ยวเดียวก็หมด ซึ่งใบนี้จะใช้จองโทรเลขที่ระลึกฉบับสุดท้ายครับ ข้อความจะเหมือนกันหมด ส่วนใบส่งโทรเลขที่เป็นกระดาษสีน้ำตาลนี่เราสามารถเขียนข้อความเองได้ครับ ผมเลขพยายามติดต่อทุกคนที่อยากส่งให้ แต่ปรากฏว่าติดต่อคนที่อยู่ในเมืองไทยไม่ได้เลย แต่ดันติดต่อเพื่อนที่ไปเรียนที่อังกฤษได้ สุดยอดจริง ๆ ให้ดิ้นตายสิ T_T ........... พวกมันเลยฝากให้ผมส่งให้สัก 4 - 5 ฉบับ นี่ไงครับ ผู้ที่มาแทนกับผู้ที่กำลังจากไป ........ คิดแล้วใจหายเหมือนกันเพราะนี่คือครั้งแรกที่ผมส่งโทรเลข (ขอเซ็นเซอร์ที่อยู่หน่อยนะครับ กลัวสาว ๆ ตามมาถึงบ้าน ....... อุ้ย //love ) แต่พอเขียนเสร็จแล้วต้องไปส่งให้เจ้าหน้าที่นับคำครับ ปัญหาก็คือคนรอคิวนับคำกันมหาศาลมาก และเจ้าหน้าที่ประกาศว่าไม่ต้องห่วง เพราะหลังจาก 20.00 น. แล้ว ไปรษณ์ย์จะปิดประตูและคนที่อยู่ในนั้นจะได้ส่งทุกคนแน่นอนไม่ว่าจะดึกขนาดไหน ....... ผมเลยนั่งเล่นรอดีกว่าครับ รออะไรน่ะเหรอ? ........ รอวินาทีที่โทรเลขไทยจะปิดให้บริการไงครับ มีผมกับพี่คนหนึ่งยืนจ้องนาฬิกากันอยู่ 2 คน และวินาทีนั้นก็มาถึงแล้วครับ เมื่อเข็มนาฬิกาเดินผ่านเวลานี้ไป โทรเลขหรือตะแล็บแก๊ปก็จะกลายเป็นสิ่ง "ที่จะหาชมไม่ได้อีกแล้ว..." เจ้าหน้าที่หยุดแจกใบส่งโทรเลข และเก็บทุกอย่างใส่ลังเป็นครั้งสุดท้ายครับ แต่คนที่รอเข้าคิวนับคำก็ยังไม่น้อยลง ผมจึงไปเข้าแถวซื้อของที่ระลึกซึ่งเป็นใบส่งโทรเลข ใบรหัสมอสต์ ซองโทรเลขธรรมดาและซองโทรเลขด่วนพิเศษที่ไปรษณีย์ใส่ซองพลาสติกขายชุดละ 10 บาทครับ ....... วันนั้นเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ทุกคนน่ารักมาก ขอชื่นชมครับ ^ ^ ซื้อเสร็จคนก็เริ่มน้อยครับ ผมจึงไปต่อแถวให้เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์เขานับคำ ........ ....... และลงหมายเลขกำกับ ซึ่งผมได้หมายเลขนี้ครับ 25537 เป็นหมายเลขที่ผมส่งโทรเลขให้ตัวเอง ส่วนที่ส่งให้คนอื่นก็เรียงกันไป 7 ใบครับ เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วไปจ่ายตังค์ครับ ระหว่างที่ยืนรออยู่นั่นพิธีกรก็ประกาศว่าพี่เสื้อชมพูคนนี้แหละครับคือ "คนสุดท้ายของประเทศไทยที่ใช้บริการโทรเลข" ส่วนนี่ก็คือ "โทรเลขฉบับสุดท้ายของประเทศไทย", "แท่นรองอันสุดท้ายของโทรเลขไทย" และ "ตราปั๊มอันสุดท้ายของโทรเลขไทย" .......... สามสิ่งนี่น่าเก็บเข้าพิพิธภัณฑ์นะครับ นี่ครับหมายเลขสุดท้าย 25680 .......... จะมีใครไปแทงหวยมั๊ยเนี้ย ^ ^" โฉมหน้าพี่คนนี้ครับ ติดตามชมวินาทีนี้ได้ในกบนอกกะลา วันไหนไม่รู้ครับผม ^ ^ ผมเดินเล่นถ่ายรูปจนคนกลับกันไปเกือบหมด ที่ทำการไปรษณ์กลางบางรักเริ่มเงียบลง มันก็น่าคิดนะครับ ......... สิ่งหนึ่งซึ่งเคยเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ มีความสำคัญต่อประเทศทั้งในแง่เศรษฐกิจ สังคม และความมั่นคงที่ยืนหยัดมา 133 ปี ........ วันนี้สิ่งนั้นกลับเป็นสิ่งที่หายไปกับกาลเวลาในที่สุด ในงานมีแต่คนพูดกันว่า สงสัยคราวหน้าอีกกี่ปีก็ไม่รู้ เราอาจจะต้องมาจัดงานอำลาโทรศัพท์มือถือหรืออินเตอร์เน็ตกันก็ได้ ทุกคนพูดเหมือนกันว่าเสียดาย ไม่อยากให้มันหายไป แต่สัจธรรมที่ตอกย้ำความจำเป็นในการยกเลิกโทรเลขก็คือความจริงที่ว่ากว่าครึ่งของคนที่มาร่วมงานวันนี้ไม่เคยส่งโทรเลขเลย Charles Darwin พูดถูกเรื่อง Natural Selection ครับ .......... ผู้แข็งแกร่งกว่าย่อมอยู่รอดในธรรมชาติ ........ มันคือกฏของจักรวาลครับ แต่อย่างน้อยวันนี้ก็ทำให้ผมมีโอาสไปเล่าให้ลูกฟังว่า วันหนึ่งพ่อเคยส่งโทรเลขมาแล้วนะ (หวังว่าผมคงจะมีโอกาสมีลูกให้เล่านะครับ อิอิอิ) สำหรับวันนี้จบเพียงเท่านี้ ขอบคุณทุกท่าน สวัสดีครับ   Create Date : 02 พฤษภาคม 2551 17 comments Last Update : 2 พฤษภาคม 2551 17:15:02 น. Counter : 3649 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาดูภาพ เผื่อมีเราติดอยู่ในรูปของคุณ เราก็ไปมาเหมือนกัน ตั้งเเต่สี่โมงเย้น ยันสองทุ่มครึ่ง คุณอยู่ถึงกี่โมงเอ่ย คนสุดท้ายที่ได้ส่งนั่นเมื่อตอนกี่โมงคะ เราก็ลงกระทู้ในห้องบลูไว้ด้วย ขอเรียนเชิญ ไปชมภาพกัน... (ซักพัก จะเอามาลงบลอกเเล้ว) //www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E6568544/E6568544.html เมื่อฉันนั่งเรือด่วนฯไปส่งโทรเลข ครั้งเเรกเเละครั้งสุดท้ายในชีวิต .. ขอให้มีความสุขคะ   โดย: This road is mine 2 พฤษภาคม 2551 18:14:04 น.

ขอบคุณนะครับภาพบรรกาศเห็นความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับโทรเลข เก็บไว้ดีๆ นะครับ อีกหลายๆ ปี ผมว่าเค้าจะมีคุณค่าเหลือเกินครับผม   โดย: ห่วงใย 2 พฤษภาคม 2551 18:22:17 น.

ไปมาเหมือนกันค่ะ แต่เป็นที่ทำการแถวบ้าน (นอก) ไว้ได้รับแล้วเอามาให้ชมด้วยนะคะ อยากรู้ว่าข้อความสุดท้าย เขาเขียนว่าอะไรเน๊อะ   โดย: ขอโทษนะคร้าบ ขอแจมด้วยคน 2 พฤษภาคม 2551 18:53:35 น.

ไม่ได้ไป เสียดายจัง TOT ไม่เคยส่งโทรเลขเลยสักครั้ง น่าเสีนดายค่ะ หวังว่าคงไม่ต้องไปงานอำลาจดหมายนะคะ   โดย: เจ้าแห่งน้ำคือพระจันทร์ 2 พฤษภาคม 2551 19:16:41 น.

ตระเวณดูภาพมาหลายบล็อกแล้วค่ะ รวมภาพที่นี่ถูกใจดีค่ะ ได้อารมณ์ หุหุ .... แต่ว่า คนส่งล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนเนี่ย เมื่อไรตะแล็ปแก็ปของอิฉันจะมาถึงล่ะคะเนี่ย รอมาสี่วันแย้ววว ป.ล. ชอบภาพผู้ที่จากไปและผู้ที่มาแทนจังค่ะ   โดย: MeMoM 2 พฤษภาคม 2551 22:53:50 น.

มือถือใหม่ใช่เปล่า...   โดย: นางน่อยน้อย 3 พฤษภาคม 2551 8:40:08 น.

ภาพสะท้อนใจดีจัง   โดย: นางน่อยน้อย 3 พฤษภาคม 2551 8:42:23 น.

ผมอยู่ถึงราว 5 ทุ่มครับ คนสุดท้ายนี่ราว ๆ 3 ทุ่มครึ่งครับผม ขอบคุณครับ   โดย: Skyman (Analayo ) 3 พฤษภาคม 2551 13:25:59 น.

มาตอบคำถามค่า ต่งภาพบางรักนั้น ใช้บริการของนายจอร์จค่ะ https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=9george&date=30-09-2007&group=29&gblog=1   โดย: This road is mine 3 พฤษภาคม 2551 14:13:01 น.

ได้รับเม้นท์จากคุณ skyman ไปขอบคุณ เอ๊ะ เคยแต่เห็นชื่อนี้ที่บล็อกอื่น ๆ อยู่บ้าง แต่ไม่เคยแวะน๊ะ ขอกลับไปดูหน่อยจิ๊ อ่า...มาบล็อกนี้จากชื่อเรื่องที่หน้าแรกคะ แล้วก็มาเก็บเกี่ยวภาพบรรยากาศและอารมณ์คะ..แล้วก็เม้นท์จากใจจริงคะ..แล้วก็ไปล่ะ... อ่ะ ทำไปได้..ว่าไม่ได้ดูชื่อเจ้าของบล็อกคะ งั้น ยินดีที่ได้รู้จักเลยนะคะ มีบล็อกที่มีภาพสวยอยู่อีกนี่นา ค่อย ๆ มาแวะดีกว่า   โดย: MeMoM 3 พฤษภาคม 2551 14:37:29 น.

สวัสดีครับพี่โย อีกไม่นาน อีเมล์อาจเป็นสิ่งที่หมดอายุเหมือนโทรเลขก็ได้นะครับ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 3 พฤษภาคม 2551 15:02:10 น.

^ ^ คุณก๋าว่าอีเมล์จะหมดอายุ งั้นก้อคงต้องใช้โทรจิต ว่าแล้วต้องฝึกกันแต่เดี๋ยวนี้ละมั้งคะ มาแอดคะ ประสาคนขี้ลืม เป็นประจำวันค่ะ   โดย: MeMoM 3 พฤษภาคม 2551 15:11:33 น.

พี่เองก็ไม่เคยส่งนะโย ถ้าพี่อยู่แถวนั้นก็คงไปเหมือนกันแหละ เพราะสะสมแสตมป์ ซองที่ระลึก อะไรพวกนี้อยู่แล้ว ของพวกนั้นต้องเก็บเข้าพิพิธภัณฑ์จริงๆนะน้อง ไม่งั้นสูญหายไปกะกาลเวลา ... หลังไมค์ด้วยจ้า   โดย: เพลงเสือโคร่ง 3 พฤษภาคม 2551 21:31:58 น.

หวัดดีเช้าวันที่อากาศน่านอนคร๊าบบบบบ คุณโย คุณโยทันสมัยจริงๆพี่หมีเห็นคิวเห็นคนก็ฝ่อแล้วค่ะ โทรเลขฉบับสุดท้ายที่พี่หมีได้รับประมาณปี 2529 ค่ะ ตอนนี้กระดาษเหลืองมากๆซองก็กลายเป็นเขียวซีดๆ 555++666++ที่ยังเก็บไว้เพราะตุณสามีส่งมาบอกว่าคิดถึง....เขิลลลลลจัง   โดย: หมีสีชมพู 4 พฤษภาคม 2551 7:42:25 น.

(หวังว่าผมคงจะมีโอกาสมีลูกให้เล่านะครับ อิอิอิ) ^ ^ อย่าลืมหาคุณแม่น่ารักๆดีๆให้ได้ก่อนนะค๊า อิ อิ กรี๊ดดดดดดด   โดย: หมีสีชมพู 4 พฤษภาคม 2551 7:46:11 น.

จะว่าเสียดายก็ฟังเหมือนตาลุงไปหน่อย เพราะปรกติก็ไม่ได้ใช้โทรเลขอยู่แล้ว คงเป็นความรู้สึกกลัวกับการเปลี่ยนแปลงมากกว่า แต่เจ๋งดีครับ อีกหน่อยเกิดอินเตอร์เนตล่มอาจจะต้องกลับมาใช้มันอีกก็ได้   โดย: แป๊กก 5 พฤษภาคม 2551 0:51:56 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โย หยุดยาว 3 วัน ไม่ไปเที่ยวทีไ่หนเหรอ นึกว่าไปออกเดทกับเครื่องบินสาวซะอีก   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 5 พฤษภาคม 2551 8:10:02 น.