เที่ยวบาหลี วันที่สาม (27 ตุลาคม 2009) สู่ดินแดนแห่งมนต์ขลัง

วันที่สาม ของการเยือนบาหลี ดินแดนแห่งมนต์ขลัง



อาหารเช้าที่บาหลี วันที่สาม ทานที่โรงแรม เป็นแบบบุฟเฟร์ อาหารอร่อยทุกอย่าง มีทั้งอาหารแบบฝรั่ง อาหารญี่ปุ่น และอาหารแบบบาหลี ที่ชอบและติดใจมากคือ ข้าวผัดแบบบาหลี (Nasi Gorang) ทานกับซอสหวานๆ เค็มๆ สีดำ ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร มีผักดอกน้ำส้มสายชู และข้าวเกรียมแผ่นเล็กๆ ทานข้าวตอนเช้าเติมพลังก่อนไปก่อนเที่ยว

　
อาหารเช้าที่บาหลี วันที่สาม


วันนี้มีโปรแกรมไปเที่ยว เป็นแบบฟรีโปรแรม ไม่เกี่ยวกับแพ๊คแก็ทที่จองมา วันนี้จองทัวส์แยกต่างหาก แต่เป็นเจ้าหน้าที่ของบริษัททัวส์ที่ไปรับเราที่สนามบินวันแรก นัดกันไว้ตั้งแต่วันแรกที่มา คนที่ไปด้วยก็มี ไกด์ 1 คน กับคนขับรถ 1 คน ลูกทัวส์วันนี้ มี 2 คนเท่านั้น เพราะจ่ายแบบเหมา เป็นรถตู้สีขาว ราคา US110 เป็นค่านำเที่ยว ค่าคนขับรถ ค่าเช่ารถ รวามค่าน้ำมัน และอาหารกลางวันฟรี อีก 1 มื้อ ไม่รู้ว่าจะถูกหรือแพงดี แต่ไม่ต้องขับรถเอง ถ้าจะไปรถเมล์ที่นี่ก็ไม่ค่อยมี แถมขับรถที่นี่อันตรายมาก เพราะมีรถมอเตอร์ไซด์เยอะมาก ถนนส่วนใหญ่ ไม่มีสัญญาญไฟจราจล จะมีเฉพาะในเมืองเท่านั้น แต่ก็มีน้อยมาก

มีไกด์นำเที่ยวกับคนขับรถ สองคน ก็มีตรงที่ ไกด์ ชื่อ Mtudida (มูดิตะ ออกเสียงแบบคนญี่ปุ่น) คนขับรถจำชื่อไม่ได้ ออกเดินทางจากโรงแรม 9 โมงเช้า


ที่แรกคือ ร้านทำเครื่องเงิน เป็นเครื่องเงินแท้ ไปดูวิธีการทำ เห็นขั้นตอนแล้ว หลายขึ้นตอนมาก กว่าจะได้เครื่องเงินแต่ละชิ้น

ดูร้านทำเครื่องเงินแท้ แบบบาหลี จี้พลอยและไข่มุขแท้ ราคา US 540 กำไลตัวเรือนเป็นเงินแท้ ทับทิมของแท้ ราคา US 1,134 เห็นบอกว่าลดได้อีก 30 % อยากได้แต่ไม่มีตังค์ ชิ้นใหญ่แบบนี้ ราคาก็สูงด้วยนะ มีขนาดเล็กกว่าชิ้นที่เห็น ราคาก็ขึ้นอยู่กับแบบ ความละเอียดในการทำแต่ละชิ้น

เจ้าหน้าที่บอกว่า ที่บาหลี จะมีพลอยส่วนใหญ่ แต่เพชรจะหาได้น้อยมาก เพชรเป็นของที่หายากคะ เราก็ดูไม่ค่อยเก่ง แต่เท่าที่ดู ฝีมือการตัดเหลี่ยมของพลอย ไม่ค่อยสวย สู่ของไทยไม่ได้คะ ฝีมือคนไทยเก่งกว่ามากเลย


ที่ตอนมา เห็นร้านศิลปะการวาดรูปของบาหลี นักวาดเป็นคนรุ่นใหม่

ขั้นตอนการวาดกว่าจะได้รูป แต่ละรูป





ภาษาวาดศิลปะบาหลี ภาพวาดแต่ละภาพ ใช้เทคนิคแบบบาหลี กี่ปีสีก็จะไม่เปลี่ยน ราคาของภาพ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับขนาด แต่ขึ้นกับการวาดรายละเอียดและฝีมือของนักวาดรูป



ต่อไปจะพาไปเที่ยววัดกันคะ


แผนที่ Pura Goa Gajah (ดูแผนที่ )

วัดนี้ต้องเสียค่าเข้าชม 6,000 รูปี หรือ 60 เยน (ไกด์จ่ายให้) สำหรับคนที่ใส่กระโปรงสั้นหรือกางเกงขาสั้นก็มีบริการให้ยืมผ้าสำหรับใส่ก่อนเข้าไปในวัด ส่วนเราวันนั้นใส่กางเกงยีนส์สี่ส่วนก็ไม่ต้องใส่ผ้าถุงเข้าไป


ต่อมาไปเที่ยววัด ชื่อ Pura Goa Gajah อยู่ในเขต Udub


ดอกไม้และรูปปั้น

ภายใน มีรูปปั้นของพระพิฆเนศ และรูปปั้นตัวแทนของเทพ ที่มี 3 องค์ เทพแห่งดิน (คลุมผ้าสีดำ), เทพแห่งน้ำ (คลุมผ้าสีขาว), เทพแห่งไฟ (คลุมผ้าสีแดง)



แต่ไกด์พาไปดูครัวแบบบาหลี เอาไว้สำหรับให้นักบวช ที่มานั่งวิปัสนา จำศีล ได้หุงหาอาหารให้กับตัวทานเองด้วย

ตรงทางก่อนที่เข้าขม มีร้านค้าเยอะมาก และมีคนเดินถือของขาย ไกด์เตือน เราไม่ต้องการจะซื้อของ ห้ามไปจับสินค้า เพราะพวกเขาจะคิดว่าเมื่อเราจับสินค้าของเขาแล้วหมายความเราต้องการซื้อสินค้านั่น ระวัง!!!....ด้วยนะคะ



แผนที่

ภูเขาไฟที่บาหลี (ดูแผนที่)

ภูเขาไฟที่บาหลี มองจากร้านอาหาร ที่ไปทานตอนกลางวัน มองจากวิวบนนี้เป็นภูเขาไฟได้ 3 ลูก เป็นภูเขาไฟ ที่เคยระเบิดมาแล้ว เมื่อหลายร้อยไปก่อน มองเห็นภูเขาไฟ ลูกหนึ่ง รูปซ้ายบน อีกด้านที่มองเห็นเป็นสีออกน้ำตาลอ่อน แต่มีด้านหนึ่งเป็นสีดำ ซึ่งเป็นสีของลาวาภูเขาไฟที่ระเบิดและตอนนี้ดับแล้ว มองเห็นรถบรรทุกสีน้ำเงิน เล็กมาก คุณไกด์บอกว่า รถบรรทุกเอาจะเรียกว่าอะไรดี มันเป็นดินสีดำ ที่ได้ลาวาภูเขาไฟ เพื่อเอาไปเป็นส่วนประกอบนึงในการก่อสร้างบ้านและตึกแบบบาหลีคะ

อาหารกลางวัน อร่อย แต่รสชาดธรรมดา คงเพราะหิวแล้ว ไปทานตอน บ่ายโมง ถ้าเวลาของญี่ปุ่นก็ บ่ายสองแล้ว เวลาที่บาหลี แตกต่างจากญี่ปุ่น ช้ากว่าที่ญี่ปุ่น 1 ชั่วโมง ส่วนเมืองหลวงของอินโดนีเซีย ช้ากว่าญี่ปุ่น 2 ชั่วโมง แต่บาหลีเร็วกว่าเมืองไทย 1 ชั่วโมงคะ ที่ชอบคือ หมูบดผสมเนื้อมะพร้าวแล้วเอาไปย่าง เหมือนหมูสะเต๊ที่เมืองไทย แต่มีรสชาดของมะพร้าวด้วย ชื่ออาหารว่า หมูสะเต๊ะ (ภาษาบาหลี ว่า Sate Babi) จานด้านล่างจากซ้าย จากของเรา มีข้าวผัด(อีกแล้ว) หมูสะเต๊ะ, ไก่ย่าง, หมูย่าง ปอเปี๊ยะ จานตรงกลาง เป็นผักสลัดแบบบาหลี จานขวา มีขนมกล้วยและกล้วยทอด(ภาษาบาหลี ว่า Pisang Goreng)


ต่อมาไปดูวิธีทำกาแฟคะ จำไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหน

วิธีการทำกาแฟ แบบบาหลี ไกด์พาดูต้นไม้ต่างๆ มีผลโกโก้ด้วย

กาแฟของบาหลี ที่อร่อยดี คือ Ginseng Coffee เป็นการแฟที่ทำจากรากต้นไม้ กาแฟมีรสชาติหวาน โดยไม่ต้องใส่น้ำตาล นิยมดื่มก่อนออกกำลังกาย แต่ราคาแพงน่าดูเลยล่ะ


ทุเรียนของบาหลี ลูกกลางๆ ไม่ค่อยมีกลิ่น ไม่ค่อยหวาน เป็นเม็ดประมาณ 30 เม็ดได้ เนื้อน้อย เมล็ดใหญ่ ของไทยอร่อยกว่าเยอะเลย มังคุดก็หวานอร่อย แต่ราคา ลูกละ 400 เยน มังคุด 1 Kg. 400 เยน แพงจัง แต่อยากทาน ราคานี้คงเป็นราคาสำหรับขายให้นักท่องเที่ยว คิดแพงจัง นี้ขนาด ไกด์ต่อราคาให้ก็ไม่ยอมลดให้ เลยขอใช้สถานที่ เพื่อนั่งทานทุเรียน ทานกัน 4 คน แบ่งให้ไกด์กับคนขับรถทานด้วย ส่วนมังคุดหวานอร่อยดี


ต่อมาที่ Pacung Rice Terrace (ดูแผนที่) แต่แค่ขับรถจอดดูไม่นาน เพราะคนเยอะ รถเยอะมาก นั่งรถดูวิวตลอดทางก็สวยมากเลยคะ

ที่ Tegallanlag การทำนาแบบขั้นบันได บาหลียังใช้มีวิธีการเกี่ยวข้าวด้วยมืออยู่ และเพิ่งเริ่มมีรถเกี่ยวข้าวขนาดเล็กมาได้นาน แต่ไม่เป็นที่นิยม



วัด Gunung Kawi (ดูแผนที่)

วัด Gunung Kawi ค่าผ่านประตู 6,000 รูปี ตอนที่ไปไม่ค่อยมีคนเลย เงียมมา ตรงทางเข้ามีกำแพงสูงๆ ได้ยินเด็กกระโดดเล่นน้ำกัน จำรายละเอียดของวันนี้ไม่ได้




แผนที่


มื้อค่ำ ที่ร้านอาหารทะเลริมหาด ที่เขต Jimbaran (ดูแผนที่)ได้ดูตกวันตกดินด้วย จบการท่องเที่ยววันที่สองจ๊า


PS วันหน้าจะเขียนรายละเอียดเพิ่มเติ่ม ต้องขอโทษด้วย วันนี้ขออัพข้อมูลและรูปบ้างส่วนก่อนนะคะ

ขอบคุณที่แวะมานะคะ

Create Date : 12 พฤศจิกายน 2552		0 comments
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2552 10:27:49 น.
Counter : 1674 Pageviews.
Share Tweet