24 มิ.ย. 2564
"เรื่องที่ว่าบุ๋มบิ๋มเป็นแพทย์น่ะ เขาเป็นคนของจุฬาหรอ"
คุกกี้ : เปล่า เธอเป็นแพทย์ ศิริราช ของมหิดล
"ก็เป็นแพทย์หนิ แล้วที่แกบอกว่าเธอไม่น่าจะทำการสอบได้ มันไม่เป็นจริงหนิ ก็เห็นว่าได้เรียนเป็นหมอคือเป็นหมอ แกจะไปหลอกตัวเองทำไม "
คุกกี้ : ใช่ ก็เธอเป็นแล้วหนิ แต่ที่ฉันเตร็ดเตร่มานานตั้งแต่มอสามห้องคิง ฉันรู้สึกมีข่าวว่า เธอเริ่มไม่ใช่ที่หนึ่งของระดับ ไปอยู่มอปลายที่อื่นแต่ไม่ใช่เกรดสูงแล้ว ตอนที่รุ่นเราจบมอหก เธอยังไม่ได้ลองสอบแพทย์ เธอได้เภสัช ฯ มหิดลก่อน แต่การที่ใช้เวลาเพียงปีเดียวแล้วเข้าแพทย์แบบซิ่วน่ะ ฉันเริ่มรู้สึกเปลี่ยนมุมมองทั้งหมด
"เหมือนมรึงไม่เชื่อว่าสมองเธอจะรับความรู้หรือสาระได้มากในปีเดียว มรึงก็เลยรู้สึกว่าไม่ค่อยเชื่อ กำลังมองบุ๋มด้วยหางตาแบบหมั่นไส้เมื่อมีโอกาสเจอหล่อนว่ะ "
คุกกี้ลุกจากเก้าอี้เดินไปมองหน้าต่าง : ส่วนกรณีการศึกษากับบุหรี่ ฉันพยายามเข้าใจเรื่องทำไมพวกเขาถึงต้องสูบ เห็นระดับสูงๆกับบุหรี่นี่เริ่มมาตั้งแต่ตอนฉันอยู่สัตวแพทย์ เทคโนโลยีมหานคร ฉันจ่าย 5 หมื่นสอบตรงน่ะ ปี 2551 ตอนแรกๆเห็นผู้ชายสูบไม่กี่คน พอได้ออกจากที่นั่น ปีถัดมา 2552 ฉันไปเยี่ยมเยียนคณะ พวกนั้นมันดูไม่ต้อนรับแถมพวกผู้ชายแมร่งก็เสือกสูบบุหรี่เกือบทุกคนไอ้ห่า ตอนที่เขาจะยื่นสักมวนให้ฉันฉันยังปฏิเสธ แต่เวลาถัดมาในปีนั้น การศึกษาสูงกับบุหรี่มีให้เห็นในจุฬา ฉันตัดสินใจลองบุหรี่ทันที
"แล้วที่บอกนี่ถ้าไม่มีรูปภาพพวกเขามาให้เห็น ผู้คนก็ไม่เชื่อแกน่ะสิ"
คุกกี้ : อือ ผู้คนเขาไม่เชื่อฉันว่ะ ถ้าฉันถ่ายรูปนิสิตจุฬาสูบบุหรี่เก็บเอาไว้ได้ก็ดี เออ พูดถึงการศึกษาอย่างพวกเขา ทำไมฉันไม่ได้รู้สึกถึงการศึกษาระดับนั้นมาได้นานตั้งแต่มอสามแล้ว
" ก็นะ เดี๋ยวนี้มีคนหมั่นไส้แกเยอะที่แกสูบบุหรี่ เขาเลยกินขี้กัน"
คุกกี้ : หา อะไรนะที่แกบอกว่าความหมั่นไส้ไม่ชอบตัวฉันต้องประชดกินขี้อะนะ เอ่อมรึงรู้หรือเปล่าว่ากรูไม่เคยเป็นอย่างนั้นนะเว้ยเวลาประชด
"เออ มรึงไม่เคยกินขี้แต่คนอื่นเขาหมั่นไส้รำคาญมรึงมานานแล้ว ดีนะที่มรึงไม่ติดแอลกอฮอล์ไปด้วย มรึงนะมรึงทำไมไม่กลับมามีสมองเสียที"
คุกกี้ : ....อธิบายคำนี้ซิ คำว่า เมื่อไหร่จะกลับมามีสมองเสียที
"เอ้า ก็แกเมื่อไหร่จะเป็นตามที่แกมันต้องเป็น เรื่องสมองเรียนสูงน่ะ สมองอะที่มันไม่กลับมาตั้งแต่ตอนมอสาม พยายามให้มันกลับมาเสียทีเถอะ"
คุกกี้ : ....สมอง คิดว่าทุกวันนี้ฉันมีหรอวะ ทุกวันนี้มันไม่ใช่สมองแบบตอนเด็กๆเลย
"ฉันรู็สึกอึดอัดแทนแก เพราะฉันเชื่อว่า ตอนนายเป็นเด็ก นายคือตัวนาย คือไอ้สมองเป็นอาวุธ แต่ปัจจุบันนายไม่กลับมาเป็นนาย ฉันคิดว่านายคงจะหลงทางเพราะชีวิตนายไปพัวพันเรื่องบุ๋มมานาน จริงๆนายเรียนหนังสือจบง่าย จบเร็ว นายเป็นอัจฉริยะทางสมอง ฉันว่านายไม่น่าฝีนขนาดนี้เลยนะ ทำไมนายฝืนเรียนจนกระทั่ง...."
คุกกี้ : ถ้าทำความรู้จักกับบุ๋มบิ๋มจริง ฉันนี่ฝืนเรียนจบมาเหรอ เขาคิดว่าฉันไม่ถูกรัก แต่ฉันเนี่ยเป็นการศึกษาดีด้วย?
" จริงๆถ้าแกเลือกเส้นทางที่มีความรักที่สมหวังมันไม่น่าจะวิจารณ์แกไม่ดี แกน่าจะมีสมองกลับมานะ "
คุกกี้ : คิดว่า ฉันควรเลิกบุหรี่........ แต่นายเข้าใจมั้ย บางคนมายืนยันว่าหมอเองยังสูบกันเยอะ แล้วฉันก็ไม่เข้าใจหรอกว่าไอ้ที่สมองไม่กลับมาเป็นแบบตอนเด็กแล้วได้มาเจอพวกหมอพวกเรียนสูงสูบบุหรี่นี่ บางทีฉันเห็นแล้วฉันจะตายหรือเปล่าวะ จนอยากรู้จักบุหรี่จนได้ ฉันสูบจนผ่านไป 11 ปี ปีนี้จะเป็นปีที่ 12 ฉันอาจจะเริ่มสุขภาพไม่ดีบ้างแล้ว แต่สมองน่ะ? ...........สมอง
"นายต้องเข้าใจตัวเอง"
คุกกี้ : ไม่รู้ ฉันคงไม่เข้าใจตัวเอง
"การศึกษาระดับสูงกับบุหรี่ นายมองพวกเขาทำอะไรแบบนี้แล้วอดใจไม่ได้ แล้วบุ๋มเธอสูบมั้ย ก็ไม่หนิ ทำไมนายต้องโทษพวกหมอพวกการศึกษาสูงด้วย "
คุกกี้ : ฉันอยากโทษแต่มันก็โทษไม่ได้อีก ฉันลองตามกับสิ่งที่ไม่ดีเองอย่างเนี้ย เพราะฉันแค่หวังการเรียน พอไม่รู้ว่าทำไมไม่ได้เรียนขนาดนั้น มันจึงต้องโกรธพวกนั้นน่ะว่า เรียนได้ขนาดนั้นแล้วเสียดายชีวิตพวกเขา พวกนั้นไม่ควรเลย ไม่น่าจะมาทิ้งชีวิตให้บุหรี่ คนที่รู้ว่ามีคุณค่าการศึกษาแล้วนะ เห็นเขาสูบบุหรี่แล้วฉันไม่เข้าใจ จนต้องเลียนแบบ
" มรึงคงเห็นภาพคนพวกนั้นกับบุหรี่แล้วไม่พอใจแหงๆ เหมือนมรึงจะตายอะ"
คุกกี้ : สรุปนะว่า ที่ฉันสูบบุหรี่มาตลอด จนทุกวันนี้ฉันไม่รู้ว่าฉันมีตัวตนที่แท้จริงเป็นคนเรียนสูง แต่ฉันไม่เชื่อแน่ๆว่าบุ๋มจะมีตัวตนเป็นหมอแบบว่าซิ่ว
"ทำไมไม่คิดว่าตัวตนของบุ๋มเป็นหมอที่ทำการแข่งขันกับรุ่นหลังวะ สอบติดด้วย"
คุกกี้ : ไม่เป็น ไม่เป็นเว้ย ขนาดตัวกรูยังไม่เป็นหมอเลย
"เหอๆๆๆ แล้วสรุปว่า.... นายหมั่นไส้หล่อนหรือเปล่า "
คุกกี้ : ก็น่ะ ใจนึงก็โกรธใจนึงก็ค้างคา
"นายคุยเรื่องผู้หญิงอย่างมายนัสกับเมให้ปุ๋ยนวดแผนไทยบ้างหรือเปล่า"
คุกกี้ : อือ
"ตกลงมันแปลกนะว่า เมื่อนายพยายามคิดเรื่องย้อนเวลาไปนึกเรื่องเม แต่กลับกลายเป็นว่านายคิดไปเอง ..."
คุกกี้ : ก็แปลกใจน่ะสิ ฉันว่าเหตุการณ์เมเก่ากว่าจอยอีกนะ แต่ อืม....
"ถ้าเรื่องเม นายคิดมากไปเอง แล้วมายนัส "
คุกกี้ : บางทีฉันก็ใจลอยเรื่องที่มายนัสหนีห่าง หลบหน้า ฉันรู้สึกไม่แน่ใจว่าฉันควรจะคิดมั้ย
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
