Bloggang.com : sj13palmkung :

ชีวิตน้อยๆกับยาลดความอ้วน^o^

ชีวิตน้อยๆกับยาลดความอ้วน^o^
การใช้ชีวิตคู่ หลายคู่คงอยากมีตัวน้อยๆ เราก็เหมือนกัน แต่งงานปี 45 เมื่อพร้อมก็อยากจะมีเจ้าตัวเล็กไว้อุ้มชู ใจร้อนด้วย พยายามมากแค่ไหนเหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง ทำไงก็ไม่สำเร้จ 2 ปีเต็มกับความพยายาม "พอกันที" ตัดสินใจล้มเลิกไม่เอาแล้วลูก อยู่ดูแลกันและกันสองตายายก็ได้ หลังจากที่ล้มเลิกความต้องการ ก็มุ่งมั่นที่จะลดความอ้วน กฤษ์งามยามดีก็ วันเกิดตัวเอง 9 มกราคม 2548 นี้แหละ กินส่งท้ายช่วงปีใหม่อย่างเมามัน (มีประจำเดือนวครั่งสุดท้ายวันที่ 30 ธันวาคม 2547 ) ต่อด้วยงานวันเกิดตัวเองอีก น้ำหนักอยู่ที่ 55 กิโลกรัม ได้เวลาลดหล่ะ วันที่ 10 มกราคม 2548 ไป คลีนิคลดความอ้วน เอายามากิน ลดอาหาร กินแต่ผลไม้ ส้มตำ ไม่กินจำพวกแป้ง น้ำหนักลดลงอย่างต่อเนื่อง "บริษัทฯกำลังมีชุดฟอร์มใหม่ ใส่สวยแน่เรา" ใกล้วันที่ 30 มกราคม 2548 "เอ๊ะ! ทำไม่ประจำเดือนไม่มา คงเลือนมั้่ง" ยาลดความอ้วนก็ยังกินอย่างต่อเนื่อง " เย้ ๆ น้ำหนัก 47 กิโลฯ แล้วเรา " 1 อาทิตย์ผ่านไป ประจำเดือนก็ยังไม่มา เอาไงดี เพื่อนที่บริษัท ฯ แนะนำ "ทำไมไม่ลองซื้อที่ตรวจฉี่มาตรวจดูหล่ะ ไม่รู้จะตรวจทำไมเพราะป้องกันโดยการใส่ถุงยางทุกครั้ง แต่ลองดูก็ไม่่เสียหลาย" ตรวจเช้าของวันที่ 13 กุมภาพันธ์ 2548 พอเห็นเส้นสีแดงวิ่งขึ้น 2 ขีด ถึงกับเข่าทรุด จะดีใจได้ยังไงก็เรากินยาลดความอ้วนตลอด ทำไงดี โทรบอกน้องซึ่งเป็นพยาบาลอยู่ห้องคลอด ก็โทรปรึกษาหมอที่เราไปลดความอ้วนด้วย จากนั้นก็โทรมาแจ้งให้เราหยุดกินยาลดความอ้วนทันที ไปฝากท้องครั้งแรกวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2548 (ท้องแล้ว 7 สัปดาห์) ใช้สิทธิ์ประกันสังคมที่โรงพยาบาลของรัฐบาลที่น้องสาวทำงานอยู่ เสียเวลาแต่ไม่เสียตังค์ เราก็แจ้งเรื่องกิินยาลดความอ้วยคุณหมอก็ตำหนินิดหน่อย ไม่ได้ตรวจอะไรเลยแค่คุยเฉย ๆ แล้วให้ยาบำรุงมากิน แล้วค่อยมาตรวจครรภ์อาทิตย์หน้า แต่ละวันผ่านไปอย่างช้าเมื่อเราเฝ้ารออะไรสักอย่าง ช่วงนี้อะไรที่อยากกินใส่อย่างเต็มที่ วันที่ 24 กุุมภาพันธ์ 2548 หมอนัดตรวจทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เราไม่ชอบกินยาแต่ก็ต้องกิน เพื่อลูก เพื่อลูก! วันที่ 24 มีนาคม 2548 หมอนัดตรวจครรภ์อีกครั้ง นั่งรอหมอตั้งแต่ 8 โมงเช้าอยากได้คิวแรก หมอยังไม่มาติดเครสด่วน ระหว่างที่นั่งรอ นางพยาบาลก็ขอ ตรวจความดันและขนาดมดลูก คลำไปคลำมา คลำไม่ได้ หาลูกไม่เจอ 12 สัปดาห์แล้วนะ ทำไม โอ๊ยใจจะขาด หมอก็ไม่มาสักที เกือบ 5 โมงเช้า เป็นเวลาที่ทรมานมาก น้องสาวอยู่ด้วยตลอดก็ปลอบโยนให้ใจเย็น หมอมาถึงก็ขออัลตร้าซาวด์ "เห็นแล้ว ! เราเห็นลูกแล้วเคลื่อนหลบที่ตรวจไปมา "

เอาแผ่นอัลตร้าซาวด์ไปให้ พ่อกับแม่ดู จะเป็นยายกับตาแล้วนะ พ่อกับแม่ดีใจมากก็หลานคนแรกนนี่น่า ทุกครั้งที่ไปตรวจครรภ์ก็ถือโอกาสหยุดงานไปอยู่กับพ่อแม่ (เพราะแต่งงานแล้วออกเรือนมาอยู่บ้านสามี) ทานข้าวด้วยกัน วันที่ 23 มิถุนายน 2548 หมอนัดอัลตราซาวด์ดูการเจริญเติมโตและเพศ " ได้ลูกชายครับไม่ปากแหว่ง "

พ่อกับแม่ด๊ใจจะได้หลานชาย ส่วนเราอยากได้ลูกสาว อยากแต่งตัว ถักเปีย แตู่ได้ลูกชายก็ไม่เป็นไรแต่งหล่อได้เหมือนกัน วันที่ 30 มิถุนายน 2548 งดอาหารและน้ำ เพราะหมอนัดคัดกรองน้ำตาล เพราะทั้งแม่เราและแม่สามีเป็นเบาหวาน สุดยอดกินน้ำเชื่อมเป็นแก้วเลย ตรวจเลือด..กินน้ำตาล 3 รอบ ผลตรวจ "ผ่านคะ" ร่างกายนำน้ำตาลไปใ้ช้ได้ดี ทุกวันผ่านไปด้วยหัวใจที่ว้าวุ่น ลูกจะแข็งแรงไหม ! จะได้รับผลกระทบจากยาลดความอ้วนหรือเปล่า ได้แต่นับวันรอ

ช่วงเวลาที่รอคอย
ตอนเช้าของวันพฤหัสบดีที่ 29 กันยายน 2548 เราไปตรวจท้องตามหมอนัด พอกำลังจะก้าวขึ้นชั่งน้ำหนัก มันมีความรู้สึกเหนือนฉี่ลาด เรารีบเข้าไปบอกพี่้่พยาบาล สงสัยน้ำเดินแล้วหล่ะ ก็เข้าห้องตรวจภายใน แล้วบอกเราว่า น้ำเดินแล้ว ทำอะไรไม่ถูกเลย จากประสบการณ์ที่แต่ละคนเล่าให้ฟังมันไม่ใช่แบบนี้ ทำไมไม่ปวดท้องเหมือนเป็นรอบเดือนหล่ะ ทำไมไม่มีเลือดปนออกมา โอ๊ย !! ทั้งตกใจ ดีใจและก็กลัว ก็เรายังไม่ได้เตรียมตัวมาคลอดนี่น่า กำหนดคลอดจริง ๆ อีก 7วันทำไงดี บุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาให้เรานั่ง ไม่เป็นไรจะเดินไปหาน้องสาวที่เป็นพยาบาลอยู่ห้องคลอดเองก็ได้ ยังไหวไม่ได้เจ็บได้ปวดอะไร แต่บุรูษพยาบาลไม่ยอมมันเป็นกฏข้องโรงพยาบาล โอ๊ย !! ตื้นเต้น โทรหาแม่ให้มาหาด่วนเลย กลัว! (ดีนะที่คแม่เตรียมทุกอย่างใส่ตระกร้าไว้ให้หมดแล้ว) คุณหมอมาตรวจ ช่องคลอดไม่เปิด เอาไงลองเจ็บดูไหม OK. หมอฉีดยาเร่งคลอดให้ เอาหล่ะเริ่มเจ็บ เริ่มมีเลือดไหลออกมาหล่ะ อืม!นี่แหละมั่งที่เค้าเรียกน้ำเดิม ..คุณหมอมาตรวจอีกทีบ่าย 2 โมง ช่องคลอดเพิ่มเปิด 3 ซ.ม. เอาไงเจาะถุงน้ำคร่ำเลย เจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ หันไปดูเตียงข้างๆ เขาร้องกันดังมากๆ เราก็เจ็บแต่ก็พอไหว คุณหมอมาตรวจอีกที 5 โมงเย็น ช่องคลอดก็ยัง 3 ซ.ม. เหมือนเดิม เอาไง ปรึกษากับน้องสาว Ok. ผ่าเลยแล้วกัน น้องสาวมาเสียบน้ำเกลือ ต่อสายปัสสาวะให้ โอ๊ย!ตื่นเต้น น้องสาวตามเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วย เจ้าหน้าที่เอาที่ครอบมาครอบจมูก หายใจลึกๆๆนะคะคุณแม่ จากนั้นก็ไม่รู้สึกตัว .....รู้สึกตัวอีกที น้องสาวเรียก ตื่น ๆ ได้แล้ว ความเจ็บปวดมาพร้อมกับการรู้สึกตัว เจ็บมาก ๆ ขาสั่นดิกๆ เจ้าหน้าที่มาส่งที่ห้องประกันสังคมรวม เพระาห้องพิเศษที่จองไว้ไม่ว่าง (เพศ ชาย น้ำหนักแรกเกิด 3,225 กรัม ความยาว 52 เซนติเมตร เส้นรอบศีรษะ 35 เซนติเมตร แข็งแรงดี ) เหมือนยกภูเขาออกจากอก ลูกเราปลอดภัยแข็งแรง เป็นหน้าลูกชัด ๆ ตอน 6 ทุ่ม แผลเย็บยังเจ็บ นางพยาบาลเอาลูกไปดูแลให้ ..เราตั้งซื่อลูกว่า..น้องปาล์ม..เย็นวันที่ 30 กันยา ฯ ย้ายเข้าห้องพิเศษ วันที่ 2 ตุลาฯ ลูกตัวเหลือง คุณหมอให้ส่งไฟ สงสารลูกจับใจ ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ถูกปิดตา เรานั่งติดตู้ไฟเอามือลูบลูกตลอดเวลาไม่หลับไม่นอน รุ่งเช้าผลเลือดลูกปกติตัวไม่เหลือง ขอหมอออกจากโรงพยาบาลทันที ..... แม่มารับหลานชายเอาผงถ่านมาป้ายที่หัวด้วย เป็นความเชื่อโบราณ " มามะขวัญมาอยู่กับตัวกลับบ้านกลับยายนะลูก " ถึงบ้านแม่เตรียมที่นอน หมอน มุ้ง ไว้ครบหมดแล้ว น้องปาล์มต้องนอนในกระด้ง 3วัน 3 คืน ใต้กระด้งก็จะมี สมุด ปากกา ดินสอ มีด เงิน ทอง ตามประเพณีโบราณ (ไม่ได้แม่เราคงแย่แน่ ๆ แผลผ่ายังเจ็บเราแทบไม่ได้ทำอะไร แม่ทำให้หมด ทั้งซักผ้าอ้อม ดูแลน้องปาล์ม ....มันทำให้เรานึกย้อนไปวันวาน ที่แม่ทำให้เรามาตลอด พอมีลูกมันเหมือนได้สะท้อนเป็นกระจกเงาที่แม่ทำให้เราตั้งแต่วันแรกที่เราเกิด "ขอบคุณคะแม่ ")

Create Date : 24 มกราคม 2553

2 comments

Last Update : 24 มีนาคม 2553 15:58:47 น.

Counter : 4838 Pageviews.

ดีใจด้วยนะคะ นี่ก็รอมา3-4 ปีแล้ว ยังไม่มาเลยค่ะ กะว่าจะรอต่ออีกนิดถ้าเดือนหน้าไม่มา ก็จะไปหาหมอค่ะ ดูแลเจ้าตัวน้อยให้ดีๆ นะคะ
แอบอิจฉานิดหน่อย คงไม่ว่านะคะ

โดย: purplesnow 24 มกราคม 2553 18:32:12 น.

น่ารักมากเลยนะ...

โดย: ไข่ย้อย-หมูหยอง IP: 192.168.0.130, 58.147.17.217 4 มีนาคม 2553 14:07:03 น.