Dreamgirl The Musical ... ฉบับไทยแลนด์ ... เป็นละครเวทีตั้งตารอดูและคาดหวังไว้ค่อนข้างสูงมาก ซึ่งผลลัพธ์หลังจากดูจบ อาจจะไม่ได้เป็นไปตามที่หวังเท่าไหร่

จุดอ่อน ของ Dreamgirl คือ บทที่ขาดๆเกินๆ บทสรุปตัวละครที่ไปไม่สุดสักตัว รวมทั้งเหมือนเขียนขึ้นให้เป็นงานโชว์เพลงมากกว่างานละคร (ตั้งแต่ดูละครเวทีมา เรื่องที่ทำได้ดีมากๆในปีนี้ คือ ปริศนา ที่สนุก และสรุปรวบยอดเรื่องราวยาวๆได้อย่างลงตัว)

แต่จุดด้อยจริงๆของ Dreamgirl คือการเลือกน๊อต วรฤทธิ์ ที่ร้องเพลงได้ แต่แค่ร้องได้ แต่ไม่เพราะ ไม่น่าฟัง อึดอัด ดูเค้น ดูพยายาม ดูไม่เป็นธรรมชาติ และพาอารมณ์คนดูตกลงทันทีเมื่อน๊อตอ้าปากร้องเพลง ... น๊อตไม่ผิด แต่ผิดที่ตัวละครที่เหลือ ดันร้องเพลงได้เทพกันหมด บวกกับนี่คือ ละครเวทีที่เน้นโชว์เพลงและการเต้น .. จุดบอดนี่ก็เลยกลายเป็นหลุมดำที่ชัดเจนมากจนทำลายอรรถรสไปอย่างน่าเสียดาย แต่ก็ต้องชมว่าในฉากที่เป็นการพูด น๊อตเล่นได้ดี แทบจะดีที่สุดในหมู่นักแสดงเลยก็ว่าได้ แต่ ..ก็มิได้นำพา

นักแสดงนำทั้งสาม ทำหน้าที่ได้ดี ทั้งลูกหว้า พิจิกา และ ปาน ธนพร ที่พลังเสียง และฝีมือการแสดง เห็นได้ชัดว่า RS รีดศักยภาพและใช้งานเธอได้น้อยเกินไปมาเสียนมนาม ปานมีเสน่ห์ทางการแสดงพอๆกับตอนที่เธอขับขานบทเพลง แม้การเต้นจะยังเขินๆ แต่ก็ไม่ได้เลวร้าย

สรุป Dreamgirl The Musical เป็นงานที่เพลิดเพลิน และคุ้มค่าหากมองว่า นี่คือการมานั่งดูโชว์ดีๆ ที่ร้องเต้นได้สวยงาม โดยเฉพาะฉากโชว์ของสามสาว (ขอให้ลืมน๊อต วรฤทธิ์ไป) แต่ในแง่ของความเป็นละคร จัดว่าแค่พอผ่าน และไม่ได้น่าจดจำอะไร ... งานเทคนิคทำได้ดี ทั้งฉาก แสง สี และเสียง .. แต่อย่างที่บอก ครั้งหน้าช่วยเปลี่ยนน๊อต ออกไปเถอะ