เพิ่งเห็นมีคนใช้ *แอมะซอน* เคยเห็นแต่ อะเมซอน ทั้งนั้น
ดีใจที่มีคนนำให้ใช้กันได้ใกล้เคียงกับการออกเสียงเสียที
อย่างน้อยก็เป็นเสียงภาษาอังกฤษ ภาษาสากล
(ออกเสียง แอม เม่อะ ซอน หรือ แอม เม่อะ เสิ่น
แต่ส่วนที่ออกเสียง เออะ ราชบัณฑิตท่านมักเขียนเป็น อะ ให้ง่ายขึ้น
ซึ่งเสียงเบา เออะ กับ อะ นั้นก็ใกล้เคียงกัน
และปกติท่านไม่ให้ใส่วรรณยุกต์
อีกอย่างหนึ่งก็คือ ปกติท่านไม่เพิ่มอักษรไทยขึ้นมาจากที่ปรากฏในภาษาอังกฤษ
ดังนั้น ใช้ *แอมะซอน* จึงน่าจะถูกต้องตามแนวการถอดทับศัพท์ของราชบัณฑิตยสถานแล้วครับ)

จาก //geocities.com/utopiathai

  

อิอิ อ่านเล่มนี้ค้างๆ คาๆ อยู่ค่ะ ใกล้จบแล้วเหมือนกัน ((วางไว้ในห้องน้ำ แฮ่))

รูปเยอะดีค่ะ ^^

  

เป็นคนชอบอ่านหนังสือเหมือนกันคะ เด๋วว่างๆ จะลองไปหาซื้ออ่านดูนะคะ

  

เป็นคนชอบเรียนรู้โลกโดยการอ่านนี่ดีนะ มีโอกาสจะหาหนังสือแนวนี้มาอ่านบ้างจ้า

  

ผมเพิ่งรู้นะครับว่าปลาปิรันย่ากินได้ด้วย ฟันแหลมคมน่ากลัว

  

อิอิ ผมไม่โกรธหรอกครับ เอาขำขำ
แต่พี่ก็พูดถูกครับ ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง อิอิ

  

เล่มนี้อ่านแล้วชอบมากๆ เป็นการเดินทางที่แปลกดี

  

ช่างเป็นการเดินทางที่แสนพิเศษนะครับ

  

ช่วงนี้ไม่ว่างอัพบล็อกเลยเหรอจ๊ะแตง...คิดถึงๆ

  

โห๋ๆๆๆๆนึกว่าปิรันย่าจะตัวเบ่อเร่อ
ทำไมตัวนิดเดียว.........
แถมกินได้อีก เคยแต่ได้ยินว่ามันกินคน
ไหงคนมากินมัน....

  

แวะเข้ามาอ่านเรื่องราวที่น่าสนใจ สถานที่ไปน่าตื่นเต้น ลึกลับเร้าใจ ดีจ๊ะ

  

แตง...ขอบคุณมากนะกับข้อความหลังไมค์ ซึ้งมากๆ


ขอบคุณมากด้วยใจจริงจ้า..

  

ตอนนี้จะยังมีขายอีกเปล่า คราฟหนังสือเล่มนี้ คนเขียนหนังสือ เล่มนี้ ตัวจริง น่ารักมากกกกกก หล่อด้วยแหละ อิอิ

  

ถึง กต. ยังมีวางขายอยู่ค่ะ เห็นด้วยค่ะว่าคนเขียนหล่อมาก แต่ไม่เคยเห็นตัวจริงนะ ถ้าใครเคยเห็นตัวจริง ก็ฝากจุ๊บทีนึง อิอิ

  

เล่มนี้ถึอว่าเป็นอีกเล่มหนึ่งที่เปลี่ยนชีวิตเราเปลี่ยนอารมณ์ของเราเลยก็ว่าได้ เพราะผู้เขียนเขียนได้กินใจและตรงกับอารมณ์เหลือเกิน อารมณ์แบบจากบ้านมาไกล บางคนอาจมีแผลใจบ้าง หรืออยากจะไปผจญภัยที่ใหม่ๆที่ไหนสักแห่ง ที่ที่มันจะทำให้ลืมความจริงตรงนี้ไปชั่วขณะ เวลาอ่านทำให้นึกถึงเหมือนแบบตกอยู่ในห้วงภวังค์นึงสักขณะหนึ่ง