147 ที่เธอถาม หลัก กม. นี้เป็นอีกหนึ่งเสียงที่ข้าพเจ้าโหวต  เพราะน่าจะมีอะไรที่ใครบางคนสามารถต่อได้สมบูรณ์ "ที่เธอถาม"  เป็นโจทย์ของพี่สาว  ผู้ใจดีบอกที่มาที่ไป  เพื่อให้โจทย์นี้สามารถต่อยอด  หรือบางคนอาจจะต่อเติมได้อย่างสมบูรณ์ ที่มาของกวีนี้ ผู้ประพันธ์คือ อ.สถาพร ศรีสัจจัง ศิลปินแห่งชาติ จากคำถามที่ถามว่า  "เส้นขอบฟ้ามีเจ้าของไหม"                        และทะเลยังคงคลี่คลื่นเคลื่อน โยนเม็ดน้ำหยาดเปื้อนให้แผดเผา ลมบ่ายระบายบ่ายมาบางเบา และแดดบ่าย แต่งเงา ให้หาดงาม ฟ้าสูงยาว - ใส สีฟ้าสวย คลี่ห่มพื้นผวยสีหวานหวาม แก่วงแววตาที่ทอดตาม ไปตั้งคำถามให้ตอบคำ ม่วง -ดอกผักบุ้งทะเล นั้น คลี่กลีบยืนยันรอยแดดย่ำ บางกลีบบางใบเปิกระบำ การกระทำแห่งแดดงาม สุดสายตาเพ่งไปเบื้องหน้า คือเส้นขอบฟ้าที่เธอถาม บัดนี้ถักแถบเป็นริ้วงาม คลุมความลับไว้เช่นวันวาน นิ่ง นิ่ง นั่งนิ่ง เพ่งภาพนั้น ความคิดตีบตันไปทุกด้าน นานนัก นิ่งนิ่ง อยู่เนิ่นนาน เว้งฟ้าทุกด้านก็เปล่าใจ ไม่มีคำตอบที่เธอถาม ไม่มีนิยามให้ยืนได้ เห็นเพียงขอบฟ้านั้นแปรปราย แต่งเพิ่มเติมสายสีป่านทองฯ เธอถามฉันว่า ขอบฟ้านั้น มีผู้ใดกันเป็นเจ้าของ มีผู้ใดหรือ ได้ถือครอง มีใครจับจองเป็นเจ้าแดนฯ ง่ายง่าย ซื่อใส ในคำถาม หากลึกด้วยความหนักแน่น เนื้อแห่งคำถามคล้ายถามแทน สังคมแบบแผนปัจจุบัน น้ำเสียงเปลี่ยวเศร้าและสงสัย แปลกหน้ากระไรได้ปานนั้น เหมือนมีชีวิตอยู่วันวัน ในบ่วงแร้วอันไร้ตัวตน กับความสดใสแห่งวัยสาว ใครแต้มตาวาวให้หมองหม่น ใครเปลี่ยนแววหวังเป็นกังวล ใครแต้มทุกข์ทนให้แก่เธอฯ  ใครบ้างรู้กฎการเคลื่อนคลื่น ที่ ริบ ริบ ตื่นเสมอ ใครหรือที่คล้ายจะได้เจอ คำตอบเสนอคำถาม นั้น หรือเส้นขอบฟ้ามีเจ้าของ มีผู้ใดถือครองดั่งเธอหวั่น หรือเธอเพียงถามเพราะรู้ทัน แร้วบ่วงปัจจุบันของสังคม ------------------------------------- ต่อไปเข้าเรื่องเลยนะคะ อยากเห็นขอบฟ้า วิ่งขึ้นที่สูง เพื่อที่จะได้เห็นขอบฟ้าได้ไกลกว่าคนอื่น  แต่มองดูคนที่เดินข้างล่าง จะมีใครบ้างทีคิดอยากจะครอบครองขอบฟ้า ว้าว.... มองออกไป สุดลูกหูลูกตา  ว่าแต่เส้นขอบฟ้าอยู่ที่ไหนหนอ  มองไปทางไหนก็มีแต่สิ่งกีดขวาง  เหมือนมีคนบังตา  พยายามให้เราล้มความตั้งใจ  ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไร  เดินลงบันไดเดินหาเอาก็ได้  เหมือนที่เคยได้ยินว่า  ปลายสายรุ้งจะมีสมบัติ  ว่าแต่เราต้องเดินไปทางทิศตะวันตกใช่ไหมหนอ เส้นขอบฟ้า ดูเหมือนจะมีคนอื่นคิดจะจับจอง  หรือเคยมีคนได้ลองมาแล้ว  แต่เรากลับมองว่า....  ชั่งเขาเถอะ   ลองพยายามใหม่  เดินออกไปตามเส้นทางที่คิดว่า นั่นคือเส้นขอบฟ้า  เส้นทางเดินทางไม่ได้ราบเรียบ  มีอุปสรรคมากมายให้หลบหลีก  แม้แต่ทางเดินราดยาง  เมื่อกาลเวลาผ่านไป อายุที่มากขึ้นก็ยังมีวันที่ต้องเสื่อมลง  เส้นขอบฟ้ายังคงเป็นสิ่งที่ยากจะไขว้คว้า แต่ยังคงมีคนที่พยายามจะคว้าเมื่อมีโอกาส .... วันนี้ข้าพเจ้ามีโอกาสอยู่อีกซีกของเส้นขอบฟ้า  ตอนนี้ความคิดที่มองเส้นขอบฟ้ามักคิดถึงคนที่บ้านเรา  ฝากดวงตะวันที่กำลังจะลับขอบฟ้าให้ช่วยคุ้มครองคนที่บ้าน ให้มีสุขภาพแข็งแรง  หากตะวันขึ้นที่เส้นขอบฟ้า  สัญญาณวันใหม่ที่เราต้องเรียบรับมือได้เริ่มขึ้น ชีวิตวัยเรียนต้องหมั่นศึกษา เพื่อให้มีความรู้เลี้ยงชีพต่อไป หากตะวันเริ่มคล้อยลงแตะขอบฟ้า  สัญณาณของวันนี้คิดทบทวนสิ่งดีๆ ที่ผ่านเข้ามา  การเรียนยากมากน้อยแค่ไหน   ตั้งเป้าให้ไกล ไปให้ถึง  เพราะเส้นขอบฟ้าจะเวียนวนอีกรอบ  ลุกขึ้นตั้งใจทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่ออนาตนตนเอง     รอวันข้ามเส้นขอบฟ้ากลับบ้าน ไปๆ มาๆ  คิดถึงบ้านซะแล้วค่ะ เอารูปเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาให้ดูค่ะ  ถ่ายจากห้องเรียน  พอดีฟ้าเปิด เพราะหิมะมากน้อยทั้งอาทิตย์เลยค่ะ  ฟ้าเปิดตอนกินข้าวกลางวันพอดี  เลยหยิบมือถือถ่ายมาให้ชมกันค่ะ  เลยเอามาแปะพร้อมกับเนื้อหานี้พอดี  แล้วกลับบ้านก็ถ่ายอีกทีค่ะ  เดินทางกลับบ้าน หลังจากที่รถไถหิมะแล้วค่ะ  แต่ก่อนไถ ไม่ได้ถ่าย  มีอีกรูปตอนที่หิมะลง หลอกลง ภาพเบลอมากๆ  แต่ก็ต้องลุยไปเรียนค่ะ   อยู่กับพี่ๆ ตะพาบด้วยกันตั้ง 1 ปี ขอบคุณมากๆ ค่ะ   Create Date : 24 มกราคม 2559 8 comments Last Update : 25 มกราคม 2559 0:35:17 น. Counter : 1278 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้ว...ก็อมยิ้ม... เพราะเคยพยายามจะเห็นขอบ ฟ้าให้ไกลสุด ๆ ไกลกว่าเพื่อน ใช้ปีนต้นมะขามครับ 555 ตอนหลังไม่เอาแล้ว สูง เกินกลัวตก. ปัจจุบันคง มองไปช้า ๆ รอบกาย เห็นอะไรเยอะ ๆ ดีกว่าครับ หิมะตก.. ถ้าอยู่กันน้อยคน คงจะเหงา ไม่ใช่เล่น ไปไหนก็ลำบากด้วย   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 25 มกราคม 2559 15:52:36 น.

มาอ่านค่ะ ชีวิตคนก็เหมือนเส้นขอบฟ้านะคะ ตะวันขึ้นและตกก็ผ่านขอบฟ้าทุกวัน หิมะคงตกหนักนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 25 มกราคม 2559 19:24:52 น.

อ่านแล้วยิ้มเหมือนกัน น่ารักมากจ้า   โดย: sawkitty 25 มกราคม 2559 19:26:18 น.

สวัสดีค่ะ ทางนี้ก็หนาวมากเลย แต่เห็นเส้นขอบฟ้านะคะ หุหุ   โดย: kae+aoe 27 มกราคม 2559 8:55:56 น.

อ่านแล้วทำให้ผมได้ยิ้มเลยครับ รู้สึกเหมือนได้มองและได้คิดถึงตัวเองในอดีต ตอนไปเรียนที่จีน ซึ่งมีบางจุดคล้ายๆ กัน ของผมไปตอนที่มีความรู้ระดับหนึ่งแล้ว ถือเป็นหนึ่งในคนไทยไม่กี่คนที่ไปแล้วเริ่มเรียนระดับกลางเลย ส่วนใหญ่คนไทยไปเรียนระดับต้นแทบทั้งนั้น ตอนผมอยู่จีนครูเคี้ยวเหมือนกันนะ โทรศัพท์ตามตัวถึงบ้านเลย ถ้าไม่เข้าเรียนแล้วไม่โทรศัพท์แจ้งก่อนเข้าเรียน แกโทรศัพท์ตามตอนช่วงพักเลยนะ เอาเข้าจริงๆ ไม่ดีเลยที่เจอแบบจับฉ่ายแบบนั้น มันไม่มีครูที่แน่นอนแล้วไม่รู้เอาไงดีเลย รู้สึกไม่ค่อยเกี่ยวกะบล็อกนี้เท่าไหร่แต่อยากแชร์น่ะ ❤ +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 กุมภาพันธ์ 2559 0:29:46 น.

งงแหะ ตะกี้บล็อกยังอยู่เลย นี่หายไปแล้ว ตอนกดโหวตก็ยังโหวตได้เลย คงไม่ได้ลบไปแล้วหรอกนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 กุมภาพันธ์ 2559 0:30:34 น.

ท่าทางจะต้องก่อไฟผิงกันนะครับ งิงิ แวะมาเก็บลิ้งค์เรียบร้อยเน้อ   โดย: เป็ดสวรรค์ 9 กุมภาพันธ์ 2559 16:06:55 น.

อ้าว....ขอโทษค่ะ อัพเดทแล้ว สงสัยกดผิด แก้ให้แล้วค่ะ   โดย: SeaSnow 9 กุมภาพันธ์ 2559 23:15:14 น.