ถนนสายนี้ มีตะพาบ 167 เอาคืน ถนนสายนี้มีตะพาบ   กม. 167 เอาคืน โจทย์นี้ของพี่เป็ด  หัวหน้าแก๊งค์ตะพาบ  ส่งการบ้านพรุ่งนี้  แต่ว่าไม่อยู่... เอาคืน เรื่อง(จริง)มีอยู่ว่า ตอนที่มาเรียนภาษารัสเซียที่มอสโก  เข้าสู่เดือนที่ 6   เรื่องเกิดเมื่อเสาร์ที่ 6 มิถุนายน 2559  นี่เอง.... ไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต  ห้างใหญ่ แปลชื่อ  "น้องห้าน่ารัก"  หรือ  "ปิโยรัชก่ะ"  (แปลว่า "ห้า"  แล้วเล่นคำขยายใช้เรียกชื่อเด็กหญิงตัวน้อยๆ   .... เอ่อ  ภาษานี้กุ๊กกิ๊กนะคะ  ไม่ได้โหดบึ้งเหมือนหน้าคน)  ซื้อแค่ซอสมะเขือเทศ  แครอท  ข้าวโพดกระป๋อง  และขนมกุบกับๆ เรายื่นเงินให้ 1000  รูเบิ้ล พนักงานหยิบเงินทอน ชักแบงค์ร้อยเข้า - ออก อยู่ครั้งเดียว  พร้อมเศษนิดหน่อย เราแบมือรับ หลังจากที่มือหยิบของใส่ถุงที่เตรียมมา (ที่นี่ถุงพลาสติกบางๆ  ใบละ 5 รูเบิ้ลค่ะ  ใส่ของได้ 5 กก. แต่ถ้าเจอเหลี่ยมๆ ก็ขาด) เราแบมือ พร้อมกับรับใบเสร็จ ขณะที่ยืนตรงแคชเชียร์นี่แหละคะ  เชคว่าเงินทอนที่ได้ตรงกับที่ได้รับไหม  (นิสัย "งก"  จนติดตัว) ปรากฎว่า ....   เงินทอนที่ได้คือ 667  รูเบิ้ล  แต่ในมือ  567  รู้เบิ้ล ธนบัตร 100 ล้วนๆ 5 ใบ จ๊ะ ....  แม่หญิง  เล่นอิฉันซะแล้ว ด้วยหน้าตาเอเซี๊ย เอเซีย  แล้วก็เด๋อๆ ด๋าๆ  คิดว่า  "ยัยนี่พูดไม่ได้แน่ๆ"  เลยจัดเลย 1 ยก จ๊ะ...  แม่หญิง  โดนซะเลย เราแก้ปัญหาอย่างไรในต่างแดน  แม้จะมาคนเดียวแต่โดนโกง 100 รูเบิ้ล  พี่ต้นสนไม่ได้เข้าไป  เพราะเรายืนยันว่า  เดี๋ยววิ่งไปซื้อเอง  ของแค่นี้  ไม่คิดว่าจะโดนลองของ เราก็แบมือ  (ยืนอยู่ตรงนั้นแหละ  ไม่ได้ขยับไปไหนเล๊ยย)  บอกว่า   "นี่ ห้าร้อยห้าสิบเจ็ด   แต่ใบเสร็จ   หกร้อยห้าสิบเจ็ด" เอ้างานนี้...  แม้จะเรียนภาษามาได้แค่ 5 เดือนนิดๆ  ย่าวสู่เดือนที่ 6  พูดได้แค่คำต่อคำ  (น้ำตาจะไหล  ทำไมต้องมาเจออย่างนี้) พนักงานมองหน้า พูดตะคอกดังๆ  อะไรก็ไม่รู้แปลไม่ออก   ฮา  แล้วคิดเงินลูกค้าไปอีก 2 คน เรื่องเงิน  ไม่เข้าใครออกใคร   เลยพูดไปอีกครั้งว่า  "นี่  ห้าร้อยห้าสิบเจ็ด  แต่ใบเสร็จ หกร้อยห้าสิบเจ็ด รูเบิ้ล"   (เอ้า..แถม 1 คำ) พนักงานก็ตะคอกดังๆ  และรัวๆ   ก็แปลไม่ออกอีกแหละ  ฮา ขำตัวเองจริง   แต่ ณ ตอนนั้น....  "งก" ขึ้นหน้า   เลยพูดช้าๆ ชัดๆ  อีกว่า "ฉันต้องการคุยกับผู้จัดการ"     (เป็นคำตอบเพื่อให้รีบจบปัญหาค่ะ   อาจจะด้วยเพราะเราไม่ชอบเถียงคนอื่น  เสียเวลา เปลืองน้ำลาย  ไปเรียกคนที่คุยรู้เรื่องมาดีกว่า  เรื่องจะได้จบๆ  แล้วไม่เหนื่อย  ไม่เสียอารมณ์ด้วย) พนักงานปิดเคาเตอร์  นับเงิน ทีละเหรียญ  ทีละใบ  อย่างระมัดระวัง  ช้าๆ  เพื่อกันความผิดพลาด จดรายการยิกๆ  (ถ่วงเวลาไปดิ   ฉันต้องการแค่เงินทอนให้ครบ) แล้วพนักงานก็ไปเรียกผู้จัดการมา   ซึ่งคงอธิบาย (ละมั๊ง)  พอผู้จัดการมา  ก็กดที่เครื่องคิดเงิน  มีกระดาษออกมายืดยาวเลย   แล้วอ่าน  จากนั้นก็บอกว่า  อะไรสักอย่าง  ได้ยินแค่ว่า 100 รูเบิ้ล พนักงานยื่นเงินคืนให้ 100 รูเบิ้ลแก่เรา จบปิ๊ง  ไม่ขอโทษ  ทำงานต่อ... ผู้จัดการก็เดินกลับไป แต่....  มีภาค 2 ค่ะ  พี่ต้นสน  ยืนมองไม่คิดช่วย   แต่เมื่อเราเดินมาถึง  (สีหน้าผู้ชนะที่ได้(เอา)เงินคืนมาได้)    พี่ต้นสนเอานิ้วคีบจมูกเรา 2 ที  เป็นการทำโทษ  พร้อมกับสั่งสอนเราว่า..... "เงิน 100 รูเบิ้ลที่ได้คืน  ไม่คุ้มกับความปลอดภัยของพวกเรา" เราเถียงป่าวๆ  ว่า  "เฮ้ย  เงินของเรานะ  ต้องเอามาดิ" พี่ต้นสน ส่ายหน้า  "คนทำงานแคชเชียร์  ไม่ใช่คนรัสเซีย  เธอเป็นคนโซเวียตเก่ามาทำงานที่นี่  ต่างด้าวเหมือนเธอนั่นแหละ   แล้วถ้าเธอมีพวก  เกิดมาทำร้ายเราจะทำอย่างไร   ไป๊  รีบๆ  ออกไปเลย" . . . . . แหงะ  แทนที่จะดีใจว่า  เรารึอุตส่าห์พูดภาษาได้เงินคืน  ไหงกลับตาลปัตรอย่างนี้อะ     เรื่องนี่พออยู่ไปเรื่อยๆ  แล้วถึงรู้ค่ะว่า  คนโซนโซเวียตเก่า  (15 ประเทศที่แตกไปจากรัสเซีย)  ทะลักเข้ามาอาศัยในเมืองหลวงเยอะมากๆ  (ก็ปกติของทุกเมืองหลวงของแต่ละประเทศนะคะ  ใครๆ ก็ยอมจากบ้านเกิดมาทำงานที่ไกลๆ  เพราะว่าได้ค่าตอบแทนดี)   แล้วพวกนี้  ไม่ได้มาเดี่ยวค่ะ  มากันแบบเพื่อนแนะนำเพื่อน  เท่านั้นไม่พอ   ยังพาลูก พาเมีย  มาอยู่อีก...    (มาเห็นกับตาที่วิทยาลัยค่ะ  เพราะว่าวิทยาลัยคือสนามสอบสำหรับคนต่างด้าวที่มาขอใบพำนัก) สรุป  "เอาคืน"  เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ค่ะว่า   "บางครั้ง  การเสียเงินนิดหน่อย  ก็ต้องดูสถานการณ์ให้ดีๆ  ด้วย" หรืออีกนัยหนึ่งว่า   "ให้พี่ต้นสนเป็นคนจ่ายตังค์  เราเป็นคนหิ้วของ....จบ" แต่เล่าเรื่องนี้ให้พ่อแม่ฟัง  ก็กลัวกันนะคะ   ในเมื่อโลกนี้ไม่ได้เป็นโลกสวย  โลกดอกไม้   ชีวิตจริงคือคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด    ดังนั้นเราก็ต้องอยู่รอดได้เช่นกัน ....  สร้างภูมิเอาไว้  เผื่อเจอแบบนี้อีก ปล.  เพื่อนในห้องก็เคยโดนแบบนี้นะคะ  ทั้งๆ ที่หน้าก็ฝรั่งเหมือนกันแท้ๆ  โดนทอนเงินขาด  ...  แต่เพื่อนก็ชั่งเถอะ  เพราะเพื่อนใช้สกุลยูโรค่ะ   รวยไปเลย  เพราะค่าเงินรูเบิ้ลดิ่งลงเหวมาได้ 2 ปี แล้วค่ะ   Create Date : 29 พฤศจิกายน 2559 4 comments Last Update : 29 พฤศจิกายน 2559 0:32:32 น. Counter : 1428 Pageviews. Share Tweet

เดิมที ผมคิดว่ามีแต่ แม่ค้า คนไทย..ทำแบบนี้ที่เดียว 555   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 29 พฤศจิกายน 2559 2:52:56 น.

มาอ่านตะพาบ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต SeaSnow Literature Blog ดู Blog   โดย: newyorknurse 29 พฤศจิกายน 2559 4:38:33 น.

อ่านแล้วนึกถึงหนังสือชื่อ ทฤษฎีเกม เราจะโกงคนที่เราไม่คิดว่าจะเจออีกและแถมยังไม่มีผลประโยชน์กับเราอีกต่อปายยย   โดย: เป็ดสวรรค์ 3 ธันวาคม 2559 10:38:22 น.

ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับความคิดเห็น ชีวิตช่วงนี้... เฮ้อ... อยากนอน   โดย: SeaSnow 14 ธันวาคม 2559 22:02:56 น.