โปเยโปโลเย ตอน 30

Qian Nu You Hun : Episode 30
โปเยโปโลเย ตอนที่ 30

หงเยี่ยผมขาวเดินเข้าไปในห้องของตัวเองมองดูตุ๊กตาคู่แล้วนึกถึงคำพูดหลิวหยุน หงเยี่ยออกไปหาหลิวหยุนเจอกับเขาที่มาหานางเหมือนกัน ทั้งสองคุยกันที่ศาลา หลิวหยุนบอกหงเยี่ยผมขาวว่าจริงๆนางก็น่ารักดูจากตอนที่นางปลอมเป็นหงเยี่ยผมดำไปหาซันเหนียงเมื่อครู่ หงเยี่ยหันมาถามเขาว่าเขาเห็นหงเยี่ยผมดำหรือหงเยี่ยผมขาวน่ารัก หลิวหยุนงง หงเยี่ยถามหลิวหยุนต่อว่าทำไมเขาจึงรักหงเยี่ยผมดำ หลิวหยุนบอกว่าเขาเองก็ไม่รู้ หงเยี่ยผมขาวต้องการรู้เรื่องความรัก หลิวหยุนมองอย่างแปลกใจ หงเยี่ยบอกว่ามีเหตุผลนับพันที่จะรักแบบไหนลึกซึ้งกว่านางไม่เข้าใจจึงมาถามเขา หลิวหยุนฟังแล้วหัวเราะบอกว่าเขาเข้าใจแล้วหงเยี่ยเป็นคนทำให้เขาเข้าใจว่าความรักคืออะไร ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลไม่ต้องไปคิดมากกับมัน เขาบอกว่าเมื่อหงเยี่ยรักใครสักคนก็จะรู้เองแต่ถ้ายิ่งไปคิดมากก็จะไม่รู้ว่าอะไรคือความรัก หงเยี่ยยังไม่เข้าใจบอกว่าอยากใหลิวหยุนทำให้นางเข้าใจแล้วถามเขาว่าให้เขารักนางได้หรือไม่ หลิวหยุนตกใจลุกขึ้นหงเยี่ยลุกขึ้นตามถามว่าหรือจะให้นางรักเขา นางอยากรู้จักความรักก่อนที่นางจะตาย หลิวหยุนกังวลเรื่องเวลาเพราะเหลืออีกแค่ 2 วัน หงเยี่ยจึงถามว่าต้องใช้เวลามากหรือเขาก็ตอบว่าไม่แน่นอนว่านานหรือไม่ หงเยี่ยบอกให้ลองดูกัน หลิวหยุนพาหงเยี่ยไปศาลเจ้าบุพเพ ในเมืองหงเยี่ยเดินจ้ำเอาๆหลิวหยุนต้องคอยวิ่งตามบอกนางว่าคนอื่นเขาเดินกันเป็นคู่ๆแต่เขากับนางคนนึงเดินคนนึงวิ่งตาม หลิวหยุนพาหงเยี่ยขึ้นรถม้า บนรถม้าหงเยี่ยถามว่าทำไมต้องนั่งรถม้า หลิวหยุนบอกว่าเพื่อสร้างบรรยากาศนั่งคู่กันจะได้รู้สึกใกล้ชิดแต่หงเยี่ยปากไวพูดออกมาว่าไม่ร้อนรึไงจนคนที่นั่งกอดกันอยู่มอง หลิวหยุนรีบขอโทษเขาแอบบ่นว่าเขาไปรักแม่น้ำยาเย็นคนนี้ได้ยังไงนะ ถึงศาลเจ้าหลิวหยุนพาหงเยี่ยเดินดูของ หงเยี่ยไม่สนใจอะไรนักหลิวหยุนจึงลากนางไปที่โต๊ะเสี่ยงทาย ลุงผู้ดูแลเงยหน้าขึ้นเห็นหงเยี่ยก็จำได้ว่างเคยมาก็รีบเผ่นทันทีชาวบ้านก็เผ่นตาม หลิวหยุนงงว่าเกิดอะไรขึ้นหงเยี่ยจึงบอกว่านางเคยเกือบฆ่าคนเมื่อกี้ หลิวหยุนเห็นป้ายที่หงเยี่ย(ผมดำ)เคยเขียนชื่อเฉินจึงเอามาดูแล้บอกว่าคนที่เขียนคงมีไฉ่เฉินอยู่เต็มหัวใจ หงเยี่ยผมขาวบอกว่านางไม่ได้รักไฉ่เฉินแล้ว หลิวหยุนบอกหงเยี่ยว่าเขาคิดถึงสีหน้าของนางตอนเห็นตุ๊กตาผ้า ตอนกินเต้าหู้เหม็นและตอนที่ทำให้ซันเหนียงมีความสุข เขาบอกว่าแม้หงเยี่ยบอกว่าตัวเองเป็นคนไร้น้ำใจแต่ที่นางทำไปล้วนแต่มีน้ำใจทั้งสิ้นเพียงแจ่ว่านางไม่รู้ตัวไม่ยอมรับว่าตัวเอมีน้ำใจแล้วซ่อนมันไว้ในส่วนลึกของหัวใจ หงเยี่ยบอกว่าในฝันหลิวหยุนอยากจูบหงเยี่ยผมดำตอนนี้นางอยากให้เขาจูบนาง หลิวหยุนนิ่งไปนิดหนึ่งก่อนจะก้มลงจูบนาง ทั้งสองคนเขียนป้ายชื่อของอีกฝ่าย หลิวหยุนสอนวิธีเขียนให้หงเยี่ย ขากลับบนรถม้าหลิวหยุนกินถั่วคั่วส่วนหงเยี่ยนั่งนิ่งเงียบเขาชวนนางกินตลอดทางกระทั่งนางเข้าห้องตัวเองไป เขานึกถึงที่เขาจูบนางเขาแยกไม่ออกว่าเป็นหงเยี่ยผมดำหรือหงเยี่ยผมขาวรู้แต่เขารักนาง หงเยี่ยผมขาวยืนนิ่งคิดอะไรอยู่คนเดียวแล้วยิ้มออกมานิดหนึ่ง
นอกเมืองหนานกั๊วะ 4 ขุนพลกับจินกวงมาถึงแล้ว
รุ่งเช้า ทั้งสามคนนั่งกินข้าว หลิวหยุนคอยจ้องๆหงเยี่ย อยู่ดีๆนางก็พูดขึ้นมาชวนเขาว่าจะไปที่ไหนกันดีคืนนี้ หลิวหยุนสะดุ้ง ซันเหนียงหยุดกินจ้องเขาจนหลิวหยุนสยอง หงเยี่ยยังไม่หยุดพูดบอกว่าวันสุดท้ายแล้วต้องทำให้นางรักเขา ซันเหนียงตาจ้องหลิวหยุนแต่ปากถามหงเยี่ยว่าเมื่อคืนไปทำอะไรกันมา หงเยี่ยพูดอย่างไม่รู้ร้อนรุ้หนาวว่าเมื่อคืนหลิวหยุนจูบนาง แค่นั้นแหละซันเหนียงตาโตหลิวหยุนรู้สึกว่าตัวเองต้องโดนซันเหนียงฆ่าแน่ๆงานนี้(แหงสิไปจูบลูกสาวเขาโดยไม่บอกไม่กล่าว)เขารีบยัดข้าวเข้าปากกลบเกลื่อนไม่กล้าสู้หน้า ซันเหนียงลุกขึ้นไปดึงจานข้าวออกจากปากหลิวหยุนพร้อมกับส่งกลิ่นไอเพชฌฆาตสุดฤทธิ์ ส่วนหงเยี่ยยังนั่งกินอย่างไม่รู้เรื่องเรื่อยๆ ซันเหนียงจัดการเขย่าคอหลิวหยุนทั้งๆที่ข้าวเต็มปากจนเขาจะสำลักบอกว่านางไม่ใช่หงเยี่ย ซันเหนียงตบหัวเขาแล้วบีบคอต่อบอกว่าไม่ใช่ได้ไง ท่าทางหลิวหยุนตลกจนหงเยี่ยยิ้มออกมาเขาเห็นก็บอกซันเหนียงแต่นางกำลังเมามันกำลังตบหัวเขาจึงไม่ทันฟัง หลิวหยุนโดนบีบคอจึงรีบบอกว่าหงเยี่ยยิ้มแล้วพร้อมกับชี้ให้ซันเหนียงดู ซันเหนียงหันไปดูตามที่เขาชี้เห็นหงเยี่ยยิ้มก็ดีใจปล่อยมือ หลิวหยุนสำลักข้าว ซันเหนียงดีใจเข้าไปมองใกล้ๆ ทันใดนั้นก็มีผู้มาเยือนทั้งสามคนรับรู้ความรู้สึกได้หันไปทางหน้าบ้าน พวกเขาออกมาที่หน้าบ้านเป็นพวกจินกวงมาถึง 4 ขุนพลขอให้หงเยี่ยช่วย หงเยี่ยไม่ต้อนรับและไล่ให้กลับไป จูเจี๊ยะรีบบอกว่าจินกวงฝึกเคล็ดดวงประทีปแล้วเกิดผิดพลาดขึ้นจนร่างการอ่อนแอ ซันเหนียงจึงถามว่าพบคัมภีร์แล้วแอบฝึกรึเปล่า 4 ขุนพลถามว่ามันมีอะไร ซันเหนียงจึงบอกว่าปรมารจารย์กลัวคนแอบฝึกจึงเขียนย้อนหลังไปหน้าแทน มีแต่ประมุขเท่านั้นที่ถ่ายทอดต่อให้ประมุขแต่จินกวงยึดอำนาจจากเยี่ยนเชอะเสียจึงไม่รู้เรื่องนี้ หงเยี่ยเยาะเย้ยเขาที่เคยใช้เคล็ดดวงประทีปสู้กับนาง 4 ขุนพลคุกเข่าขอให้นางช่วยจินกวง หงเยี่ยถามว่าใครเป็นคนขอร้อง 4 ขุนพลหรือจินกวง จินกวงที่นั่งอยู่ในรถม้าออกมาหงเยี่ยจ้องเขา จินกวงยืนประจันหน้าแล้วพูดชื่อหงเยี่ย หงเยี่ยพูดกระทบกระเทียบว่าจินกวงขอร้องนางด้วยคำพูดอย่างนี้หรือ จินกวงกัดฟันยอมคุกเข่าให้หงเยี่ย แต่หงเยี่ยเลือดเย็นเกินไปนางบอกเขาว่าไม่นึกว่าคนอย่างจินกวงจะยอมคุกเข่าแต่นางไม่มีวิธีช่วยถึงมีนางก็ไม่ช่วย จินกวงโกรธมาก หงเยี่ยพูดยั่วให้เขาใช้เคล็ดดวงประทีปจู่โจมนางอีก จินกวงโมโหหันหลังเดินขึ้นรถม้าไป หงเยี่ยไม่สนใจเดินเข้าบ้านไปเช่นกัน ระหว่างทางจินกวงสั่ง 4 ขุนพลกลับไปฆ่าหงเยี่ยแต่จูเจี๊ยะบอกว่าอาจมีวิธีอื่น ซือหม่าซันเหนียงมาหยุดรถม้าไว้แล้วตรวจดูจินกวงพร้อมสอบถาม จินกวงบอกว่าเมื่อเขาฝึกต่อไปจากที่มีพลังมากกลับชีพจรย้อนกลับพลังเข้าไปตีกันข้างในเหมือนถูกดูดลงเหว ซันเหนียงเริ่มเห็นทางช่วยหงเยี่ย หลิวหยุนอยู่กับหงเยี่ยเขาบอกว่าผู้หญิงที่น่ารักถึงช่วยใครไม่ได้แต่ก็ไม่ควรไปเยาะหยันใคร หงเยี่ยไม่สนใจชวนเขาไปเที่ยวหลิวหยุนเห็นนางยิ้มก็เริ่มใจอ่อน ซันเหนียงวิ่งเข้ามาบอกว่ามีวิธีรักษาแล้วบอกถึงสภาพของจินกวงว่าสามารถดูดซับพลังสุดยอดเข้าไปได้ หลิวหยุนไม่เห็นด้วยเพราะจะทำให้จินกวงมีพลังยุทธสูงที่สุดซึ่งทุกคนก็รู้นิสัยจินกวงดี แต่ซันเหนียงบอกว่าเวลาเหลือน้อยต้องลองดูหงเยี่ยไม่ยอมแล้วเดินหนีออกไปทันที หลิวหยุนตามไปที่ศาลา หงเยี่ยผมขาวเสียใจถามหลิวหยุนว่าเขาอยากให้นางหายไปหรือ คนที่เขาจูบคือหงเยี่ยผมขาวนางไม่ใช่ตัวแทนของหงเยี่ยผมดำ หลิวหยุนบอกว่าเขาอยากจะช่วยนางจริงๆสิ่งที่เขาไปทำเพราะอยากเห็นหงเยี่ยผมขาวมีความสุข หงเยี่ยเดินกลับเข้าห้องไป ซันเหนียงเข้ามาหาหลิวหยุนบอกว่าหงเยี่ยมีอารมณ์เกิดขึ้นคงเพราะรักเขาแล้ว แล้วเขาล่ะรักหงเยี่ยผมขาวหรือไม่ หงเยี่ยมองตัวเองในกระจกแล้วตัดสินใจไปหาหงเยี่ยผมดำในฝัน ซันเหนียงบอกว่านางกับเยี่ยนเชอะเสียไม่อยากข้องแวะกับพรรคอีกแต่เพื่อช่วยหงเยี่ยนางบอกว่าถ้าช่วยได้แล้วพวกเขาจะไปจากยุทธภพไม่ยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป หลิวหยุนยืนคิดถึงคำพูดของหงเยี่ยผมขาวจนไมได้ฟังสิ่งที่คนอื่นพูด ซันเหนียงเรียกเขาบอกว่าจินกวงรับปากแล้ว จินกวงก็บอกว่าจะช่วยเยี่ยนหงเยี่ยได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับพวกเขา ซันเหนียงบอกให้เขาทำให้หงเยี่ยหลับจะได้ดำเนินการ หงเยี่ยผมขาวถามหงเยี่ยผมดำว่าทำไมนางจึงรักไฉ่เฉิน หงเยี่ยผมดำตอบว่าเพราะเขาเคยช่วยชีวิตนาง หงเยี่ยผมขาวพูดย้อนไปว่ามือปราบคอยช่วยเหลือคนชาวบ้านก็ต้องรักเขาสิ หงเยี่ยผมดำพูดขึ้นว่าไม่นึกว่าหงเยี่ยผมขาวจะล้อเล่นเป็นศิษย์พี่คงสอน หงเยี่ยผมขาวบอกว่านางเรียกเขาว่าหลิวหยุน หงเยี่ยผมดำยิ้มๆมองตอบหงเยี่ยผมขาวจึงพูดไปว่ายังไม่รักหลิวหยุนเหมือนเดิมสินะ หงเยี่ยผมดำตกใจมองถามไปว่าหรือนางรักหลิวหยุนแล้ว หงเยี่ยผมขาวตอบว่าใช่ แล้วห้ามหงเยี่ยผมดำไปพบหลิวหยุนอีก หงเยี่ยผมดำสงสัยว่าทำไมฝนจึงตกหงเยี่ยผมขาวบอกว่านางอยากใตกมันก็ตกเพราะมันเป็นฝันของนาง แล้วก็อย่าได้พบกันอีกเลยพูดจบก็เดินออกไป หงเยี่ยผมดำมองตาม
หลิวหยุนเอามือรองน้ำฝนที่ตกลงมาหงเยี่ยผมขาวเข้ามาหาเขา ทั้งสองคนเดินไปในเมืองนองบอกหลิวหยุนว่านางเริ่มรับรู้ถึงความสุขและบอกว่านางเริ่มรักเขาแล้ว หลิวหยุนหันมามองนาง หงเยี่ยขอร้องเขาไม่ให้ไปหาหงเยี่ยผมดำและอยู่กับนางจนกว่านางจะตาย เขาตอบว่าได้ หงเยี่ยจับมือเขา หงเยี่ยชวนเขาไปที่ศาลเจ้าอีกครั้ง ระหว่างทางเจอกับคนแซ่หลิวที่เขาเคยทำคลอดให้เมียเขาในฝันแล้วเผลอทักเรื่องลูกไปจนเขางง ขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องในฝันหงเยี่ยผมขาวก็อาการหนักจนเขาต้องพานางกลับบ้านไป เขาอุ้มนางวางลงบนเตียงหงเยี่ยอยากไปศาลเจ้าแต่หลิวหยุนกลัวไปไม่ทันเพราะอยู่ไกลแล้วบอกนางนอนพักหงเยี่ยดึงเขาไว้หลิวหยุนจึงบอกว่าเขาต้องไปเปลี่ยนชุดแล้วเขาก็เดินออกไป หลิวหยุนเข้าห้องตัวเองตัดสินใจจะเข้าฝันหงเยี่ยอีกครั้ง แต่หงเยี่ยผมขาวโผล่มาขวางเขาไว้ นางเสียใจถามว่าเขาไม่รักนางหรือแต่หลิวหยุนมีเรื่องต้องคุยกับหงเยี่ยผมดำหงเยี่ยผมขาวจะฆ่าเขาแต่อาการนางกำเริบอีกจนล้มลงหลิวหยุนเข้าไปประคองแล้วขอโทษนางเข้าไปในฝันทันที หลิวหยุนไปเจอกับหงเยี่ยผมดำ นางไม่พอใจที่เขาเข้ามาอีก เขาลากนางออกไปกลางเมืองแล้วพังข้าวของไปหมดหงเยี่ยไม่พอใจ เขาบอกว่าของที่อยู่ที่นี่เป็นสิ่งที่หงเยี่ยสร้างขึ้น หลิวหยุนปิดตานางให้นางรู้สึก หงเยี่ยบอกว่านางไม่ได้ยินอะไรเขาปล่อยมือแล้วมองนางอย่างสมเพช เขาสมเพชที่หงเยี่ยต้องคอยแต่งนิยายขึ้นมาให้ตัวเองเล่นไปวันๆ ที่นี่เป็นเพียงมโนภาพของนาง หงเยี่ยไม่ยอมออกไป หลิวหยุนบอกให้หงเยี่ยยอมรับความจริง หงเยี่ยผมขาวก็คืออีกด้านของนางเองตัวเองอย่าโยนทุกอย่างให้หงเยี่ยผมขาว เขากล่อมให้หงเยี่ยออกไป หงเยี่ยบอกว่าจินกวงเป็นคนเลวถ้าเขาได้พลังของนางไปเขาจะทำสิ่งที่ชั่วร้ายแน่ หลิวหยุนบอกว่าเขาจะหาทางแก้ไขเองถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ยิ่งยากยิ่งสนุกเขายื่นมือให้หงเยี่ยแต่นางบอกว่านางได้เลือกางเดินของตัวเองแล้วแล้วหลิวหยุนล่ะเลือกอะไรหงเยี่ยผมดำหรือหงเยี่ยผมขาวคนที่ต้องเลือกคือเขาไม่ใช่นาง หลิวหยุนนิ่งไปแต่ก่อนที่เขาจะตอบหงเยี่ยผมขาวก็บุกมาทำร้ายเขาจนตื่นจากฝัน นางเสียใจที่ถูกหักหลังทำร้ายหลิวหยุนจนเขากระอักเลือด หลิวหยุนโดนเล่นงานจนลงไปนอนกับพื้นนอกบ้าน หงเยี่ยผมขาวบอกว่าเขาสอนให้นางรักจนขางรักเขาแล้วทำไมเขาจึงทำร้ายคนที่รักเขา นางอยากรู้ว่าเขาเคยรักนางบ้างไหม ตอนนี้นางรู้สึกเจ็บมาก หลิวหยุนมองอย่างเสียใจ หงเยี่ยบอกเขาว่าต่อไปนี้เขาจะไม่ได้เจอหงเยี่ยผมดำอีกต่อไป แล้วนางก็คว้าไม้ไผ่ที่ปักอยู่ขึ้นมาแทงเข้าที่ท้องตัวเองจนทะลุ หลิวหยุนตะโกนอย่างเสียใจ ซันเหนียงกับพวกจินกวงออกมาดู ซันเหนียงมองอย่างเสียใจ จินกวงเร่งให้นางตัดสินใจ หลิวหยุนอุ้มหงเยี่ยไปที่ศาลเจ้าแล้วไล่คนออกไปหมด หลิวหยุนพาหงเยี่ยเขียนป้าย หงเยี่ยถามเขาว่าตอนเขาเขียนชื่อนางในหัวใจเขามีนางหรือไม่ และบอกว่าหงเยี่ยผมดำไม่รักเขาถือว่าโง่มาก หลิวหยุนบอกว่าเขาไม่คู่ควรให้ใครรักเลย หงเยี่ยเลยบอกว่าเพราะเขาโกหกใช่หรือไม่เพราะคนที่เขารักคือหงเยี่ยผมดำไม่ใช่นาง นางบอกเขาว่านางจะคืนทุกสิ่งให้เขาเวลาที่เขาเห็นป้ายหวังว่าจะนึกถึงนาง หลิวหยุนบอกหงเยี่ยผมขาวว่าในหัวใจเขามีแต่นางและบอกว่าเขารักหงเยี่ยผมขาวแล้ว นางมองเขาขอให้เขาจูบนางอีกสักครั้ง ทั้งสองจูบกันอีกครั้งหนึ่ง


จบตอน 30
-----------------------------------------------------------
ภาพประกอบตอน 30 คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดจริง

Create Date : 23 มิถุนายน 2549		8 comments
Last Update : 29 มิถุนายน 2549 1:41:11 น.
Counter : 1311 Pageviews.
Share Tweet