ชีวิต..ไม่ใช่เรื่องง่าย
 
กรกฏาคม 2551
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
8 กรกฏาคม 2551
 
 
วันที่ 4 ของการทำงาน

(ในห้องอาหารรอบค่ำ..Dinner group tour)

วันนี้เพื่อนไม่ได้มาทำงานด้วย ชักเสียวๆ

ไปถึงก็ยกเหยือกน้ำไปวางในห้องอาหาร แล้วช่วยเค้าเช็ดแก้วไวน์ เพราะไม่มีใครสั่งงาน เช็ดอยุ่ได้พักใหญ่ๆ ก็มีลูกค้าทัวร์มากินในห้องอาหารที่บุ๊คไว้แล้ว ถึงเวลา เจ้านายเรียกไปคอยยกอาหารเสริฟ ก็คิดว่าให้ทำครั้งเดียว เลยไปเช็ดแก้วต่อ แต่แกก็มาตามกลับไป บอกว่าให้ขนาบแกไว้ คอยยกถาดอาหารออกจากครัวไปให้ที่ห้องอาหาร... ระหว่างห้องครัวกับห้องอาหารไม่ไกลกันมาก แต่ต้องเดินกึ่งวิ่งเพื่อทำเวลา วันนี้มีเด็กเสื้อขาวสองคน (เด็กใหม่) รวมตัวเองด้วย เลยสลับกันยก ทีแรกนึกว่าเค้าใหม่พอๆ กับเรา ที่ไหนได้ เก่ากว่าเราเป็นเดือนเลย สลับกันยกถาด แขนแทบจะหลุดออกจากกัน เพราะแขนไม่มีแรงเลย ถาดก็อย่างใหญ่เบิ้ม ตอนยกชามลงถาด ก็ร้อนด้วย ดีนะเจ้านายไม่อยุ่ตอนนั้น มีรอบนึงจานใหญ่ 4 จานในถาดเดียว ยกไปก็ต้องหาที่พักแขนเป็นระยะ แต่พอใกล้ถึงประตูเจ้านายเปิดประตูรอ เลยวางลงไม่ได้ แต่รู้สึกว่ามันจะตกคว่ำอยุ่แล้ว เลยรีบวางบนเคาน์เตอร์พักก่อน เจ้านายรีบกลับมาถามว่า what's wrong! what's wron! แบบตะคอก แต่เพื่อนก็่ช่วยรับหน้าเสื่อให้ บอกให้ไปรอในครัวต่อ เจ้านายเร่งทุกคนเลย แต่เราไม่เคยยกของหนัก มายกแล้วหมดแรง... พอไปช่วยเค้าในห้องอาหาร ก็ไม่รุ้จะทำไรอีก เพราะไม่มีคนสั่ง ต่างคนเค้าก็ทำหน้าที่ของเค้าที่เค้ารู้ จนกระทั่งแฟนเจ้านายเห็นเลยบอกให้อีกคนบอกเราว่าทำอะไรและโชว์ว่าควรทำงัย... ปัญหา นอกจากไม่มีประสบการณ์โรงแรมแล้ว ยังจะเรื่องภาษาอีก เวลาเค้ารีบๆ กัน ก็ไม่มีเวลามานั่งบอกเราสองสามรอบ เค้าก็จะผ่านไปที่อีกคนนึงแทน เลยเหมือนว่าเราเป็นตัวเกะกะไป เสียใจเหมือนกัน ที่ทำไรไม่ได้ ได้แต่ยืนขวางไปมา พอไปเดินๆ ดูลูกค้า เพื่อนก็คอยบอกว่า อย่าไปจ้องมาก และเวลาชี้ลูกค้า เพื่อนก็บอกห้ามชี้ สรุปว่าวันนี้ทำไรไม่ค่อยดีสักอย่างเลย งานสุดท้าย คือ จัดโต๊ะห้องอาหารสำหรับมือเช้า เราทำแก้วกาแฟร่วงหลายรอบ ดีที่เป็นแก้วเปล่า และ พื้นเป็นพรม ไม่งั้นคงแตกกระจาย แขนมันไม่มีแรงแล้ว แล้วก็รีบๆ ให้ทันคนอื่นด้วย เฮ้อ.. จะรอดไม๊เนี่ย หลายวันก่อนยังมีกะใจจะทำ แต่มาวันนี้รู้สึกท้ออย่างแรง ไหนคนที่เคยพูดดีดีกลับไม่เฟรนลี่เหมือนเคยด้วย คงเพราะเพื่อนเราที่เป็นหัวหน้าไม่มา (มั๊ง) แต่ยังดีที่เพื่อนที่ตะคอกเรามาขอโทษทีหลังเนื่องจากกำลังยุ่งและลืมตัว เพราะหลายๆ อย่าง เพราะเพื่อนอีกคนป่วย ปวดท้องต้องกลับบ้านก่อน ....

วันนี้เลิกช้ากว่าครึ่งชั่วโมง เพราะจัดโต๊ะกันไม่เสร็จ... กลับถึงบ้านก็เท้าระบมยังไม่เลิก คือ เช้ามาหาย ตกเย็นทำงานเป็นใหม่ สลับอยู่แบบนี้ พรุ่งนี้ถ้าตื่นไหว คงต้องให้คนพาไปซื้อรองเท้าใหม่อีกรอบ เพราะคู่นี้ไม่ไหว ไม่ช่วยเอาซะเลย แพงซะเปล่า เฮ้อ..

กลับถึงบ้านวันนี้ได้แชทกับเพื่อนคนไทยที่ทำด้วยกัน แต่อาทิตย์นี้เค้าไม่เจอเราเพราะเข้าเช้าออกบ่าย แต่เราเข้าเย็นออกค่ำ.. ก็มีบ่นๆ ให้ฟังนิดหน่อย ไม่รู้จะเบื่อเราหรือป่าว แต่ก็ไม่รู้จะบ่นกับใคร เค้าก็คอยให้กำลังใจว่า คิดว่าจะทำได้ไม๊ ให้อดทนทำไป เด็กคนอื่น เคยทำถาดอาหารร่วง อาหารทั้งหมดต้องให้เชฟทำใหม่ ก็เคยมาแล้ว หลายครั้งด้วย แต่เรายังไม่พลาดเลย อีกอย่างก็เพิ่งอาทิตย์แรก ฉะนั้น สู้ๆ อืม..เพื่อนคนนี้ปลอบใจดีจังเลย แถมยังบอกว่า รู้สึกเจ้านายทั้งสองคน (ที่เป็นแฟนกัน) เค้าจะชอบเราทั้งคู่เลย อุ๊ย จริงเหรอ แบบนี้ทำตายเลย ฮิๆๆ... เป็นซะยังเงี้ย ตอนเริ่มงานก็คึก พอตกดึกก็จ๋อย เพราะเหนื่อยสายตัวแทบขาด... แต่เวลาที่เหนื่อยๆ ก็ต้องคิดถึงหน้าพ่อแม่เอาไว้ ว่าทำเพื่อใคร

ทำงานมาสี่วันแล้ว ยังไม่ซ้ำงานกันสักวันเลย..ทำให้มีปัญหาเวลาจะจำ เพราะไม่เหมือนกันสักวัน งานโรงแรมวุ่นวายเอาเรื่องน่าดู เพราะแต่ละแขก แต่ละวันจัดบริการแตกต่างกันไป เช่น วันอาทิตย์จะมีคล้ายบุฟเฟ่ต์ แต่ไม่ได้ให้ตักเอง มีคนตักให้ ส่วนทิปได้มาให้รวม และไม่เปิดเครือ่งทิลหลายเครื่อง ให้ไปจ่ายรวมที่เดียว ส่วนดินเนอร์วันธรรมดา ใช้ทิลในห้องอาหารไป และทิปก็แยกเอา ทำสองคนก็แบ่งสองคน (หรือว่าเพื่อนเรามีเทคนิคหว่า หุๆ) ต้องเรียนรู้อีกเยอะน่านะ





ปล. จะบอกว่า วันนี้โชคไม่ดีเรือ่งงานหลายอย่าง เพราะรู้สึกเหมือนผิดพลาด แต่ในความโชคไม่ดีก็มีโชคดีแฝงอยู่ นั่นคือ ทุกครั้งที่เจ้านายแอบๆ มาดู หรือบังเอิญมาดูก็แล้วแต่ เราก็กำลังง่วนกับงานอยู่เสมอ ไม่เคยได้ยืนอยู่เฉยๆ ให้ดูว่าเราว่างเลย โชคดีจัง ไม่งั้นจะคิดว่าขี้เกียจเน้อ




















Create Date : 08 กรกฎาคม 2551
Last Update : 8 กรกฎาคม 2551 7:21:47 น. 6 comments
Counter : 272 Pageviews.

 
สู้ๆ คร้า ใหม่ๆ ก็ดู เก้ๆ กังๆ
นานเข้าก็จะคล่องจะชิน

อย่างเดียวที่ต้องทำให้ได้ตอนนี้
ก็คือ เอาชนะ ใจ(ที่กำลังท้อ)ให้ได้คร้า

แล้วจะผ่านไปด้วยดีคะ อดทนไว้


โดย: Nisasa วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:11:52:25 น.  

 
สุ้ๆๆๆ คะ เป็นกำลังใจ เดี่ยวก็ชิน


โดย: fon_nara IP: 58.137.170.15 วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:13:41:02 น.  

 
ขอบคุณเพื่อนๆ สำหรับกำลังใจนะคะ ขอบคุณมากค่ะ


โดย: nlukus (nlukus ) วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:16:12:56 น.  

 
สู้ว้อย อิอิ เนี่ยแระ สบายมานาน ย้ายตู๊ดทำงาน แรกๆ ก็เหนื่อยแระ ต่อไป ก็ดี

เราก็ทำทุกอย่าง ว่างก็เช็คกระจก ขัดส้วม ก๊าก สุดยอดมั๊ย
อยู่เมืองไทย ไม่เคยทำนะ แต่มาขัดส้วมให้ฝรั่ง สุดย๊อด


โดย: pim IP: 86.134.170.2 วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:17:49 น.  

 
hi,dont give up yet, after two weeks you should be fine and get used to. i am also working in hotel in ireland. (wexford)
anyway, wish you all the best na ja


โดย: kimmie IP: 89.204.193.59 วันที่: 9 กรกฎาคม 2551 เวลา:9:02:28 น.  

 
สู้ๆ นะคะ ได้ทำงานแล้ว คิดซะว่าเรียนรู้ไว้เป็นประสบการณ์ พอเป็นแล้วอีกหน่อยก็จะมีโอกาสมากขึ้น ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ เราก็ทำงานเสิร์ฟเหมือนกันแต่เป็นร้านอาหาร ใหม่ๆ ก็รู้สึกเก้ๆ กังๆ ไปหมด แต่พอคล่องแล้วทุกอย่างลงตัว อะไรๆ ก็ง่ายขึ้นเองแหละคะ

ใจเย็นและอดทนเท่านั้น สู้ตายค่า


โดย: สาวเสิร์ฟ VA IP: 138.88.101.75 วันที่: 19 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:31:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

nlukus
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เพิ่งคิดจะเริ่มทำบล๊อกกับเค้าค่ะ เคยแต่อ่านๆ เห็นเพื่อนๆ ทำแล้วน่าสนใจดี จังหวะว่ามาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองแล้ว ก็อยากแชร์ประสบการณ์ให้เพื่อนๆ บ้าง อีกนัยหนึ่งก็อยากระบายนั่นล่ะค่ะ ฮ่ะๆๆ

แต่ก็ทำไม่ค่อยจะเป็นนัก ฝากเพื่อนๆ ชี้แนะด้วยนะคะ...
[Add nlukus's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com