ก่อนอื่นต้องขอบคุณทีมซับ BBJXTeam@pantip.com เป็นอย่างมากที่ทำให้ได้ดูเรื่องนี้เป็นภาษาไทย เพราะหากไม่มีซับภาษาไทยเราก็อาจดูเรื่องนี้ไม่จบ เพราะความสามารถด้านภาษาไม่ค่อยมียอมรับเลยว่าทีมซับเก่งมากเพราะแปลมาจากภาษาจีน จับไทม์มิ่งเอง รู้เลยว่าต้องเสียเวลามาก เสียทั้งแรงกายแรงใจ จนถึงตอนจบได้ ขอบคุณมากๆนะคะ

เรื่องปู้ปู้ฯนี้ ตัวละครแต่ละตัวมีมิติ ทุกตัวละครเป็นคนจริงๆ มีหลายด้าน ภาพสวยเนื้อหาก็สนุก แม้หลังๆจะเศร้ามากไป เสียอยู่อย่าง CG ค่ะรับรองคนดูเรื่องนี้ต้องมีขัดตาบ้างแหละ เราคิดว่าบางฉากไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ แบบว่าเหมือนเพื่อโชว์ซีจีแต่มันดูแปลกๆน่ะค่ะ อย่างตอนที่องค์ชายสิบสี่ขี่ม้ากลับมาเมืองหลวง แบบว่า เออ..เข้าประตูวังมาเลยก็ได้ค่ะ นอกจากซีจีเรื่องนี้โอเคเลยค่ะแนะนำสำหรับใครที่ไม่เคยดูกดเข้ากระทู้นี้ แล้วคุณจะพบคลังสมบัติ 

ด้านล่างต่อไปนี้เป็นเหมือนแนะนำตัวละครแต่อ่านยังไงก็สปอยล์ ร้อยเปอร์เซนต์อนึ่งข้อความด้านล่างเป็นข้อคิดเห็นส่วนบุคคลนะคะ

หม่าเอ่อไท่รั่วซี (จางเสี่ยว)

นางเอกของเราเป็นคนคิดมากค่ะ คิดมากจริงๆก่อนจะทำอะไรนางคิดคิดคิดตลอด จนบางครั้งเราไม่เข้าใจความคิดของนางกระทั่งตอนจบจางเสี่ยวถอดแว่นเพื่ออะไร ให้องค์ชายสี่(ยุคปัจจุบัน)เห็นหน้าชัดๆหรือไม่อยากมองเห็นองค์ชายสี่แบบชัดๆอีกก็ไม่เข้าใจ เพราะคิดว่านางเอกอาจไม่สายตาสั้นมากขนาดแว่นตาหนาเตอะดูจากตอนที่นางเอกหาข้อมูลจากคอมพิวเตอร์ นางเอกถอดแว่นตาแล้วอ่านได้คงไม่สั้นมากมั้ง

เรื่องความรักของรั่วซีกับองค์ชายแปดคิดว่าคงไม่ใช่ความรัก น่าจะเป็นความใกล้ชิดแล้วเห็นผู้ชายในอุดมคติของผู้หญิงมากกว่า รั่วซีเลยหลงกับองค์ชายแปดไปพักหนึ่งผู้ชายที่อบอุ่น เอาใจ หน้าตาดี แม้จะรู้จุดจบของเค้าว่าจะไม่ดีก็เถอะขอลองซักตั้ง 

รั่วซีเป็นคนที่ต้องการความปลอดภัยในชีวิตสูงมากแม้ตอนใกล้จบยังเห็นความต้องการความปลอดภัยในชีวิต ไม่ใช่แค่ตัวเองแต่รวมถึงคนรอบข้างของรั่วซี ทั้งเหล่าบรรดาองค์ชายที่รั่วซีให้ความเป็นห่วงมาตั้งแต่แรกเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้จะแก้ไขไม่ได้ ก็พยายามที่จะผ่อนหนักเป็นเบาแต่กลับกลายเป็นว่าตนทำให้เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้ รวมถึงลูกสาวขององค์ชายสิบสามเฉิงฮวน ที่รั่วซีให้การดูแลความรู้สึกเหมือนรั่วซีจะพยายามให้เฉิงฮวนสนิทกับองค์ชายหงลี่ บุตรชายขององค์ชายสี่เพราะรู้ว่าในอนาคตจะได้ขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิเฉินหลงเป็นการรับรองความปลอดภัยให้เฉิงฮวนว่าถ้าอยู่กับองค์ชายหงลี่จะปลอดภัย

องค์ชายสี่ (จักรพรรดิยงเจิ้ง)

ละครหลายเรื่องมักมอบบทบาทแบบตัวร้ายให้ตัวละครนี้แต่เรื่องปู้ปู้ฯนี้แสดงให้เห็นถึงด้านสองด้านของยงเจิ้ง ส่วนตัวมองว่าการที่องค์ชายสี่ต้องการขึ้นครองบัลลังก์เพราะต้องการให้แม่ของตน พระนางเต๋ยเฟยยอมรับ เพราะเห็นพระนางเต๋ยเฟยฝากความหวังทุกอย่างไว้ที่องค์ชายสิบสี่การที่องค์ชายสี่ขึ้นครองราชย์ก็เหมือนกับพระองค์ทำได้เหมือนกันนะ แต่พระนางเต๋ยเฟยกลับมองไปว่าแย่งของน้องไม่ยอมรับองค์ชายสี่แม้ลมหายใจสุดท้ายของชีวิตแต่กระนั้นองค์ชายสี่หรือตอนนั้นขึ้นเป็นจักรพรรดิยงเจิ้งแล้วก็ไม่ถือสายังให้ความเคารพอยู่เสมอ

นิสัยเข้มงวดขององค์ชายสี่ น่าจะมากจากการเลี้ยงดูจักรพรรดิคังซียังเคยพูดกับพระนางเต๋อเฟยว่าเข้มงวดกับองค์ชายสี่มากไป นิสัยนี้ยิ่งเห็นได้ชัดตอนขึ้นครองราชย์ใครไม่ทำตามที่สั่ง เป็นได้โดนลงโทษแต่นิสัยเข้มงวดของจักรพรรดิยงเจิ้งนี้ก็ทำให้ประเทศเจริญรุ่งเรืองแม้จะเป็นที่ไม่ชอบใจของเหล่าขุนนางก็ตาม

องค์ชายสี่นั้นเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นทำข้า ข้าก็ทำเจ้า คิดว่าคนดูปู้ปู้ฯ คงเห็นได้ชัดเจน นิสัยเอนไปทางโหดร้าย ยิ่งตอนนึ่งอวี้ถาน(อยากรู้จริงๆ เรื่องนี้มีจริงไหมในประวัติศาสตร์) นี่น่ากลัวมาก… แต่จักรพรรดิยงเจิ้งก็เป็นคนที่มีความรับผิดชอบคนหนึ่งเลย อ่านฏีกาจนดึก  ตื่นเช้าเข้าประชุมเป็นคนที่จริงจังกับทุกสิ่ง รวมไปถึงเรื่องของความรัก ดูๆไปองค์ชายสี่ก็น่าจะเป็นคนรักน้อง ดูจากตอนที่ตอนแรกทั้งที่รู้ว่าองค์ชายสิบสี่หนีไปหาองค์ชายแปด ก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องเพราะน้องจะถูกลงโทษหากฮ่องเต้รู้ และในอีกหลายๆครั้งที่มองว่าเป็นพี่ที่ดีคนหนึ่งถ้าไม่มีเรื่องบัลลังก์เข้ามาเกี่ยวข้อง

องค์ชายแปด

การต้องการบัลลังก์ขององค์ชายแปดคิดว่าน่าจะเกิดมาจากความต้องการการยอมรับมากกว่า เพราะมารดาไม่ได้เป็นชนชั้นสูงเหมือนคนอื่นจึงน่าจะถูกเหยียดหยามพอสมควร ด้วยความเป็นคนฉลาด แต่ไม่รอบคอบเท่าองค์ชายสี่ทำให้พ่ายแพ้ในศึกชิงบัลลังก์

ตอนจบนี่สงสารองค์ชายแปดเลยทีเดียวทั้งเรื่องหย่าภรรยาทั้งสอง คือ รั่วหลานที่หย่าเพราะความต้องการของรั่วหลาน มีรั่วซีและหมิงฮุ่ยสนับสนุน และหย่ากับหมิงฮุ่ยเพราะคำสั่งของจักรพรรดิยงเจิ้ง แล้วองค์ชายแปดไม่เต็มใจ ยอมเสียคนทั้งจวนแต่ไม่ยอมทำร้ายจิตใจหมิงฮุ่ยอีก ตอนที่องค์ชายแปดมีส่วนช่วยให้รั่วซีออกจากวังแม้การทำนี้จะทำให้จักรพรรดิยงเจิ้งโกรธมาก แต่องค์ชายแปดเหมือนคนปลงตกเมื่อเสียทุกอย่างไปแล้วจะแคร์อะไรอีก

เหล่าชายาขององค์ชายแปดมีบทบาทมากในเรื่องนี้เพราะเป็นเหมือนฟันเฟืองที่ทำให้เรื่องดำเนินไป ทั้งชายารองรั่วหลานที่เป็นเหมือนจุดกำเนิดของเรื่อง และชายาเอกหมิงฮุ่ยที่ทำให้จุดจบเป็นแบบนี้

หมิงฮุ่ย

ชายาเอกขององค์ชายแปด เป็นภรรยาที่ว่า "ออกเรือนเชื่อฟังสามี"จริงๆ องค์ชายแปดจะทำอะไรก็แล้วแต่หมิงฮุ่ยจะเป็นคนสนับสนุนอยู่เบื้องหลังตลอดแต่ข้อเสียของหมิงฮุ่ยก็คือขี้หึงและหูเบาไปซักหน่อยนะ

หม่าเอ่อร์ไท่รั่วหลาน

พี่สาวของรั่วซีเป็นพี่สาวที่แสนดีรักน้องม๊าก มาก รักเดียวใจเดียวกับคนรักที่ตายไป แม้จะแต่งให้กับองค์ชายแปดก็ไม่ทำให้ความรักของเธอลดน้อยลง จนดูๆไปอดสงสารองค์ชายแปดไม่ได้เพราะหลงรักความร่าเริงของรั่วหลาน จึงแต่งงานกับเธอแต่กลับเป็นคนทำให้ความร่าเริง มีความสุขของเธอสลายหายไป กลายเป็นคนเงียบๆจุดนี้คิดว่าทำให้องค์ชายแปดไปตกหลุมรักรั่วซีที่มีบุคลิกคล้ายรั่วหลานเมื่อในอดีต รั่วหลานสมเป็นลูกหลานแห่งท้องทุ่ง รักอิสรเสรี ไม่ชอบแก่งแย่งชิงดีกับใคร

องค์ชายสิบสี่

น้องเล็กที่ดูเป็นพระรองอย่างแท้จริง นิสัยค่อนข้างเป็นเด็ก ไม่ยอมง่ายๆ ใจร้อน เป็นลูกรักของพระนางเต๋ยเฟย ดูเป็นคนมีคุณธรรมคนหนึ่ง จากตอนหลังๆที่องค์ชายสิบสี่เมาแล้วบอกว่าถ้าตัวเองได้เป็นฮ่องเต้ก็จะทำให้พี่ๆไม่มีจุดจบเช่นนี้ องค์ชายสิบสี่เป็นคนเก่งคนหนึ่งแม้จะไม่ได้เก่งด้านวางแผนการเมืองเหมือนองค์ชายสี่และองค์ชายแปด แต่ก็เป็นผู้นำทัพ นำชัยมาให้ต้าชิงสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองเป็นอย่างมากทำให้หลังๆจักรพรรดิคังซีรักองค์ชายสิบสี่มาก จนหลายคนคิดว่าองค์คังซีจะมอบบัลลังก์ให้องค์ชายสิบสี่ ถึงทุกคนจะแคลงใจว่าบัลลังก์ต้องตกอยู่กับองค์ชายสิบสี่ แต่สุดท้ายองค์ชายสิบสี่ก็ไม่ได้เรียกร้องอะไร(เพราะไม่มีหลักฐานด้วยมั้ง)ตอนจบดูเหมือนว่าองค์ชายทุกพระองค์จะปลงตกเหมือนกันหมด

องค์ชายสิบสาม

ตัวละครเด่นอีกหนึ่งของเรื่องนี้เลย เป็นเหมือนคนกลางที่เข้าได้กับทุกฝ่าย แม้ดูเหมือนจะเอียงไปทางองค์ชายสี่มากกว่า เพราะเป็นเพื่อนรู้ใจหนึ่งเดียวขององค์ชายสี่ทั้งก่อนครองราชย์และหลังครองราชย์ เป็นคนกล้าหาญคนหนึ่ง ยอมรับผิดแทนองค์ชายสี่เพื่อไม่ให้องค์ชายสี่ถูกลงโทษ แม้ตัวเองต้องถูกลงโทษแทน ให้อภัยรั่วซี ไม่คิดแค้นเมื่อรู้ว่าที่ตัวเองเป็นอย่างนี้ก็เพราะรั่วซีมีส่วน ก็ยังคงให้ความเป็นเพื่อนเสมอต้นเสมอปลาย

องค์ชายเก้า

ตัวละครนี้เป็นตัวละครที่น่าหมั่นไส้ที่สุดในเรื่อง เพราะทำแต่เรื่องให้เกิดเรื่อง ไม่ค่อยมีบทบาทในทางดีซะเท่าไหร่ หรือเพราะละครไม่ได้โฟกัสที่องค์ชายเก้าแต่ก็เป็นคนรักพวกพ้อง กลุ่มเพื่อนทำผิดก็ไม่ได้โยนความผิดทั้งหมดไปที่เพื่อน กลับรับเป็นความผิดของตัว เรื่องนี้มอบตัวแปรสำคัญตัวหนึ่งซึ่งก็คืออวี้ถาน ให้อยู่ในกำมือขององค์ชายเก้า บทบาทตัวร้ายของเรื่องเลยเหมือนตกอยู่กับองค์ชายเก้าไปซะอย่างนั้น ความรู้สึกขององค์ชายเก้าต่ออวี้ถานไม่เป็นที่แน่ชัดแต่ก็คงมีใจให้บ้างแหละ แม้จะเป็นจุดบางๆก็เถอะ

อวี้ถาน

เป็นคนที่มีบทบาทมากคนหนึ่งในเรื่องคืออยู่เคียงข้างรั่วซีแทบจะตลอด ถวี้ถานสนิทกับรั่วซีมากจนสาบานเป็นพี่น้องกันหลงรักองค์ชายเก้า เพราะยอมเป็นสายให้กับองค์ชายเก้า ท้ายสุดต้องถูกฆ่าก็ไม่ถือโทษโกรธแม้แต่น้อย

เฉี่ยวฮุ่ย

คนรับใช้ส่วนตัวของรั่วหลานซึ่งหลังจากสิ้นรั่วหลาน ก็มาดูแลรั่วซีต่อ เป็นคนที่ซื่อสัตย์และจงรักต่อพี่น้องตระกูลหม่าเอ่อร์ไท่เป็นอย่างมาก

องค์ชายสิบ

ตอนแรกก็เหมือนมีบทบาทเยอะ แต่หลังๆหายไปคงเพราะไปประจำการที่อื่น เป็นคนที่ฉลาดน้อยที่สุดในเรื่องหรือเปล่านะ การพูดแต่ละอย่างในเรื่องนี้คือผ่านการกลั่นกรองมาแล้วเพราะการพูดผิด พูดไม่เข้าหูถือเป็นอันตรายต่อชีวิตเลยทีเดียวแต่องค์ชายสิบค่อนข้างคิดน้อย เวลาพูดหรือแสดงความคิดเห็นออกไปก็มักผิดพลาด (ไม่เหมือนรั่วซีรายนั้นคิดมากโคตรๆ แต่ก็ยังพลาด)

หมิงเย่ว์

ชายาเอกขององค์ชายสิบในตอนแรกเป็นเหมือนคู่กัดของรั่วซี แต่ตอนหลังก็ดีกัน ดูแล้วคู่นี้เป็นคู่ที่มีความสุขที่สุดแล้ว(จากตอนจบ)

ฮองเฮา(ชายาเอกองค์ชายสี่)

จำชื่อตัวละครนี้ไม่ได้แฮะ เพราะมีบทมากหน่อยก็ตอนหลังๆแล้วเรียกกันแต่ฮองเฮา เราก็จำชื่อไม่ได้ แต่ดูจากwiki แล้วน่าจะสกุลอูลานาราแต่ดูจากประวัติฮองเฮาของจักรพรรดิยงเจิ้งแล้ว ฮองเฮาองค์แรกคือ “สมเด็จพระจักรพรรดินีเสี้ยวจิงเสี้ยน” อูลานาราเป็นฮองเฮาองค์ที่สองของจักรพรรดิเฉินหลง แต่เอาเถอะเราไม่ได้มาถกประวัติศาสตร์กัน

ชายาเอกขององค์ชายสี่เป็นยอดภรรยาหลวงอันดับหนึ่งเลย เป็นผู้หญิงที่สนับสนุนสามีได้ เข้าใจสามีทำเพื่อสามีเป็นหลัก แม้เรื่องนั้นคือการทำให้สามีของตนเข้าใจกับผู้หญิงอีกคน หมิงฮุ่ยควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง