Bloggang.com : ชีริว : ไทม์ไลน์ชีวิตของโนบิตะ

ไทม์ไลน์ชีวิตของโนบิตะ

บล็อกนี้เก็บเนื้อหาจากกระทู้ที่ตั้งไว้ในพันทิปครับ ในพันทิปลงภาพแค่บางส่วน เพราะแสกนภาพไว้เยอะ แต่พันทิปลงได้แค่ rep ละ 1 ภาพ ถ้าลงหมดคงยาวหลายสิบความเห็นแน่ๆ แต่ในบล็อกนี้ลงเวอร์ชั่นจัดเต็มได้ครับ :D

ในข้อมูลภาษาไทยหลายแห่งระบุว่าโนบิตะเกิดปี พ.ศ. 2490 ซึ่งไม่ถูกต้องนะครับ ข้อมูลหลายๆที่คัดลอกมาจากแหล่งเดียวกันเลยผิดกันไปต่อๆกันว่าโนบิตะอายุ 65 ปี ทั้งที่ปี พ.ศ. 2490 สงครามโลกเพิ่งจะจบลงไปแค่สองปี ซึ่งหากมองไปถึงลำดับเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของโนบิตะก่อนโนบิตะจะเกิดมาแล้วมันเป็นไปไม่ได้ครับ

โนบิตะเกิด 7 สิงหาคม พ.ศ. 2507 เป็นข้อมูลวันเกิดของโนบิตะที่ปรากฏในตอน "วันที่ผมเกิด" และเป็นครั้งเดียวที่มีการเปิดเผยปีเกิดของโนบิตะในฉบับหนังสือการ์ตูนครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะสามารถอ้างปีนี้เป็นปีเกิดได้หรือเปล่า เลยไปหาข้อมูลมาเรียบเรียงครับ ว่าลำดับเหตุการณ์ต่างๆในชีวิตโนบิตะมันเป็นยังไง? และมีการอ้างอิงปีในการ์ตูนเรื่องนี้อย่างไรบ้าง?

เนื่องจากต้นฉบับโดราเอม่อนนั้นตีพิมพ์ในนิตยสารที่เหมาะกับเด็กวัยต่างๆตั้งแต่อนุบาลถึง ป.6 และจะเขียนให้รู้สึกว่าโนบิตะนั้นอยู่ชั้นเดียวกับเด็กที่อ่านนิตยสารนั้นๆอยู่ด้วย เช่นตอนที่ลงในนิตยสารเด็ก ป.1 โนบิตะจะนิสัยแบบเด็กๆ การดำเนินเรื่องไม่มีอะไรซับซ้อน ในขณะที่ตอนที่ลงในนิตยสารเด็ก ป.6 โนบิตะจะมีความคิดซับซ้อนขึ้น และหลายๆตอนจะดราม่ากว่ามากๆ
แม้วุฒิภาวะของโนบิตะจะเปลี่ยนแปลงตามนิตยสารที่ลงพิมพ์ แต่ข้อมูลในฉบับบิ๊กบุ๊คและในตอนพิเศษจะให้โนบิตะอยู่ ป.4 และมีการระบุอายุโนบิตะว่า "10 ขวบ" เท่านั้น แม้ข้อมูลจากอนิเมบางเวอร์ชั่นจะเปลี่ยนแปลงชั้นเรียนโนบิตะ แต่บล็อกนี้ขออิงจากมังกะต้นฉบับเป็นหลักนะครับ

ในฉบับหนังสือการ์ตูนนั้น โนบิตะถูกกำหนดให้เกิดในปี 1964 (พ.ศ. 2507) ช่วงปีโชวะ ซึ่งครั้งแรกที่มีการเฉลยปีเกิดของโนบิตะนี้ คือตอน "วันที่ผมเกิด" ซึ่งตีพิมพ์ฉบับรวมเล่มในปี 1974 ...นั่นคือสาเหตุให้โนบิตะซึ่งอายุ 10 ขวบ ต้องเกิดในปี 1964 นั่นเอง แต่ถ้านับตั้งแต่ตอนที่ตอนนี้ลงนิตยสารครั้งแรกก็ปี 1972 โนบิตะจะเกิดปี 1962

ในอนิเมฉบับใหม่ จะกำหนดให้โนบิตะอายุ 10 ปีตลอดกาล นั่นคือหากฉายในปี 2010 โนบิตะก็จะเกิดปี 2000 หากฉายในปี 2012 โนบิตะก็จะเกิดปี 2002

และเนื่องจากโดราเอม่อนเป็นการ์ตูนจบในตอน ซึ่งเหตุการณ์ในเรื่องนั้นจะนับเอาปีที่เขียนเป็นปีปัจจุบัน เช่นตอนที่โนบิตะตั้งใจจะเป็นพ่อที่ดีนั้น เขานั่งไทม์แมชชีนไปในอนาคตอีก 25 ปีข้างหน้า พบไดอารี่บนโต๊ะของเซวาชิ เขียนปกว่าปี 2002 นั่นคือโนบิตะยุคปัจจุบันมาจากปี 1977 ไม่ใช่ 1974 สาเหตุเพราะตอนที่ว่านี้ พิมพ์ครั้งแรกในปี 1977 นั่นเอง และการที่ปีหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามปีที่พิมพ์นี้ ทำให้หากนำมาเรียงเป็นไทม์ไลน์ ลำดับเหตุการณ์ก็จะสับสนไม่น้อย

ในฉบับที่พิมพ์รอบหลังจากรวมเล่มแล้ว ผู้เขียนต้องการให้โดราเอม่อนอยู่บนจักรวาลเดียวกันทั้งหมด จึงได้ปรับปรุงเนื้อหาบางส่วน และเปลี่ยนจากการบอกปี ค.ศ. เป็นการบอกว่าเหตุการณ์นั้น "เกิดขึ้นเมื่อกี่ปีที่แล้ว" หรือนั่งไทม์แมชชีนไปในอนาคต "กี่ปีข้างหน้า" แทนการระบุ ค.ศ.

ถ้าไม่สนใจว่าปัจจุบันมันปีอะไรกันแน่ เราจะสามารถเรียงเหตุการณ์สำคัญเป็นไทม์ไลน์ออกมาได้ดังนี้ครับ

- ปีปัจจุบันโนบิตะอายุ 10 ปี อยู่ ป.4
- โนบิตะหมั้นกับชิซุกะในวันที่ 25 ต.ค. ในอีก 14 ปีข้างหน้า
- โนบิตะแต่งงานเมื่อเขาอายุ 25 ปี จากนั้นโนบิตะก็ย้ายไปอยู่คอนโดกับชิซุกะในปีเดียวกัน
- โนบิตะมักนั่งไทม์แมชชีนไปอีก 25 ปีข้างหน้า เพื่อพบตัวเองวัย 35 ปี และโนบิสุเกะลูกชายตอนอายุ 10 ขวบ เท่าเขาตอนนี้

ช่วงชีวิตที่ผ่านมานั้น มีเหตุการณ์สำคัญอะไรเข้ามาในชีวิตของโนบิตะบ้าง เราไปชมกันเลยดีกว่าครับ...

ก่อนเริ่มขออินโทรเรื่องราวของพ่อแม่โนบิตะก่อน พ่อของโนบิตะคือ โนบิ โนบิซุเกะ แม่ของโนบิตะคือ โนบิ ทามาโกะ (นามสกุลเดิมคือคาตาโอกะ) ในเรื่องมีตอนที่เล่าเกี่ยวกับชีวิตก่อนทั้งคู่มาพบกันหลายตอน พอจะเอามาเรียงต่อกันได้ดังนี้ครับ

10 มิ.ย. 1945 ขณะถูกพาหลบภัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ไปทำงานหนักที่ชนบทร่วมกับเด็กผู้ชายคนอื่นๆ พ่อโนบิตะได้พบกับเด็กผู้หญิงที่งดงามราวลิลลี่ขาว ...ซึ่งจริงๆก็คือโนบิตะปลอมตัวมานั่นเอง ปีนี้คือปีที่ญี่ปุ่นโดนปรมาณูจนแพ้สงครามครับ

10 ก.ค. 1948 แม่โนบิตะเอาแหวนของคุณยายไปเล่นแต่งงานแล้วเผลอทำหาย

เมื่อ 25 ปีก่อน (*พิมพ์ครั้งแรกบอกปี 1949) พ่อของโนบิตะเรียนวาดรูปอยู่กับ อ.คาคิฮาร่า ซึ่งต่อมากลายเป็นศิลปินชื่อดัง โนบิตะตั้งใจจะนั่งไทม์แมชชีนไปซื้อภาพตอนอาจารย์ยังไม่ดังในราคาถูกๆ แต่ดันเผลอไปซื้อภาพของพ่อกลับมาซะนี่

15 ก.พ. เมื่อ 20 ปีก่อน (*พิมพ์ครั้งแรกบอกปี 1958) พ่อของโนบิตะปฏิเสธลูกสาวเศรษฐีที่จะช่วยออกเงินค่าเรียนศิลปะ ทำให้เขาไม่ได้แต่งงานเข้าตระกูลคนรวย เรียกว่าเป็นจุดหักเหใหญ่ของชีวิต

ซึ่งในตอนนี้หลังลงฉบับรวมเล่ม ได้เขียนเพิ่มเติมว่าหลังโดนเตะออกจากบ้านเศรษฐีแล้ว พ่อโนบิตะได้บังเอิญวิ่งมาชนเอาแม่โนบิตะสมัยเป็นนักเรียน เธอทำตั๋วรถตกทำให้พ่อต้องเอาไปคืน จึงนับได้ว่าวันนี้ เป็นวันที่พ่อกับแม่โนบิตะ พบกันครั้งแรกด้วย

3 พ.ย. เมื่อ 12 ปีก่อน (*พิมพ์ครั้งแรกบอกปี 1959) พ่อและแม่โนบิตะขอแต่งงานกันที่สวนสาธารณะ ซึ่งปัจจุบันยังไม่รู้ว่าใครขอใครแต่งงาน เพราะโดราเอม่อน เอาหุ่นปลอมตัวไปง้อให้ทั้งคู่คืนดีและขอแต่งงานกันทีละฝ่ายนั่นเอง

ถ้าถามว่าตามเวลาในท้องเรื่องพ่อแม่โนบิตะอายุเท่าไหร่ ก็ยังไม่แน่ใจว่ามีตัวเลขที่เป็นทางการหรือไม่ แต่อายุพ่อโนบิตะถูกเปิดเผยตอนที่โนบิตะทำตั๋วรถไฟใต้ดินให้ใช้ ระบุบนตั๋วว่า โนบิ โนบิโซ อายุ 36 ปี (ในตอนแรกๆพ่อของโนบิตะใช้ชื่อโนบิโซ ก่อนจะเปลี่ยนมาใช้ชื่อโนบิซุเกะในตอนหลัง) ส่วนแม่โนบิตะเคยถูกโดราเอม่อนเอาเครื่องตรวจสอบอายุยิงหนนึง ได้ 38 ปี

ในตอนแรกๆการ์ตูนไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดตัวละครมากนัก แม้แต่คุณพ่อที่ถูกกำหนดให้มีน้องชายคนเดียวก็มีสารพัดน้องชายโผล่มาเต็มไปหมด แถมมีน้องสาวโผล่มายืมเงินหนนึงด้วย ซึ่งภายหลังได้ระบุให้คุณอาโนบิโร่เป็นน้องชายเพียงหนึ่งเดียวของพ่อจริงๆ และอายุจริงๆของพ่อไม่น่าจะน้อยกว่าแม่ของโนบิตะ

10 ปีก่อน

วันที่ 7 สิงหาคม เมื่อ 10 ปีก่อน (*พิมพ์ครั้งแรกบอกปี 1964) โนบิตะลืมตาดูโลก พ่อได้ตั้งชื่อให้เด็กคนนี้ว่า "โนบิตะ" ซึ่งหมายถึงการเติบโตอย่างแข็งแรงและเจริญก้าวหน้าไม่สิ้นสุด ทั้งพ่อและแม่คาดหวังว่าลูกน้อยคนนี้จะต้องเติบโตเป็นคนดี ทำประโยชน์ให้แก่สังคม ซึ่งโนบิตะในปัจจุบันนั่งไทม์แมชชีนมาฟังความคาดหวังของพ่อแม่แล้วก็มีแรงให้ขยันเพื่อพ่อแม่มากขึ้นอีกนิด

สมัยก่อนบ้านของโนบิตะมีกันอยู่ 4 คน คือโนบิตะ พ่อ แม่ และคุณย่า คุณปู่เสียชีวิตก่อนโนบิตะเกิด ส่วนทางครอบครัวคุณแม่นั้น บางครั้งแม่ก็กลับไปเยี่ยมที่บ้านเก่า
ปกติย่าจะไปไหนมาไหนกับแม่เสมอ แต่วันคลอดโนบิตะ คุณย่าได้แยกตัวไปบอกกล่าวกับบรรพบุรุษด้วยความยินดี คุณแม่ถึงกับบอกว่า "คุณย่ายิ้มซะหน้าย่นเลย"

ประโยคแรกที่ทารกโนบิตะพูดคืออะไรใครนึกออกบ้างครับ? ถ้าไม่เคยอ่านต้องเดากันไม่ถูกแน่ๆ... ประโยคนั้นคือ "ผมอยากกินโคล่าฮะ"
นั่นเป็นเพราะโนบิตะคนปัจจุบันได้ใช้ของวิเศษย้ายวิญญาณตัวเองเข้าไปในตัวเองตอนยังเป็นทารกอยู่ แล้วเขาไม่อยากดื่มนมน่ะซี

7 ปีก่อน

โนบิตะเคยนั่งไทม์แมชชีนไปตอนที่ตัวเองอายุ 3 ขวบ เพื่อพบคุณย่าสมัยยังมีชีวิตอยู่ ย่าต้องการเลี้ยงดูโนบิตะตลอดไป แต่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้เพราะย่าแก่มากแล้ว โนบิตะเลยกลับไปสะพายกระเป๋านักเรียนมาให้ดูแล้วบอกว่าตัวเขานี่แหละ คือโนบิตะตอนอยู่ประถมและนั่งไทม์แมชชีนมา ซึ่งย่าก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าโนบิตะคนนี้แหละคือหลานชายของเธอ ตอนที่สุดประทับใจนี้ถูกทำเป็นแอนิเมชั่นความยาว 27 นาที ออกฉายในปี 2000 ด้วยครับ

โนบิตะเคยนั่งไทม์แมชชีนเพื่อมาพาคุณย่าไปพบพ่อในปัจจุบันด้วย แต่ตอนนี้พลาดไปหน่อยที่บอกว่านั่งไทม์แมชชีนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว แต่โนบิตะในอดีตนั้นโตราวๆ 3-4 ขวบแล้ว และตอนนี้คุณย่าจำได้ว่าโนบิตะเคยมาเยี่ยมหนหนึ่งแล้ว น่าจะเป็น 7 ปีก่อนมากกว่า
หนังสือปริศนาแห่งโดราเอม่อนของสถาบันวิจัยโดราเอม่อนเซตากายะ ถึงกับเอาตัวเลขเวลาที่ผิดพลาดนี้ไปตีความว่าจริงๆแล้ว แม่โนบิตะอาจจะมีลูกชายอีกคนหนึ่ง (ซึ่งหนังสือเล่มนี้มันก็เพ้อเจ้อทั้งเล่มอยู่แล้วอะนะ)

ตอน 3 ขวบ โนบิตะจำได้ว่าถูกชายคนหนึ่งพาเข้าอุโมงค์ลึกลับไปโผล่ที่แห่งหนึ่ง นั่นคือตัวเขาในปัจจุบันได้นั่งไทม์แมชชีนกลับไปพาตัวเองตอนสามขวบมาลองเลี้ยง เพราะเขานึกอยากมีน้องชายขึ้นมา แต่สุดท้ายก็สรุปว่าเป็นลูกคนเดียวสบายใจกว่า

6 ปีก่อน

ในสมัยอนุบาล โนบิตะมีเพื่อนสาวคนแรกชื่อนนจัง เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักข้างบ้านที่อาศัยอยู่กับแม่แค่สองคน โนบิตะถูกพวกไจแอนล้อว่าเล่นกับผู้หญิงและแซวว่าสงสัยจะรักนนจัง แถมท้าให้ไปแกล้งนนจังให้ดู ซึ่งโนบิตะก็ยอมใจดำแกล้งนนจังแล้วขโมยรองเท้ามาข้างนึงเพื่อเข้าเป็นพวกเดียวกับไจแอนท์ เขาไม่รู้ว่านนจังกำลังจะย้ายบ้านไปอเมริกา กว่าจะรู้ตัว บ้านของนนจังก็ไม่มีใครอยู่แล้ว โนบิตะรู้สึกเสียใจที่ไม่มีโอกาสได้ขอโทษเธอ และเก็บรองเท้าแดงข้างนั้นไว้ในห้องมาตลอด (มีคนบอกว่าภาพยนตร์เรื่อง "แฟนฉัน" ที่สุดโด่งดังเมื่อปี พ.ศ. 2546 พล็อตคล้ายๆโดราเอม่อนตอนนี้เลย)
ยังไงก็นับว่าโชคดีที่โดราเอม่อนมีไทม์แมชชีน โนบิตะเลยมีโอกาสกลับไปอำลานนจังและจากกันด้วยดี

โนบิตะเข้ามาอยู่ในกลุ่มไจแอนท์ ซูเนโอะ และชิซุกะ ตอนเขาอายุได้ 4 ขวบ สถานที่เล่นประจำคือกองไม้ที่อยู่แถวบ้าน

คุณย่าเสียชีวิตตอนที่โนบิตะยังอยู่อนุบาล ตอนนั้นย่าป่วยหนัก คำสอนสุดท้ายของย่าที่สอนให้แก่โนบิตะคือจงทำตัวอย่างตุ๊กตาล้มลุก ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้งมันก็ยังสามารถลุกขึ้นได้เสมอ...

3 ปีก่อน

โนบิตะขึ้นเรียนชั้น ป.1 ตอนนั้นเขาตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนครั้งแรกมาก ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่การเรียนกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่ายสำหรับโนบิตะไป

1 ปีก่อน

เมื่อ 1 ปีก่อน ตัดต้นพลับที่บ้านทิ้ง

ปัจจุบัน

ใช้ชีวิตไปตามเรื่องราว มีสาระบ้าง ไร้สาระบ้าง

ถึงจะเป็นช่วงเวลาปัจจุบัน แต่ช่วงนี้จริงๆแล้วกินเวลาหลายปีนะครับ เพราะโนบิตะนั่งไทม์แมชชีนกลับไปกลับมาหลายหน ทำให้ช่วงเวลาที่ดำเนินไปถูกย่นย่อลง แม้จะไปเที่ยวสักเดือนนึง แต่ถ้านั่งไทม์แมชชีนกลับมาทันทีหลังออกเดินทางก็จะกลายเป็นแค่ไม่กี่นาทีไป ครั้งหนึ่งโนบิตะเคยไปติดเกาะอยู่ 10 ปี แต่โดราเอม่อนมาช่วย แล้วพานั่งไทม์แมชชีนกลับมา + ใช้ผ้าคลุมกาลเวลาทำให้กลับไปเด็กเหมือนเดิม

พูดได้ว่าโนบิตะใช้ชีวิตบนโลกมานานกว่าเด็ก 10 ขวบมากๆนะ

อนาคต อีก 3 ปีข้างหน้า

โนบิตะตอนอยู่ ม.ต้น มักกลับมาหาโนบิตะคนปัจจุบัน เพื่อเคี่ยวเข็ญให้ตั้งใจเรียน ตัวเขาในอนาคตจะได้ฉลาดๆ แต่ก็มักถูกโนบิตะตอน ม.ปลายลากกลับไป

อนาคต อีก 8 ปีข้างหน้า

โนบิตะฟลุ๊คจบ ม.ปลายได้ แต่เอ็นท์ไม่ติด

ลูกพลับที่ปลูกไว้ในสวนตอนปัจจุบันแทนต้นเก่า ออกลูกกินได้แล้ว โนบิตะตอน ม.ปลาย ต้องคอยไล่โนบิตะคนปัจจุบันที่นั่งไทม์แมชชีนมาขโมยกินลูกพลับ

อนาคต อีก 9 ปีข้างหน้า

ปีนี้โนบิตะเข้ามหาวิทยาลัยได้ เพราะมีคนสละสิทธิ์ที่นึง

อนาคต ไม่ทราบปี

โนบิตะและครอบครัวย้ายไปอยู่แมนชั่น ส่วนบ้านปัจจุบันกลายเป็นส้วมสาธารณะ
ไม่แน่ใจว่าโดราเอม่อนกลับไปโลกอนาคตตอนไหน แต่โนบิตะตอนโตไม่มีโดราเอม่อนอยู่ด้วยแล้ว

อนาคต อีก 14 ปีข้างหน้า

ชิซุกะไปปีนเขาเล่นสกีกับเพื่อนๆ (ชวนโนบิตะไม่ยอมไปเลยต้องไปกับเพื่อนแทน) แต่หมอกลงหนาจนพลัดหลงกับเพื่อนคนอื่นๆ โนบิตะวัย 24 ไข้ขึ้นนอนซมอยู่บนเตียง โนบิตะคนปัจจุบันจึงใช้ผ้าคลุมกาลเวลาทำให้ตัวเองโตขึ้นแล้วนั่งไทม์แมชชีนไปหาชิซุกะ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้แถมยังโชว์ความไม่เอาไหนเข้าไปอีก ชิซุกะติดต่อเรียกคนมาช่วยจนทั้งสองกลับมาได้อย่างปลอดภัย
จากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ชิซุกะตัดสินใจอยู่ดูแลโนบิตะ เพราะกลัวว่าหากตัวเองไม่คอยอยู่ช่วยดูแลแล้วโนบิตะจะเป็นอะไรไป โนบิตะปัจจุบันทนความอนาถของตัวเองไม่ได้ โดราเอม่อนเลยบอกว่า "งั้นก็พยายามเข้มแข็งขึ้นกว่านี้ให้ได้สิ"

โนบิตะและชิซุกะ หมั้นกันในวันที่ 25 ต.ค. ในอนาคตอีก 14 ปีข้างหน้า

อนาคต อีก 15 ปีข้างหน้า

โนบิตะแต่งงานกับชิซุกะที่โรงแรม Prince Melon Hotel ชั้น 38 เมื่อเขาอายุได้ 25 ปี แต่ไม่มีการระบุวันที่แต่งงานไว้

โนบิตะจำวันแต่งงานผิดไปหนึ่งวัน เลยมาถึงโรงแรมก่อนกำหนด วันนี้ไจแอนท์ ซูเนโอะ และเดคิซุงิ เพื่อนสมัยเรียนประถมนัดโนบิตะไปเลี้ยงสละโสดด้วย

ขณะที่โนบิตะกำลังเฮฮา ทางด้านชิซุกะกลับคิดลังเลใจว่าจะแต่งงานดีไหม เพราะไม่อยากทิ้งพ่อไป เพราะคิดว่าตัวเองยังไม่เคยทำอะไรตอบแทนคุณพ่อเลย แต่พ่อก็บอกกับชิซุกะว่าการที่ชิซุกะเกิดเป็นลูกของพ่อกับแม่และได้มอบความทรงจำมากมายให้กับพวกเขานั่นแหละ คือของขวัญที่ล้ำค่าที่สุด

"ของขวัญชิ้นแรกก็คือเรื่องที่หนูเกิดมาเป็นลูกสาวของพ่อกับแม่ ราวตีสามเห็นจะได้... เสียงร้องแรกเกิดของลูกนั้นราวกับเสียงแตรจากสวรรค์ มันเป็นเสียงอันแสนไพเราะที่พ่อกับแม่ไม่เคยได้ยินมาก่อน เมื่อออกจากโรงพยาบาล ฟ้าทางทิศตะวันออกก็เริ่มสว่างขึ้นเล็กน้อย แต่เบื้องบนยังเต็มไปด้วยหมู่ดาว เลือดเนื้อเชื้อไขของพ่อได้กำเนิดขึ้นในจักรวาลอันแสนยิ่งใหญ่นี้แล้ว พอคิดแบบนั้นแล้วมันก็ซึ้งใจจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ หลังจากนั้นทุกวันก็เป็นวันที่แสนมีความสุข ความทรงจำของวันเหล่านั้นต่างหากล่ะ คือของขวัญที่วิเศษที่สุดจากลูก แม้จะเหงาแต่ความทรงจำก็จะช่วยทำให้เรารู้สึกอบอุ่น เพราะงั้นลูกไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก"

และนี่คือคำพูดที่ประทับใจที่สุดในการ์ตูนเรื่องนี้ครับ ไม่อยากเชื่อว่ามันจะมาจากตัวละครที่ก่อนหน้านี้ปรากฏตัวให้เห็นเพียงแค่สองครั้ง อ.ฟูจิโมโตะเองก็มีลูกสาว ผมว่าบางครั้งแกก็เขียนการ์ตูนด้วยความรู้สึกของผู้เป็นพ่อจริงๆน่ะ คุณพ่อบอกกับชิซุกะว่าเลือกคนได้ถูกแล้ว เพราะโนบิตะนั้นเป็นคนที่ปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข และเศร้ากับความทุกข์ของผู้อื่น ซึ่งนั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของมนุษย์ เขาเชื่อว่า โนบิตะจะทำให้ลูกสาวสุดที่รักคนนี้มีความสุขได้อย่างแน่นอน

ตอนที่สุดแสนประทับใจนี้ถูกทำเป็นแอนิเมชันความยาว 27 นาที ในปี 1999 ชื่อตอน "คืนก่อนวันแต่งงานของโนบิตะ" ด้วย

จากนั้นโนบิตะก็ย้ายไปอยู่คอนโดกับชิซุกะในปีเดียวกัน อยู่ชั้น 12 ห้อง 68

อนาคต อีก 25 ปีข้างหน้า

โนบิตะมักนั่งไทม์แมชชีนมาพบตัวเองในวัย 35 (ตอนนี้โนบิซุเกะ 10 ขวบ) เพื่อดูตัวเองในอนาคตบ้าง มาบ่นเรื่องโนบิซุเกะบ้าง ฯลฯ โนบิตะตอนนี้ผ่าตัดตาทำให้สายตาปกติ ไม่ต้องใส่แว่นแล้ว เขาอยู่กับชิซุกะและโนบิซุเกะเป็นครอบครัว 3 คน พอเริ่มโตเขาก็เข้าใจหลายๆอย่างที่พ่อแม่ตัวเองทำมากขึ้น เขาเข้มงวดกับโนบิซุเกะ เพราะไม่อยากให้ขี้เกียจแล้วลำบากแบบตัวเองเมื่อก่อน

อนาคต อีก 45 ปีข้างหน้า

นี่คือโนบิตะที่แก่ที่สุดเท่าที่ปรากฏตัวในการ์ตูนเรื่องนี้แล้วครับ วันนี้ลูกชายของเขา โนบิซุเกะวัย 30 ปี ได้นั่งกระสวยอวกาศไปฮันนี่มูนที่ดวงจันทร์แล้ว โนบิตะวัย 55 ปี คิดถึงวันคืนเก่าๆ จึงติดต่อโดราเอม่อนในปัจจุบัน ให้พาตัวเขากลับไปในโลกอดีต แล้วสลับร่างกับโนบิตะ เพื่อใช้ชีวิตอันแสนสนุกสนานในวัย 10 ขวบอีกครั้ง

แม้จะมีอุปกรณ์วิเศษเกี่ยวกับเวลาหลายอย่าง แต่โนบิตะไม่ค่อยกล้าดูอนาคตของตัวเอง สุดท้ายแล้วอนาคตของโนบิตะก็ถูกสรุปออกมาง่ายๆผ่านคำบอกเล่าของโนบิตะวัย 55 ปีคนนี้ครับ

"นับจากนี้ไปนายจะต้องล้มลุกคลุกคลานอีกหลายหน แต่ทุกครั้งก็จะสามารถยืนหยัดขึ้นมาได้พร้อมความเข้มแข็ง"

ใช้ชีวิตเป็นตุ๊กตาล้มลุกอย่างที่คุณย่าสอนไว้จริงๆด้วย...

อันที่จริง ตั้งแต่ตอนแรกของเรื่องนี้จะมีไทม์ไลน์อนาคตของโนบิตะร่ายมาถึงอนาคตที่สุดเลวร้าย ทำให้เซวาชิต้องพาโดราเอม่อนมาช่วยเปลี่ยนแปลงอนาคต
หากโดราเอม่อนไม่มา โนบิตะจะต้องแต่งงานกับไจโกะน้องสาวของไจแอนท์ มีลูก 6 คน อยู่แบบอดๆอยากๆ

ไทม์ไลน์ทางเลือกกรณีโดราเอม่อนไม่มาช่วยเปลี่ยนแปลงอนาคตเป็นแบบนี้ครับ:
อีก 8 ปีข้างหน้า - สอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ ที่บ้านต้องพาไปเลี้ยงปลอบใจ
อีก 17 ปีข้างหน้า - หางานไม่ได้เลยตั้งบริษัทขึ้นเองกับพ่อ
อีก 19 ปีข้างหน้า - แต่งงานกับไจโกะ
อีก 22 ปีข้างหน้า - ไฟไหม้บริษัท
อีก 24 ปีข้างหน้า - บริษัทล้มละลาย

แต่อนาคตของโนบิตะก็เฉลยในตอน "เจ้าสาวของโนบิตะ" ที่พิมพ์ตั้งแต่ปี 1972 ว่าเขาจะได้แต่งงานกับชิซุกะ โนบิตะเคยคิดว่าคนไม่ได้เรื่องอย่างตัวเองคงมีอนาคตที่ดีไม่ได้แน่ๆ ว่าแล้วก็ห่วงชิซุกะคนที่ต้องเป็นเจ้าสาวของตัวเองขึ้นมา เลยกินยาที่ทำให้คนรอบข้างรังเกียจ แต่ชิซุกะก็เข้ามาช่วยพาโนบิตะไปล้วงคอเอายาออกมาได้ สรุปว่าโนบิตะไม่สามารถทำให้ชิซุกะเกลียดได้สำเร็จ
ถึงจะได้แต่งงานกับชิซุกะ แต่โนบิตะก็มีเป้าหมายในอนาคตอื่นๆที่ต้องทำให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นการทำตัวให้เข้มแข็งขึ้น เพื่อไม่ให้ชิซุกะมาแต่งงานเพียงเพราะสงสาร หรือขยันมากขึ้น เพื่อไม่ให้ชีวิตดำเนินไปแบบกระท่อนกระแท่นแต่เล็กจนโต

โนบิตะถูกอบรมสั่งสอนทั้งโดยโดราเอม่อน พ่อแม่ คุณย่า คุณครู เพื่อนฝูง ลูกหลาน หรือแม้แต่ตัวเองที่มาจากอนาคต

คุณย่านั้นใจดี คอยปกป้องโนบิตะทุกครั้ง และทำตามที่โนบิตะขอทุกอย่าง แม้จะดูสปอยล์เด็กไปนิด แต่เวลาที่คุณย่าสอนโนบิตะก็ตั้งใจทำตามอย่างถึงที่สุด เพราะคุณย่าอยู่กับครอบครัวไม่นาน เมื่อมีโอกาสได้นั่งไทม์แมชชีนไปหาโนบิตะจะคิดว่าเขาต้องทำเพื่อหญิงชราที่แสนดีคนนี้เพื่อตอบแทนสิ่งที่คุณย่าเคยทำให้ในวัยเด็ก

คุณพ่อนั้นเรียนไม่เก่ง ซุ่มซ่าม และโลเล คล้ายโนบิตะในหลายๆด้าน แต่เขาคือเด็กในยุคสงครามโลกที่ผ่านประสบการณ์อันโชกโชนมา (เช่นเดียวกับผู้แต่งเรื่องนี้และนักเขียนการ์ตูนยุค 60s-70s หลายๆท่าน) ชีวิตของพ่อมีทั้งประสบการณ์เกือบฆ่าตัวตาย การฝึกฝนกับคุณปู่สุดโหด การตัดสินใจทางเลือกชีวิต ความฝันวัยเด็กที่ต้องการเป็นศิลปิน ฯลฯ ทำให้เขามีเรื่องมาเล่ามาสอนลูกหลานมากมาย คำสอนของพ่อมักจะยาวและน่าเบื่อ แต่พ่อก็เคยสั่งสอนเรื่องความยากลำบาก ยาวสองหน้ารวด จนโนบิตะไฟลุกโชติช่วงตัวสั่นด้วยความตื้นตันในคำสอนมาแล้ว

คุณแม่เป็นคนที่สั่งสอนโนบิตะบ่อยและดุเดือดมากที่สุด ถึงภาพลักษณ์จะโหดเหมือนนางยักษ์และมีบ้างที่ดุด่าเพราะอารมณ์ไม่ดี แต่ก็เป็นเหตุสำคัญให้หลายครั้งโนบิตะไม่ทำเรื่องไม่ดีเพราะกลัวแม่ดุ แม่เลี้ยงดูโนบิตะวัยทารกอย่างทะนุถนอม แต่ต้องกลายเป็นคนเข้มงวดมากขึ้นหลังจากโนบิตะโตขึ้นแล้วมีพัฒนาการที่แย่ลงเรื่อยๆ การดูแลบ้านและสมาชิกครอบครัวเป็นหน้าที่สำคัญของผู้เป็นแม่ และโนบิ ทามาโกะ ก็ทำหน้าที่นี้อย่างเต็มที่ เธอเคยวิ่งตากฝนกลับจากบ้านเกิดเพราะห่วงว่าที่บ้านจะไม่มีข้าวเย็นกิน ตอนที่โนบิตะใช้ของวิเศษเพื่อย้อนวิญญาณตัวเองกลับไปตอนเป็นเด็ก แม่เฝ้าโนบิตะที่อยู่ๆก็นิ่งไปจนล้มป่วยลงซะเอง ตอนที่ถูกปืนทำให้รู้สึกนานยิง หลังจากโนบิตะหายตัวไป 3 ชม. (แม่จะรู้สึกเหมือนนาน 18 ชม.) แม่ถึงกับอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอย่าให้ลูกชายเป็นอะไรไป

ต่อเนื่องจากตอน "45 ปีข้างหน้า" ที่เล่าไว้ด้านบน โนบิตะตอนแก่ได้กลับมาอดีตเพื่อหวนระลึกความทรงจำในวัยเด็กอีกครั้ง เขาได้พบทั้งไจแอนท์ ซูเนโอะ ชิซุกะ แม่และพ่อ สิ่งที่เคยเป็นความจำเจอันแสนน่าเบื่อในปัจจุบันได้กลายเป็นความทรงจำสุดล้ำค่าในอนาคต
โนบิตะวัย 55 คนนี้ถึงกับน้ำตาไหลเมื่อได้กลับมาพบแม่ของเขาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าในอนาคตอีก 45 ปีข้างหน้านั้นพ่อแม่ของโนบิตะยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า แม้ตอนเด็กๆจะไม่ค่อยพอใจที่ถูกดุด่าว่ากล่าว แต่เมื่อเติบโตขึ้นมาแล้วโนบิตะก็รู้ดีว่าที่เขามีทุกวันนี้ได้เป็นเพราะคำสั่งสอนของผู้มีพระคุณเหล่านี้ เขาจึงยินดีอย่างที่สุดที่ตอนนั้นคุณแม่สุดเฮี้ยบผู้นี้ได้สั่งสอนเขา

"คุณแม่ยังสาวอยู่เลย"
"ช่วยดุผมอีกเถอะครับ!"

สำหรับบทความนี้ขอขอบคุณหนังสือโดราเอม่อนของ NED และฉบับไพเรทอื่นๆ ที่ผมแสกนมาทำภาพประกอบ โดยเฉพาะบิ๊กบุ๊คเล่ม 16 "มิสเตอร์โนบิตะแมน" ที่รวบรวมทั้งชีวิตของโนบิตะมาเล่า รวมทั้งขอบคุณหนังสือไขความลับโดราเอม่อน ของนานมีบุ๊คส์ สำหรับข้อมูลปีที่ตีพิมพ์ตอนต่างๆด้วยครับ

Create Date : 07 สิงหาคม 2555

Last Update : 23 กรกฎาคม 2560 16:44:12 น.

59 comments

Counter : 61742 Pageviews.

ชีริว Cartoon Blog ดู Blog

จัดเต็มอย่างนี้ ไม่โหวตก็แย่แล้ว

โอ! โนบิตะ เป็นรุ่นน้องของพี่ "โนบิตฤณ" 2 ปีเองหรอกเรอะ 555

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 7 สิงหาคม 2555 เวลา:21:52:41 น.

สวัสดีตอนดึกๆ ครับ .....

แวะมาร่วม Happy Birthday ให้กับโนบิตะด้วยคนครับ เพิ่งจะรู้ว่าวันนี้เป็นวันคล้ายเกิดตัวการ์ตูนที่โด่งดังสุดๆ ตัวหนึ่ง ....

เคยอ่านโดเรมอนนานแล้ว พอได้มาอ่านบทความนี้ ก็รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าจะจำได้ว่าเคยอ่านผ่านตากับตอนต่างๆ ที่เล่ามาบ้าง ยกเว้นตอนที่โนบิตะ 55 ปี ยังไม่เคยยอ่านผ่านตามาก่อนเลย สงสัยว่าจะเขียนขึ้นในช่วงหลังๆ ที่ผมเลิกอ่านโดเรมอนไปแล้ว .....

บทความนี้เขียนได้ดีมากๆ ครับ ค้นคว้าข้อมูลมาได้ละเอียดยิบ แสดงถึงความตั้งใจของผู้เขียนเป็นอย่างมาก เอาไปลงนิตยสารได้เลยนะเนี่ย ต้องขอปรบมือให้ผู้เขียนอย่างคุณชีริวครับ .....

โดย: NET-MANIA

วันที่: 7 สิงหาคม 2555 เวลา:23:03:53 น.

แวะมานานแล้ว กว่าจะอ่านจบ ขอบอกว่านานมาก
คุณชีริวนี่ สุดยอดค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดของ โนบิตะเหรอ
เรื่องราว ยังกะชีวิตใครคนหนึ่งเลยนะ
สา เคยดูการ์ตูนเรื่องนี้ ก็จำได้แค่พล็อตเรื่องกับนิสัยของตัวการ์ตูนแต่ละตัวเองค่ะ
ค้นคว้ามาไล่เรียงได้เยี่ยมมากๆ
อ่านไปก็นึกตามไปว่า เอ๊ะ ตอนนนี้ฉันเคยดูไหมนะ
แล้วตอนนี้ละ ฮ่าๆๆ จะบอกว่าไม่ได้ดูหลายตอนเลย
ตอนโต แต่งงานนี่ก็ยิ่งไม่ได้ดูเลย

เคยดูที่เอามาทำเป็น เดอะ มูวี่ ค่ะ สนุกดีเหมือนกัน
แต่ก็ไม่มีอะำไรนอกจากการ พจญภัย
ติดโหวตไว้ก่อน พรุ่งนี้จะมากดให้คะ วันนี้หมดแล้ว

เรื่องตื่นเต้นไม่คาดคิดเกิดได้เสมอ
สา งง เลย ยืนตัวเกร็งดูได้อย่างเดียวเพราะเรื่องของเค้า
ภาพประกอบก็ พึ่งอากู๋เกิ้ล พิมพ์ไปว่า หึงหวง มาเพียบเลย
ก็เลยลงให้เห็นภาพตามคำบรรยายค่ะ จะได้สมจริง อิอิ

ส่วนใบชะคราม ต้องลองหาดู เผื่อจะมีขาย
อยากลองกินดูบ้างค่ะ น่าจะอร่อย
ยิ่งบอกว่ากินกับน้ำพริกกะปิ อร่อย ก็ยิ่งชอบค่ะ

คืนนี้ นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^

โดย: Sawnoy

วันที่: 7 สิงหาคม 2555 เวลา:23:49:05 น.

มาลงชื่อก่อนครับ บล็อกนี้ต้องค่อยๆ นั่งอ่านอย่างละเอียด แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:1:22:11 น.

ขออนุญาตโหวตเลยครับ อ่านแล้วทั้งชอบและสนุกมาก

โดย: Don't try this at home.

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:2:13:36 น.

โดย: สถาปน๊อต

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:3:48:08 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

เมื่อวานโหวตให้ในกระทู้
วันนี้ขอโหวตในบล็อกอีกรอบ

นี่เป็นบล้อกการ์ตูนที่ี่ก๋าชอบมากที่สุดนับในปีนี้ครับ

สุดยอดมากๆ

พี่ก๋าชอบโดเรมอน
แต่ไม่ค่อยเก็บข้อมูลละเอียด

ทุกตอนทีไ่ด้อ่าน
อ่านแล้วจำไม่ค่อยได้

แต่พอน้องชีริวเรียงข้อมูลให้ดูแบบนี้
จำได้ชัดเลยครับว่ามาจากตอนไหน อย่างไร

ชอบมากๆครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:5:42:20 น.

555++ ถูกใจนะครับ อิอิ โหวตการ์ตูนให้เลยครับ แหมอยากโหวตให้ร้อยโหวตเลยครับ อิอิ
^^

ทำได้ยังไงครับน้องชีริว ผมว่าต้องใช้เวลารวบรวมนานมากๆนะครับ ขอบคุณสำหรับความพยายามทำให้เพื่อนๆได้รู้เรื่องโนบิตะนะครับ

ผมชอบมากๆเลยครับ พ่อผมก็ชอบมากๆเปิดช่องเก้าประจำตอนมีชีวิตอยู่ ตอนนี้ก็ลูกชายชอบครับ สามรุ่นเลยครับ เดี๋ยวมาอ่านต่อครับไปทานข้าวก่อน แหะๆ ^^

โดย: วนารักษ์

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:12:09:10 น.

สวัสดีค่ะน้องซี เก่งมากเลยค่ะ จัดเต็มเลยนะเนี่ย พี่กิ่งได้ความรู้มากเลยว่าโนบิตะมี่ที่ไปที่มาอย่างไร โห..ยาวมาก..มีความพยายามมากเลยค่ะที่นำมาลงบล็อกให้ได้อ่านกัน พี่กิ่งโหวตให้เลยค่ะ

ชีริว Cartoon Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ทานมื้อเที่ยงอย่างมีความสุขค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:12:12:29 น.

หวัดดี จ๊ะ..
โห นี่ไล่ประวัติ ตั้งแต่ อดีต ยัน อนาคต เลย นะนั่น ..
เรื่องนี้ ต้องลูก คนเล็กพี่เลย ชอบโดเรมอนมาก อ่านทั้งการตูนร์ และเช่า ซื้อก็มี เรียงกันเป็นแถวที่บ้าน ..
ยังนึกเลย ว่าเฮ่ย.. ทำไม มันไม่จบสักที เห็นอ่านอยู่นั่นแหละ..
พี่เคยดู ที่เป็น ดีวีดี กะลูก บางตอนสนุกดี นะเรื่องนี้ ..
เพิ่งรู้ เมื่อวาน วันเกิด อิอิ ..
น้องซีริว เรียบเรียงได้เก่งมาก เด๋ว ชวนลูก มาอ่าน ..อ่า..

โหวตไปแร้วว.. โดน ..
วันหยุดผ่านไปเร็ว ค่ะ เห็นไหมล่ะ เวลาแห่งความสุข มักจะเร็วเสมอ เนาะ ไม่เหมือนเวลามีทุก แป๊บเดียว เหมือนนานมาก..หยุดนานๆ รู้สึกขี้เกียจ นะ..

โดย: tifun

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:12:38:12 น.

ไขความลับโดราเอม่อน พี่ไม่ได้ซื้อเล่มนี้ น่าเก็บเหมือนกัน เมื่อวานเพิ่งคุยกันเรื่องวันเกิดโนบิตะ (จริงๆ ก็คือเด็ก ป.4 เองเนอะ) ตอนพ่อกับแม่ ขอแต่งงานกันที่สวนสาธารณะพี่ได้ดู ตอนโนบิตะไปงานแต่งงานตัวเองผิดวัน เมฆเล่าให้ฟัง...อ่านเพลินจนอยากให้ลูกมาอ่านด้วย (แม้บางช่วง จะงงๆ คิดตามกับปี พ.ศ. บ้าง) ตอนนนจัง ตอนกลับมาหาคุณย่า ตอนจะคลอดโนบิตะ ตอนชิซุกะคุยกับพ่อเรื่องแต่งงาน น่ารักมาก ดูแล้วอาจน้ำตาซึม เมฆเคยบอกว่าไม่อยากให้แม่เหมือนแม่โนบิตะ (ดุ เข้มงวดเรื่องการบ้าน...) อยากให้เหมือนแม่ชิซุกะใจดี...พี่เลยบอกว่างั้นแม่เป็นแม่ทาเคชิละกัน

เคยลุ้นไปด้วย นึกว่าโนบิตะจะต้องแต่งงานกับไจโกะ

แม่โนบิตะตอนมัธยม เหมือนโนบิตะใส่วิกเลยเนาะ

ปล. ถ้าเป็นหนังสือส่วนมากจะอนุญาตค่ะ แต่ก็มีข้อจำกัดเหมือนกัน เพราะเค้าซื้อเยอะมาก เจ้หมอกเก็บตังค์ซื้อเอง แต่ของเมฆนี่ แม่ต้องจ่ายเอง

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:15:12:00 น.

มาอ่านจนจบแล้วครับ

สนุกมากๆครับ เคยดูตอนที่คุณย่าพูดถึงตุ๊กตาล้มลุกด้วยครับ

พี่ชายผมเคยไปเรียนที่ญี่ปุ่น บอกว่า โนบิตะทำให้เด็กญี่ปุ่นที่มีแต่ความเครียดรู้่สึกดีขึ้น เพราะมีคนที่แย่กว่าตัวเองนะครับ แล้วโดเรม่อน ก็เหมือนตัวแทนของเทวดาที่จะมาดลบันดาลให้เกิดปาฏิหาร์ยในชีวิต ขนาดแย่อย่างโนบิตะก็ยังมีความหวัง ตัวเองก็ต้องมีความหวัง พี่เขาว่าอย่างนั้นครับ

ขออนุญาตไปเผยแพร่ในเมลล์นะครับ สุดยอดจริงๆครับ นับถือๆ ^^

โดย: วนารักษ์

วันที่: 8 สิงหาคม 2555 เวลา:22:19:27 น.

คุณชีริวรินจดจำแต่การ์ตูน
โดเรมอน โนบิตะเอาตอนเด็ก ๆ ยันวัยหนุ่ม

พอแก่มามีหลายแนวมาก
เท่าที่อ่านนะ
แบบว่า เราไปจดจำด้านตอนเด็ก ๆ กันซะแล้ว
แต่รินก็สงสัยทำไมมีหลายสำนักพิมพ์แปลออกมาไม่เหมือนกันอีกนะเนี่ย

โหวตการตูนให้เลยค่า

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ชีริว Cartoon Blog ดู Blog

โดย: Rinsa Yoyolive

วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:0:08:39 น.

แวะมาตามสัญญาค่ะ คุณชีริว
ให้โหวตแรกของวันเลยนะคะ อิอิ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ชีริว Cartoon Blog

คืนนี้ นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^

โดย: Sawnoy

วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:0:29:48 น.

สวัสดีค่ะน้องซี ขอบคุณมากนะคะที่ไปโหวตวันแม่ให้พี่กิ่งขอให้น้องซีทำงานวันนี้อย่างมีความสุขนะคะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:8:43:33 น.

สวัสดีค่ะพี่เอ็ท

ตอนสุดท้าย ก็แฮปปี้เนอะ

โนบิตะ ขนาดว่าขี้เกียจได้อีก ยังได้แฟนดี อิอิ

การ์ตูนเรื่องนี้ตอนเป็นเด็กอุ๊ก็ชอบดู มันหนุกดีตอนที่โนบิตะกวนนี่ล่ะ 555

กวนปราสาททททไ-ด้อีก อิอิ แหม ยังไงซะโดราเอมอนก็มาช่วยอยู่ดี

ขอบ้างได้เปล่้า โดราเอมอนเนี่ย มาช่วยให้จากดำเป็ขาวบ้างได้เปล่า อิอิ

ว่าแต่อย่าลืมไปเที่ยวทุ่งดอกกระเจียว นะ ออนแอร์แล้ว ตอนแรก แทรกเกาะสีชัง 5555

อย่าลืมนะ

หยุดหลายวันงานเยอะล่ะสิคะเนี่ย เอาใจช่วย ให้งานเสร็จไวๆๆๆ
จะได้ไปเที่ยวกัน

ไปแระจ้า ไปแระ

โดย: maitip@kettip

วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:11:11:32 น.

ดีจ้ะคุณชีริว

อ้าว เห็นบอกออกเที่ยว ไหงกลายเป็นโนบีตะอ่ะ 555

เรารึก็นึกว่าจะได้เห็นภาพฟ้าสวย ๆ ซะอีก กลายเป็นโดเรม่อน คริ คริ

ยาวมากเลยอ่ะ ว่าง ๆ จะแวะมาอ่านต่อนะ รู้น่าว่าดองบล็อกอีกหลายวัน ยังงัยมาตามอ่านทันอยู่แระ ^^

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:12:01:14 น.

ดีจ้า ..
ทำงานอยู่ ป ต ท ไม่รู้นะ แหม ..
..วันนี้ เขามีคอนเสิร์ท วันแม่ ที กทม ..ตอนแรกพี่จะเข้าไปขอบัตรฟรี ..ในเวป ไปดูกะลูก
ปรากำว่า เขามีกฎว่า ต้องไปหาเพื่อนมาเป็นสมาชิก เพจเขา 8 คน พี่เลยไม่เอา เลย เป็นโรคไรไม่รู้ไม่ชอบเลยให้ไปชวนคน มาทำอะไร เนี่ย ..

ส่วนโฆษณาในวิทยุไม่เคยฟัง นะ ไม่ค่อยได้เปิด ..แต่การบอกรักแม่..หรือใครก็ตาม พูดสดๆ แม้จะเคอะเขินบ้าง พี่ว่า ให้ความรู้สึกดีกว่าเยอะเลย ..

อาทิตหน้าหยุด อีก 3 วัน สบายเลยสิ เที่ยวบ้างก็ดีนะ แต่ต้องระวังการเดินทางคนเยอะแน่ ..
พี่ ไม่ไปอ่ะ ..หาความสุข อยู่แถวนี้ อิอิ..

โดย: tifun

วันที่: 9 สิงหาคม 2555 เวลา:14:49:56 น.

เป็นบทความที่ยอดเยี่ยมมากครับไม่เสียแรงที่ผมยอมสละเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงค่อยๆ ทราบซึ่งกับบทความ

ถ้าจำไม่ผิด พ่อของโนบิตะจะเก่งกีฬา ส่วนแม่จะเก่งในเรื่องการเรียน ก็ไม่รู้ว่าทำไมโนบิตะไม่รับส่วนดีของทั้งสองคน คงอารมณ์เดียวกับ โคนาตะในเรื่องลักกี้สตาร์มั้ง ที่รับความเป็นโอตาคุจากพ่อ และรตัวเล็กเหมือนแม่ ทั้งที่แม่ไม่ปรารถนาทั้งสองสิ่งนี้เลย

ได้อ่านแล้วเข้าใจอะไรเยอะขึ้นครับ เห็นพูดเรื่องไจโกะ ถ้าเห็นไจโกะฉบับคนแสดงแล้วจะหนาว ซิซุกะก็เหอะ

ขอประกาศดังๆ ว่าโหวตให้ครับ เห็นถึงความตั้งใจและความพยายามมาก

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:1:25:31 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

ภาพหมิงหมิงในบล็อกก่อน
เป็นเวทีแสดงในโณงแรมครับ
พี่ก๋าเห็นว่าสวยดีเลย
เลยถ่ายมาซะเลย 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:6:15:30 น.

เขียนไม่สวยแบบนี้โตขึ้นเป็นหมอแน่ๆเลย

.
.

จริงครับ 555

ปล. สามก๊กหมิงหมิงชอบเวอร์ชั่น SD Gundam สามก๊กนะครับน้องชีริว
ตัวละครจำได้หมดเลย 555

ไปดูที่ห้าง โมเดลอะไรก็รู้จัก
คนขายยังทึ่งเลย 555

แต่พี่ก๋ายังไม่คิดซื้อโมเดลให้เล่นครับ
ดูเหมาะกับเด็กโตมากกว่าครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:8:19:40 น.

อ่านแล้ว ได้ทราบอะไรเยอะจริง ๆ เมื่อก่อนผมก็
อ่านแล้วก็ดูบ่อยเหมือนกันครับ

นี่อีกสาเหตที่ผมอยู่ใน BG คือลงได้ยาว ๆ (ใช้แบบเก่า)
ไม่ค่อยหายไปไหน ถ้าไม่เจอไวรัสเสียก่อน 555

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:10:04:22 น.

คนเขียนนี่สุดยอดลยนะครับ

โหวตการ์ตูนให้หน่อยดีกว่าเน้อ เหมาะสมนัก

โดย: เป็ดสวรรค์

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:12:13:41 น.

อ่านทีไรได้เรื่องทุกที

ขอโทษจ๊ะ ห่าง หายไปนาน..
งานเยอะมาก จนเหนื่อยล้า ไม่ได้มาทักทาย

ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน...
ขอบคุณมิตรภาพดี ๆ
...ของเพื่อนบ้านใจดี...แบ่งความสุขให้กันตลอดเลย...

*~*~*~*...ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*

โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:17:23:58 น.

พี่ก๋าอ่านสามก๊กภาคการ์ตูน
น่าจะไม่ต่ำกว่า 10 - 15 ปกนะครับ

ชอบการตีความที่แตกต่างกันออกไป

ส่วน sd gundam ตัวละครดูน่ารักมากกว่าครับ

ของแท้โมเดลตัวนึงตั้ง 650 บาท
แอบแพงครับ 555

ซื้อครบชุดหลายหมื่นเลยนะครับ แหะๆๆ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:20:46:37 น.

สวัสดีครับผม ^^

เป็นการรวบรวมที่มีค่าคุ้มกับการไม่ได้หยุดไปเที่ยวไหนนะครับ แหะๆ

ไปสุโขทัยเที่ยวเผื่อด้วยนะครับ อิอิ แล้วอย่าลืมเอาภาพมาฝากกันด้วยน้า

โดย: วนารักษ์

วันที่: 10 สิงหาคม 2555 เวลา:22:01:24 น.

ตอนจบนี่ โดราเอมอนถ่านหมด และถ้าเปลี่ยนถ่านใหม่ ความทรงจำทั้งหมดของโดราเอมอนก้จะถูกลบ รีเซตใหม่

โนบิตะเลยตัดสินใจไม่เปลี่ยนถ่าน แต่ตั้งใจเรียนเพื่อหาทางซ่อมโดเรมอน จนสุดท้ายได้เป็นนักวิทยาศาสตร์ชื่อดัง จริงรึเปล่าคุณชีริว

ผมฟังมาจากทีวีอีกที

โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์

) วันที่: 11 สิงหาคม 2555 เวลา:1:05:22 น.

เจ้าแม่กาลี ไม่ต้ององค์ใหญ่โตเท่านี้ก็น่ากลัวค่ะ จนบัดนี้พี่ยังไม่เคยเข้าไปวัดแขกตรงสีลมเลย โดยบรรยากาศคงน่ากลัวเหมือนกันเนาะ

พี่เคยดูจำนวนผู้เข้าชมในหน้าจัดการของบล็อกแ๊ก๊งค์ตามดูเรื่อยๆ เป็นที่สนุกสนานเหมือนโรคจิตลุ้นไปกับตัวเลข ในวันที่ทำบล็อกจะครบสองปี ได้ยอดเกือบสองแสน อยู่ดีๆ ถอยกลับมาเริ่มที่หลักร้อย เป็นหลา่ยครั้ง...

พี่พยายามจะใส่โค้ดให้น้อยที่สุด ไม่งั้นงงเอง อะไรอยู่ตรงไหนบ้าง

สุขสันต์วันแม่นะคะ

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 11 สิงหาคม 2555 เวลา:15:23:40 น.

ไปพักผ่อนสินะ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพครับ กลับมาแล้วก็พักอีกหน่อยก็งานเขียนถนนสายนี้มีตะพาบ

เที่ยวให้สนุกนะครับ

มาตอบแทนท่านชีริวให้คุณเป็ดสวรรค์ ที่คุณเป็ดสวรรค์พูดถึง ถ้าจำไม่ผิดเป็นโดจินนะครับ ไม่ใช่ที่ทางฟุจิโกะเขียนขึ้น

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 11 สิงหาคม 2555 เวลา:23:55:00 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:6:45:20 น.

a href="//glitter.kapook.com/category.php?category_id=115&sid=23e110a035a55a15f62579825ec63685" target="_blank"> คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

หวัดดี จ๊ะ
บ้านนี้ไม่อยู่ ...ป่านนี้เที่ยวกับแม่อยู่ไหน . ฝนตกบ้างไหม นะ บ้านพี่ตกหนักเลย ..
ขอให้เที่ยวมีความสุข และเป็นวันที่สดชื่น..มีควาสุข กับคุณแม่นะซีริว..
เดินทางปลอดภัย ..นะคะ..

โดย: tifun

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:17:05:05 น.

สุขสันต์วันแม่คะ
ไม่ปฏิเสธว่า
โนบิตะ เป็นการ์ตูนที่น่าอ่านไม่มีมลพิษ

โดย: ปันฝัน

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:20:20:10 น.

เข้ามาชื่นชมครับ เขียนและเรียบเรียงได้ดีมาก ๆ
สุดยอดเอนทรีย์เลยครับ ชาบู ชาบู OrZ OrZ

(ใช้เชียร์ลีดเดอร์หน้าโหดละกัน :D)

ผมเห็นกระทู้ใน pantip แล้วครับ แต่คงไม่ได้อ่านจนจบแน่ ๆ
พอ คคห. เริ่มเยอะแล้ว เน็ตผมมันโหลดไม่ขึ้นอะ -_-
ห้องการ์ตูนต้องการกระทู้คุณภาพแบบนี้แหละครับ
กระทู้ที่ตั้งใจเขียน และสื่อสารแบบ "มหาชน" จริง ๆ ชาบูอีกทีครับ

(เชียร์ลีดเดอร์หน้าโหดกลุ่มเดิม :D)

โดย: ทุเรียนกวน ป่วนรัก

วันที่: 12 สิงหาคม 2555 เวลา:21:40:01 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 13 สิงหาคม 2555 เวลา:6:52:33 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 สิงหาคม 2555 เวลา:6:26:01 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 15 สิงหาคม 2555 เวลา:6:42:23 น.

สวัสดีค่ะพี่เอ็ม

ไปเที่ยวสุโขทัยกลับมาเป็นยังไงบ้าง

อิ่มมั๊ย เที่ยวเผื่อหรือเปล่า

หายไปเลยอ่ะ งานเยอะหรอคะคุณพี่

เอาภาพสุโขทัยมาให้ดูบ้างค่ะ อยากไปบ้างอ่ะ ไม่ไกลเนอะ

อยากไปบ้าง แต่ก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ไปเหมือน

แพลนเที่ยวในสมองมันเยอะไปหมด หาตังค์ไม่ทัน 5555

อย่าลืมนะ เอาภาพมาแชร์ลงบล็อกให้ดูบ้างจ้า

ว่าแต่ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีมั๊ยเอ่ย ักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: maitip@kettip

วันที่: 15 สิงหาคม 2555 เวลา:14:22:46 น.

โย่วๆ มิสเตอร์ชีริว

มาปั่นตะพาบกันนะ

โดย: เป็ดสวรรค์

วันที่: 15 สิงหาคม 2555 เวลา:19:33:27 น.

อีกหน่อยอาจจะเป็นของสะสมของหลายๆ คนนะคะไผ่ว่า เด็กเดี๋ยวนี้ไม่อ่านการ์ตูนกันแล้วอ่ะ เล่นแต่เกมส์กับดูการ์ตูนอะไรใหม่ๆ ที่...คนรุ่นไผ่ดูไม่รู้เรื่องแฮะ ฮ่าๆๆ

โดย: คมไผ่

วันที่: 15 สิงหาคม 2555 เวลา:23:23:09 น.

แวะมาทักทายยามดึก ง่วงๆ บ่นไปทุกบ้าน
แต่อยากมาทัก นั้น

คืนนี้นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ^^

โดย: Sawnoy

วันที่: 15 สิงหาคม 2555 เวลา:23:57:40 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องชีริว

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:6:49:46 น.

สวัสดีค่ะพี่เอ็ม
จริงค่ะ โชคดีที่มีแม่สองคน แล้วทั้งสองคนก็รักเรา

กับน้องอุ๊ไท่ค่อยได้ดูแลสักเท่าไหร่ค่ะ

ที่อยากกลับไปอยู่บ้านก็เพราะอยากกลับไปดูแลแค่พ่อกับแม่ตัวเอง

เพราะอยากกลับไปดูแลน้าทั้งสองทั้งหญิงและน้าชาย เพราะเค้าเลี้ยงดูเราเหมือนกันค่ะ

ถึงแม้ไม่ได้อยู่บานหลังเดียวกัน
แต่ก็ยังอยู่ในละแวกเดียวกัน หมู่บ้านเดียวกัน การดูแล

การไปมาหาสู่คงไม่ยากค่ะ

อุ๊ว่าอย่างพี่เอ็มพูดก็ถูกค่ะ คนที่เลี้ยงดูเรายิ่งใหญ่มาก
ส่วนคนที่คลอดคือคนให้ชีวิต นอกนั้นเรากำนดทางเดินชีวิตเราค่ะ

คนเราความคิดแตกต่างกัน เค้าคนนั้นอาจอยากเจอหน้าเฉยๆก็ได้ค่ะ

ไปกินข้าวก่อนดีกว่าเดี๋ยวมาอีกรอบค่ะพี่เอ็ม

โดย: maitip@kettip

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:12:06:56 น.

ไปสุโขทัย
แบบนี้ได้ชมภาพสถานโบราณแน่ๆเลยครับ
ำสหรับโจทย์พรุ่งนี้ 555

พี่ก๋ายังไม่ได้ทำต้นฉบับเลยครับ แหะๆๆๆ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:12:36:38 น.

แหมไปหลายที่เลยนะครับผม แสดงว่าได้ภาพและข้อมูลมาเพี้ยบเลย

จะคอยติดตามชมแล้วก็จะมาอ่านงานตะพาบครับผม ^^

โดย: วนารักษ์

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:16:54:45 น.

มาอีกรอบค่ะพี่เอ็ม มาบอกว่า

ที่เห็นใส่เกงยีนส์ เสื้อยืดได้ ก็ได้เฉพาะวันเสาร์เท่านั้นค่ะ

ฟรีสไตล์ อยากใส่ไร ตามสะดวกค่ะ

แต่พนักงานในไลน์ห้ามค่ะ ชุดพนักงานเหมือนเดิม

สวัสดีตอนเย็นค่ะ ไปเที่ยวสุโขทัยมาเป็นยังไงบ้างคะ

อย่าลืมเอารูปมาลงบล็อกให้ดูบ้างนะคะ

โดย: maitip@kettip

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:17:32:16 น.

โฮ่ย หกโมงเย็นแล้ว ผมยังไม่ลงมือเขียนเลยครับ

เสมอเลย เอิ้กๆ

โดย: เป็ดสวรรค์

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:18:06:58 น.

ฮ่าๆๆ งั้นไผ่ขอถอนคำพูดเป็น...การ์ตูนของเด็กสมัยนี้สนุกดีออกได้ไหมเนี๊ยะ ยังม่ายอยากแก่ อิอิ

จริงๆ เรื่องน้ำไม่ไหล ไฟดับบ่อยนี่ ก็เป็นเรื่องที่ทำให้เราต้องหาทางเตรียมพร้อมและรับมือป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองอยู่เหมือนกันเน๊อะ มีแผนสำรองไว้มั่ง ทุกอย่างคงลำบากน้อยลง ถ้าที่ทำงานไฟดับบ่อย มีความเสียหายกับงานในคอมที่ทำก็...แนะนำให้ซื้อตัวสำรองไฟไว้เหอะค่ะ จะได้ปลอดภัยอีกเล็กน้อย แต่ไผ่ว่าจะให้ดีนะ...ทำไปเซ้ฟไปบ่อยๆ ก็น่าจะช่วยได้นะคะ

คืนนี้นอนหลับฝันดีค่ะ

โดย: คมไผ่

วันที่: 16 สิงหาคม 2555 เวลา:22:10:39 น.

ผมพยายามเขียนบล็อกการ์ตูนให้ได้เดือนละบล็อกน่ะ ปีนี้ได้ 4 บล็อกเอง ที่เหลืออีก 4 เป็นโมเดลเล่าเรื่องน่ะ เหนื่อยเหมือนกันครับ เขียนบล็อกการ์ตูน ตอนนี้กำลังเขียนรีวิวการ์ตูนเรื่องนึงอยู่ เรื่องนี้ผมดันเต็มที่เพราะชอบ

ความจริงพูดถึงคุณแม่ในการ์ตูนมีเยอะนะครับ แต่ให้เขียนในเวลาที่จำกัด ก็นึกได้แค่นั้นแหละ มีทั้งแม่ที่ดี แล้วก็ใช้ไม่ได้เลยก็มี

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 17 สิงหาคม 2555 เวลา:0:14:00 น.

น้ำตาไหลครับ...
คิดถึงบ้านที่อยู่ตอนสมัยเด็กๆ...
คุณแม่จะจูงมือลูกชาย 3 คนออกมาเช่าวีดีโอหน้าปากซอย..
ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ

โดย: CyanBlur

วันที่: 23 สิงหาคม 2555 เวลา:15:49:54 น.

โหดดี

โดย: เเชมป์ IP: 110.77.241.118 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:11:04:43 น.

ขอบคุณที่ทำ ไทม์ไลพ์แบบนี้มาให้ดูนะครับ
ผมเองมีชีวิตที่ดีได้ก็เพราะได้อ่านการ์ตูนเรื่องนี้
ได้ข้อคิดหลายๆอย่าง จากการ์ตูนในตำนานเรื่องนี้
ทุกวันนี้ก็ยังหยิบมาอ่นบ้าง ยังไงก็ไม่เบื่อครับ

โดย: Kaito IP: 180.183.43.217 วันที่: 16 กันยายน 2556 เวลา:21:27:05 น.

กว่าจะสรุปเป็นทามไลน์ ได้ คงแย่ เนื้อเรื่องแต่ละสำนักพิมพ์ ไม่เหมือนกันเลย

แต่ ทำออก มา ให้อ่านได้ เข้าใจได้ ใช้ได้ เลยละครับ ^^

ชอบๆ

ชอบคุณที่ทำให้อ่านนะครับ

โดย: kunmochan IP: 118.174.58.23 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2556 เวลา:14:12:39 น.

ขนลุกครับ น้ำตาซึม (จริงจัง) เก่งมากครับ ไม่รู้จะชมยังไงแล้ว ขอบคุณครับ ;w;

โดย: ไอตัน IP: 171.6.248.54 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2556 เวลา:18:23:56 น.

อ่านแล้วซึ้งจนน้ำตาไหลเลยค่ะ

ขอบคุณมากๆที่ทุ่มเททำให้อ่านนะคะ ^ ^

โดย: Kuroneko IP: 203.147.56.4 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2556 เวลา:22:02:20 น.

รู้แล้ว

โดย: อาเบะ จงดี IP: 118.174.67.44 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:22:04:58 น.

ครั้งหนึ่งโนบิตะ เคยแก่ แล้วกลับไปเด็กใหม่

โนบิตะหนีออกจากบ้าน ติดเกาะไม่มีใครมาช่วย จนแก่ 50 ปี ในที่สุดก็กลับบ้านได้

นั่งไทแมชชีนย้อนไปวันหนีออกจากบ้าน เอาผ้าคลุมกาลเวลาคลุมกลับไปเป็นเด็ก

ใช่ป่ะ ผมเคยอ่าน จำได้

โดย: ble IP: 58.11.69.216 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:23:56:50 น.

ใช่ครับพี่เบิ้ล แถมครั้งนึงเคยใช้การ์ดซาตานจนตัวหดเหลือเล็กจิ๋ว แต่ใช้ไฟฉายขนาดตัวไว้ก่อนแล้วเลยกลับมาตัวเท่าเดิม

โนบิตะแบบไม่ใช้ของวิเศษช่วย ป่านนี้คงกลายเป็นตาแก่ตัวเล็กจิ๋วไปแล้วนะครับ

โดย: ชีริว

วันที่: 3 มีนาคม 2557 เวลา:17:23:02 น.

HBD กึ่งศตวรรษ NBT

โดย: เก๋า IP: 1.179.135.242 วันที่: 7 สิงหาคม 2557 เวลา:14:12:00 น.

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ

โดย: แมวปิ้ง IP: 182.232.30.69 วันที่: 27 กันยายน 2561 เวลา:12:01:46 น.