Bloggang.com : ป้าพาฝัน : เพื่อนจริง ไม่ทิ้งกัน

เพื่อนจริง ไม่ทิ้งกัน

ฉันอาจจะเป็นคนดี คนเก่งที่มีเพื่อนไม่มากนัก ชีวิตฉันต้องทำงาน ต้องหาเงิน และต้องดูแลลูกชายวัยกำลังซนถึง 2 คน แต่ฉันก็ไม่เคยปิดกั้นตัวเองที่จะไม่คบหา ไม่สนใจโลกภายนอก

ฉันมีโลกที่ฉันชอบหลายโลกด้วยกัน แต่โลกหนึ่งที่ไม่จางในความรู้สึกของฉัน คือ โลกของเพื่อน โลกของมิตรภาพ ที่เราคบหากันมายาวนาน จนเราทิ้งกันไม่ลง จากกันไปไม่ได้ แยกกันไม่ออก เราคบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนชั้นอนุบาล และยืนยาวมาจนถึงชั้นประถมปีที่ 7 ปี่ที่ 7 จริงๆ ฉันไม่ได้บอกชั้นผิด เราเรียนชั้นป.7 กันเป็นรุ่นรองสุดท้าย ก่อนจะเปลี่ยนแปลงระบบการเรียนใหม่ ที่มีเพียงชั้น ป.6

จากนั้น...เราแยกย้ายกันไปศึกษาต่อที่กรุงเทพฯ มีเจอะเจอกันบ้างเป็นครั้งคราว และเรากลับมาเจอกันอีกครั้ง เมื่อปิดเทอมใหญ่ ไปเที่ยว ไปกิน ไปเล่นด้วยกันตามประสาวัย

เรากลับบ้านกันอีกครั้ง เมื่อต่างฝ่ายต่างเรียนจบมหาวิทยาลัย เพื่อนฉันสองคนที่สนิทกับฉัน กลับมาก่อนฉัน ฉันได้แต่แวะกลับมาบ้านช่วงวันพักร้อนในการทำงานของฉัน กลับมาทีไร เธอสองคนก็ยังเป็นเพื่อนกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ต่างฝ่ายต่างไม่มีแฟน สนิทกันจนคนข้างบ้าน กล้าเอ่ยปากถามว่า ชอบกันแบบผู้หญิงชอบผู้หญิงหรือ

แล้ววันหนึ่งก็มาถึง เธอสองคน ต่างฝ่ายต่างมีครอบครัว เธอแต่งงานก่อนฉัน ฉันยังมีเพียงคนที่รักฉัน และฉันรัก ยังไม่คิดจะแต่งงานตามพวกเธอ วันที่แต่งงาน...เพื่อนคนหนึ่งในสองคน ฉันได้มาร่วมงานด้วย ส่วนอีกคนฉันเพียงแต่ส่งของที่ระลึกมาให้

ลูกสาวของเธอทั้งสองโตเร็วมากๆ ฉันยังเหมือนเดิม แต่สถานภาพฉันเปลี่ยนมาใช้นางแล้ว แต่ฉันยังไม่มีลูกไว้เชยชม กว่าฉันจะมีลูกได้ ก็ตอนฉันกลับมาอยู่บ้านที่นี่ หลังจากที่ไปใช้ชีวิตกับการเรียนหนังสือ และการทำงานที่กรุงเทพฯนานหลายปี

ฉันกลับมาอยุ่บ้านอีกครั้ง มาเปิดร้านที่บ้าน เธอสองคนที่เป็นเพื่อนดีกันมาตลอด ก็ได้ฉันเข้ากลุ่มเพิ่มขึ้นอีกคน จากวันนั้น ปีพ.ศ. 2537 ที่ฉันกลับมาบ้าน มาเปิดร้านที่บ้าน เราคบหากันเป็นเพื่อนกัน เพียง 3 คนเท่านั้น เราไม่คิดจะหาเพื่อนเพิ่ม หรือ ลดจำนวนเพื่อนเลย เราคบหากันในนามของเพื่อนแท้ เพื่อนยาก และเพื่อนจริง

เราเจอะเจอกันค่อนข้างบ่อย บางครั้งก็เจอพร้อมๆกัน 3 ครอบครัว หลายๆครั้งก็เจอกันตามลำพัง ตามประสาสาวโสด ที่เว้นวรรคสามี ในวันอาทิตย์ แทบจะอาทิตย์เว้นอาทิตย์ที่เราเจอกัน ทานข้าวด้วยกัน แล้วคุยกันถึงความสัมพันธ์แบบเดิมๆ ของมิตรภาพ

เธอสองคนไม่ต้องรับภาระเรื่องลูกมากเท่าฉัน เพราะลูกเธอทั้งสองคน โตพอจะช่วยตัวเอง และเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ

ฉันเพิ่งจะมีลูกที่ยังต้องดูแลอยู่ ฉันอาจจะไม่มีเวลาให้เพื่อนได้มากเท่าเธอสองคน ที่ว่างเว้นจากภาระเลี้ยงดูลูกกันแล้ว เราเจอกันในบางวัน เราต่างผลัดกัน นำของมาฝาก มาแบ่งกันเป็นประจำ เราไปมาหาสู่กัน เพราะบ้านเราอยู่ไม่ไกลนัก

ต่างคนต่างมีกิจการเป็นของตัวเอง คนหนึ่งเปิดร้านขายทอง ส่วนเพื่อนอีกคนเปิดร้านขายเหล้า ส่วนฉันก็เปิดร้านถ่ายรุป เชื่อมั้ย...เราเป็นเพื่อนรักกันที่แปลกมากๆ ต่างฝ่าย ต่างไม่เคยคิดอุดหนุนงานที่ร้านของเพื่อน ฉันไม่ชอบใส่เครื่องประดับทุกชนิด ยกเว้นนาฬิกา ที่ยอมทนใส่ขณะเดินทาง แต่...ถ้าฉันอยู่บ้าน ฉันจะไม่ยอมผูกนาฬิกาเลย ฉันชอบความว่างเปล่าในตัวเอง ไม่ยึดติดกับของสวยๆงามๆ เช่นนี้ ส่วนอีกคน ขายเหล้า ยิ่งไม่มีความจำเป็นสำหรับฉันเลย และงานของฉัน คือ แล็บสีล้างรูป เธอสองคน อาจจะรวมถึงฉันด้วยก็ได้ เราไม่ชอบถูกถ่ายรูป ฉันไม่อยากเห็นหน้าตัวเองในภาพ ไม่อยากโชว์ตัวเองสักเท่าไหร่ เราก็เลยไม่เคยถ่ายรูปด้วยกัน ต่างฝ่ายต่างทำงานตามหน้าที่ของตัวเอง พูดคุยกันทางโทรศัพท์ แล้วค่อยนัดเจอกันในวันอาทิตย์ วันที่ต่างฝ่ายต่างปิดร้าน เพื่อพักผ่อน

และเป็นเรื่องที่แปลกอีกหลายอย่างในความเป็นเพื่อนของเรา สามีของเราทั้งสามคน ไม่เคยเข้ามายุ่งในกิจการที่เราสามคนทำกัน เราจึงรู้สึกว่า เราต่างฝ่าย ต่างมีอิสระซึ่งกันและกัน ไม่ต้องมายุ่งเรื่องเงินๆทองๆ ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวในชีวิตประจำวัน เรามักนำเอาสิ่งเหล่านี้มาพูดคุยกันตามประสาผู้หญิง ว่า เราคงเลือกแฟนมาได้เหมาะกับลักษณะนิสัยของเราทั้งสามคน ที่ไม่ยอมให้ใครได้เข้ามามีอิทธิพลในความคิด ในการอ่านของเรา เราชอบอิสระด้วยกัน ชอบคิดเอง ทำเอง ไม่ต้องให้ใครนำ เผลอดี ไม่ดี เราสามคน เพื่อนกัน กลับนำสามีด้วยซ้ำ ส่วนนี้ไม่ใช่..ข้อควรภูมิใจอะไรของเราสามคนนัก แต่เราเฝ้าสังเกตซึ่งกันและกัน จนเพื่อนในกลุ่มที่พอรุ้จัก เราสามคน ถึงกับเอ่ยปาก ว่า เราสามคนช่างหาสามี แบบไม่ให้พูดมากๆ ปล่อยให้ภรรยาพูดหมด

เรา..สามคนเพื่อนรัก คุยเก่งกันทั้งสามคน อาจจะด้วยลักษณะของคนที่ต้องค้าขาย ต้องพูดคุยกับคน ทำให้เราเจอะเจอหน้าใครๆ พร้อมๆ กัน ทั้งสามคน มีเรื่องคุยกันเป็นนานๆ ไม่มีใครคิดจะถอย ไม่มีใครจะยอมพักยกในการคุย

เรายังมีอะไรๆคล้ายๆกันอีก ก็เรื่องของการทำบัญชีรายรับและรายจ่าย เรา...สามคนละเอียดจริงๆ กับบัญชีร้านและบัญชีส่วนตัว คงจากจุดนี้เอง ทำให้เราคบหากันได้ยาวนาน คือ ทุกครั้งที่เราเจะเจอกัน ถ้าใครเห็นผู้หญิง 3 คน ไปนั่งทานอะไรทีไหน แล้วตอนเก็บเงิน ต่างฝ่าย ต่างหยิบเงินเอาลงที่กองกลางมาหารค่าอาหารด้วยกัน นั่น..ไม่ต้องแปลกใจเลย คือ ฉัน 3 คนนั่นเอง

เราไม่เคยเอาเปรียบซึ่งกันและกัน เรารุ้ถึงรายจ่ายที่แต่ละคนพึงมี แล้วเรามาแบ่งสันปันกินดีกว่า จะได้กิน ได้ใช้ ร่วมกันนานๆ ไม่ใช่คบหากัน แล้วให้คนที่มีรายได้มากกว่าออกเงินเป็นประจำ

เราเลือกที่จะเดินทางไปไหนด้วยกัน ด้วยรถคันเดียว สลับผลัดกันนั่ง จะได้เฉลี่ยค่าน้ำมันกัน ถึงคราวเธอมั่ง ฉีนมั่ง แล้ววนรอบมาถึงอีกคน พยายามวนเวียนกันไป..ผลัดกันตามสถานที่ที่จะไป ถ้าเจอทางลุยๆ ก็เลือกเอารถของเพื่อนที่ขายเหล้า ที่เป็น crv ถ้าจะไปไกลๆ ไปภูเก็ต หรือตัวเมืองพังงา เราก็จะเอารถเบนซ์ของเพื่อนที่ขายทองไปส่วนรถของฉัน ฉันไม่ใช่นางเอก แต่เพื่อนๆ จะรู้ว่า ฉันขี้เกียจขับรถมากที่สุด มักไม่ค่อยรบกวนรถฉันให้ไปไกลๆ เอาแค่หาอะไรทานกันในตัวเมืองเท่านั้น

ขอบคุณเพื่อนจริงที่ไม่ทิ้งกันที่รับรู้เรื่องราวและความรู้สึกดีๆ ร่วมกัน เราสัญญาจะเป็นเพื่อนที่ดีตลอดไป และเป็นเพื่อนแท้ที่ช่วยเหลือกันได้ในโอกาสต่างๆ แล้วคุณล่ะ มีเพื่อนแท้อย่างฉันบ้างมั้ย

Create Date : 08 มกราคม 2551

Last Update : 8 มกราคม 2551 17:39:44 น.

4 comments

Counter : 510 Pageviews.

มาเจิมก่อนครับ
ดีครับที่มีเพื่อนที่รักกันแบบเนี้ย
มีแค่เนี้ยก็รักกันให้นานๆนะครับ

โดย: BaVo316

วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:14:37:29 น.

พี่เก๋จ๋า...

ความรัก...ความผูกพัน
ซื้อไม่ได้...แต่สร้างได้

โดย: อ้อมพร IP: 203.144.225.157 วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:15:35:40 น.

" " What a wonderful world"'........

BE HAPPY ครับ

โดย: Red fox IP: 124.121.46.227 วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:16:49:23 น.

ขอบคุณครับ และผมจะมากวนใจบ่อยๆครับถ้าผมว่าง
ไม่ได้ไปรับใช้เจ้านานนะครับ

โดย: BaVo316

วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:17:11:08 น.