ความรัก...คือชีวิต
ในมุมหนึ่งของโลก ท่ามกลางความอึกทึกครึกโครมของเสียงหัวเราะ, เสียงดนตรีจากงานรื่นเริง, เสียงจังหวะการย่ำเดินของผู้คน ที่ต่างก็ดูเหมือนกำลังเดินทางตามหาความสุข มาเติมเต็มให้กับชีวิตของตัวเองอย่างไม่รู้เบื่อ และไม่ยินดียินร้าย กับความรู้สึกอื่นใดของใคร ฉันเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า มันจะไม่มีแม้สักวินาทีไหนเลย ที่ในความเงียบงันของสายลมพัดโชยเอื่อยที่แอบซ่อนตัวอยู่ในความอึกทึก ครึกโครมเหล่านั้น จะไม่ได้ปนเจือด้วยเสียงร้องไห้ของใครบางคน ที่กำลังนั่งคร่ำครวญอยู่กับโชคชะตาอันโหดร้ายของตัวเอง ในมุมมุมหนึ่งที่ไม่มีใครได้ยิน และไม่มีใครมองเห็น เดียวดายและเจ็บปวด... หากแต่ใครคนนั้นก็ตกอยู่ในสภาวะแห่งการจำยอมให้กับความอ่อนแอ สิ้นหวัง จนไม่กล้าแม้แต่ที่จะเช็ดน้ำตาให้กับตัวเอง เพื่อลุกยืนขึ้น และก้าวออกมาเผชิญหน้ากับผู้คนบนโลกใบนี้ได้เหมือนอย่างที่เคยเป็น ถ้าทำได้ ฉันก็อยากจะเอื้อมมือไปที่ตรงนั้น อย่างน้อยก็เพื่อให้เขา ได้รับรู้ว่า ต่อให้ในนาทีที่ชีวิตของเขามันจะดูเหมือนไม่เหลือมีใคร อีกมุมหนึ่งของโลก มันก็ยังมีคนที่เข้าใจ และอาจจะรู้สึกไม่แตกต่าง อะไรกันเลยกับสิ่งที่เขากำลังเป็นอยู่ นอกเสียจากว่า ในขณะที่น้ำตาหยดสุดท้ายยังไม่หยุดไหล คุณค่าของลมหายใจเราอาจจะมีต่างกัน ...2... " อย่าตายนะ ฉันไม่อยากให้เธอตาย หากแม้ว่าการมีลมหายใจอยู่ต่อไปของเธอ มันจะไม่ใช่เพื่อฉันหรือเพื่อใคร และในฐานะของการเป็นผู้ทุ่มเทให้กับความรัก อย่างซื่อสัตย์ภักดีเสมอมา โดยที่สุดท้าย นอกจากหยดน้ำตา เธอเองก็ไม่ได้อะไร --------- มันอาจจะดูไม่แปลกเลยสักนิด ถ้าจะคิดอยากปล่อยวางการมีชีวิตเอาไว้แค่นั้น แต่อย่างน้อยที่สุด หนึ่งนาทีนี้ที่เธอยังคงมีอยู่ ฉันก็อยากให้เธอได้ใช้มันเพื่อให้โอกาสตัวเอง ทำอะไรสักอย่างเพื่อตัวเองบ้าง ไม่ต้องคิดถึงวันพรุ่งนี้ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ไม่ต้องคิดถึงความเป็นมา และเป็นไปของใครคนอื่น แต่เหลือที่ยกเว้นเอาไว้ ให้ใครบางคนที่เขากำลังเฝ้ามองเธออยู่ด้วยความห่วงใย โดยที่เธอเองก็อาจจะไม่รู้สึกตัว บ้างสักนิด เพราะบางที หยดน้ำตาของเธอ มันก็อยู่ห่างจากความเจ็บปวดที่มีอยู่ในหัวใจของใครบางคน แค่คืบมือเดียว " ...3...ในฐานะของการเป็นคนที่ดูเหมือนจะพร่ำพูดอยู่ตลอดเวลา ว่า " ฉันจะรักตัวฉันเอง" และ " ฉันจะไม่มีวันยอมให้ใครบางคนมาทำร้ายฉัน เหมือนอย่างที่เขาเคยทำกับความรัก และหัวใจของฉันจนมันพังยับเยินไม่มีชิ้นดีได้อีก" เธออาจจะรู้สึกเหมือนว่าฉัน... ช่างเข้มแข็ง ด้วยเพราะผ่านคืนวันแห่งความระทมทุกข์มาอย่างโชกโชนสาหัส หากทว่าแท้จริงแล้ว ฉันก็อาจจะอ่อนแอกว่าคนที่เคยอยู่ในจินตนาการของเธอหลายเท่านัก ถ้าจะบอกว่า ในประสบการณ์ความรักหลายต่อหลายครั้งที่ยังคงชัดเจนอยู่ในซากความทรงจำเก่า ๆ ของคนอย่างฉัน มันก็มีไม่น้อยเลย ที่ในค่ำคืนแห่งการทนทำใจอยู่กับความเจ็บช้ำหมองไหม้ มันจะทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า เหมือนว่าชีวิตทั้งชีวิตนี้มันไม่เหลือสิ่งใดเอาไว้ให้คาดหวังได้อีก จะเชื่อฉันไหมและในนาทีที่การร้องไห้คร่ำครวญมันทรมานยิ่งกว่าการเอามีดกรีดหัวใจตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ็บปวดจนอยากจะดับลมหายใจให้มันหมดสิ้นไปชั่วกาล เพื่อที่จะได้ไม่ต้องตื่นขึ้นมารับรู้อะไร, ไม่ต้องหลงเหลือการมีชีวิตเอาไว้ว่ายเวียนอยู่ในวัฏจักรของความรัก ที่ดูเหมือนจะมีแต่การเกิดขึ้นมาเพื่อแตกสลายไม่มีวันจบ, เพื่อทนทุกข์กับความเจ็บปวดอันมีที่มาจากการถูกทรยศหักหลัง หรือแม้กระทั่งการเดินจากไปโดยไม่มีเหตุผลที่น่าฟังของใครบางคนคนรักที่เคยรักแสนรัก กับความหวังที่เคยหวังแสนหวัง เมื่อถึงในฉากตอนสุดท้ายของมัน จะกลายเป็นเพียงภาพความฝันพกเพ้อเลือนลางหลังม่านน้ำตา และคงไม่มีวันเกิดขึ้นมาในความเป็นจริงอีกครั้ง ไม่ว่าใจจะปรารถนาแค่ไหน ฉันคงไม่จำเป็นต้องบอกเธอใช่ไหม ว่ามันเจ็บปวดร้าวเพียงใด หากแต่แค่คำเดียวสั้น ๆ ว่า " ฉันอยากตาย" เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นไปจากความผิดหวังครั้งนั้น ฉันเชื่อว่าเธอก็คงจะพอเข้าใจได้บ้างว่า ในนาทีปัจจุบันนี้ของเธอ กับช่วงระยะเวลาหนึ่งของฉัน จะด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจก็ตามแต่ โชคชะตาที่น่าเศร้าของเรา มันก็เคยอยู่บนจุดยืนเดียวกัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
กดไปบอกที่หลังไมค์ก็ได้ ป้ามดจะมาตอบให้ค่ะ