Bloggang.com : ShadowServant : การ "บ่น" ครั้งสำคัญของ ShadowServant ที่คุณไม่ควรพลาด (Reprised)

การ "บ่น" ครั้งสำคัญของ ShadowServant ที่คุณไม่ควรพลาด (Reprised)

Title - Stream of Consciousness
Artist - Dream Theater
Album - Train of Thought

ก่อนอื่น ผมขอสารภาพกับทุกท่านในที่นี้ว่า ผมเป็นนักกิจกรรมคนหนึ่งครับ

(บางคนบอก "ตูรู้แล้ว เห็นเอ็งบ่นอยู่ไม่กี่เรื่อง...")

จริง ๆ แล้ว ผมก็กระดากตัวเองอยู่เหมือนกันที่จะเรียกตัวเองแบบนี้ เพราะเท่าที่ทำงานมาสอง-สามปี ไม่ค่อยรู้สึกว่าตัวเองเป็นนักกิจกรรมสักเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าพอถึงเวลาจริง ๆ จะสละได้ทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้กิจกรรมบรรลุผลก็ตาม สละทั้งเวลาเรียน (จน Drop บ้าง F บ้าง) สละเวลาที่จะได้ออกเที่ยวกับสาว ๆ คนนั้นคนนี้

เพื่อที่จะได้ทำงาน หรือได้ไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อน-พี่-น้อง ในชมรมตัวเอง...พูดถึงชมรมที่ผมอยู่ตอนนี้ ไป ๆ มา ๆ ในปัจจุบันจะพบว่า ขาประจำที่ขึ้นมาบ่อย ๆ นั้น เหลือผมเป็นผู้ชายอยู่คนเดียว

และนั่นทำให้เกิดข้อครหาอยู่เนือง ๆ ว่าผมมี ฮาเรม

ฮาเรม

บางทีเวลาต้องไปธุระกับเพื่อนหรือน้องสองคน พอชะแว็บไปเจอกิ๊ก หรือเจอสาวเพิ่งมักคุ้นใหม่ ๆ ที่เล็งไว้ ก็ถ้าไม่ถูกมองด้วยสายตาตั้งคำถาม ก็จะเจอตั้งคำถามด้วยตัวเองเลย "มากับใครน่ะ..." "มากับแฟนเหรอ?" ... ทำให้ผมต้องคอยแก้ข่าวอยู่เป็นอาจินต์

อาจินต์

เพราะจริง ๆ แล้ว ถึงจากสายตาคนรอบข้าง หรือห่างออกไปจะมองว่าไอ่ชมรมนี้มีแต่ผู้หญิง แต่หากลองมาอยู่จะพบว่า ไม่ได้เป็นผู้หญิงแท้กันหมดนะหนูเอ๋ย

บ้างก็แมน บ้างก็ Les. (มันไม่ชอบให้เรียกว่าทอม เลยใช้คำว่า Les. แทน) ไอ่ตัวผมเองก็ไม่ได้เลยร้ายไปกว่ากันสักเท่าไหร่ เพราะผมเป็นผู้ชายที่มีความเป็นหญิงสูง แต่เจือกรักผู้หญิง ...ฟังดูยุ่งยากพิกล จนมีน้องคนนึงยื่น The Next Best Thing ให้ดู (เกลียดชื่อไทยมันชิ-หาย) แล้วก็เกาหัวว่า "ตูไม่ขนาดนี้โฟ้ย!!!" แค่มีความเป็นหญิงสูง แต่ก็ไม่ได้ชอบชายด้วยกันนะยะครับ

เอาล่ะ...ก่อนจะเลยเถิดไปถึงเรื่อง Gender มากกว่านี้ ขอวกกลับมาที่เรื่องของความเป็นนักกิจกรรม เท่าที่ผมทำงานมานี้ ผมไม่ค่อยรู้สึกว่าตัวเองเป็นนักกิจกรรมสักเท่าไหร่ คงเพราะผมรู้สึกว่าชมรมมันไม่ใช่งานยิ่งใหญ่ เท่างานคณะหรืองานส่วนอื่น ๆ กระมัง แต่จริง ๆ แล้ว แม้มันอาจดูไม่ยิ่งใหญ่ แต่ก็สำคัญนะครับ-ผมเพิ่งจะมารู้สึกเอาตอนหลังนี่หล่ะ

...ยังไง ก็ขอกล่าวอย่างเข้าข้างตนเองเลยแล้วกันว่า ความสำคัญของชมรม(กลาง) อยู่ที่มันไม่สังกัดคณะใดเป็นพิเศษน่ะสิ

นั่นเป็นโอกาสที่ดีที่จะทำให้ คนต่างคณะมีโอกาสเข้ามาคบค้าสมาคมกัน ไม่ใช่ขลุกอยู่แต่ในคณะตัวเอง ... แล้วมันดีอย่างไรน่ะเหรอครับ

มันเป็นตัวถ่วงดุลระบบสายพานอย่างหนึ่งเลยล่ะ

เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ เคยสงสัยกันหรือเปล่า หรือจริง ๆ แล้วสำหรับผมควรใช้คำว่าระแวงมากกว่า ว่าเวลาข่าวในทีวี วิทยุ หนังสือพิมพ์ มันจริงสักแค่ไหนกันเชียว มันตัดทอนดัดแปลงเสรืมแต่งอะไรไปบ้างหรือเปล่า (แน่นอนว่าการ ดัดแปลงเสริมแต่งตัดทอน หรือสร้างใหม่ ล้วนเป็นธรรมดาของมนุษย์ เพราะ มนุษย์เป็นสัตว์ที่มีอำนาจในการสร้างสรรค์) เวลาอ่านเจอเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพ หรือรายงานการวิจัยผลิตภัณฑ์ เคยนึกหรือเปล่าว่า "เจ้าพวกนี้มันพูดความจริง หรือเป็นแผนการตลาด?"

กึดนักขะหนาด กึดหยังบ่ล้ำบ่เหลือ

ใครบางคนอาจหาว่าผมคิดมาก แต่เรื่องนี้คิดน้อยไม่ได้ เพราะจริง ๆ แล้วทุกสาขาวิชาชีพมีความเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กัน แต่เมื่อทุกคนเข้ามาเรียนในคณะ หรือสาขาวิชาในมหาวิทยาลัยแล้ว ก็จะค่อย ๆ ถูกกีดกันจากวิชาอื่น ๆ ให้มุ่งมั้นอยู่แต่กับวิชาเรียน ซึ่งเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับวิชาชีพของตนเท่านั้น ในที่นี้ อ.นิธิ ได้ใช้คำเหน็บไว้ว่า ไม่ต่างอะไรกับ "ช่างบักรี" แรงหน่อยก็ "สายพานการผลิต" พวกเราเป็นทรัพยากรณ์ ที่ถูกผลิตเพื่อป้อนเข้าตลาดแรงงาน โดยไม่จำเป็นต้องสนใจ มิติของความเป็นมนุษย์ในด้านอื่น ๆ

และการผลิตมนุษย์เช่นนี้เอง ทำให้ผู้คนหยุดตั้งคำถาม และเมื่อผู้คนหยุดตั้งคำถาม มันก็ง่ายสำหรับพวกผู้มีอำนาจเงิน ผู้มีอำนาจรัฐ หรือ ทั้งสองอย่าง ในการที่จะทำให้เรากลายเป็นแค่ปลาที่ว่ายวนในอ่าง จะใส่อะไรลงมาในอ่างก็หนีไม่พ้น ทักท้วงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นอาหารเม็ด หรือยาพิษ ถ้าไม่ได้มีความรู้ทางด้านยามา ก็ไม่รู้เด็ดขาดว่ามันเป็นยาพิษ เพราะความรู้ด้านยาถูกกีดกันให้เพียงคนบางกลุ่มเท่านั้น

คนบางกลุ่ม?

บ่นเลยเถิดมาเรื่องอื่นอีกแล้ว (เข้าใจว่า จขบ. สมาธิสั้น) ไว้จะมาต่อยอดเรื่องข้างบนวันหลัง

จริง ๆ ที่ผ่านมาไม่กี่วันนี้เอง ผมได้ไปตั้งบูธรับน้องลงทะเบียน ซึ่งเป็นวันที่แต่ละชมรมจะเข้าไปตั้งบูธรับสมัครสมาชิก เป็นวันสำคัญเลยทีเดียวที่จะได้สมาชิกร่วมชมรมเพิ่ม ในที่นี้จริง ๆ ผมควรจะทำงานเป็น Staff คอยควบคุม สถานที่ แต่เทียวไปเทียวมาก็กลายเป็นมาช่วยอยู่ชมรมตัวเอง เพราะปีนี้ Staff ไม่มีอำนาจสั่งการใด ๆ เลย ใครจะเข้ามายุ่มย่าม ป้วนเปี้ยน ก็ตามสะดวก...

วันแรกยังไม่มีปัญหา แต่วันที่สอง เริ่มมีกลุ่มพี่ ๆ คณะเข้ามาเดินนำน้องดุ่ม ๆ ไปยังทางออก ไม่มีโอกาสได้สมัคร แวะพูดคุย หรือ แม้แต่หันมามองว่ามีชมรมบบนี้อยู่บนโลก
นั่นทำให้บางชมรม หรือหลายชมรม เกิดอาการ ต้อแต้ เบื่อโลก ยุบซุ้มกันไปก่อนเวลาอันควร ความครึกครื้นที่ควรจะมีเช่นทุกปีก็ลดฮวบฮาบ

ในเวลานี้เอง ที่เป็นจุดแตกหักที่แท้จริง ระหว่างคนทำงานชมรม กับคนทำงานคณะ (จริง ๆ น่าจะแตกกันมาแต่ตอนแย่ง เอ้ย! สรรงบประมาณกันแล้ว) เพราะคนทำงานคณะก็ต้องการต้อนน้องให้เข้าไปอยู่กับคณะ บ้างก็รีบกลัวไม่ทันเวลา ขณะที่ปัญหาของเหล่าชาวชมรมคือต้องการสมาชิก แต่ชมรมไม่ได้มีการรับน้อง หรือกิจกรรมอื่น ๆ ที่คณะสามารถใช้ Authority ขอร้องแกมบังคับ ให้น้อง ๆ ร่วมได้ ต้องใช้ความสมัครใจล้วน ๆ นั่นทำให้บุคลากรของคณะมีมากกว่า สร้างความน้อยเนื้อต่ำใจ กับชมรมที่ต้องการทำอะไร ใหญ่ ๆ (แต่อิสระกว่า) เหมือนกัน

ปัญหาเช่นนี้เมื่อปีที่แล้วเบาบางกว่าปีนี้ เพราะ ได้มีการประชุมกันของคณะ กับ ชมรม ทั้งหลายว่าจะพบกันครึ่งทาง

คือชมรมห้าม Block ทางเดินน้อง และจะไม่ดึงน้องอยู่นานเกินไป อันจะทำให้คณะทำกิจกรรมกันต่อไม่ทัน

และคณะเอง ก็จะไม่นำคนในคณะเข้ามายุ่มย่าม ไล่ต้อน ในบริเวณรับสมัครน้อง ๆ

นั่นทำให้เมื่อปีที่แล้ว ผมต้องไปตักเตือน หลาย ๆ คณะ บางคณะก็ให้ความร่วมมือดี บางคณะก็....อย่าพูดเลย บางทีผมก็ต้องหันมาปราม เหล่าชมรมด้วยกันเอง เพราะ ก็มีบ้างที่ block น้องกัน แต่กับชมรมด้วยกันส่วนใหญ่จะเข้าใจกันดี มองหน้ากันติด

แต่กับคณะบางคณะ คงประกาศตนเป็นศัตรูกับผมไปเรียบร้อยแล้ว

ปีนี้กะจะญาติดีกับคณะเสียหน่อย แต่ปัญหาเดิม ๆ มา ผมก็ญาติดีไม่อยู่...ทำตัวเป็นศัตรูเขาไปอีกปี

ที่ปีนี้มีปัญหา เพราะไอ่ระบบ Admission บ้าบอนี้แหละ ที่ทำให้กำหนดการวันลงทะเบียน ไม่แน่นอน จนไม่มีเวลาให้คณะกับชมรมกลาง ได้หารือกัน

เซ็งกันไป ผู้ใหญ่รังแก

ผู้ใหญ่

ปีนี้ มีอะไรบางอย่างที่งี่เง่าจะบ่นเพิ่มเติม สำหรับมหา'ลัย ที่ผมอยู่ มันจะออกนอกระบบแล้ว นอกจากค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น (ระบบสายพานที่รุนแรงขึ้น บางวิชาเรียนที่ไม่มีประโยชน์ต่อวิชาชีพ แต่มีประโยชน์ต่อมิติความเป็นมนุษย์ถูกตัดออกไป) เท่านั้นยังไม่พอ นโยบายงบประมาณมหา'ลัยก็เปลี่ยนไปด้วย จากที่ควรจะเป็นงบประมาณซึ่งภาษีของประชาชน (เดิมทีมหาวิทยาลัยที่ผมอยู่ก็เกิดขึ้นจากความต้องการของชุมชน แต่ดันมีนโยบายปิดประตูห้ามคนนอกเข้า-บ้าบอคอแตก) เพื่อที่นศ. จะใช้ทำประโยชน์กลับสู่ประชาชน กลายเป็นว่า เงินงบประมาณเป็นของ นศ. ที่จ่ายเข้ามาทั้งหมด เพื่อที่จะซื้อวิชาความรู้จากการประกอบอาชีพไปส่วนตน (ไม่สนชุมชน หรืออะไรอย่างอื่น)

เท่านั้นยังไม่พอ ค่ากิจกรรมที่ นศ. จ่ายนั้น จากเดิมที่เป็นค่ากิจกรรม ที่ควรจะทำให้นักกิจกรรมทั้งหลายทำประโยชน์กลับสู่ส่วนรวม-ชุมชน กลายเป็นว่า นโยบายของปีนี้คือ "นักกิจกรรมจะต้องนำเงินงบประมาณที่ได้กลับไปทำให้เกิดประโยชน์แก่นักศึกษามหา'ลัยเราอย่างทั่วถึงเต็มเม็ดเต็มหน่วย" ฟังดูดีชิ-หาย แต่นั่นไม่ใช่ความหมายของ "นักกิจกรรม" แน่นอนครับ เรียกว่า "บริกรกิจกรรม" ดีกว่า เพราะมันไม่ต่างอะไรเลยกับการที่จะให้คนเอาเงินมาฟาดหัวเรา ให้ไปทำอะไรบางอย่างตอบสนองความพึงพอใจของพวกเขา แล้วก็จบ ๆ กันไป ไม่ใช่แค่ "ความรู้และการศึกษา" เท่านั้นที่กลายเป็นสินค้า แม้แต่ "กิจกรรม" ก็จะกลายเป็นสินค้าไปแล้ว

รับน้องด้วยกันแล้ว รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิ่มด้วยไหมครับ

และที่เลวร้ายกว่านั้นคือ มีผู้ตอบรับนโยบายส้นตีนนี้มาใช้เป็นอย่างดี ผู้ตอบรับที่ว่านั้น เป็นที่ขึ้นชื่อว่าศัตรูของทุกองค์กรนักศึกษา (ไม่บอกแล้วกันว่าเป็นพวกไหน ปีนี้ผมก็คิดว่าจะญาติดีกับเจ้าพวกนี้ด้วยแล้ว แต่พอเจอมันตอบรับนโยบายห่วย ๆ นี้เป็นอย่างดีเลยญาติดีด้วยไม่ไหว)

หากใครได้อ่าน My life as a Blog คราวที่แล้ว คงจะเคยได้อ่านที่ผมเขียนเกี่ยวกับ "เธอ" เอาไว้ แล้วคงพบช่วงที่เธอเป็นห่วงว่าผมจะอารมณ์ร้อนเวลาทำงาน ซึ่งผมก็ทำให้เธอเป็นห่วงไปเรียบร้อยแล้วนั้น ผมหมายถึง การทะเลาะกันระหว่างผมกับองค์กรที่ว่านั่นแหละครับ

แล้วผมก็ดันโทรไปรายงานเธอเรื่องนี้เสียด้วย

ส่วนเธอพอรู้เรื่องเข้าก็ตอบกับมาว่า "เอ่อดี...ด่ามันเลย" (ผิดคาดแฮะ)

แต่กระนั้น ผมก็พูดความจริงไม่หมดครับ ไอ่ทะเลาะที่ผมว่า เธอคงเข้าใจว่า ผมแค่เดิอดดาลแล้วโว้ยวายในห้องนั้น แต่จริง ๆ แล้ว

ผมตะโกนด่ามันลั่นตึกเลยต่างหาก

หวังแต่ว่าคุณเธอจะไม่มาอ่าน Blog ผมนะก๊าบบบ
ถ้าเข้ามาอ่านเจอล่ะก็

Create Date : 07 มิถุนายน 2549

Last Update : 8 มิถุนายน 2549 1:40:43 น.

14 comments

Counter : 884 Pageviews.

Blog ยาวยิ่งยวด
เพลง มันส์ยอดเยี่ยม

อ่านจบแล้ว ฟังเพลงมันส์แล้ว
ออกไปทำงานได้

ล.ป. อ่านแล้วนึกถึงตอนเป็น น.ศ. ไฟแรงแฮะ

โดย: rebel

วันที่: 8 มิถุนายน 2549 เวลา:7:05:18 น.

พี่ก็นักกิจกรรมค่ะ พอดีเป็นไฮเปอร์ เลยไม่ทำกิจกรรมไม่ได้...

ต้องแบ่งเวลาดี ๆ ค่ะ

เท่าที่อ่าน ดูเหมือนน้องเอง ก็ไฮเปอร์นะคะ

โดย: ผอยกองกี IP: 203.120.68.68 วันที่: 8 มิถุนายน 2549 เวลา:7:38:07 น.

คราวนี้มา ยาวยิ่ง....
คนเราต่างคนต่างความคิด น้อยคนนักที่ พยายามเข้าใจคนอื่น มีแต่อยากให้คนอื่นเข้าใจเรา
..
..
เรื่อง 20 th centuryboy เจ๋งมากๆๆ เข้ากับเรื่องสื่อที่คุณเงาพูดเลยครับ
..
เรื่อง Admission ผมไม่ค่อยเข้าใจรายละเอียด แต่ถ้าผมเป็นเด็กรุ่นนี้ คงอยาก อัด รมว. กระทรวงสักหมัด..
เห็นตูเป็นอะไรฟะ

โดย: แร้ไฟ

วันที่: 8 มิถุนายน 2549 เวลา:12:05:08 น.

หวัดดีค่ะ เห็นแวะไปเยี่ยม ก็แวะมาคุยด้วย

เอาเรื่องหัวใจก่อนล่ะกันนะ
สำหรับเรา
เปลืองได้ก็เปลืองไปค่ะ เจ็บเยอะ ๆ จะได้เลิกรักเขาเสียที เบื่อหัวใจตัวเองเหมือนกัน

ก็พยายามมองหา "ใครสักคน" แต่ใครสักคนพอมาถึง มันก็กลายเป็น "ไม่ใช่" คนนั้นคนนี้ก็ไม่ใช่

ไม่ ไม่ ไม่ ไม่

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าเพราะอะไร ถึงมีแต่ นายโหดคนเดียว ที่ "ใช่"

อันที่จริง ก็เคยมีแฟน แล้วก็เลิกกันเพราะลืมนายโหดไม่ได้ คบไปก็เท่านั้น ส่วนนายโหดเราก็ไม่รู้ว่าเขามีใครบ้าง แต่ก็ยังไม่เห็นเด่นชัดสักคน หรือมี เราก็ไม่รู้ แต่ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย มันขาดไม่ได้หรอกค่ะ ค่อนข้างเข้าใจ

ร้องไห้กับตัวเองบ่อยไปค่ะ เมื่อไหร่ จะเลิกรักเขาเสียที จะรอวันที่เขาแต่งงานมีลูกก่อนใช่ไหม ถึงจะหยุดได้เสียที

อยากเลิกรักเป็นที่สุด พอๆ กับ อยากรักเขาให้มากที่สุด

รักเพื่อน มันเจ็บ จุกอกอย่างนี้เอง

เรื่องรับน้อง

คุณยังดีนะคะ ยังดีที่คุณได้อยู่คณะที่ร่วมรัก สามัคดี คณะเรา พูดตรงๆ ว่าเหมือนภาพลวงตา ปี2-ปี4 เจอหน้าก็ไหว้ ก็คุย แต่ความจริง มันไม่ใช่เลย ต่างคนต่างใส่หน้ากากเขาหากัน

(ตอนนี้ยังแอบเคือง ปีหนึ่งบางคนอยู่ ก็เลยไม่รับทั้งรุ่น เกลียดมันค่ะ หมั่นไส้ แต่เวลาจริงๆ ก็คงรับ )

พอเราอยู่เฉยๆ กับกลุ่มเรา เขาว่าเราไม่ทำงาน
เราก็โอเค เห็นช่างภาพ กำลังหาผู้ช่วย เราก็เลย เอาว่ะ งั้นเราขอเป็นผู้ช่วยช่างภาพ

พี่ว๊าก (คู่อริเราเป็นพี่ว๊ากก็เพื่อนร่วมคณะกันนี้แหละ ) ก็ขึ้นเลย ด่าเลย แต่เราไม่ฟัง พอพูดจบ เราก็พยักหน้า คว้ากล้อง ไปถ่ายภาพ

แล้วก็โดนมันด่า อย่างที่พูดในบล๊อก ว่าเรา ถ่ายทุกช๊อต วุ่นวาย รำคาน (มันดีตายห่าแหละ ปากดีด่าชาวบ้านเขาไปทั่ว จนไม่มีใครอยากทำงานให้ )
ที่เราเลือกถ่ายรูปให้สโม (ที่ม.เรา สโมสรนักศึกษา เป็นคนดูแลเรื่องรับน้องทั้งหมด) เพราะเราจะได้ทำงานคนเดียว ถ่ายๆ มาแล้วก็มาประมวล ในแต่ละวัน ดีเก็บไว้ เสียก็สำรองไว้ก่อน

วันนี้ปีสี่เขามาว๊ากน้อง เขาพูดประมาณว่า เขาจะไม่รับ ปีหนึ่ง เขาจะอยู่กันเอง สามปี จะรักกันเอง เมิงอยู่กันไปเลยปีหนึ่ง ปีสองเขารักกันมาก ดูสิดุ.. ฟังแล้วก็อยากจะอ้วก

รักกันตรงไหน เนี้ยก่อน ปีสี่จะมา ก็ด่ากันไปแล้ว เซ็งค่ะ สร้างภาพว่ารักกัน สร้างภาพว่าเราดี เรามีกัน แต่ความจริง ถึงเวลานั้นก็ทิ้งกัน ไม่รักกันจริง

เคยด่ามันเหมือนกัน แต่ก็มีแต่แย่ลง ด่าจนเหนื่อย มันก็ไม่มีวันเข้าใจหรือคิดได้ พูดแล้วก็เหนื่อยใจกับคณะ เรานะ มาอยู่คณะแรกๆ โคดท้อเลย อยากย้ายคณะ เพราะร้อยละ 99% เป็นคนแบบนี้กัน ปากร้ายชอบด่า ด่ากันไปด่ากันมา ขัดขากันเอง ทะเลาะๆๆ
เรายิ่งเป็นพวก eject สังคมอยู่แล้ว เจอมาแบนมั้ง แอนตี้มั้ง (โดยที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด นอกจาก ข้อหา หน้าไม่สวย แล้วทำตัวเหมือนสวยเกินเหตุ สรุปว่าเราขี้เหล่ ไม่ควรอยู่กับคณะนี้ ซ่ะงั้น ) สุดท้ายเราก็เลยไปอยู่กลุ่มเงียบๆ ทำอะไรเงียบๆ ไปตามประสาเพื่อนกลุ่มเงียบเรา (ไม่ได้ไม่ชอบด่า ชอบด่า แต่เงียบที่สุด ที่เราพอจะหาได้ในคณะ ครั้นจะเรียน วันแมนโชว์ก้ไม่ได้ )

พอเจอทุกวัน คนแบบนี้ทุกวัน ใจมันก็ชาค่ะ ด่ากูใช่ม่ะ กูก็ไม่ฟัง ทุกวันนี้ ก็อยู่ได้ อยู่คณะนี้ เพราะไม่ฟังใคร ด่าไปก็ไม่ฟัง มันก็หยุดเห่ากันไปเอง

คู่อริเรา มีอย่างที่ไหน มันบอกว่า เฮ่ย กูเป็นพี่ว๊ากนะ กูไม่เอนเทนน้องนะ แต่พอเผลอ... ก็ไปคุยกับน้อง เต้นระบำโชว์ ให้น้องเต้นตาม แล้วเอะอะไร ก็อ้างตัวเองว่าเป็นพี่ว๊ากๆๆ กูเหนื่อยแล้วกูไม่ทำ

ตัวมันยังไม่ทำ แต่ชอบด่าว่าคนนั้นคนนี้ไม่ทำงาน ห้ามคนอื่นทำไร มันทำทุกอย่าง อืม..

เพื่อนเราก็สงสารมันทุกคน มันคงกดดันมากเลยนะ เป็นพี่ว๊าก ปล่อยมัน มันก็ว๊ากเราต่อหน้าน้องวันนี้ สองครั้งแล้ว แต่เราก็อืมๆ เออ ไป ไม่อยากขัดศรัทธา แต่ไม่รู้หรอกว่ามันพูดอะไร

ก็อยากจะตบให้กลิ้งเหมือนกัน อยากจะพามันไปอุ้มฆ่า ประเทศชาติจะได้เจริญ ปากดี ทำตัวไม่ดี เซ็งๆ

จิตใจคนไม่ดี แล้วการกระทำกับความคิดจะดีได้อย่างไง

แต่บางคนก็มีกรณียกเว้น ปากชอบด่า ยังกะแม่ แต่รักเราสุดๆ เหอะๆ

ทั้งรักทั้งเกลียดเพื่อนคะ พูดตรงๆ

การที่ใครมาประกาศว่าเกลียดคุณ ก็ถือว่าดีกว่า ภายในเหลว ยังกะขี้ เหมือนคณะเรา คุณยังโชคดีที่ ว๊ากไปก็มีคนฟัง

แต่ถ้าคุณมาว๊ากที่คณะฉันล่ะก็

ฉันไม่ฟังหรอกค่ะ มาว๊ากแข่งกับเพื่อนฉันไหมล่ะคะ ฉันว๊ากไม่เป็นหรอกค่ะ ถนัดเงียบแต่ไม่ใส่ใจ

ยังไง

รับน้องให้สนุกนะคะ ปล. วันหลังจะเอารูปน้องรหัสเรามาให้ดู น่ารักที่สุดในคณะเลยล่ะคะ เราได้คู่กับเพื่อนผู้ชาย มันจ้องจะเฉลยอย่างเดียวเลยอ่ะ กะจีบน้องเต็มที่ 555+

อีเอดมิด เราก็กะแล้วว่าต้องเป็นงี้ เผอิญเคยได้ทำงานเป็นที่ปรึกษาการศึกษาต่อมหาลัย ช่วงปิดเทอม ปีหน้าซิ่วกันตรึมค่ะ เพราะบางคณะ ลดวูบเกินไป คะแนนระดับนี้เรียนไม่รอดหรอกค่ะ

โดย: หวานใจนายโหด

วันที่: 9 มิถุนายน 2549 เวลา:4:35:50 น.

ชอบการใช้ภาพประกอบเรื่องนะ (โห เป็นอาจินต์เชียว

)
เหอเหอเหอ อยู่ในฮาเร็มที่มีลีน่ากะแฟร์เนี่ยนะ

ส่วนเรื่องกิจกรรม เอาใจช่วยนะ
เดี๋ยวก็มีคนที่หลงทางมาพบทาง
แต่ ตะโกนลั่นตึกฯเลยเหรอเนี่ย

ฮ่าๆ สู้เว้ย

โดย: ยีน IP: 203.151.140.117 วันที่: 9 มิถุนายน 2549 เวลา:8:12:16 น.

พี่ Rebel

อืมม...ชักอยากทราบอายุพี่แล้วสิ (เสียมารยาท!

)

เปล่า-เปล่า
แค่อยากรู้ว่า พี่เป้นนักกิจกรรมอยู่ในช่วงปีไหนน่ะ เผื่อขอฝึกวิทยายุทธ

คุณ ผอยกองกี (ผีกองกอย?)

เวลาปกติผม ไม่ไฮเปอร์น่ะครับ อกจะ ไฮโป (Hypo) ด้วยซ้ำ คิดช้า ตัดสินใจช้า หมึน ๆ

แต่พอเวลาฉุดละหุกขึ้นมาล่ะก็
พล่านไปหมดจนคนรอบข้างตามไม่ทัน

แต่ที่แน่ ๆ ไม่ว่ายังไง
ผมยืนยันว่าผมสมาธิสั้นแน่นอนครับ
กำลังพยายามฝึกสมาธิอยู่เหมือนกัน

คุณ แร้ไฟ

เรื่อง Admission ผมไม่ค่อยเข้าใจรายละเอียด แต่ถ้าผมเป็นเด็กรุ่นนี้ คงอยาก อัด รมว. กระทรวงสักหมัด..
เห็นตูเป็นอะไรฟะ

อารมณ์เดียวกันครับ

คุณ หวานใจนายโหด

comment ยาวพอ ๆ ตัว blog เลยนะเนี่ย

ไว้มาอ่านจ้า...

พี่ยีน

ลืมนับไอ่ยุ้ย , นังส้มเช้ง , ไอ่(เ)อ๋อ , ... ใครอีกวะ จะนินทาก็นิทาให้หมดเลยอุว่าฮ่าฮ่า (ได้ข่าวว่าสองในสามนี้มีเปอร์เซนต์เข้ามาดู Blog สูงมาก)

จริง ๆ มีน้องผู้ชายที่ชื่อเก่ง อยู่น่ะพี่
แต่นาน ๆ มันขึ้นมาที

โดย: จขบ. (ShadowServant

) วันที่: 9 มิถุนายน 2549 เวลา:16:00:38 น.

อ่านของคุณ หวานใจนายโหด แล้ว
จริง ๆ อยากปรับความเข้าใจนิดหน่อย ตรงที่จริง ๆ แล้วผมไม่ได้ทำงานกับคณะครับ

ผม eject ตัวเองออกจากคณะไปเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผมทำงานอยู่ฝ่ายฯ ที่คอยอำนวยความสะดวกและช่วยเหลือชมรมกลาง (เช่นคอยเรียกประชุม ,คอยติดตามงาน ,แจ้งข่าว ,เซ็นเอกสาร ฯลฯ)

ไอ่เรื่องความขัดแย้งกันระหว่างการทำงานนี้ เป็นธรรมดาโลกไปแล้ว ถ้าไม่มาเปิดใจคุยกันดี ๆ ก็คงต้องแค่ปล่อยให้ตามเลย เพราะคนที่ต่างกันเกินไปจนเข้ากันไม่ได้ มันก็มี หรือยิ่งในกรณีคุณ (ที่เขาอคติกับคุณอยู่แล้ว) ก็ยิ่งเกิดกำลังจะเยียวยา การที่คุณเลือกไม่ตอแยกับเขาก็คงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วล่ะครับ

โดย: ShadowServant

วันที่: 9 มิถุนายน 2549 เวลา:16:18:15 น.

บ่นยาวเหยียดดีแท้ แถมยังยืนยันอาจินต์ด้วยภาพกลัวคนไม่รู้ 555

อ่านแล้สก็นะ ความขัดแย้งแบบนี้ก็พอจะนึกภาพออก ก้มหาลัยคุณผมก็เคยเรียนมาก่อนนี่ พอจะเข้าใจระบบบางอย่าง ถือว่าเป็นแบบฝึกหัดในโลกจริงละกันนะคุณ

อ่านเรื่องค่าใช้จ่าย ตอนนี้ ค่าเทอมรวมอย่างอื่นขึ้นไปเท่าไหร่แล้ว เห็นข่าวเปิดภาคพิเศษหาเงินกันอุดตลุด เหอๆ

โดย: นายเบียร์

วันที่: 10 มิถุนายน 2549 เวลา:0:21:59 น.

^
^
ผมก็ขำตรงมุก "อาจิณต์" ครับ 555
( ว่าแต่ คำว่า มุกตลก ใช้ ก.ไก่ หรือ ข.ไข่สะกดครับ

รู้สึกว่าจะเป็น ก.ไก่ หรือเปล่า )

พูดถึง ชมรม ... ตอนเข้าปีหนึ่ง ผมกับเพื่อนอยากเข้าชมรมๆ หนึ่งมาก แต่พอเข้าไปแล้วก็รู้สึกผิดหวังที่มันไม่มีความรู้สึก "ขลัง" เหมือนเมื่อก่อน ... หรือเหมือนที่เราวาดภาพไว้

ความรู้สึกเหมือนคนอกหักครับ ... แต่ก็มีไปทำกิจกรรมกับเขาด้วยเหมือนกัน

ที่ประทับใจสุดๆ นี่ก็ตอนไปเลี้ยงข้าว น้องๆ เด็กกำพร้า