Bloggang.com : sfboy : เฮ้อ...เซ็ง...มือถือหาย (3)

เฮ้อ...เซ็ง...มือถือหาย (3)

ตอนนั่งแท็กซี่กลับบ้านก็คิด เอ..... แล้วเราจะติดต่อเพื่อนที่นัดพรุ่งนี้ได้ไหมน๊า แต่เราเคยฝากข้อมูลไว้ที่ Sim Bank นี่หน่า เขาน่าจะค้นข้อมูลให้เราได้

พอกลับถึงบ้านเราก็โทรหา Call Center กว่าจะได้คุยต้องกด 1 กด 2 บ้าบออยู่นานมากกว่าจะได้คุยกับคน

“XXXX สวัสดีค่ะ XXรับสายยินดีให้บริการค่ะ”

เราก็ “โทรศัพท์หายครับ ขอระงับสัญญาณครับ”

เขาก็ “ขออนุญาตตรวจสอบข้อมูลนะคะ ขอทราบชื่อค่ะ เติมเงินครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่คะ กี่บาทคะ”

เราก็ตอบๆ ไป แต่มีคำถามนึง “ตอนนี้ใช้โปรโมชั่นอะไรคะ”

เราก็ “จำไม่ได้ครับ”

เขาก็พยายามถามนะว่านาทีละกี่บาท (ใช้แบบเติมเงิน) เราก็จำไม่ได้จริงๆ บอกมั่วๆไป

เขาก็ “ต้องขอโทษด้วยนะคะ ข้อมูลไม่ถูกต้องค่ะ ต้องขอให้แฟกซ์สำเนาบัตรประชาชนมานะคะ”

เราก็ “ตอนนี้อยู่บ้านแล้ว ไม่มีแฟกซ์ครับ”

เขาก็ประมาณว่า ถ้างั้นก็ระงับสัญญาณไม่ได้ เราก็ โอเค เดี๋ยวจะหาทางแฟกซ์ไปละกัน

สุดเซ็งงงงงงงงงงงง ถ้าคนที่ได้โทรศัพท์เราไป ตั้งใจโทรออก ป่านนี้เงินคงหมดเกลี้ยงไปแร๊ะ

จากนั้นเราก็ถามว่าถ้าจะเอาข้อมูลเบอร์ที่ฝากไว้ใน Sim Bank หาได้ไหม

เขาก็ “ต้องขอโทษด้วยนะคะ เราสามารถเช็คได้ว่ามีฝากข้อมูลไว้ใน Sim Bank รึเปล่า แต่ไม่สามารถดูข้อมูลได้คะ”

เราก็ “หมายความว่าข้อมูลที่ศูนย์กับที่ Call Center ไม่ลิ้งค์กัน”

เขาก็ “ค่ะ”

เราก็ปรี๊ดแตก บ่นๆๆๆ เรื่องแล้วจะติดต่อเพื่อนได้ยังไง ต้องไปต่างจังหวัดแต่เช้า ศูนย์ก็เปิด 10 โมงตามเวลาห้าง

เขาก็ “เราสามารถส่งซิมใหม่พร้อมข้อมูลไปให้ได้ค่ะ”

เราก็ “จะมาส่งคืนนี้หรอครับ กี่โมง”

เขาก็ “เปล่าค่ะ ประมาณ 3 วันคะ”

เราก็คิดในใจ นี่เธอ เข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย แล้วก็เหนื่อยใจ ก็บอกเขาว่าจะแฟกซ์ไปละกัน

เสร็จก็ โทรไป จส100 เขาก็ถาม โทรศัพท์รุ่นอะไรคะ รถแท็กซี่สีอะไรคะ บลา บลา เราตอบไป เสร็จเขาก็จะประชาสัมพันธ์ให้นะคะ ฟังเธอพูดแล้วไม่มีความหวังว่าจะได้คืนเลย

เสร็จก็เดินไปที่นิติบุคคล ไปส่งแฟกซ์ ระหว่างนั้นเราก็ คิด คิด คิด จะติดต่อเพื่อนยังไงว๊า ถ้าไม่ได้คุยกันแล้วจะเจอกันไงเนี่ย ซักพักเราก็นึกออกนามบัตรไง เราน่าจะมีนามบัตรเพื่อนอยู่นะ ขอให้มีเถอะ ขอให้มี.....

กลับขึ้นมาก็มาค้น ค้น จนเจอ อ๊ะ เจอแล้ว จริงๆด้วย ดีใจเจรงๆ เลย เป็นนามบัตรของเพื่อนคนเดียวในกลุ่มนี้ เราก็โทรไป

ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด ตู้ด (หรือเป็นเสียงรอสายก็ไม่รู้ จำไม่ได้แล๊ะ) นานมาก เริ่มกระวนกระวายใจ

และแล้ว “ฮาโหลลลล” เสียงงัวเงียสุดฤทธิ์

เราก็เรียกชื่อเขา เขาก็ “ใครค๊า”

เราก็ เราเอง แล้วก็เล่าให้ฟังเรื่องโทรศัพท์หายสั้นๆ แล้วก็ขอเบอร์เพื่อน 2 คนที่นัดพรุ่งนี้ แล้วก็ปล่อยเขาไปนอนต่อ

พอได้เบอร์มาเราก็ดีใจ โทรไปหาเพื่อนคนแรก

“ยินดีต้อนรับสู่บริการฝากหมายเลขโทรกลับ...”

โทรไปหาเพื่อนอีกคน

“...ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ Sorry, the number that you are dialing …”

สุดเซ็ง...ทำไมเพื่อนทั้งคู่ถึงต้องพร้อมใจกันปิดโทรศัพท์ตอนนี้ด้วยน๊า

อาบน้ำเสร็จก็เครียดมาก กินยาแก้ปวดไป 2 เม็ดแล้วก็รีบนอน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

Create Date : 07 เมษายน 2551

Last Update : 7 เมษายน 2551 19:06:43 น.

0 comments

Counter : 271 Pageviews.