ยินดีด้วยค่ะที่สบายใจขึ้น
เห็นหลายครั้งแล้วในห้อง
แอบอ่านแล้วคิดอยู่ว่าแร๊งงงงง
แต่เราเงียบอ่านอย่างเดียว(กลัวโดนบ้าง)
เราเป็นสมาชิกพันทิบมานับสิบกว่าปีแล้วค่ะ
ถ้าจำไม่ผิดประมาณปี 1998
จนมาถึงปัจจุบัน. เห็นมาเยอะ เรื่ององค์ภูมิความรู้ต่างๆ
คอมเม้นท์ต่างๆ อ่านจนเบื่อจนเซ็ง
เลิกอ่านเลิกล็อกอินไปทีหนึ่งเวล่โดนจัดหนักก็ประมาณเป็นปี
เราว่าคนเรียนมากรู้มากบางทีร้อนวิชาค่ะ
การว่ากันจับผิดกันด้วยสารพัดวิถีรุนแรงขึ้นไปตามสังคมวัตถุ
แต่หลายๆเรื่องก็มีประโยชน์อย่างเช่น เรื่องนาธาน เรื่องพาวเวอร์มายด์และอื่นๆ
แม้บางท่านดูจะเกินเส้นไป แต่ก็มีการกระทำ ใช่ว่าด่ากันแต่ในเนต
แต่สิ่งที่เราเห็นแล้วมีความสุขที่สุดทำให้ไม่เคยห่าจากพันทิบ
คือเรื่องที่เกิดขึ้น แบบที่เกิดกับคุณค่ะ
สังคมแห่งการรอมชอมการให้อภัย การมีจิตเมตตาต่อกัน
เป็นสังคมที่ประเสริฐทำให้เราเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์
ยินดีด้วยนะคะที่คุณได้ก้าวข้ามทิฐิของตนเองได้

  

ขออภัยพิมพ์หล่นไป
อ่านแล้วตกใจอย่างแรง

คำว่า ไม่เคยห่าง ค่ะ

ขอโทษมา. ณ ที่นี้

  

อุ่ย แอบขยี้ตา วันนี้มาแหวกแนวมากเลยค่ะ แต่แหวกแบบดีนะ ถ้าวางทิฐิได้จริงๆก็ยินดีด้วยมากๆเลยค่ะ

  

ในฐานะที่เวลาคุณมีเรื่องน่าหมั่นไส้ในเวบบอร์ด
เราก็เป็นคนหนึ่งที่จะอดขบคุณเบาๆ ถึงปานกลางบ้างไม่ได้
ทั้งๆ ที่เราก็ไม่มีเรื่องส่วนตัวกัน เพียงเพราะเราเห็นว่าคนนี้พูดไม่เข้าท่า เกินที่คนส่วนใหญ่จะรับได้ (แต่ไม่ได้หมายความว่าสิ่งที่เราเราทำถูกต้องนะ มันเป็นทุกข์อย่างหนึ่งเช่นกัน เขาไม่ทำอะไรให้ก็หมั่นไส้เขา

และจากการอ่านหัวข้อบล็อกแต่ละบล็อกที่คุณเขียนขึ้น
เราว่าเราเข้าใจตัวตนจริงๆ ของคุณนะ ว่าคุณรู้สึกอะไรนะ กับการที่คุณคิดว่าคุณดีกว่าคนอื่นโน่นนี่ หรือลากข้อความที่คนอื่นเขียนมาตอบโต้ที่บล็อกของคุณโดยใช้คุณสมบัติที่คุณคิดว่าคุณดีกว่าคนอื่นเป็นจุดแข็งในการตอบโต้

ก็อ่าน และก็ปลงว่าเออ คนเราแบบนี้ก็มี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของเราอีกแหล่ะ (ไม่อิจฉาด้วยนะ จากใจเลยเนี่ย)

จนมาถึงหัวข้อบล็อกนี้ ในเมื่อเรากล้ากัดคุณเพราะความหมั่นไส้ได้ ทำไมคุณคิดอะไรดีๆ ได้ เราจะไม่กล้าเขียนให้รู้ว่าเราคิดยังไงล่ะ
มันเป็นเรื่องดีๆ ก็ต้องบอกกล่าว.... ใช่ป่ะ

จะบอกว่า ยินดีด้วยอย่างยิ่งทีคุณคิดได้
คุณอายุยังน้อย แต่โชคดีที่ได้โอกาสที่ดี เรียนเก่ง
คนเรียนระดับคุณถึงมันไม่ได้เป็นระดับโลก number one แต่ก็น่าภาคภูมิใจ ไม่ใช่ว่าใครจะทำได้แบบนี้ จะมีคนเอ็นดู ยกย่อง ชมเชยในสิ่งที่คุณเป็นอยู่ ที่คุณตั้งใจอีกเยอะ ถ้าการแสดงออกของคุณจะเป็นตรงกันข้ามอย่างที่เคยเป็นมา (เราเชื่ออย่างนั้น)

ดูๆ แล้วคุณก็ใช่ว่าจะตามตอบโต้ไปเสียกับทุกคน ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี และนั่นก็แสดงว่าคุณเอง ก็คงจะยอมรับฟังคนอื่นอยู่บ้าง
อย่างการที่คุณยอมละทิฐิเขียนบล็อกนี้ และเปิดให้คอมเม้นท์ได้
ก็ถือว่าคุณได้ก้าวข้ามอีโก้ในตัวคุณได้อีกก้าวหนึ่งแล้ว

ขอบอกจากใจจริงว่า "ดีใจที่ได้เห็นและยินดีด้วยค่ะ"

  

ขอบคุณ K. pano, wildpoodle และก๋าสะอองเงิน นะคะสำหรับคอมเมนท์