Sun rises, I am always here. Day is bright, sometimes you come here.
At this height, you climb near. In this light, you are a dear.
See this site, I am your peer. I invite, come sit near me.
อรุณรุ่ง ฉันอยู่ที่นี่ ฟ้าสางแล้ว ฉันยังอยู่ตรงนี้ สูงไม่เท่าไหร่ ฉันยังอยู่ดี แสงแดดดีดี ฉันยังคงไม่ไปไหน
ชมหุบเหว หรือ ภูเขาหิน ฉันยังอยู่ในถิ่นที่ ชวนเชิญเธอชมวิวดีดี มานั่งตรงนี้...เป็นเพื่อนกัน
ทางไม่ชัน แดดไม่ร้อน ไม่ต้องพักก่อนก็เดินถึง ฉันเลยไม่อยู่ในความคำนึง "พักก่อนถึง" ของใครๆ
ผู้คนต่างคนต่างรีบรุด ไม่มีใครหยุดระหว่างทาง เก้าอี้อย่างฉันเลยอยู่ว่างๆ ชมภูเขาข้างทางอยู่ตัวเดียว
เปล่าหรอกนะ ไม่ได้ตัดพ้อ ฉันพอใจที่ได้อยู่ตรงนั้น จะหินผาเก้าอี้ก็เดียวดายพอกัน แค่รำพันรำพึงกับสายลม
|
เพราะว่าสนุกอย่างเพลินๆ เพราะได้เห็นเก้าอี้
จากเพื่อนๆ หลายคน เป็นในแง่ ในมุม
ของแต่ละคน แต่ละอารมณ์และแต่ละความคิด
เห็นแล้วไม่ว่าอารมณ์ไหน บวกกับตัวหนังสือ
ของคนๆ นั้นก็ส่งเสริมให้เราได้รู้สึกอินกันไปด้วยค่ะ
ภาพของคุณแป๋วนั้น .. เหมาะกับการยอมรับว่า
"เก้าอี้เดียวดาย" ของแท้เลยคะ เพราะไม่ว่า
จะมองมุมไหน ก็เดียวดายจริงๆ ดูแล้วเหงาๆ ถึงเค้า
จะไม่ต่อว่า ตัดพ้อ แต่เค้าก็บ่นกับสายลมให้เรา
ได้ยินถึงความคิดของเค้านะคะ ...
...............
"ผู้คนต่างคนต่างรีบรุด
ไม่มีใครหยุดระหว่างทาง
เก้าอี้อย่างฉันเลยอยู่ว่างๆ
ชมภูเขาข้างทางอยู่ตัวเดียว"
บางอารมณ์ก็อาจจะชอบเพราะว่าสงบใจ
แต่บางอารมณ์อาจจะต้องบอกว่าชอบกับการ
ได้มีผู้คนอื่นๆ บ้าง เพราะไม่เหงาดี ..
แบบนี้ เพราะเก้าอี้เค้าก็มีความรู้สึกได้เหมือนกัน
อ่ะนะค่ะคุณแป๋ว ว่าไม๊เอ่ย ???