ผู้คนรีบไปไหน ในวันที่ใบไม้ร่วงเม็ดฝนหล่นจากสรวง เป็นห่วงคนเดินถนนผู้คนเร่งไปไหน เดินหายไปราวล่องหนหนึ่ง..สี่..แล้วเจ็ดคน ใบไม้เพิ่งหล่นเพียงหนึ่งใบฉันหยุดยืนเมียงมอง วันรีบของคนผ่านไปวันของฉันช้าไปไหม แค่อยากให้ใจเนิบลงวันของเราต่างกัน คนทำงานรีบจนหลงคนพักร้อนผ่อนใจลง ที่ตรงลานใบไม้ร่วง
บั น ทึ ก ท้ า ย ภ า พ วันแรกที่ไปปารีส เราไปลูฟว์กันก่อนเลยค่ะ อากาศไม่ดีเลย ฝนตกเพิ่งจะขาดเม็ดไปก่อนจะถึงลูฟว์ไม่กี่อึดใจตั้งแต่เช้าที่บินมาถึง นั่งรถไฟ เดินไปตามอุโมงค์ใต้ดินเพื่อไปต่อ subway อีกที่ แล้วก็เดิน เดิน เดิน กว่าจะไปถึงโรงแรมในมงมาร์ต ถูกกระแทก ถูกมอง ถูกค้อน เพราะว่ามัวแต่เดินเนิบนาบมองขนมอบหน้าตาสวยกลิ่นชวนกินบ้าง ใส่ตั๋ว subway ผิดช่องบ้าง หาตั๋วไม่เจอบ้าง เหลียวมองโค้ทสวยๆ หนุ่มหล่อ สาวน่ารักบ้าง หนุ่มสาวชาวปารีเซียนช่างหน้าตาดีเหลือเกินค่ะ แถมแต่งตัวกันดี๊ดี มองเพลินไปเลย มองไปทางไหนไม่เห็นมีป้าๆ ตาๆ ยายๆเลย แต่ละคนรีบเดิน รีบวิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง เพราะอากาศหม่นๆ ฝนโปรยหรือไงไม่รู้ รู้สึกว่าทุกคนช่างรีบเร่งเสียเหลือเกิน ไม่เว้นแต่ยามบ่ายลานใบไม้ร่วงใกล้ๆลูฟว์ ก็ยังเห็นผู้คนแถวนั้นเดินจ้ำกันอ้าวๆ ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เจ้าของบล็อกพักร้อน เลยรู้สึกแปลกๆที่ตัวเองมีเวลาหยุดมองความเร่งรีบน่ะค่ะ
ปล. สอง รูปนี้จริงๆแล้วถ่าย Over ไปหน่อยค่ะ พอรู้ตัวเลยถ่ายซ้ำมาอีกรูปแต่ไม่ถูกใจเท่ารูปนี้ เลยใช้มายา photoshop ช่วยนิดหน่อย
ปล. สาม เอาเพลงมาให้ฟังสองแบบ แบบหนึ่งของชาวเมือง และอีกแบบของ "ตัวฤทธิ์" แต่เพลงที่สองต้องกดเล่นเองนะคะ ลองฟังดูเผื่อจะชอบค่ะ
ปล. สี่ ถึงน้องหญิง จันทร์สวย ไปปารีสหนหน้า ลองซื้อ Paris Museum Pass สิคะ เข้าลูฟว์(และพิพิธภัณฑ์อื่นๆ) ได้ไม่ต้องเสียเวลาต่อแถวค่ะ
ปล.ห้า ถึงหนูดุ๊กดิ๊ก พี่กำลังดูเรื่องกล้องให้อยู่จ้ะ ยกมาบอกไว้ในหน้านี้
ปล.หก บล็อกนี้คิดงานไม่ออก อู้งานมาแต่งกลอนจนจบ จะโดนหักเงินเดือนโทษฐานหนีงานมาเล่นบล็อกไหมเนี่ย
ปล.เจ็ด ในกลอนไม่ได้ใบ้หวยนะคะ ใครเผลอเอาไปซื้อแล้วไม่ถูก ห้ามโทษเจ้าของบล็อกเด็ดขาดค่ะ
สุดท้าย มีความสุขมากๆนะคะ