ด้วยความที่ถูกปล่อยทิ้งให้เคว้ง
แต่มันก็ยังมีแสง สดใส ในตัวของมันเอง
เหมือนกันนะคะ

เจิมทันมั้ยเนี่ย Blog นี้

หวัดดีตอนเช้า หนูแป๋ว

ถ้านึกไม่ออกว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตดี ก็ทำแบบดอกไม้สิ่
ทำสวยอยู่กลางถนนไงล่ะ

แต่ระวังรถหน่อยเด้อ

ยังไม่ได้ฟังเพลงหรอกนะเพราะแอบเล่นที่ทำงาน

แต่เป็นเพื่อนร่วนชั้นสมัยปริญญาต้นก็พอจะนึกออกนะ

สมัยมัธยมต้นน่ะเป็นเพื่อนร่วมปากคลองตลาด

อิอิ

ไม่ได้แวะมานาน แอบคิดถึงภาพสวยๆ ของ จขบ.

แวะมาดูแล้วก็ไม่ผิดหวังค่ะ
เข้ากับอารมณ์จริง ๆ ......

ดูแล้วไม่ได้ร่วงหล่นไปซะทีเดียวนะคะ เหมือนยังคงมีความหวังอย่างที่เพลงว่าไว้

สว่างตัดกับพื้นมากๆ เลยค่ะพี่แป๋ว

รูปนี้เป็นพี่แป๋วมากๆ เลยค่ะ
ในความมืดมิดเปียกแฉะของพื้นถนน
ก็ยังเห็นสีเหลืองสว่างของดอกไม้เล็กๆ
^^

ชอบเพลงนี้มากมายเหมือนกันค่ะ แต่ด้วยความชราจำไม่ได้แล้วค่ะว่าใครร้อง... พี่ก็เลยเล่นกีตาร์โฟล์คกับเพื่อนที่ รร. นะ ส่วนมากจะเล่นพวกเพลง 500 Miles, Gone the Rainbow อะไรพวกนี้ ทั้งเล่นแบบตีคอร์ดและแบบเกา ไม่ค่อยเก่งแต่ชอบค่ะ...

ฝนพาดอกไม้ร่วงหล่น เกสรเล็ก ๆ ปลิวตามแรงลมฝนไปตกที่นั่นและที่โน่น
แล้วดอกไม้ก็ก่อเกิดขึ้นมาใหม่จากเกสรเล็ก ๆ

สีได้อารมณ์จิงๆ ค่ะ จุดเหลืองๆ บนสีเทาๆ ได้อารมณ์เหงาๆ ดีจังค่ะ

นึกไม่ออกก็ไม่เป็นไรค่ะ ลองเลิกนึก ปล่อยใจสบายๆ มองฟ้า มองดอกไม้ หิวก็หาเอา ป่วยตัวร้อนก็นอนไว ทำชีวิตให้ simple เดี๋ยวก็นึกออกเองค่ะ

ชีวิตไม่ได้ต้องการอะไรหนักหนาหรอก มีข้าวกิน มีที่นอน ยังหายใจได้สบาย มันง่ายๆ นะคะ

คิดถึงค่ะ

"อะไรต่อไป ไม่มีคำตอบ"

..
นั่นสิคะ .. บางทียิ่งหาคำตอบ ยิ่งเจอแต่คำถาม

เห็นรูปแล้วรู้สึกน่ารัก ...

แต่พออ่านที่คุณแป๋วเขียนแล้วกลับมองเห็นความเหงาความเดียวดายจริงๆค่ะ

เพลงนี้ไม่ได้ฟังนานมาแล้วล่ะ

คุณนิด เวลาเศร้าๆต้องแอบสดใสไว้นิดนึงค่ะ

ท่านลาบปลาป๋อง เสียใจด้วยนะท่านเจิมไม่ทันเสียแล้ว...
เดี๋ยวนี้ต้องเลิกดูบล็อกที่ทำงานเหมือนกัน เพิ่งถูกดุมาวันนี้เอง เศร้าเลย

คุณ maru หายไปนานเชียวค่ะ แป๋วก็ห่างๆไปบ้างเหมือนกันค่ะ ดีใจที่คุณแวะมานะคะ

คุณรุ้ง แม่บอกว่าฟ้าหลังฝนจะสดใสค่ะ เลยต้องแอบสดชื่นกันหน่อยนะคะ

น้องหมีแพนด้ามหาภัย
วันฟ้ามืดๆ แล้วเดินไปเจอดอกไม้แบบนี้บนถนนแล้ว ถึงฟ้ายังไม่สดใสแต่ดูแล้วทำให้รู้สึกดีจนต้องถ่ายรูปเก็บไว้เลยค่ะ

พี่แดง
อันนี้คุณวสันต์ ism't ร้องไว้ค่ะ ถ้าจำไม่ผิดอันนี้เอามาร้องใหม่นะคะ มีเวอร์ชั่นที่เก่ากว่านี้ด้วย แต่หาไม่ได้แล้วค่ะ
เพลงโปรดอีกเพลงหนึ่งคือ บนเส้นทางรัก ค่ะ


คุณ MeMom
จริงๆด้วยค่ะ เพราะเจ้าดอกที่เห็นตกอยู่บนถนนนี่ก็เป็นผลพวงมาจากเกสรของปีก่อนหน้าค่ะ


คุณ chirala สงสัยกำลังเหงาจริงๆ
ไปถ่ายหลังเลิกงานวันศุกร์ค่ะ พอดีอาทิตย์นั้นเป็นวันหยุดยาวสามวัน เลยไถลไปถ่ายรูปเล่นข้างๆที่ทำงาน


หนูด้า...
อย่างมากพี่ก็แค่กลับมานอนตีพุงอยู่บ้านเฉยๆเนาะ
:-)


simplytime
เห็นด้วยจริงๆค่ะ


คุณพิม
ดอกไม้สีเหลืองเค้าน่ารักค่ะ
แต่คนถ่ายสงสัยจะกำลังท้อแท้ คริ คริ

น้องแอม
พี่ว่ารูปแบบนี้จะว่าง่ายก็ง่าย ยากก็ยาก
เพราะถ้าผิดตำแหน่งนิ้ดเดียวมันก็ไม่สวยแล้ว
แต่จะว่าไปก็แค่คว้ากล้องมากด...

แอมก็เก่งด้วย จริงๆอย่างที่แอมบอก
เพราะพี่ชอบถ่ายรูปประมาณนี้แหละ
ดอกไม้หล่นอยู่บนถนน
พอเห็นเข้าก็ดีใจ... มีมุมให้เราได้ถ่ายอีกแล้ว
ตั้งใจถ่ายให้ under นิดนึง เพราะเล่นกับอารมณ์ภาพให้ดูหม่นๆเข้ากับบรรยากาศหลังฝนตก

สวัสดีค่ะ
บอกได้คำเดียวว่า ''ได้อารมณ์''
ชอบมาก ๆค่ะ

หวัดดี เพื่อนแป๋ว

เจิมไม่ทันไป 54 วินาทีเท่านั้นเอง เพราะมัวแต่ล็อกอินเชียว ....
วันหลังเจิมใหม่

เมื่อวานไปธนาคารความสุขมาล่ะ แต่ยังไม่ได้ฝาก... แต่ซื้อมาแล้วล่ะ
แล้วจะซื้อไปฝากอีกหลายๆ คนนะ

วันนี้ไปก่อนล่ะ
สวัสดีจ้า สุขสันต์วันเสาร์นะ

วันนี้ตระเวนหา "ธนาคารแห่งความสุข" จนเจอซะที ที่อยากได้คือรูปถ่ายงามๆ เนี่ยค่ะ ส่วนข้อคิดในเล่มนั่นได้อ่านจากบล็อกจนพอจะจำได้แล้ว... ชอบรูปนกเป็ดน้ำ (เอ๊ะ..หรือว่าเป็ดธรรมดาคะ..) ในหน้า 46 และ 92 มากกว่ารูปอื่นๆ นึกไม่ออกว่าแป๋วเคยลงรูปชุดนี้ในบล็อกรึเปล่าคะ...

เหงาอย่างบอกไม่ถูก เหงาจังเลยค่ะ
เหงาจริงๆ
วันนี้เราเป็นอะไรก็ไม่รู้ T T

ขอบคุณที่แวะมาอ่าน แล้วนึกภาพตามนะคะ
ภาพนั้นสวยงามจริงๆค่ะ

เจ้าดอกไม้เดียวดาย
ฝนตก ลมพัด ไปไหนไม่ได้
ติดอยู่กลางถนนไร้คนไยดี
น่ารัก น่าสงสาร
ถ้าเห็นจะช่วยเก็บขึ้นมา
ไปไว้ในป่าเหมือนเดิม

.....

ไม่ได้เป็นเพื่อนสมัยมัธยมนะคะ
แต่ว่าชอบเพลงนี้เหมือนกัน

ดอกไม้ก็ยังมีลมช่วยบอกว่าให้ไปทางไหน สงสัยเราก็ต้องให้ธรรมชาติบอกเหมือนกันค่ะ

ไม่ได้มาซะนานเลยค่ะ คุณแป๋วสบายดีนะคะ

บางครั้งชีวิตก็เคว้งคว้าง เหมือนไร้ทางไป แต่ถ้ายังมีความหวัง มันต้องมีทางออกสิน่า

วันนี้หนูอ่านหนังสือ basic dramatic
เปิดเข้ามาดูรูปของพี่แป๋ว
และมองผ่านมุมที่ได้อ่านมา
พยายามคิดถึงทฤษฎีการปรับกล้อง
เพื่อให้ได้รูปนี้ แล้ว...
แล้วหนูก็คิดไม่ออก
...
อ่านมาเรื่อยเรื่อย เห็นพี่แป๋วบอกว่า under
นั่นไง หนูเจอคำคุ้นคำนึงละ (ในหนังสือ พูดคำนี้หลายครั้งมาก หนูก็ได้แต่สงสัยว่ามันคืออะไร )
...
...
สรุปว่า มองไปอีกที ไม่คิดอะไรละ เห็นแต่ ...ความหวังค่ะ
...
คิดถึงค่ะ คิดถึง

มี "ธนาคารแห่งความสุข" อยู่ในมือแล้วค่ะ
สวย น่าอ่าน
ภาพสุดท้ายไม่เคยเห็น
หรือหลงตาไปก็ไม่รู้

ถ้าได้อ่าน ดูรูปแบบเต็มอิ่มเมือ่ไหร่
จะมาบอกค่ะว่าเป็นยังไงบ้าง
วันนี้ไปงานเปิดตัวรอบเก็บตก
ไปสายมากก บึ่งไปจากอยุธยาไม่ทัน
แต่ก็ยังทันได้เจอพี่เอ๊ดตัวเป็นๆ ด้วย
ประมาณห้านาที
เมื่อไหร่จะได้เจอพี่แป๋วมั่งก็ไม่รู้
คิดถึงค่ะ
บอกคนข้างบนคอมเมนต์นี้ด้วย อิอิ
^^

ภาพดูเหงาดูหนาว เอ รึว่าบรรยากาศหน้าฝนมันพาไปรึป่าวค่ะ

อากาศทางนี้เริ่มเย็นแล้วค่ะ ใบไม้มีเริ่มเปลี่ยนสีสัน

วันก่อนผมทดลองแนวรูปแนวนี้นะครับ...

ได้ถนนเต็มๆ ไม่ได้อารมณ์แบบนี้

ชอบความเห็นคุณแป๋วด้วยค่ะ จะได้เก็บไว้อธิบายให้ใคร ๆ ฟังบ้าง

พิมแวะไปดูหนังสือมาแล้วนะคะ อยากเห็นรูปเล่มด้านในจังเลยค่ะ เค้าพิมพ์ออกมาสีฉาบมันรึเปล่าคะ

ดอกไม้ร่วงหล่น

ก็ถ่ายให้งดงามไม่แพ้อยู่บนต้น

ถ้าดอกไม้น้อยๆ ได้รับรู้

ว่าการหล่นร่วงได้นำพา ก่อเกิดภาพ

ที่งดงามคงอยู่ในความทรงจำของผู้คน

ดอกไม้คงดีใจ

แวะมาอีกแล้ว
คิดถึงภาพและภาษาสวย ๆ ของบล๊อคนี้ค่ะ

ภาพนี้ดูเศร้าๆทึมๆนะครับ
ช่วงนี้ที่เชียงใหม่ก็ฝนตก ทึมๆ อย่างงี้ทุกวันเหมือนกันครับ
แต่จะเป็นเฉพาะช่วงบ่าย ตอนเช้าๆอกาศแจ่มใสเชียว
แต่เดี๋ยวก็จะกลับญี่ปุ่นแล้ว เทอมการศึกษาใหม่จะเริ่มขึ้นแล้ว

กลอนซึ่งๆ บ่งบอกถึงความหมายได้เลยค่ะ

คุณ girlroom13
ขอบคุณค่ะ...


สหายลาภ
คุณ aston27 เห็นเม้นท์ของสหายต้องยิ้มกว้างแน่ๆ
ช่วยอุดหนุนตั้งหลายเล่มเชียว


พี่แดง Devonshire
จากเท่าๆที่อ่านในบล็อก ท่าทางหนังสือขายดีนะคะ
แป๋วยังไม่เห็นหนังสือค่ะ เดี๋ยวเห็นแล้วจะรีบเปิดดูว่าพี่ชอบรูปไหนนะคะ


คุณเสี้ยว gluph
รูปนี้ก็เหงาๆด้วยล่ะค่ะ
คนถ่ายไม่พูดกับใครเลยตั้งแต่เช้าจรดเย็น
วันทำงานส่วนใหญ่ก็จะเป็นอย่างนั้นค่ะ
สงสัยความเหงาเลยติดมาในรูปด้วย


น้องปอย
เพลงร่วมสมัยนะคะ
ฟังเมื่อไหร่เพราะเมื่อนั้น

คุณเค็น chinging
สบายดีค่ะ
คุณเค็นเขียน นึกถึงคำที่คนแถวนี้ชอบพูด
ว่า go with your gut


คุณ redclick
จริงๆด้วยค่ะ
เลยงัดเอาเพลงนี้มาฟังไปพลางๆก่อนไงคะ


น้องต่าย
วันนี้ความหวังของพี่เป็นดอกไม้สีเหลือง
เอาไว้โอกาสเหมาะ
จะถ่ายความหวังสีชมพูมาให้ดูบ้าง
ใครไม่รู้บอกว่า จะเล่นดนตรีให้ได้ดี ก็จำโน้ตให้ได้ทั้งหมดแล้วก็ลืมมัน
จะถ่ายรูปให้ได้ดี ก็อ่านคู่มือกล้องให้หมดแล้วลืมมันไปเหมือนกัน
หนูคิดไม่ออกน่ะถูกแล้ว เพราะไม่รู้จะไปอิงกับตำราไหนเหมือนกัน
เป็นพวกอ่านคู่มือก็ไม่จบ ได้หน้าแล้วลืมหลังอีกต่างหาก :-)


น้องแอม
ให้น้องแอมล่วงหน้าไปทำความรู้จักกับคุณเอ๊ดไปก่อน
แล้วเราไปล้อมวงเย็นตาโฟกัน เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น
ว่าแต่น้องแอมชอบกินเย็นตาโฟไหมนะ
จะได้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น :-)

คุณผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
สงสัยจะทั้งสองอย่างกระมังคะ


คุณปวยเล้ง
ได้ถนนมาเต็มๆ ก็คงจะสวยไปอีกแบบนะคะ
ถนนที่ว่าคงไม่เหงาเหมือนถนนในภาพนะคะ

คุณ MeMom
ดีใจจังค่ะที่คุณชอบคำตอบ

คุณพิม
แป๋วยังไม่ได้เห็นหนังสือเลยค่ะ ถ้าเห็นแล้วจะแวะไปคุยด้วยนะคะ

คุณธรรม
ดอกไม้คงงงนะคะ
อันแรกคือทำไม๊ทำไมถึงมาอยู่เดียวดายกลางถนน
อันที่สองคือยายนี่มาจากไหน ถ่ายดอกไม้เดียวดายไปตั้งหลายภาพ


คุณ maru
ดีใจทึ่คิดถึงกันค่ะ

คุณฮันนี่
วันที่เขียนวันละรูปตอนนี้
กำลังว่างเปล่าจริงๆล่ะค่ะ

ต้น
เชียงใหม่จะฝนตกตอนไหน
ก็ยังอยากจะไปอยู่จริงๆ
ญี่ปุ่นก็อยากไปเที่ยว(อีก)นะ


Anitapa
ขอบคุณค่ะ

ดูรูปประกอบในหนังสือธนาคารความสุขแล้วครับ

ภาพสวยมากๆเลยครับพี่แป๋ว ชอบมากๆเลยล่ะ

ปล.รูปของพี่แป๋ว บอกเล่าเรื่องราวได้จริงๆเลยครับ

สวัสดีคะ...
ภาพดูเดี่ยวดาย อ้างว้าง เหมือนดั่งกลอนจริงๆเลยคะ

ดีจ้าแป๋ว ไม่ได้เข้ามาคุยเลย พี่สุขภาพไม่ค่อยดีนานเลย นี่ก็เพิ่งกลับมาเล่นบล็อคใหม่ ฤกษ์ดีได้เลนส์ใหม่ด้วยง่ะ ดีใจสุดๆเหมือนลิงได้แก้ว คือได้เลนส์ดีมาแต่ยังใช้ไม่เป็นเลย อิอิ

แป๋วสบายดีน่ะจ๊ะ

หนูอยากกินเย็นตาโฟฟฟฟ

เห็นแป๋วทักทายเพื่อนบล็อกแกงค์อย่างทั่วถึงแล้วขอแซวหน่อยว่า จำชื่อเพื่อนแม่นอย่างนี้ถ้าสมัครเป็นผู้แทนละก็ต้องได้คะแนนเสียงตรึม... นี่กรุงเทพฯ ฝนยังตกอ้อยอิ่งไม่หยุด เหมือนกับว่าลมฟ้าอากาศยังไม่พร้อมจะเข้าหน้าหนาวเลยค่ะ... ที่โน่นใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีหรือยัง...

[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]

สวัสดีครับพี่แป๋ว

อ้างว้างบนถนน
ฝนทำให้ช้้ำ


^
^

ฝนทำให้อะไรครับพี่
ช้ำรึเปล่าครับ ?





รูปเหงา ใจไม่เหงา
ผมคิดว่ารูปสวยครับ
ดูยังไงก็ไม่เศร้า

ง่ายเกินไป ที่จะเปรียบชีวิตเป็นเช่นดอกไม้
เพราะชีวิต ควรมีค่า มากกว่าที่จะบานแล้วโรย
แต่ถึงอย่างไร ชีวิตก็หนีความโรยราไปไม่พ้น
เช่นเดียวกับดอกไม้ ที่แม้จะมีชื่อว่า ทานตะวัน