คำถามฉันร่วงหล่นมาจากไหน หรือใครเด็ดไว้วางอยู่ตรงนี้แล้วทิ้งฉันไว้ไม่ไยดี ทุกนาทีผ่านไปให้เปลี่ยวเหงาเหมือนว่าจะเป็นคำตอบจะหล่นร่วงมาอย่างไร ใครเด็ดไว้หรือถึงคราวจะถามไปทำไมให้เหนื่อยเปล่า รู้เรื่องราวแล้วจะเกิดอะไรมีบางสิ่งบางอย่าง ที่วางรอไว้ให้แก้ไขก็แก้ไปตามเหตุและปัจจัย จะเป็นเพราะใครคงไม่สำคัญ
นั่งมองดอกพวงครามและดอกเข็มวางอยู่บนก้อนหินอยู่นานสงสัยว่าบังเอิญร่วงมาซ้อนกันอย่างนั้นหรือใครเด็ดมาวางเอาไว้ให้ดูสวยๆ...นึกไปถึงโปรแกรมที่ผิดใครไม่รู้เขียน แต่เค้าคนนั้นขโมยเวลาเราไปหลายชั่วโมงเพราะทำให้เราต้องหาที่ผิดแล้วแก้ให้ถูกให้ได้ในเวลาจำกัด...พี่ที่ทำงานเคยบอกไว้ว่าไม่สำคัญว่าใครเขียน แล้วทำไมเขาถึงเขียนผิดอารมณ์เขาไม่ดี ทะเลาะกับใครมา หรือว่าอดข้าวสำคัญที่ว่าเราจะแก้ให้ถูกได้อย่างไร...แก้โปรแกรมบ่อยๆเข้ารู้สึกเหมือนว่าตัวเล็กลงใครๆก็ทำผิดได้ รวมทั้งเราด้วยเหมือนกัน...ดูดอกไม้..คิดไปได้ถึงเรื่องงาน
คิดถึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ใช่ค่ะ เห็นด้วยว่าบางทีการมองหาต้นตอ ทำผิดนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย เรื่องสำคัญคือว่าเราจะหาทางแก้ไขมันได้
อย่างไร ...
แต่ แต่ แต่
บางทีแก้ไปแก้มา อารมณ์เสีย ก็อดอยากจะโมโหคนทำผิดก่อนหน้าไม่ได้นะค่ะ (แอบมีเป็นมารร้ายอีกแน่ะ)