เมื่อหลายวันก่อนคุยกับป้าทางโทรศัพท์ค่ะ
หลังจากไถ่ถามทุกข์สุขไปตามประสา
ป้าถามว่าพักนี้ทำอะไร
ก็ตอบไปว่าไปเรียนวาดรูป เลยเพลิดเพลินกับการวาดรูปเล่น
ป้าบอกว่าระยะหลังป้าไม่ค่อยทำอะไรที่ติดเพลิดเพลิน
เรื่องพูดคุยเฮฮากับเพื่อนหรือดูโทรทัศน์ก็เลิกไปเกือบหมด
แต่ไม่เหงาเพราะมีพระธรรมเป็นเพื่อน
ว่าแล้วป้าหลานก็คุยเรื่องอื่นๆกันต่อ


มาคิดต่อเล่นๆ
เพื่อนสนิทอายุมากกว่าสามปี
พูดบ่อยๆว่า Nothing is good about getting old
เพราะสังขารมีแต่เสื่อมลงไปเรื่อยๆ
เริ่มต้นจากสายตาเป็นอย่างแรกๆ
อ่านหนังสือนี่กลายเป็นเรื่องยาก
เพราะตัวหนังสือขนาดมาตรฐาน
นั้นเล็กเกินกว่าจะสามารถอ่านได้สะดวก


จะเล่นกีฬาก็ลำบาก
แข้งขาไม่อำนวยที่จะวิ่งได้นานๆ
หรือกระโดดหวดลูกขนไก่ได้อย่างสมัยก่อน
แค่จะขึ้นลงรถไฟยังต้องค่อยๆ
จะกระโดดปุ๊บปั๊บอย่างตอนเด็กๆ
สงสัยวันต่อๆมาคงต้องนอนอยู่บ้านเพราะเข่าเจ็บ


ร่างกายใช้มานานก็เสื่อมลง
เหมือนรถเก่าๆจะให้สภาพดีเหมือนรถใหม่คงไม่ได้
ก็ต้องถนอมร่างกายไว้จะได้ใช้ได้ดีไม่มีเวทนามาก
แก่มากๆเข้าทำอะไรนิดๆหน่อยๆก็เหนื่อยหอบ
แค่นึกเล่นๆว่าทำอะไรไม่ได้
วันๆนั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆ
จะทนไหวหรือนี่



มีอย่างเดียวที่อยู่กับเราเสมอ
คือลมหายใจเข้าออก
จะให้ดีต้องหมั่นฝึกสติไว้
เมื่อชราจะได้ไม่ทุกข์มากเพราะเวทนาทางกาย


คิดได้
แต่ยังทำไม่ได้นะคะ
ต้องพยายามเกี้ยวคุณลมหายใจ
ให้เป็นเพื่อนให้สำเร็จต่อไป







รูปข้างบนวาดเสร็จแล้ว แต่คิดว่าตอนยังไม่เสร็จสวยกว่าค่ะ