คลิ้กที่รูปดูรูปใหญ่ได้แล้วนะคะ

ช่วงวันคริสตมาสและปีใหม่
ในเรือนกระจกที่ Brookside มักจะมีรถไฟจำลองมาแสดงนะคะ
ปีที่แล้วไปถ่ายรูปเล่นๆ แต่ไม่ได้เอามาให้ชม
เลยเอามารวมกันไว้ในบล็อกนี้ค่ะ

ปีนี้ไปถ่ายภาพดอกไม้(ในบล็อกเพลินดอกไม้)
ดูรถไฟแล้วถ่ายมาอีกสองสามภาพ หนึ่งในนั้นคือภาพข้างบน
จะเรียกว่าถ่ายรถไฟคงไม่ถูก ถ่ายรางรถไฟมากกว่า

สวนรถไฟอยู่สูงระดับเข่าค่ะ
เพราะฉะนั้นเราจะมองเห็นทุกๆอย่างในเมืองจำลองเล็กๆ
ที่มีรถไฟวิ่งไปได้ทุกมุม
มองเห็นผู้คน ลานสเก็ต สวนดอกไม้ สถานีรถไฟ ตึกรามบ้านช่อง
มองแว้บเดียว เห็นภาพชัดเจนนะคะ รู้ว่ารถไฟซึ่งตอนนี้วิ่งอยู่ข้างหน้าเรา
เดี๋ยวจะวิ่งผ่านไปตรงนี้ มุดอุโมงค์ตรงนั้น
อยากได้ภาพรถไฟ ก็วิ่งไปดักได้ตามใจคิด

แต่ภาพชีวิตไม่ใช่ภาพมุมสูง
เพราะตัวเราอยู่ระดับเดียวกับเวลา
เราอาจจะมองเห็นเหตุและผลของอดีต
อาจจะเดาอนาคตของตัวเอง
จากการกระทำและสภาวะแวดล้อมได้บ้าง
แต่ถึงอย่างไร ก็ไม่มีใครแน่ใจได้
ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างที่คาดการณ์เอาไว้

หลังจากที่ขับรถไปทำงานมาหลายปี
เจ้าของบล็อกกำลังจะได้นั่งรถไฟไปทำงานบ้างค่ะ
คราวนี้คงได้มองอะไรต่ออะไรหลากหลาย
ผ่านกระจกรถไฟกันบ้าง

อย่างที่เขียนเรื่อยเปื่อยข้างบน
ไม่มีใครรู้ว่านั่งรถไฟไปทำงานจะเป็นอย่างไรบ้าง
จนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง

เลือกเพลง 500 miles มาประจำการที่บล็อกคราวนี้
ซึ่งเป็นเวอร์ชั่นที่เจ้าของบล็อกได้ฟังครั้งแรก
ก่อนจะได้มาฟังเวอร์ชั่นฝรั่งร้องในภายหลัง

แม้เจ้าของบล็อกจะอยู่ห่างบ้านเกิน 500 miles
แต่ตอนนี้ก็จะได้นั่งรถไฟไปทำงานทุกวัน
และคิดถึงบ้านเหมือนๆเคย

บล็อกนี้เขียนรำพันเรื่องส่วนตัว
อ่านแล้วไม่ชวนหัวแต่ก็ขอให้เป็นวันดีๆอีกวันหนึ่งของคนอ่านนะคะ

สุขสันต์วันอาทิตย์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบ้านเล็กๆหลังนี้ค่ะ




Music Playlist at MixPod.com

ภาพ : 01/02/11 Brookside Gardens in Wheaton MD
กล้อง : Nikon D300S with 105VR