เดินเล่นหน้าหนาว
หิมะขาวโพลน
เก้าอี้ว่างทางโน้น
ทางนี้ก็เช่นกัน
ยืนเดียวดายกลางหิมะขาว
แดดจะหนาวดาวจะสวยก็ไม่รู้
หลับสนิทยาวนานตลอดฤดู
ไม่ต้องดูไม่ต้องรู้สึกอะไร
ถึงเวลาค่อยๆฟื้นตื่นขึ้นมา
แตกปุ่มตาแทงดอกงอกขึ้นใหม่
บางคราวเร็วบางคราช้าไม่ทันใจ
ถึงอย่างไรฤดูดอกไม้ก็ต้องมา
~ หมุน ~
ดอกไม้เก่ากรอบบอบบาง
ต้องลมหมุนคว้างกลางฟ้า
ยุดไปซ้ายย้ายไปขวา
แล้วแต่ลมพาไปไหน
หมุนมากไปก็ให้เหนื่อย
หมุนเรื่อยๆก็ไม่ไหว
หมุนหมุนไปจะโทษใคร
จะโทษได้คงใจเรา
ดอกไม้เก่า
จากฤดูก่อน
แอบมานอน
ซ่อนแถวนี้
สีน้ำตาล
อ่อนหวานดี
แสงเน้นสี
สวยในอารมณ์
ปลายทางดอกไม้
แห้งได้ชวนชม
บานน่านิยม
ตลอดสองฤดู
ดอกไม้บาน
จนแห้งแล้ว
หญ้าสีเขียว
ยังเติบโต
ถึงฤดูร้อน
ดอกไม้บาน
หญ้าเคยงาม
กลับแห้งเหี่ยว
เราเติบโต
สลับฤดูกาล
เติมความงาม
ยามขาดแคลน
เราต่างคน
เราต่างทำ
ทำหน้าที่
ของตนเอง
ในความเงียบงัน
ต้นไม้นั้นทำงาน
เธออาจไม่ได้ยินเสียงของมัน
แต่ว่าจะเห็นได้ด้วยตา
เสียงที่กังวานกว่าใคร
ไม่ใช่เสียงที่พูดออกมา
ไม่ใช่เพียงเปล่งวาจา
แต่ทว่าเป็นการกระทำ
หนาวสุดใจ
ดอกไม้ยังบาน
แม้ไม่หวาน
เหมือนกาลเคย
หนาวอย่างไร
มีใจที่จะบาน
ไม่ท้อแม้ทรมาน
ขอบานจนหมดใจ
ในฤดูหนาว
แม้ยาวนาน
ก็ใช่ว่า
จะหนาวทุกวัน
ระหว่างฤดูหนาว
มีบางคราว
ที่อุ่นบ้าง
เป็นบางวัน
ดอกไม้บาน
ระหว่างความหวัง
แดดออกอุ่น
ระหว่างความฝัน
ถนนสายดอกไม้
ลุ่มๆดอนๆ
เรียบเป็นบางตอน
ขรุขระบ้างเหมือนกัน
ประปราย
ดอกไม้บานระหว่างนั้น
จงอดทนมุ่งมั่น
จนถึงวันของฤดูดอกไม้
ดอกไม้มีระยะพักกาย
คนเราก็หาเวลาพักใจ
รอชมดอกไม้บาน
^^