ถึงหน้าหนาวอีกคราวแล้ว จะคลาดแคล้วผ่านพ้นไปได้ไหม ลมก็แรงหนาวจนแทบขาดใจ มองทางใดก็ทึบทึมเทา รากหยั่งลึกลงไปใต้ผืนดิน ดอกใบสิ้นเรี่ยวแรงเหี่ยวเฉา โลกทั้งใบช่างแสนเศร้า ว่างเปล่าและเหงาจับใจ
ถึงหน้าหนาวอีกคราวแล้ว จะคลาดแคล้วผ่านพ้นไปจนได้ แม้ทีมเทาอับจนสักเท่าใด ไม่เป็นไรขอเพียงใจจะทน
|