เจตน์........กลีบลำดวน

โปรยปกหลัง

เจตน์  ราชโยธิน
คืออาจารย์พิเศษ สอนวิชาพับริคโอพีเนี่ยน
มาดเฉียบขาด บาดตา ที่กำลังเป็นที่โจษขานไปทั่วภาควิชาสื่อสารมวลชน
สำหรับแก่นจันทน์ เขาเปรียบเหมือนชายหนุ่มบนหอคอยสูง
ที่เก็บเอาไปฝันน่ะก็พอได้ แต่ไม่สมควรจะปีนป่ายอย่างยิ่ง!

“เหอะ จันทน์ว่าแล้ว นี่ถ้าให้เดานะ จันทน์ว่า อาจารย์เจตน์สุดหล่อของออม
คงจะหว่านเสน่ห์กับนักศึกษาสาวๆเต็มที่ล่ะซิ”
แก่นจันทน์นินทาเขากับเพื่อนในลิฟท์ ซึ่งพอหันไป ...ก็เจอะกับเขาเข้าอย่างจัง
คุณพระคุณเจ้า!...จากชุดที่เขาใส่ที่มองยังก็ไม่ใช่นักศึกษาแน่ๆ
นั่นยังไม่เท่ากับใบหน้าที่…เอ้อ แบบนี้เรียกว่าหล่อไหม ก็ไม่เถียง
เขาดูคมสัน ดวงตาฉายแววกระด้างและถือดี
ผู้ชายคนนี้ดูไม่ใช่จืดๆและอ่อนๆอย่างเพื่อนผู้ชายในคณะของหล่อนเลยสักคนเดียว
“ผม คิดว่า คนที่จะมาเป็นอาจารย์ย่อมตระหนักในหน้าที่และคุณสมบัติของตัวเองก่อนจะก้าว ขึ้นมาสอนใคร พอๆกับที่หลายคนก็คาดหวังว่า นักศึกษาจะรู้จักสิทธิและหน้าที่อันเหมาะสมของตัวเองนะครับ”
เขามองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าที่ทำให้รู้สึกร้อนวูบไปทั้งหน้า
ก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือแล้วถึงหันมาเล่นงานหล่อนอีกว่า
“KB503…ผมสอนห้องนั้น” บอกเสร็จเขาก็ผละไปห้อง KB503 ทันที
ทิ้งให้แก่นจันทน์ยืนกำโทรศัพท์แน่นราวกับถูกสาบก็ไม่ปาน
สมองสรุปและรู้สึกเหมือนตัวเองได้กรำศึกหนักทั้งที่ช่วงเวลานั้นผ่านไปไม่กี่วินาที
และศึกครั้งนี้ก็เห็นท่าจะยืดเยื้อเสียอีก เมื่อเขาหันมาถามด้วยเสียงท้าทายว่า
“คุณอยากรู้ไม่ใช่หรือว่า ผม สักแค่ไหน…เชิญครับ”

หลังอ่าน

         ต้องยอมรับกว่าการให้พระเอกเป็นอาจารย์ และนางเอกเป็นนักศึกษา  ถือว่าเป็นงานเขียนที่ เล่นยาก  แม้จะเลี่ยงว่าเป็นอาจารย์พิเศษ และนางเอกเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายก็ตามที

         การดำเนินเรื่องจะค่อนข้างแสดงอยู่ในมุมมอง และความรู้สึกของนางเอกเป็นหลัก  และด้วยฐานะของลูกศิษย์และอาจารย์  บทหวาน ๆ ทั้งหลายแหล่ มันเลยถูกกดไว้ แสดงความรู้สึกกันด้วยสายตา และคำพูดนิดหน่อย ...

         พระเอกหน้าตาดี มาดขรึม เท่ห์  เป็นผู้บริหารระดับสูง ขององค์กรหนึ่ง เมื่อมาเป็นอาจารย์พิเศษ ย่อมเป็นที่ กรี๊ดกร๊าดของนักศึกษาสาว ๆ  จุดเริ่มต้นของทั้งคู่ ก็ตามโปรยปกหลังเลยค่ะ นางเอกเผลอโทรคุย(นินทา) พระเอกในลิฟท์ โดยเจ้าตัวก็ยืนอยู่ข้าง ๆ ...และ ก็ตามมาด้วยเหตุการณ์บังเอิญที่ต้องเจอะเจอ อีกหลายอย่าง หลายหน  ถ้าพระเอกจะสะดุดใจกับนางเอกก็ไม่แปลก  แต่จะถึงขั้น รัก เลยนี่ อ่านไปก็ถามตัวเองไปว่า รักตอนไหน เพราะอะไร...ดูมันขาด ๆ เหตุผลชอบกล

         สำนวนภาษาในเรื่องก็อ่านได้นะคะ  แต่ไม่รู้ เพราะความยากของเรื่องหรือเปล่า เลยดูเหมือน ปล่อยออกมาไม่หมด อารมณ์ของตัวละครดูกั๊ก ๆ อยู่ ( ถ้าจะให้พระนางพร่ำเพ้อมาก ก็ผิดศีลธรรมจรรยาอย่างแรง...โดนจวกแน่ ๆ 

         อย่างน้อยเรื่องนี้ก็ไม่มีตัวร้าย ไร้สาระ มาให้ขัดเคืองใจ พล็อตโดยรวมก็โอเคค่ะ   สำหรับเราก็ถือว่าเป็นนิยายสมัยใหม่ที่อ่านได้ค่ะ

Create Date : 21 กันยายน 2555 Last Update : 21 กันยายน 2555 15:03:04 น. Counter : 2261 Pageviews.		10 comments
Share Tweet