อขิทโร....วรรณวรรธน์

เล่ม 1 ลูกปัดมนตรา
เล่ม 2 ลูกปัดเสน่หา
เล่ม 3 อุบัติมหาคุรุเทวา
เล่ม 4.1 + 4.2  มหาคุรุเทวา ปรัยวสาน



เมื่อหวาหยิน เด็กน้อยผู้มีความสามารถมองเห็นจิตวิญญาณ ในอีกมิติหนึ่ง ได้หยิบลูกปัดท่อนไม้ขึ้นมา เธอก็มีเงาร่างของ ฌัลล์ ดวงจิตที่ฝังอยู่ในลูกปัดนั้น คอยดูแล คุ้มครองมานับแต่นั้น  โดยที่ทั้งสองไม่รู้มาก่อนเลยว่าพวกเขานั้นเป็นคู่จิตวิญญาณกันมานับพันๆ ปี  ตราบจนคนกลุ่มหนึ่งที่หวังครอบครอง อขิทโร ลูกปัดมนตรา  ทำร้ายหวาหยิน และทำให้ ฌัลล์ ตื่นขึ้นมา....


หลังอ่าน


      ต้องบอกว่า ในที่สุดก็จบลง สำหรับ นิยายแห่งการรอคอย...เก็บมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่ แรก ๆ ไม่กล้าอ่าน จนจบอย่างสมบูรณ์แล้วจึงหยิบออกมาตั้งหน้าตั้งตาอ่าน  ( การงานถูกละเลยชั่วขณะ )

       เนื้อเรื่องจะเป็นในยุคปัจจุบัน  สลับกับการย้อนรำลึกอดีตที่มาที่ไปของตัวนางเอก และ ฌัลล์ พระเอกในยุคสมัยพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชที่กรีธาทัพมาถึงชมพูทวีป...( พุทธศตวรรษที่สอง ) ฉากในเรื่อง เป็นเส้นทาง Spice Rose การเดินทางทางน้ำในสมัยโบราณ  บวกกับความเชื่อ พิธีกรรม

       จุดเด่นของงานของวรรณวรรธน์ คือข้อมูลที่แน่นในทุกจุด  แต่ใส่เข้ามาเนียนมากจนไม่รู้สึกว่าถูกยัดเยียด แม้แต่น้อย การเล่าถึงความเชื่อและพิธีกรรมจึงให้ความสมจริงและน่าเชื่อเป็นที่สุด ( หลังอ่านจบยังต้องขอ google + เข้า web ของผู้เขียนเพื่อหาความรู้เพิ่มเติม ) อรรถรสของนิยายยังมีอยู่เต็มเปี่ยมจนล้น ใช้ภาษาได้สละสลวย งดงาม การเล่าเรื่องในช่วงต้นสนุกมาก ค่อย ๆ จูงเรื่อง เพิ่มปมที่ละเล็ก ละน้อย  ขมวดและคลายปมในท้ายที่สุด ... ( ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าอืดเล็กน้อยในช่วงต้นของเล่ม 4.1 ช่วงที่กล่าวถึงพลังอขิทโรล้างโลก ) ชอบการเปรียบเปรย ฉากรักด้วยพิธีกรรม ( เรียกลูกปัด ) เวลาตัวละครพูดถึง หรือแซวกัน  อ่านแล้วคิดตาม ทั้งขำและเขิน ไปด้วยเลยทีเดียว

        มีเพียงจุดเดียวในเรื่อง ที่เป็นจุดสงสัย คือตัวละครตัวเล็ก ที่ทำให้เกิดจุดเปลี่ยนทั้งในอดีต และในปัจจุบัน ตอนต้นเรื่อง ผู้เขียนไม่ได้ให้ความสำคัญหรือซ่อนเงื่อนงำไว้ตรงไหนเลย ( ไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจซ่อนของผู้เขียนหรือเปล่า ) พออ่านมาถึงจุดเฉลยเลยรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย....


        แต่สิ่งที่ไม่ชอบมากถึงมากที่สุดของเรื่องนี้ คือ คำนำสำนักพิมพ์ ทั้ง 5 เล่มที่เป็นการ Quate เนื้อหาข้างในมาใส่  ...สงสัยมากทำเช่นนั้นว่าเพื่ออะไร  ต้องการบอกอะไรคนอ่าน... หรือนี่คือหลักในการเขียนคำนำของสำนักพิมพ์นี้  ( ถ้าไม่รู้จะเขียนอะไร ไม่ต้องใส่ให้เปลืองกระดาษก็ได้ )

        อีกจุดที่อยากให้ปรับแก้ไขคือ ในส่วนของท้ายเล่ม จากใจคนเขียน การจัด Art ที่เอาหน้าพ่อฌัลล์มาใส่ด้านข้าง แล้วทับคำสุดท้ายของคำในแต่ละบรรทัด ทำให้อ่านได้ลำบากค่ะ....ถ้าไม่เอาเสี้ยวหน้าพ่อฌัลล์ออก ก็ช่วยขยับตัวอักษรให้ห่างออกมาจากภาพด้วย

        สิ่งที่อยากให้เพิ่ม ในท้ายเล่ม นอกเหนือจาก จากใจคนเขียน คือ ข้อมูลเพิ่มเติมอีกส่วน ที่คุณวรรณวรรธน์ เขียนไว้ใน web ( ความเป็นมาของลูกปัด / เส้นทางสายเครื่องเทศ สู่เส้นทางสายลูกปัด / ความเป็นมาของเมืองตักศิลา / ทำความรู้จัก อัสตระ กันเถอะ ) นำมาลงไว้ที่ท้ายเล่มด้วยจะสมบูรณ์ และเป็นประโยชน์ให้กับผู้อ่านมากถึงมากที่สุดค่ะ ...เพราะคนอ่านบางคนไม่ได้ใช้ internet และไม่รู้จักกับ วรรณวรรธน์คาเฟ่ นะคะ  ( ถึงจะเพิ่มหน้า ก็ยินดีเสียตังค์จ่ายค่ะ )


       สำหรับเรา นิยายเรื่องนี้ คุ้มค่ากับการรอคอยค่ะ  ขอขอบคุณเจ้าป้า ที่สร้างสรรค์นิยายที่แสนสนุก อ่านแล้วเต็มอิ่มในอารมณ์ ได้ความรู้เพิ่มเติม  และข้อคิดดี ๆ   และจะขอติดตามผลงานของคุณวรรณวรรธน์ ต่อไปค่ะ....

Create Date : 05 กรกฎาคม 2555 Last Update : 5 กรกฎาคม 2555 11:24:20 น. Counter : 2621 Pageviews.		4 comments
Share Tweet