วันนี้ ที่กล่องไปษณีย์หน้าบ้าน มี ส.ค.ส. จ่าหน้าถึงเราส่งมา
ฉบับนี้ เป็นฉบับที่ 12 แล้ว ที่ได้รับจากผู้ส่งกลุ่มเดิม
ในวันเวลาที่เทคโนโลยี่ ทำหน้าที่หลักในการสื่อสาร การอวยพรปีใหม่ จึงถูกส่งจาก SMS. facebook จนผู้คนแทบลืมเลือนการส่ง ส.ค.ส แบบดั้งเดิมกันไปเสียแล้ว
แต่เรายังได้รับมันอยู่... เมื่อได้เปิดอ่าน ก็ได้รับรู้ถึงสายใยบาง ๆ ที่เชื่อมโยงความผูกพัน ผ่านถ้อยคำอวยพร ที่น่ารักหนักหนา ส่งมาให้...ส.ค.ส จากหัวหน้า /ลูกน้อง จากที่ทำงานที่แรกหลังเรียนจบ
เป็นความจริงที่ว่า อะไร หรือ เรื่องใด ที่เป็น สิ่งแรก...มันจะตราตรึงเสมอในความทรงจำ
สำหรับที่ทำงานที่แรก ของเรา ก็เช่นกัน...หลายเรื่อง หลายเหตุการณ์ ยังคงอยู่ในความทรงจำเสมอ
ที่นั่น....โรงงานใหญ่ และเรียกได้ว่าเป็นผู้ผลิต No.1 ของผลิตภัณฑ์ประเภทนี้ในประเทศไทย กับตำแหน่ง Staff ประจำแผนก สำหรับเด็กจบใหม่อย่างเรา
มีเรื่องราวให้ได้เรียนรู้มากมาก...เจ้านายที่น่านับถือ หัวหน้าที่น่ารัก ลูกน้องที่ทั้งน่ารักและน่าชัง (ยามเกเร ) ความประทับใจในหลาย ๆ เรื่องยังไม่เคยลืมเลือน....ที่ที่สอนให้เด็กไม่ประสาอย่างเรา ทำงานเป็น รู้จัการคุมคน เป็นหัวหน้าคน....
แม้ว่าจะเป็นงานที่ดี บริษัทมั่นคง สภาพแวดล้อมเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย ลูกน้อง โอเคหมด....แต่เรากลับดิ้นรนตามประสาของคนรุ่นใหม่ที่เบื่อความจำเจ เบื่อปัญหาเดิม ๆ ในงาน ( ที่ตอนนี้มามองย้อนกลับไปมันช่างจิ๊บจ๊อยเสียเหลือเกิน ) อยากได้ความก้าวหน้าแบบขั้นกระโดด ...จึงบอกลาโรงงานแห่งนี้เมื่อเวลาผ่านไปได้ 2 ปีครึ่ง ....
แต่น่าแปลก หลังจากเปลี่ยนงานมาอีกหลากหลายที่....มีที่แรกที่เดียว ที่กระแสความผูกพันยังคงอยู่ ผ่าน ส.ค.ส และถ้อยคำอวยพรที่ส่งให้กันทุก ๆ ปี
และทุกครั้งที่ได้รับก็ชวนให้เราแช่มชื่น กับการรำลึกถึงแต่พวกเขาแต่ละคนด้วยความอิ่มเอมใจ
ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [