Group Blog All Blog
|
ทานตะวัน..........ว.วินิจฉัยกุล โปรยปกหลัง "จำได้ไหมว่าอาม่าเคยสอนเอาไว้...ทำตัวอย่างดอกทานตะวัน ดอกไม้อื่นกลัวความร้อน มันจะเหี่ยวเฉาเมื่อกระทบแดด ทานตะวันเป็นดอกไม้อย่างเดียวที่สู้แดด ไม่เคยหันหนี มันจะหันตามตะวันตลอดวัน มันไม่กลัวความร้อน เหมือนคนที่ไม่เคยกลัวความยากลำบาก แล้วเห็นไหมว่าทานตะวันเป็นดอกไม้ที่สวย สง่า ใหญ่ เห็นที่ไหนก็สะดุดตากว่าดอกไม้อื่น ๆ " หลังอ่าน สนุก เข้มข้น ร้อนแรง และร้าวลึก... เรื่องราวของสองครอบครัว ที่ช่วงเวลาหนึ่ง เป็นเพื่อนบ้านที่อยู่เยื้องกันเพียงถนนคั่น ....หนึ่งคือบ้านหลังใหญ่ของนายทหารเรือยศนายพล ผู้มีภรรยาแสนเย่อหยิ่ง กุมอำนาจทุกอย่างไว้ในมือ รวมถึงกุมวิถีชีวิตของผู้คนในบ้านหลังนั้น ไม่ว่าจะเป็น น้องสาว ลูกเลี้ยง ตลอดจนลูกบญธรรมที่เธอรักประหนึ่งดวงใจ....อีกหนึ่ง คือตึกแถวห้องหัวมุม เปิดเป็นร้านขายของชำ ผู้อาศัย คือ หญิงชราชาวจีน และหลานหญิงชายทั้ง 3 คน ความคับแค้นในอดีต ทำให้หลีส่วง หลานสาวคนโตของอาม่า กลับมาที่บ้านหลังนั้นอีกครั้ง ในฐานะผู้ที่มาซื้อ ขณะที่เจ้าของบ้านต้องการขาย เพราะฐานะครอบครัวยากจนลง แต่เธอกลับก่อความสัมพันธ์ กับพระเอก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า มารดาบุญธรรมของเขาไม่มีวันจะยอมรับเธอ.... อ่านแล้ว ให้ข้อคิด อะไรมากมายตลอดเรื่องเลยค่ะ รักอาม่าสุดใจ ตัวละครทุกตัวที่ออกมาโลดเล่น ล้วนมีมิติชัดเจน อ่านไปก็อินไปตลอดเล่ม ชอบความรักความผูกพันในฝั่งบ้านนางเอกมากมาย ประเด็นที่ผู้เขียนใส่ไว้ก็น่าขบคิดนะคะ ที่ว่า คุณนายจะไม่มีวันร้ายได้อย่างนี้เลย ถ้าไม่มีคนยอมอยู่ใต้อำนาจเธอไปหมดทุกอย่าง การยอมก็คือการสนับสนุนน่ะเอง.....( อ่านแล้วอดมองย้อนกลับมายังสภาพสังคมในปัจจุบันไม่ได้ ...หลายอย่างที่ผิด และมิชอบ และยังคงอยู่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ ก็เพราะประชาชนอย่างเรา ๆ ยอมกันมิใช่หรือ ) อยากจะให้คะแนนเรื่องนี้เต็มร้อย แต่...ก็ตรงความรักของพระนางอีกนั่นแหละค่ะ ยังไม่ค่อยจูงใจ ชวนเชื่อเลยว่า ทั้งคู่รักกันได้ไง เจอกัน 3 ครั้งเอง (ไม่นับในอดีตที่บาดหมางกัน) และเหตุที่พบปะก็ไม่เห็นมีอะไรชวนประทับใจ (นอกจากหน้าตา) ก็รักกันซะแล้ว ...ก็เข้าใจนะคะ ถ้าคู่นี้ไม่รักกันละก็ เรื่องมันไม่เร้าใจน่ะซิ.... เรื่องนี้จบแบบปลายเปิดค่ะ....ถามว่าเราเลือกให้จบแบบไหน ส่วนตัวแล้ว คิดว่า พระเอกไม่คู่ควรกับเพรชงามอย่างนางเอกอย่างยิ่งค่ะ ดังนั้นเชื่อว่า นางเอกจะใจแข็ง และไม่หวนไปหาพระเอกแน่นอน ไม่ว่าเขาจะพยายามชนะแค่ไหนก็ตามที...( เพิ่งอ่านจบหมาด ๆ ยังอินอยู่ ...อิอิ ) เป็นเรื่องที่อ่านแล้ววางไม่ลงอีกเรื่อง และเป็นเรื่องแรกที่ขัดใจกับพระเอกนางเอกเป็นอย่างมาก
นางเอกจะหลงผู้ชายอะไรขนาดนั้น ส่วนพระเอกนี่ อยากให้ภรรยาเก่าใช้ไม้หน้าสามเตือนสติสักโป๊กตอนเลิกกัน โทษฐานปล่อยให้ภรรยาเผชิญความร้ายกาจของแม่ตัวเองตามลำพัง ตัวละครในเรื่องที่เราชอบมากคืออาม่ากับหลีย้ง แล้วก็น้องชายนางเอก โดย: ข้าวปั้น IP: 122.111.7.249 วันที่: 17 ธันวาคม 2555 เวลา:4:48:30 น.
อ่านรีวิวกับคอมเม้นท์ เกิดกิเลสอีกแล้ว...
โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~ วันที่: 17 ธันวาคม 2555 เวลา:8:54:11 น.
เพิ่งอ่านจบไปไม่นานนี้เหมือนกันฮะ
ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่ชอบมาก ตลกตรงที่ว่า เป็นเครื่องเครียดที่วางไม่ลงจริงๆ ชอบตัวละครทุกตัวมาก ดึงดูดให้อ่านตามทุกตัวเลย โดย: Boyne Byron วันที่: 17 ธันวาคม 2555 เวลา:9:38:02 น.
เรื่องนี้อ่านแล้วค่ะ ชอบมากเลย นางเอกเก่งค่ะเรื่องนี้ อาม่าก็สอนหลาน ๆ ได้ดีมาก ๆ อะค่ะ คิดเหมือนกันค่ะว่าพระเอกเรื่องนี้ไม่คู่ควรกับนางเอกเลย
โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 17 ธันวาคม 2555 เวลา:13:51:13 น.
เคยมีหนังสือเรื่องนี้ ฉบับพิมพ์โดยดอกหญ้า
อ่านหลายรอบมากจนหนังสือเยิน จนจำหลีส่วงได้ขึ้นใจ... ปัจจุบัน อยากอ่านทบทวนก็ปรากฏว่าหนังสือหายไปจากชั้นเสียแล้ว งือ ช่วงเวลาแค่ราว ๆ ยี่สิบปีเอง ไหงสสารมันสูญหายได้ง่ายนัก โดย: แม่ไก่ วันที่: 17 ธันวาคม 2555 เวลา:15:44:08 น.
ชอบเรื่องนี้มาก ตามอ่านตั้งแต่จากสกุลไทย จำได้ว่าชอบพระเอกมาก (ทำไมไม่เหมือนคนอื่น?) คงต้องหามาอ่านใหม่ซะแล้ว
โดย: พี่หมูน้อย IP: 202.28.248.42 วันที่: 24 เมษายน 2556 เวลา:16:01:05 น.
|
Serverlus
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?] |
โอ้ย ชักยาว สรุปว่าเป็นเรื่องหนึ่งของอาจารย์วินิตาที่ชอบมากในลำดับต้นๆ ของผลงานทั้งหมดของอาจารย์เลยค่ะ
ว่าแล้วก็อ่านอีกรอบดีกว่า