tk park ยะลา @ การสร้างสรรค์สมองลูกน้อย
เสาร์ที่ผ่าน....ทีเคปาร์คยะลา จัดอบรมเรื่องการสร้างสรรค์สมองลูกน้อยอีกแล้วล่ะ แม่กับแม่อุมมีก็ไม่พลาดแน่นอน อุมมีบอกว่า...อุ๊ยมาสงสัย..ทำไมอุดรไม่มีทีเคปาร์คบ้างหนอ
ซีรีส์/นัยรี่ย์/รัยมี่และเด็กคนอื่นสนุกมาก น้าแต้วมาเล่านิทานให้เด็กๆฟัง ให้เทคนิคการเลือกนิทานให้ลูกน้อยตามวัย
วันนี้แม่เอาแต่กล้องวีดีโอไป ไม่ได้ถ่ายรูปเลย
แม่ซะห์ถ่ายคนเดียวดูสิ ขนาดข้าวเหนียวติดแก้มซีรีส์
แม่ซะห์ก็ยังอุตส่าห์เก็บไว้ให้อีก.......
พักเบรคทานของว่าง พอดีเลยเด็กๆกำลังหิว....
รูปแบบนี้มีให้เห็นอยู่เรื่อย ระหว่างแม่อ๊อพกับอุมมี
ดูสิ...ในห้องน้ำก็ยังถ่ายกันได้ มีที่สวยๆให้เยอะไม่ถ่ายกันนะ
บางรูปถ่ายทำกันถึงบนชักโครก แต่เอามาออกอากาศไม่ได้
มันเกินไป.....
ช่วงบ่าย น้าแต้วให้กระดาษมาให้เด็กๆปะติด ปะติดเล่าเรื่องราวอะไรก็ได้ ลงในกระดาษ
ซีรีส์ก็ตัดกับเค้าด้วย....นี่ขนาดว่าง่วงนอนนะคะ
ความจริงแล้ว ไดอารี่เรื่องนี้ อุมมีจะต้องเป็นคนเล่าเรื่อง แต่อุมมี "ขี้เกียจ"........ หาข้ออ้างโน่นนี่....
ผลงานพี่รัยมี่..
สุดท้ายมีการส่งรูปมาทางเมล์ แล้วยัดเยียดให้แม่อ๊อพ อัพไดเรื่องนี้ โดยที่แม่อ๊อพขัดขืนไม่ได้เลยเชียว
เอาแค่นี้แล้วกัน........เสร็จแล้วเรื่องเล่าทีเคปาร์คของเด็กยะลา
ต่อไปอัพเดทเรื่องน้องซีรีส์ไปโรงเรียน ตั้งแต่วันแรกที่น้องไปจนกระทั่งวันนี้ ครบ 8 วันแล้ว .......แม่ประเมินดูคร่าวๆแล้ว.... จากวันแรกที่ซีรีส์ไปโรงเรียน...ยิ้มแก้มปริ วิ่งเริงร่าเข้าไปในโรงเรียนแบบไม่รอแม่เลย ยืนดูเพื่อนทำกิจกรรมหน้าเสาธง แต่ก็ไม่ร้องไห้ กินข้าวได้ นอนหลับได้ วันนี้ลูกทำแม่แปลกใจ.....ลูกยอมให้คุณครู ซึ่งเป็นคนแปลกหน้าสำหรับลูก...จูงมือลูกได้ และยอมให้ครูพี่อมผูกจุกได้.....ขนาดแม่จะผูกให้ลูก ลูกยังไม่ชอบเลย...... คุณครูก็เก๊ง..เก่ง ทำผมได้ไม่ซ้ำกันเลย น่ารักทุกวัน
วันที่สอง...เริ่มทำท่าจะไม่ค่อยอยากจะไป ร้องไห้ตอนเข้าแถว ร้องก่อนนอน
วันที่สาม...ร้องไห้ตอนที่เดินเข้าห้อง ร้องก่อนนอน
วันที่สี่....วันที่ห้า.....วันที่หก.....วันที่เจ็ด.... ซีรีส์ก็ร้องไห้ทุกวันล่ะ ตื่นเช้ามาแม่อาบน้ำให้ ลูกยังไม่ร้อง แต่พอเห็นชุดนักเรียนเท่านั้นล่ะ "แง๊...ลูกไม่ไปโรงเรียน....แง๊....ซีรีส์ไม่ไปโรงเรียน ......ไม่ไปโรงเรียนเพราะว่าโรงเรียนปิด!!!"
แต่ก็ไม่ดิ้น ไม่ขัดขืน ยอมให้ใส่ชุดนักเรียนแต่โดยดี ยอมขึ้นรถ ยอมลงจากรถ ยอมเดินเข้าไปในห้อง แต่ก็มีน้ำตาไหล พอสวยงาม
การเดินทางไปโรงเรียนของลูก แม่มีเส้นทางและกลยุทธ์ไปส่งลูกที่โรงเรียนไม่ซ้ำ บางวันแวะกินก๋วยจั๊บก่อน บางวันแวะเล่นชิงช้าที่สวนสาธารณะก่อน บางวันแวะไปดูเด็กๆที่โรงเรียนอื่นก่อน..... และบางวันก็ไปบ๊ายบายยีราฟ และจิงโจ้ ลูกก็เพลิดเพลินกับการนั่งรถ แต่พอถึงหน้าโรงเรียน..จอดรถเท่านั้น... แง๊.......อีกแล้ว...!!!!
แม่เดินไปส่งถึงห้องทุกวัน พอถึงหน้าห้อง ลูกสวัสดีคุณครูทุกครั้ง เก็บกระเป๋า หันมาสวัสดีแม่ ก่อนที่แม่จะเดินตัวเบากลับบ้านคนเดียว ตอนเย็นพอแม่ไปรับ กลับมาบ้าน อาบน้ำ กินข้าว เตรียมเข้านอน ทุกคืนลูกจะบอกแม่ว่า พรุ่งนี้ไม่ไปโรงเรียน บางคืนแม่ได้ยินลูกละเมอ....ไม่ไปโรงเรียน เฮ้อ.......มันจุกที่คอหอยนะลูก....
บางทีก็มานั่งนึกว่า แม่ผิดรึเปล่าที่ส่งลูกไปโรงเรียน ในวัย 2.10 ปี ....... ซีรีส์ไม่เคยอยู่กับคนแปลกหน้าเป็นเวลานานๆ ลูกคงจะรู้สึกแย่...คนแปลกหน้า แปลกสถานที่ และอื่นๆอีกมากมายที่ลูกได้เจอ..... ....................................................................
แต่กว่าที่แม่จะตัดสินใจส่งลูก ก็ผ่านกระบวนการคิดแล้วคิดอีก แม่จึงแน่วแน่กับการตัดสินใจในครั้งนี้ แล้วแม่ก็แข็งใจ และอดทนที่จะไม่ฟังเสียงลูกร้องไห้ และร้องขอ อดทนหน่อยนะคะคนเก่งของแม่ ลูกแม่เก่ง แม่เชื่ออย่างนั้น....ซีรีส์ต้องปรับตัวได้ในไม่ช้า
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป แม่ว่าลูกของแม่ - พูดเยอะขึ้น.....(ถึงแม้ว่าคุณครูจะบอกว่าอยู่โรงเรียนจะไม่พูดก็ตาม) - น้องชอบนั่งบนเก้าอี้แล้วเอาหนังสือมาเปิด วิธีการเปิดเหมือนกับคุณครูเปิดให้นักเรียนดู พอเปิดก็พูดด้วยว่า...ต่อไป
- กล้ายิ้ม กล้าคุยกับคนแปลกหน้าเยอะขึ้น - กินข้าวได้มากขึ้น ครบ 3 มื้อเลย บางมื้อเติมข้าวด้วย ตักข้าวกินเองด้วย -กินนมกล่องน้อยลง ก่อนไปโรงเรียนกินนมวันละ 6 กล่อง ตอนนี้เหลือ 2 กล่องต่อวัน - นอนเร็ว 2 ทุ่มก็นอนตรงเวลาทุกคืน ตื่นหกโมงเช้า - ไม่ค่อยจะตังเมติดแม่หนึบแล้ว สามารถห่างกันได้มากขึ้น - ช่วยตัวเองได้มากขึ้น
วันนี้เลิกเรียน คุณครู(ทำ)ลืมเจ้าสองสีอีกแล้ว แม่เปิดกระเป๋าไม่เห็นเจ้าสองสีก็ทำเงียบๆเอาไว้ จากนั้นแม่ก็พาน้องไปซื้อกับข้าว ซื้อของ และส่งของให้ลูกค้า เสร็จสรรพแม่ขับรถผ่านสวนสนุก เค้าเรียกอะไรหนอ...ที่เป่าลมใหญ่ๆ ให้เด็กๆไปกระโดดดึ๋งๆ
เมื่อก่อนลูกยังเล็ก ไม่เคยให้เล่น เพราะกลัวว่าเด็กโตๆจะวิ่งชน แต่วันนี้ แม่เห็นว่าหลังจากนี้ แม่ว่างแล้ว...และซีรีส์ก็ไม่เคยเล่นด้วย ลองดูซักหน่อย......จ่ายเงิน 20 บาท....ให้ลูกวิ่งเข้าไปเล่นเลย ทีแรกแม่นึกว่าลูกจะไม่กล้าเข้าไป คงจะทำม้วนๆ อายๆ อยู่ด้านหน้า แต่ไม่ใช่ค่ะ ที่ไหนได้...ซีรีส์วิ่งจู๊ดไปเลยค่ะ กระโดดดึ๋งๆ ล้มๆ ลุกๆ ไปทั่วเลยค่ะ แล้วก็บอกให้แม่ไปนั่งรอที่เก้าอี้ก็ได้...... โอ้ว.......ลูกแม่เปลี่ยนไปอีกแล้ว
ซีรีส์กระโดดดึ๋งๆซะเหนื่อยเลยค่ะวันนี้ แม่เห็นสมควรแก่เวลาเลยเป่านกหวีดพรี๊ดดดดดดดด กลับบ้านกันเหอะ......ซีรีส์ก็ไม่งอแงที่จะขอเล่นต่อ ลูกสนุกมาก เที่ยวไปเล่าให้ใครต่อใครฟัง ว่าไปกระโดดดึ๋งๆมา สนุกมาก ซีรีส์กระโดดอย่างนี้ แล้วก็ล้มอย่างนี้...ชนกับพี่เค้าอย่าง...มีท่าทางประกอบด้วย กลับมาอาบน้ำ กินข้าว.....แม่จัดกระเป๋าให้ เห็นมีการบ้าน 2 หน้า.....ให้ติดปะวงกลมลงในกระดาษ เห็นลูกหน้าตาแช่มชื่น ตอนทำการบ้าน แม่เลยวิ่งจุ๊ดไปเอากล้องมาถ่ายไว้
ก่อนนอนแม่เล่านิทานให้ฟัง ซีรีส์ร้องหาสองสี แม่บอกว่าคุณครูลืมสองสีไว้ที่โรงเรียนอีกแล้ว ซีรีส์แงๆนิดหน่อย...แต่ก็หัวเราะในตอนหลัง.... บอกว่า "สองสีนอนกับคุณครูพี่ใจอีกเหรอแม่" แม่บอกว่าค่ะ....พรุ่งนี้น้องไปโรงเรียน ตอนเย็นแม่ไปรับ แล้วแม่พาไปกระโดดดึ๋งๆอีกนะ.....ออกกำลังกายจะได้แข็งแรง
เอ๊ะ.....แม่บอกพรุ่งนี้ไปโรงเรียน ซีรีส์ไม่งอแงแฮะ.... ลองบอกอีกรอบ.....พรุ่งนี้ซีรีส์ไปโรงเรียนนะคะ เอ๊ะ....ซีรีส์ไม่ร้องงอแงอีกแล้ว....เย้ๆๆๆๆๆ
ซีรีส์นอนหลับไปแล้ว แม่รีบออกมาบอกคุณยาย แล้วก็มานั่งอัพได กว่าจะจบลงได้ แม่ตาจะปิดแล้ว.......
แม่ดีใจนะ อย่างน้อยแม่ก็รู้ว่าลูกปรับตัวได้มากแค่ไหนแล้ว บอกแล้ว...แม่เชื่อว่าลูกของแม่ทำได้...
(ขนาดว่าอาบน้ำเตรียมจะนอนยังไม่ได้แกะจุกเลย
เอาออกตอนจะนอนจริงๆเลยค่ะ..)
รักลูกทุกลมหายใจ แม่อ๊อพ
Create Date : 18 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 18 พฤศจิกายน 2552 23:49:21 น. |
|
0 comments
|
Counter : 885 Pageviews. |
|
|