Stars: Irrfan Khan, Nimrat Kaur, Nawazuddin Siddiqui
"Sometimes the wrong train takes you to the right destination."
ดีงามสมคำล่ำลือจริงๆ
เนื้อเรื่องง่ายๆธรรมดา แต่จับต้องได้ และกินใจมาก มีหลายๆฉากที่เราชอบ มีหลากหลายอารมณ์ความรู้สึกมากๆ สำหรับเรามันเข้าถึงง่ายกว่า Lost in translation หรือ Her
ชอบมิตรภาพที่เกิดขึ้น ตัวละครที่เหมือนจะเข้ามาก่อกวน สร้างความยุ่งยาก แต่กลับเป็นตัวละครที่สอนให้พระเอกเริ่มเปิดใจ ลดกำแพงในใจลง มีมุกตลกเบาๆ ชอบที่นางชอบพูดว่า "แม่บอกว่า..." แล้วทำให้ดูน่าเชื่อถือขึ้น 55555 ตกใจที่นางนั่งหั่นผักบนรถไฟ >{}<
สะท้อนใจกับปัญหาครอบครัวของนางเอก ความทรมานจากปัญหาของการแต่งงานมายาวนาน และความรักที่จืดจางลง และการพยายามที่จะรักษาชีวิตแต่งงานของนางเอก หรือแม้กระทั่งความทรมานเมื่อรู้ว่าสามีนอกใจ ทำให้นางเอกรู้สึกอยากหนีไปภูฐาน ประเทศที่คิดถึงแต่ความสุขของคนในประเทศไม่ใช่ GDP เหมือนประเทศอื่นๆ เช่นเดียวกับตัวพระเอกที่วางแผนว่าหลังจากเกษียณแล้วจะไปใช้ชีวิตเงียบๆที่ Nasik
สงสารแม่นางเอกที่ใช้ชีวิตที่เหลือดูแลสามีที่ป่วย (พ่อนางเอก) ขายของในบ้านแม้แต่ทีวี (ทั้งๆที่ชอบดูทีวีเป็นชีวิตจิตใจ) เพื่อเอาเงินมาจ่ายค่ายารักษาสามี หรือแม้กระทั่งน้านางเอกที่อาศัยอยู่อพาร์ทเม้นท์ชั้นบน ที่คอยแบ่งปันเครื่องปรุง หรือให้คำปรึกษาปัญหาต่างๆ
ชอบความคิดการติดต่อผ่านจดหมาย มันให้ความรู้สึกที่ดีกว่าการติดต่อด้วยจดหมายอิเล็กทรอนิกส์สมัยนี้ เป็นความรู้สึกที่ค่อนข้างทรมานนะ ทั้งตื่นเต้น รอคอย คาดหวัง แต่ตื้นตัน และอิ่มเอมดี
ไม่เคยดูหนังอินเดียเลย และไม่คิดว่าจะอินได้ แต่ปัญหาในเรื่องนี้ล้วนเป็นปัญหาที่พบได้ทั่วๆไปเลย และด้วยความที่มันธรรมดานี้แหละ มันทำให้เราเข้าใจ เข้าถึงง่าย และอินไปกับมัน
ระดับความชอบ: ★★★★★