|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
นักเขียนที่ฉันรัก : เชิญอักษร
ไม่ใช่หนังสือเล่มใหม่จากเชิญอักษรหรอกค่ะ แต่บล็อกหน้านี้ จะเกี่ยวข้องกับหนังสือของเชิญอักษรทุกเล่มต่างหาก
...
ความทรงจำของเรากับเชิญอักษร ต้องเรียกว่า พรหมลิขิตโดยแท้ เพราะถึงเราจะชอบอ่านหนังสือมาก แต่หนังสือที่เราอ่านตั้งแต่สมัยเด็กๆคือวรรณกรรมเยาวชน ยิ่งเป็นแนวนักสืบนิดๆ เราจะชอบมาก สมัยเด็กๆ เวลาไปห้าง ถ้าเป็นเซนทรัล ลาดพร้าว แม่ก็จะเอาเราไปทิ้งไว้ที่ชั้นบนสุด ที่เป็นโซนของเล่น (ใครเกิดทันยุคนั้นบ้างมั้ยเนี่ย) ถ้าเป็นเมอร์รี่คิงส์ รังสิต ก็เอาเราไปทิ้งไว้ร้านหนังสือเล็กๆของห้าง ถ้าเป็นโรบินสัน สะพานใหม่ ก็ทิ้งเราไว้ที่ร้านขายขนมแบบชั่งเป็นขีดๆได้เลย
ส่วนถ้าเป็น ฟิวเจอร์พาร์ครังสิต เอาเราไปทิ้งไว้ที่ร้านดอกหญ้าได้เลย และเพราะร้านดอกหญ้านี่แหละ ที่ทำให้เรารู้จัก 'เชิญอักษร'
พอดีช่วงนั้นเบื่อแนววรรณกรรมเยาวชนแล้ว แต่จะให้อ่านนิยายก็ไม่ไหว ช่วงนั้นเราเพิ่งม.ต้นเองมั้ง ตังค์ก็ไม่ค่อยมีซื้อหนังสือ นานๆจะได้สักเล่ม อาศัยอ่านเอาเอง จากห้องสมุดด้วย ถ้าเป็นวรรณกรรมเยาวชนแม่ถึงจะซื้อให้ แต่พออยากเปลี่ยนแนวปุ๊บ หาอะไรง่ายๆอ่านดีกว่า ก็เลยเดินวนไปวนมาในดอกหญ้า แล้วก็เห็นเล่มหนึ่งชื่อ 'นิราศกระป๋อหลอ' เล่มบางๆ เล็กๆ คิดไรไม่รู้ ก็เลยหยิบขึ้นมาอ่าน แล้วก็ ...
ตกหลุมรัก เชิญอักษร ไปเลย
วันนั้นสรุปได้หนังสือของเชิญอักษรมา 2 เล่ม คือ นิราศกระป๋อหลอ กับ มาลัยรจนา ได้มาแบบ แม่งอนๆด้วย เพราะนัดเวลากันไว้ว่าจะให้เราไปเจอที่ร้าน แต่เราไม่ยอมไปสักที มัวแต่อ่านหนังสืออยู่ จนแม่ต้องเดินมาตาม
แล้วพอไปห้างนั้นอีกทีไร ก็ต้องซื้อมาอีกเล่ม อีกเล่ม อีกเล่ม จนหมดที่ร้าน 555 แล้วก็ไปซื้อต่อที่งานหนังสือ บูทหมึกจีน ชอบมากถึงกับโทรไปสำนักพิมพ์หมึกจีน เพื่อถามว่า มีงานของเชิญอักษรเล่มที่เรายังหาซื้อไม่ได้อีกมั้ย คือกะว่าถ้ามี เราจะยอมนั่งรถไปสยามเพื่อหาซื้อเลย
ใช้ความพยายามกว่า 10 ปี เราก็เก็บหนังสือของเชิญอักษรครบทุกเล่มจนได้ (ในช่วงเวลาน้ำท่วมอย่างนี้ ต้องบอกว่า หนังสือ 19 เล่มนี้ รอดตายจากน้ำหวุดหวิดฮ่ะ) ส่วนมากจะเป็นหนังสือมือหนึ่ง มีอยู่สองเล่มที่เป็นมือสองคือ ฟ้าสางที่กลางดง กับ บัญญัติไม่ครบสิบประการ ฟ้าสางที่กลางดงนี่ฟลุ๊คมาก ได้จากแผงหนังสือมือสองที่ตลาดนัดแถวบ้าน ไปยืนรื้อการ์ตูนอยู่ก็เห็นเล่มนี้ รีบคว้าหมับทันที แทบจะกรี๊ด คนขายเห็นเราอยากได้จัด เลยไม่ลดราคาให้เลย 555 ส่วนบัญญัติไม่ครบสิบประการได้มาจากแผงหนังสือมือสองที่จตุจักร ได้มาแบบฟลุ๊คๆอีกแล้ว เนื่องจากไปหาหนังสือ text เก่าๆ เอามาใช้เรียน แต่หลงไปเจอร้านหนังสือนิยาย ก็เลยไปรื้อๆมา เจอปุ๊บคว้าปั๊บ ความรู้สึกตอนนั้นคือเต็มตื้นมาก ... ในที่สุด ฉันก็มีหนังสือของเชิญอักษรครบจนได้
ดีใจที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตเลย
เราว่าสาเหตุที่ทำให้เรารักงานของเชิญอักษรเพราะว่า เขาเขียนอ่านง่าย สบายๆ ใสๆ แล้วก็เล่าแต่ความรู้สึกของนางเอก คล้ายๆจะเป็นการเล่าเรื่องแบบบุคคลที่หนึ่ง คือ ฉัน แต่กลวิธีที่เล่ากลับเป็นแนวบุคคลที่สามมากกว่า แต่ถึงอย่างนั้น เราก็กลับไม่รู้ถึงความรู้สึกของพระเอกเลยแม้แต่นิด จะมารู้อีกทีก็ตอนนางเอกเข้าใจไปแล้วเลยเถิดจนคุณพระเอกต้องมาปรับความเข้าใจด้วยนี่แหละ ถึงเพิ่งได้รู้ว่า เรารักกัน
ส่วนเนื้อหา มันใสมาก ใสจนเรารู้สึกว่า โอ๊ย ชีวิตนี้สุขีจริงๆ ซึ่งเรารักชีวิตแบบนี้ เรามันพวกสุขนิยม นางเอกของเขาใสสุดๆ เป็นพวกที่ไม่มีจริตมารยา คิดอย่างไรพูดอย่างนั้น ขี้เขิน ขี้อาย โก๊ะๆ มึนๆ แต่ก็มีความแข็งแกร่งซ่อนอยู่ในตัว อย่างสมมติเข้าใจผิดกับพระเอก พวกเธอก็พร้อมจะตัดใจ และเป็นฝ่ายไปทันที หรือแบบ เป็นสาวทำงาน ถูกเลี้ยงมาในครอบครัวยุคเก่า (บางเล่มนี่พูดถึงช่วงน้ำท่วมกรุงเทพปี 2526 เลยนะ เรายังไม่เกิดเลย) แต่พวกเธอกลับ 'มั่น' ซะจนเดินทางท่องเที่ยวไปไหนมาไหนตัวคนเดียวได้ ส่วนพระเอกของเชิญอักษร ไม่อยากจะบอกเลยว่า เราหลงรักพระเอกของเขาทุกคนเลย เพราะพระเอกของเชิญอักษรมาแนวเดียวๆกันหมด แต่ละคนมีความเป็นสุภาพบุรุษในตัวสูง ถึงแม้ปากจะเสีย มาดจะกวน แต่ทุกคนก็ให้เกียรติผู้หญิง ที่ชอบที่สุดคือพี่แป้ง แล้วก็ พระเอกไม่มีชื่อในเรื่องสั้นคนขายขนม เพราะพระเอกจีบนางเอกด้วยการจะพาไปหาขนมอร่อยๆกินทุกสัปดาห์ 555
เนื้อหาในเรื่องก็เกี่ยวกับความรักแหละค่ะ แต่เป็นรักที่ใส บริสุทธิ์มาก และเนื้อหาจะเป็นในทางเดียวกันคือ ถ้าไม่เกี่ยวกับธรรมชาติ (เพราะคนเขียนจบเกษตร) ก็เกี่ยวกับเรื่องเที่ยว (เพราะชอบเที่ยวนะ คิดว่า) หรือว่าเรียนเมืองนอก (อันนี้แน่นอนว่า เคยไปเรียนมา) มันอ่านแล้วมันยิ้มๆในหัวใจอ่ะ มันใส มันน่ารัก มันซื่อ มันจับหัวใจเราอยู่หมัด จนพูดได้เลยว่า ที่เราเป็นเราอยู่ทุกวันนี้ ส่วนหนึ่งก็มาจากเชิญอักษรทั้งนั้น
เขาทำให้เราอยากเรียนประมง (แต่เรียนไม่ได้ เรามาผิดทางไปไกลแล้ว) เขาทำให้เราอยากเดินทางท่องเที่ยว (และก็เที่ยวบ่อยมากจนเพื่อนถามว่า งานหลักแกคือท่องเที่ยวหรือไง) เขาทำให้เราตั้งมั่นที่จะตามความฝันของตัวเอง และสุดท้าย งานเขียนของเราแต่ละชิ้น เรายอมรับเลยว่า มีกลิ่นอายของเชิญอักษรติดมา เราเขียนอะไรก็ได้แต่ใสๆ แบบเค้า เขียนไปเรื่อยๆ แต่อ่านแล้ว ก็อยากให้คนยิ้มได้บ้าง เหมือนที่เราและใครๆอีกหลายคนยิ้มเสมอเมื่อได้อ่านงานของเชิญอักษร
ตอนนี้หมึกจีนเอางานของเชิญอักษรมาพิมพ์ใหม่สองเล่มคือ นิราศกระป๋อหลอ กับ ฟ้าสางที่กลางดง (ซึ่งเราก็ซื้อเก็บอีก) ที่เราเสียใจคือ แทบจะไม่มีงานของเขาออกมาอีกเลย เล่มสุดท้ายก็คือ กลางห้วย งานของเค้าทั้งสิบเก้าเล่ม ไม่มีเล่มไหนเลยที่เราไม่ชอบ อ่านแล้ว อิ๊อ๊ะ เชอะ ไม่มีอ่ะ มีแต่อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก จำบทพูดได้หมด จำเนื้อหาได้ จำชื่อพระเอกนางเอกได้ จำได้ แม้แต่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ อาจจะเพราะเนื้อเรื่องมันสั้นๆด้วยมั้ง บางทีเราก็อยากเรียกว่าเรื่องสั้นขนาดยาวมากกว่า เพราะประเด็นในเรื่องไม่ซับซ้อนอะไรเลย แต่ละเล่มมันก็เลยบางๆ (จนทำให้เราติด เขียนอะไรยาวๆไม่ได้เหมือนกัน)
ขอบคุณเชิญอักษรจริงๆ ที่กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา คุณคือ ต้นแบบในงานเขียน คือนักเขียนที่เรารักที่สุดคนหนึ่งเลยค่ะ
ล่าสุด เราไปหลบแดดที่ห้องสมุดโรงพยาบาลแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ทำงานของแม่เราเอง หลังจากตาลายกับ text ทางการแพทย์เล่มหนาๆโตๆ (ซึ่งคาดว่าถ้ามานั่งอ่านทุกวันเป็นเวลา 1 เดือน อิชั้นไปสมัครเป็นผู้ช่วยหมอได้แน่นอน 555) ก็เลยหลบเข้าไปห้องอื่น ไปยังชั้นนิยาย และก็ได้เจอกับ ... หนังสือของเชิญอักษร
ถ้าไม่เกรงใจคุณหมอ (หน้าหล่อ) ที่นั่งอ่าน text อยู่ อิชั้นจะกระโดดกรี๊ดมันกลางห้องสมุดเลย
รายชื่อหนังสือของเชิญอักษร แต่ในรูปจะมีไม่ครบ ที่เห็นติ๊กถูกนั่นคือ เราทำเชคลิสต์ของเราเองว่าเรามีเล่มไหนแล้วบ้าง ซึ่งแน่นอนว่า ตอนนี้มีครบหมดแล้วค่ะ
- มนต์อันดามัน ... เรื่องนี้แหละ ที่ทำให้เราอยากไปเที่ยวใต้ (และก็ได้เที่ยวแล้ว) - ถนนสายบ้านไร่ ... อ่านถึงตอนพระเอกเจอวัวดีดแล้วแอบหวาดเสียว มีเรื่องสั้นอีกสองเรื่องซึ่งเราชอบนิยายรักในคลีนิคมาก (แม้ตอนนี้จะรู้สึกว่า มันไม่ตรงกับจรรยาบรรณแพทย์อ่ะ 555) - ข้าวหน้าลาน ... ชอบชื่อพระเอก พี่รอย - ออร์ ... ชอบมุขง้อนางเอกของพระเอกมาก เล่นผลักจักรยานล้มเป็นสิบๆคันเพื่อให้เธอหยุดหนี จะได้ปรับความเข้าใจกันได้ 555 ชอบตอนจบที่บอกว่า จะไม่เอาจักรยานนางเอกขึ้นเป็นคันสุดท้ายแล้ว เพราะมั่นใจว่า เธอจะอยู่ให้กำลังใจเขาจนจบแน่ๆ
- มาลัยรจนา ... มีสองเรื่อง ชอบเรื่องหลังมากกว่า มิสเตอร์ไรซ์ กวนตรีนดี - กะเหรี่ยงยอดรัก ... อ่านแล้วแอบเครียดหน่อยๆ พระเอกเป็นฝรั่ง มาทำโปรเจคเกี่ยวกับการเกษตรของไทย - นิราศกระป๋อหลอ ... เล่มนี้กรี๊ดที่สุด สักวันฉันจะตามรอยพี่แป้งไปฟลอริด้า !!! - หัวใจที่ปล่อยวาง ... มีสามเรื่องในเล่ม หัวใจที่ปล่อยวาง จะเกี่ยวกับผู้หญิงที่ครอบครัวใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก โดนดูถูกไรเงี้ย แต่พระเอกก็รัก เรื่องที่สองนางเอกจะปลูกบ้าน พระเอกมาช่วย เรื่องสุดท้าย พระเอกเช่าบ้านนางเอกอยู่ แต่นางเอกจะเป็นพวงหวงเนื้อหวงตัวมาก เขาเลยไม่รู้จะเข้าหายังไงดี เมื่อตัดสินใจจะรุ เขาก็โดนทุ่มใส่ด้วย 'กระจาดทุเรียน'
- ฟ้าสางที่กลางดง ... นางเอกเป็นสัตวบาล ไปทำงานฟาร์มหมูของพระเอก เรื่องนี้ไม่ต้องเล่ามาก เคยเป็นละครด้วย - นกน้อยในลมหนาว ... แอบเครียด เรื่องนี้เล่าความรู้สึกของคนไทยที่ใช้ชีวิตไกลบ้านได้ดีทีเดียว - ปริศนาแห่งหัวใจ ... มีสี่เรื่องในเล่ม ชอบเรื่อง คนขายขนมมาก อย่างที่บอกค่ะ ชอบวิธีจีบของเขา - เทพีมันสำปะหลัง ... เรื่องนี้ล่อแหลมนิดหน่อย นางเอกเป็นนักศึกษา พระเอกเป็นอาจารย์ แต่ก็นะ เค้าเขียนจนไม่ล่อแหลมได้อ่ะ น่ารักมากๆ ตอนเด็กๆอ่านแล้วไม่เข้าใจในตอนจบ แต่โตมาเข้าใจแล้ว 555
- นัดพบที่พังงา ... นางเอกเปรี้ยวมาก ไปเที่ยวใต้คนเดียว แล้วก็เจอกับพระเอก รักกันไวมาก (จะว่าไป งานของเชิญอักษรมักจะเป็นพวก เห็นปุ๊บ รักปั๊บ นานๆทีจะเจอแบบรักผูกพัน) - ตะเกียงกลางทุ่ง ... พระเอกกวนอีกแล้ว นางเอกเข้าใจผิดว่าพระเอกจะมายึดกิจการสับปะรดกระป๋องของที่บ้าน ก็เลยตั้งป้อมเป็นศัตรู - สู่สายรุ้ง ... เรื่องนี้พระเอกเป็นตัวเอกล่ะ ต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงจำเป็นให้หลาน ซึ่งเขาต้องคอบประคับประคองให้หลานใช้ชีวิตในเมืองนอกได้ อ่านแล้วสนุกดีอ่ะ - เมดอินแก่งกระจาน ... ทำให้เราอยากเที่ยวป่า (แต่ไม่เคยไปสักที) เรื่องนี้จะว่าไป แอบอินกับเพชรพระอุมา เพราะนางเอกเจอแงซายของเธอเองค่ะ
- เพลงตะวัน ... เรื่องนี้ก็สนุก แอบอิงเรื่องของคนแก่ แล้วก็วิถีคนชนบทที่ถูกกกลืน เปรียบเทียบตัวนางเอกกับคนที่เธอมาอาศัยอยู่ด้วย ... สุดท้ายพระเอกก็หลอกเด็ก - กลางห้วย ... อันนี้ไม่เชิงความรักอ่ะค่ะ เกี่ยวกับเด็กๆ ชนบทๆ ฉีกแนวเขาเหมือนกัน - บัญญัติที่ไม่ครบสิบประการ ... นางเอกไปเรียนและใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก พระเอกเข้าใจผิดนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็ รักกัน 555
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2554 |
|
36 comments |
Last Update : 6 พฤศจิกายน 2554 1:44:58 น. |
Counter : 5037 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: MamaBun 6 พฤศจิกายน 2554 5:51:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: neutral 6 พฤศจิกายน 2554 8:54:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดุจจันทร์ IP: 192.168.5.19, 180.183.209.145 6 พฤศจิกายน 2554 17:07:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: นัทธ์ 6 พฤศจิกายน 2554 18:37:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: แม่ไก่ 6 พฤศจิกายน 2554 19:59:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: จันทร์รุจา IP: 101.108.57.10 9 พฤศจิกายน 2554 21:57:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิง IP: 202.28.179.5 18 พฤศจิกายน 2554 9:50:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิง IP: 202.28.179.5 21 พฤศจิกายน 2554 12:35:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: ปลาทองแก้มยุ้ย IP: 125.26.166.137 22 พฤศจิกายน 2554 0:53:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: เด็กดื้อ IP: 10.1.15.74, 203.152.19.179 24 พฤศจิกายน 2554 17:17:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: เชิญจุติ 28 พฤศจิกายน 2554 1:50:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: ผึ้ง IP: 183.89.250.229 10 ธันวาคม 2554 17:29:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำตาล IP: 182.232.195.242 11 ธันวาคม 2554 12:02:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้ำตาล IP: 110.49.240.200 20 ธันวาคม 2554 13:50:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: Genie_P IP: 110.49.225.71 18 มกราคม 2555 22:40:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: ศิริพร IP: 172.22.20.22, 61.90.246.247 22 มกราคม 2555 9:52:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ลดา IP: 10.182.255.60, 203.144.240.232 29 พฤษภาคม 2555 11:21:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนโดนหลอก IP: 110.77.217.54 29 พฤษภาคม 2555 13:33:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: มินมิน IP: 110.49.227.100 13 มิถุนายน 2555 22:31:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: Coral IP: 58.9.31.81 14 กรกฎาคม 2555 7:23:47 น. |
|
|
|
| |
โดย: พี่จิ๋ม IP: 125.27.15.92 2 เมษายน 2556 1:11:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ประกายพรึก (ประกายพรึก ) 7 สิงหาคม 2556 14:11:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: kesorn IP: 182.52.82.209 16 มิถุนายน 2557 17:22:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: kesorn IP: 182.52.82.209 16 มิถุนายน 2557 17:23:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: aung IP: 61.19.22.183 21 ตุลาคม 2557 20:25:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ิปิ IP: 101.108.13.126 26 ธันวาคม 2557 11:59:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: รวิสรา พ IP: 183.89.138.4 14 มีนาคม 2558 0:30:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฌาครินทร์ IP: 118.172.85.72 8 กันยายน 2558 13:34:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: Aom Kachin IP: 223.206.40.67 22 มีนาคม 2560 16:20:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยามเช้า IP: 49.230.28.231 1 เมษายน 2561 13:43:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฝอยทอง IP: 114.109.19.178 12 มกราคม 2563 20:24:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: บีน IP: 196.240.207.186 22 กรกฎาคม 2566 17:40:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: เก็จนภา IP: 172.56.185.182 8 กันยายน 2566 14:03:29 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
เป็นผู้หญิง (แหงดิ) ที่มีความฝันมากมาย แต่ไม่เคยไขว่คว้ามันมา จนถึงวันนี้ ชีวิตก้าวขึ้นเลข 2 รู้ตัวแล้วว่าเวลาไม่คอยท่า เธอเลยคิดได้ว่า ถึงเวลาไล่คว้าความฝันแล้ว
คิดและกำลังลงมือทำ ...
หวังว่าวันแห่งความสำเร็จ คงจะมาในไม่ช้า
|
|
|
|
|
|
|