ว่าด้วยงานหนังสือ และ ปู่คินดะอิจิที่รักยิ่ง
มหกรรมละลายทรัพย์ของพลพรรครักการอ่านยังไม่จบสิ้น แต่เราก็หมดตัวไปแล้วเรียบร้อย
เดือนมีนา เป็นเดือนที่เราใช้เงินเยอะอย่างไม่น่าเชื่อ ตรงตามที่หมอดูบอกเป๊ะ
(แต่เค้าบอกว่า ถ้าผ่านเดือนเมษาไปได้ ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว อย่าว่าเรางมงายเลยนะคะ แต่ตอนนี้ เราไม่มีจะกินจริงๆ ถึงขนาดพี่ที่ทำงานบอกว่า พี่ให้ยืมตังค์ก่อน เอามั้ย T_T )
จริงๆก่อนไป เราก็ทำลิสต์รายการไว้นะ ว่าอยากได้เล่มไหน จะซื้อเล่มไหน เรียกว่าจดไปก่อน กันอาการกำเริบ แถมยังตัดปัญหาด้วยการสั่งนิยายบางเล่มที่อยากได้ไปก่อนด้วย สั่งทางเวบเนี่ยแหละ ก็ไปแล้วเกือบสองพัน เราเลยกดตังค์เพิ่มอีกนิดหน่อย คาดว่าพอกับหนังสือที่อยากได้แน่นอน
เราหยุดงานสองวัน เสาร์-อาทิตย์ ปลายเดือน โอ้โห ใครๆก็เตือนว่านรกแตกแน่ แล้วเราไม่เคยไปงานหนังสือวันหยุดมาก่อน (เคยแต่ไปตอนขายของ ซึ่งก็ไม่ได้เดินไปไหน) ตื่นเต้นมาก ไปคนเดียวอีก ไม่มีคนช่วยแบก เราตั้งใจว่าจะไปแบบรีบๆ คือหาหนังสือตามลิตส์จบแล้วก็กลับเลย ไม่น่าจะเกินเที่ยง
ปรากฎว่า
นั่งเครื่องตอนเช้า กำหนดขึ้น 8 โมง 50 แค่นั่งเครื่องฤกษ์ก็ดีแล้วค่ะ เนื่องจากอิชั้นเกือบตกเครื่อง !!! ไม่ใช่ตื่นสายหรืออะไรนะ แต่ว่าต้องสะสางงานก่อนออกจากห้อง ทั้งซักรองเท้าที่แช่ทิ้งไว้แล้ว 2 วัน เก็บผ้าที่ตากทิ้งไว้ 2 วัน ล้างจาน ทิ้งขยะ ปกติเวลาเราหรือคนที่ทำงานไปขึ้นเครื่อง จะเอารถจอดไว้หน้าที่ทำงานแล้วเดินกันมาที่สนามบิน แต่วันนั้นเราคิดแล้ว ถ้าเอารถไปจอด สงสัยจะไม่ทัน เลยจอดรถหน้าสนามบินนั่นแหละ แล้วก็วิ่งๆๆๆ โชคดีที่เชคอินออนไลน์ไปแล้ว ไม่งั้นจะเจอพนักงานเหวี่ยงใส่เหมือนที่เคยเจอมาก่อน
ไปจนถึงเคาท์เตอร์เชคชื่อ ก่อนเอกซเรย์กระเป๋า ก็ได้ยินพนักงานว.กันว่า เหลือผู้โดยสารอีกกี่คน
ม่ายยยยยยยย ชั้นเกือบจะตกเครื่องจริงๆด้วย
ยังไม่พอค่ะ เจอคนหน้าคุ้นบนเครื่องอีก แต่นาทีนั้นไม่ไหวแล้ว ง่วง เหนื่อย ตื่นเต้น รีบ หลับดีกว่า 555
เครื่องมาถึงสุวรรณภูมิในอีก 1 ชั่วโมงต่อมา แต่กว่าจะได้นั่งรถเข้าเทอร์มินอล ก็ใช้เลาพอควร แล้วกว่าจะเดินไปถึงแอร์พอร์ตลิงค์ อิชั้นก็เริ่มหอบแล้ว
จากแอร์พอร์ตลิงค์ต่อรถไฟใต้ดิน เริ่มเดินเหนื่อยขึ้นเรื่อยๆ เสมือนจะบอกว่า วันนี้เราจะเดินเหนื่อยมาก...ก...ก
ไปถึงงานตอนเกือบๆ 11 โมงพอดี มีคนเิ่ริ่มทยอยกลับแล้วอ่ะ โหยยยย ไวจริง
เราพุ่งตรงไปบูท Bliss ก่อนเลย อนิจจา เข้าไปไม่ได้ คุณป้าที่ยืนอยู่ข้างหน้าเราต้องหยิบหนังสือให้ ซึ่งก็ไม่ได้เล่มที่ต้องการเนื่องจาก มันหมดแล้ว !!!
ตูจะถ่อมาเพื่อ !!!
โวยวายในเฟซไปนิดหน่อย เพื่อนก็ส่งข้อความมาบอกว่า "ชั้นเห็นมันลดราคาที่เซนทรัลนะ"
โอเค เย็นนี้จะไปเซนทรัล (งานหนังสือไม่ได้ช่วยอะไร)
สรุป จาก Bliss ก็ได้มาเล่มเดียว คือ ปู่คินดะเล่ม 21 เหลือ 22-25 ต้องตามหากันต่อ
อ้อ ระหว่างที่มะรุมมะตุ้มอยู่บูท Bliss ก็มีคุณแม่คุณลูกคู่หนึ่งสะกิดถามว่า หนังสือสนุกเหรอคะ คนรุมกันใหญ่เลย
ตอบไปว่า "สนุกค่ะ แต่พอดีสำนักพิมพ์มันจะปิดตัว คนก็เลยรีบมาซื้อเก็บกัน"
...
ไปบูทอื่นๆต่อ ช่วยคุณพ่อน้องที่อยากได้หนังสือไป 1 คน แต่น้องเค้าจำบูทผิด โชคดีนะ ที่มาพึมพำๆตอนอยู่กับพี่ ฮ่าาาา เลยแนะนำไปว่าบูทของสำนักพิมพ์อะไร
ปัญหาคือ อิชั้นกับพ่อน้องหาบูทในแผนที่ไม่เจอค่ะ !!!
รู้สึกเป็นตราบาปมาก หวังว่าน้องจะได้หนังสือที่ต้องการนะ พี่ช่วยน้องได้เท่านี้จริงๆ
(ว่าแต่ เด็กสมัยนี้เค้าฮิตอ่านเรื่องผีเหรอเนี่ย เพราะหนังสือที่น้องเค้าอยากได้ มันเป็นซีรีส์ผีอ่ะ)
ไปต่อที่อีกบูท จะไปสอยงานของ ว. ณ ประมวลมารค เล่มอื่นๆ เจอคนขายบิวท์ ซื้อครบชุดมั้ยคะ เท่านี้เอง มีชั้นสั่งทำพิเศษ จำนวนจำกัด เลยบอกไปว่า มีปริศนาแล้ว (ยังไม่ได้อ่านด้วย 555) เขาก็เลยเสนอวิธีอื่น แต่สุดท้ายก็ไม่เอา เพราะคำนวนเงินแล้ว ไม่พอ
แต่ดันสอยนิยายของนายามาอีก 3 เล่ม เราชอบนิยายของนายามาก...ก...ก เหมือนดู Bones หรือ Medical Detective สนุกเว้ยเฮ้ย ซื้อเก็บๆ
เดินต่อมาที่ Pearl มาซื้ออิสาวสักมังกรเล่ม 1 กับ 2 ระหว่างเลือกๆ ก็ได้ยินคุณป้างุ๊งงิ๊งอยู่กับพนักงานขาย จนได้ความว่า เล่ม 2 ออกไม่ทันงานหนังสือ
อ่าวววว ตูถ่อมาเพื่อ !!!
ป้าก็บ่นๆ สรุปป้าก็เดินออกจากบูทไปอย่างไร้หนังสือติดมือ เพราะป้าอ่านเล่ม 1 แล้ว แต่ก่อนไป ป้ายังไม่วายหยอดอิชั้นด้วยการบอกว่า
"ชอบแนวสืบสวนเหรอ เล่มนี้สนุกนะ ที่เป็นเครื่องพิมพ์ดีดน่ะ อ่านเลยๆ ไม่ผิดหวัง สนุกจริงๆ"
เศรณีหันขวับ เล่มไหนคะ ป้าแกก็ชี้ๆ ก่อนจะเดินจากไป พร้อมต่อมอยากอ่านในตัวของเราเต้นกันพรึ่บพรั่บ
ป้ามาทิ้งเชื้อใส่หนูทำมายยยยยยยย
คนขายไม่ได้บิวท์เลยนะ รอให้เราตัดสินใจเลือกเอง ตอนแรกก็ลังเลๆ จนกระทั่ง มีผู้ชายคนหนึ่งมายืนข้างๆแล้วถามว่า ชุดนี้เล่มใหม่คือเล่มไหน แล้วคนขายชี้ไปที่เครื่องพิมพ์ดีดนั่น เขาก็หยิบมาจ่ายเงินทันที
อุ๊ย มันคงสนุกจริง 555
อ่ะ ซื้อ เอามาเลยค่ะน้อง ครบชุด (ที่ยังไม่จบด้วย) คนขายแบบ พี่เอาจริงเหรอคะ ทำตาโตตกใจมาก เธอต้องไปขอบคุณป้าเขานะรู้มั้ย เรียกเงินชั้นออกจากกระเป๋าไปได้อีกกือบสามพัน
ฟิ้วววววววว เสียงเงินลอยหายไปกับเครื่องรูดบัตร ใช่ค่ะ ถึงกับต้องรูดบัตรเพราะเงินไม่พอ
ระหว่างรอของแถม ก็มีน้องมัธยมเดินมาเจอถุงหนังสือของเรา น้องเค้าซุบซิบนินทากันในระยะ 1 ไม้บรรทัดเข้าหูอิชั้นว่า
"แก ดูพี่เค้าสิ เยอะมาก เรายังไม่ได้อะไรเลย"
หันไปยิ้มหวานให้แล้วบอกว่า
"สงสารพี่เถอะค่ะน้อง พี่รีบ (ก่อนที่คนจะเยอะแล้วพี่จะเป็นลม) พี่มาไกล (จากอีสาน) พี่มีเวลาน้อย (มีนัดต่อตอนเย็น) พี่จะมาชอป"
น้องเขาก็ขำ
แล้วเราก็ชอปต่อ ... แต่คนเริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนพาลเข้าบางบูทไม่ได้ บางบูทไปหนังสือยังไม่มา บางบูทไปดันซื้อหนังสือมาซ้ำกับรอบที่แล้ว (เราใช้วิีธีลิตส์ชื่อแล้วให้เพื่อนไปซื้อให้มา 2-3 ปีแล้ว) บางบูทไปได้ลายเซ็นนักเขียนด้วย บางบูทไปได้หนังสือมาเฉยๆซะงั้นทั้งที่ไม่มีในรายชื่อ
หลายอย่างมาก จนสุดท้าย เราก็ออกจากงานตอนเกือบๆบ่ายโมง แต่กว่าจะถึงบ้าน บ่ายสองกว่า เพราะว่าบ้านเราไกลน่ะ ที่บ้านก็ไม่มารับด้วย ต้องทุลักทุเลต่อรถเอง งอนมาก...ก...ก...ก
ยังดี เจอคนข้างๆบนรถตู้ใจดี ช่วยหอบหนังสือลงให้ ป๊าดดด เจอแต่คนน้ำใจงาม
...
เบ็ดเสร็จหมดไปเท่าไรไม่รู้ ยังไม่ได้ทำบัญชี แต่เย็นนั้นต้องกดตังค์เพิ่ม เพราะไม่มีตังค์กินข้าว
หนังสือก็ได้ไม่ครบ ขาดปู่คินดะที่เราปรารถนา เย็นนั้นเราก็ไปเซนทรัลตามที่ตั้งใจ ได้ปู่คินดะเล่ม 22-23 มา แล้วก็หนังสืออื่นๆอีก 3 เล่ม
ยัง กระบวนการตามหายังไม่จบ เราโทรไปตาม B2S สาขาใกล้บ้านว่ามีมั้ย เค้าก็บอกหมดแล้ว จะสั่งมั้ย เราก็ลังเล เพราะอาทิตย์หน้าบ้านเราไม่อยู่บ้านเกือบๆ 2 อาทิตย์ ไม่มีคนไปเอาหนังสือให้หรอก ก้เลยบอก เดี๋ยวไปดูสาขาที่จังหวัดที่เราอยู่ก่อน เขาก็แสนดี บอกว่า งั้นเดี๋ยวสั่งมาไว้ให้แล้วกัน อาทิตย์หน้าถ้ายังอยากได้ก็มาดูที่ร้านเอง
แต่สุดท้าย เราได้จากที่ไหนรู้มั้ยคะ
ร้านหนังสือในจังหวัดที่เราอยู่นี่แหละ แต่เป็นร้านที่เราไม่เคยมองในสายตา ... เนื่องจากไม่มีบัตรสมาชิก
พอดีไปหาในเวบแล้วรู้ว่า ที่ SE-ED น่ะมี ในจังหวัดเราก็มี แต่ร้านนี้มีเล่มนึง ร้านนั้นเล่มนึง สามารถสั่งในเวบแล้วไปเอาตามร้านได้ แต่เราใจร้อนน่ะ ก็ไปเลย ขับรถไปเส้นรอบเมือง เพราะที่สาขานั้นมีครบทั้งสองเล่ม
ชั้นทุ่มเทให้คุณปู่มากขนาดนี้ ยังไม่เห็นใจกันอีกหรือไร
กลับมาพร้อมขนมอีกสองสามถุง แวะไปรับเพื่อนที่อู่รถ มันถาม ตกลงไปไหนมา บอกไปซื้อหนังสือที่ ... มันทำหน้าช็อค แกถ่อไปไกลมาก...ก...ก แค่หนังสือเนี่ยนะ
แต่เราก็ได้ขนมกลับมานะเห็นป่าว 555
การตามหาคูณปู่แบบครบชุดก็จบลง ณ วันจันทร์ที่ผ่านมา เป็นการตามหาอย่างยากลำบากจริงๆ
...
ขนหนังสือมาที่ห้องด้วย แต่เอามาไม่ครบค่ะ ใส่มาไม่หมด เดี๋ยวให้ที่บ้านเอามาให้ใหม่ตอนมาหาเรา คือตอนนี้แม่มองว่า เก็บหนังสือไว้ที่นี่ปลอดภัยกว่า เกิดบ้านน้ำท่วมอีก พ่อแม่ขนหนังสือย้ายเหนื่อย ลำบาก 555
หอบขึ้นรถไฟฟ้่า มีในกระเป๋าเป้อีก 7-8 เล่ม
ไม่แน่ใจว่านิกกับพิมมีเล่มเก่ามั้ย แต่ก็ซื้อมา เหอเหอ
บาปปาริชาตของไฟน์บุ๊คส์ สงสารคนขายอ่า สำนักพิมพ์ปิดตัว หน้าเศร้ามาก
พุ่มรักนั่นซื้อซ้ำ เซ็งเลย
ชุดลินคอร์น ไรม์ ที่โดนคุณป้าทิ้งเชื้อไฟใส่ 555 ว่าอยู่ว่าคุ้นๆ มันเคยทำเป็นหนังด้วยค่ะ The Bones Collector ...
วันต่อมา ตื่นด้วยอาการปวดเมื่อยเนื้อตัว ปวดแขนซ้ายถึงกับงอไม่ได้ ยืดสุดๆไม่ได้ เพราะเราหิ้วหนังสือแบบเอาคล้องเข้าข้อพับแขนน่ะ
ไหล่ก็ปวดมาก เพราะเอาหนังสือใส่กระเป๋า ปิดไม่ลงน่ะ ตอนสะพายไม่เมื่อยนะ ยังคิดอยู่เลย กระเป๋าใบนี้ดีว่ะ พอวันต่อมา ปวดไหล่ซะงั้น
มือก็แสบเป็นวัน เพราะขอบถุงมันรั้ง โอ๊ย ทรมานมาก แม่บอกว่า ธรรมดา เราไม่เคยหิ้วอะไรหนักๆ แต่คุณขาาาาา เราเคยแบกกล้องถ่ายหนัง เรามั่นใจว่าเราหิ้วได้นะ แต่พอเอากระเป๋าเข้าเครื่องชั่ง ขึ้นเครื่อง ถึงรู้
ขนาดเราขนมาไม่กี่เล่ม คือไม่ถึงครึ่งอ่ะ มันยังตั้ง 10 โล แล้วไอ้ที่ชั้นแบกไปทั้งหมดนั่นน่ะ หนักกว่ากล้องถ่ายหนังแน่นอน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... งานหนังสือ ทำให้คุณหมดตัวได้ ทำให้คุณปวดเมื่อยเนื้อตัวได้
แต่ก็ทำให้คุณมีความสุขได้เหมือนกัน ^^
สอบเสร็จแล้วด้วย ทิ้งตำรางาน กลับมาอ่านนิยายแก้เซ็งต่อ ฮ่าาาาาาา
| Create Date : 07 เมษายน 2555 |
| Last Update : 7 เมษายน 2555 8:55:32 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 1177 Pageviews. |
 |
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
สมัยยังโสดอยู่ ก็เคยทุลักทุเลกันแบบนี้ละค่ะ คนรักหนังสือ เหนื่อยแค่ไหนก็บ่ยั่นเนอะ
ทีนี้ก็ถึงเวลามีความสุขกับการอ่านแล้ววววว