เล่ห์รักริมเล :: อุธิยา
ช่วงนี้ได้กลับบ้านบ่อยๆ เพราะหน้าที่การงานค่อนข้างลงตัวแล้ว
พอกลับบ้านก็ ค่อนข้างบ้านนอกนิดนึง (แม้จะอยู่กทม.) คือไม่มีเนตเล่น เพราะงั้น ก็เลยต้องทำกิจกรรมที่ทำมาตลอดก็คือ อ่านหนังสือ และ ปั่นงานนอก ฮ่าๆ
จะว่าไป ช่วงนี้หาหนังสืออ่านยากจริงๆค่ะ ที่ร้านมีแต่แบบเรทๆ ถ้าเรทแล้วสนุกก็ว่าไปอย่าง เพราะเราก็อ่านได้ แต่มันดันเรทแล้วไม่สนุก เลยอ่านแบบธรรมดา และพอเป็นหนังสือนิยายธรรมดาๆ ไม่เรท มันก็มีแบบไม่สนุก จนเข้าขั้นน่าผิดหวัง อ่านไปถอนหายใจเฮือกๆกันเลยทีเดียว ซึ่งถ้าเขียนแบบหลีกเลี่ยงชื่อเรื่องได้เมื่อไร จะมาเล่าในโอกาสถัดไปแล้วกัน
แต่มีอยู่เล่มหนึ่ง ที่ร้านก็มีค่ะ พี่เค้าถามเลย เอามั้ยๆ รีบส่ายหน้า บอก หนูสั่งซื้อมาแล้วอ่ะ แต่มันยังมาไม่ถึง ซึ่งพอมันเดินทางมาถึงบ้าน ก็ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะได้อ่าน และพออ่านแล้ว ก็ติด
นั่นคือ นิยายชื่อ เล่ห์รักริมเล เล่มนี้นี่เองค่ะ
ตัวนิยายค่อนข้างจะหนามาก...ก...ก ตอนแรก อ่านปกหลังแล้วยังเฉยๆอยู่ คือ ปกหลังเขียนไม่ดึงดูดเลยล่ะ แล้วพระเอกมีลูกติดไง อารมณ์เราก็นึกถึงเด็กตัวเล็กๆแสบๆ แต่ที่ไหนได้ พออ่านแล้ว เฮ้ย กลับตาลปัตรหมดเลย
นางเอกของเราชื่อ ปูนิ่ม ปูนิ่มมีความฝันอยากเป็นนางแบบ แต่ถูกขัดขวางโดยแม่ เธอก็เลยหนีมาอยู่กับพ่อที่เมืองริมทะเลแห่งหนึ่ง มาช่วยงานพ่ออย่างจำใจ เพราะงานที่ว่า คือการเป็นครู นั้น ไม่ใช่สิ่งที่เธอเคยคิดฝันมาตลอดเลย มาถึงวันแรก เธอก็เจอกับเด็กแสบที่ชื่อโขง เขาทำร้ายร่างกายเธอด้วยการเตะบอลมาโดน แถมยังปากคอเราะร้ายเรียกเธอว่า เจ๊ แต่เด็กโขงที่ว่าแสบยังต้องถอยห่าง เมื่อเธอเจอแสบตัวพ่อ อย่าง นายเข้ ก็ตัวพ่อจริงๆ เพราะเขาคือพ่อยังหนุ่มของเด็กชายอายุสิบสี่ที่ชื่อโขงนี่เอง
ถ้าโขงทำร้ายร่างกายปูนิ่ม นายเข้ ก็คือคนที่ทำร้ายจิตใจ มาล่อหลอกเธอด้วยคำพูด แล้วก็ลักพาเอาหัวใจอ่อนๆของปูนิ่ม เข้าปากนายเข้ เคี้ยวซะสบายใจแฮ
อ่านแล้ว กรี๊ดมาก...ก...ก...ก อย่างที่บอกว่า ปกหลังมันไม่ดึงดูดเลย แต่ที่ซื้อเพราะเชื่อมือนักเขียนคนนี้อยู่ เล่มก่อนก็คือ เหลี่ยมเสน่หา (เคยเขียนถึงแล้วค่ะ) ซึ่งเนื้อหา ภาษา ค่อนข้างโอเค แต่ตัวละครเยอะไปหน่อย มาเล่มนี้เห็นหนามาก ก็แอบเกรงๆอีกว่าจะมีตัวละครมาโลดแล่นกี่ตัว ซึ่งก็ยังเยอะอยู่ แต่จัดระเบียบได้ดีมาก ตัวละครมีเสน่ห์เกือบทุกตัวเลยค่ะ โดยเฉพาะ พี่เข้ (อ๊ายยยยยย)
พี่เข้ เป็นผู้ชายที่เราว่า ผู้ชายแบบสมัยนี้น่ะ คือ กะล่อน เจ้าชู้ เป็นคนที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ ป้อไปวันๆ แต่ว่า พี่เข้จะมีจุดเด่นในฐานะพระเอกนิยายก็คือ ฉลาด เอาจริงเอาจัง และก็มองโลกในแง่จริง ซึ่งก็พยายามจะให้เป็นแง่ดี ตัวพระเอกเรื่องนี้ไม่ปิดบังเลยค่ะว่าป้อสาวกี่คน คำพูดก็ทะลึ่งตึงตังมาก แต่เรารู้สึกว่ามันจริงน่ะ พื้นตัวละครตัวนี้มันต้องเป็นอย่างนี้แหละ ส่วนนางเอก ไม่ค่อยเด่นเท่าไร กลายเป็นปูนิ่มอ่อนๆให้พี่เข้เชือด และให้คนอ่านอย่างเราจินตนาการว่า ฉันคือปูนิ่ม !!!
อีกจุดหนึ่งที่ทำให้เราค่อนข้างชอบและกรี๊ดเรื่องนี้คือ ฉากหลังของเรื่อง ปูนิ่ม เหมือนคนนอกของเมืองนี้ เพราะเธอเป็นคนเมืองที่ย้ายมาอยู่ริมทะเลแบบจำยอม ห่างจากแสงสีเสียงที่คุ้นเคย และก็ต้องมาปรับตัวกับธรรมชาติของผู้คนในต่างจังหวัด ซึ่ง เราก็คือคนเมืองที่ย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด มาปรับตัวไม่ต่างจากปูนิ่มเหมือนกัน (แต่เราตั้งใจมานะ) พออ่านแล้วเรารู้สึกว่า เออ เมืองริมเลนี้มันน่ารักอ่ะ แล้วมันก็จริง ค่อนข้างจะเป็นธรรมชาติในแง่ของผู้คนเลยล่ะ อ่านแล้วติดหนึบ คิดว่าตัวเองเป็น ปูนิ่มอีกแล้ว ฮ่าๆ ไม่ได้ดูเฟคๆเหมือนนิยายบ้านไร่เล่มอื่นๆ ตรงนี้ต้องนับว่า ทำการบ้านดีมากค่ะ
แต่มันก็มีบางช่วงที่มันจะอืดๆเอื่อยๆนะ แล้วตอนท้ายๆก็แอบรวบรัดนิดนึง แต่อ่านแล้วเจ็บจี๊ดๆกับทางออกของตัวละคร แต่สุดท้าย นิยายเรื่องนี้มันแนวโรแมนติกคอเมดี้ เพราะฉะนั้น มันต้อง แฮปปี้เอนด์ดิ้ง อยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงไป
ล่าสุด มีน้องที่รู้จักคนหนึ่งก็อ่านเรื่องนี้เหมือนกัน เลยเกิดการแย่งชิงพี่เข้กับเราอยู่ ฮ่าๆ ตัวอย่างประโยคเด็ดๆของพี่เข้ที่เราจำได้ติดตามากคือ
"อยากดูผีให้ไปบ้านร้าง อยากหนีความอ้างว้างให้มาค้างบ้านพี่"
พี่เข้คะ หนูอยากไปค้างบ้านพี่คะ >_< หนูได้ข่าวว่าแม่พี่ทำอาหารอร่อย บ้านพี่ก็เป็นฟาร์มปูนิ่ม หนูอยากกินปูนิ่มทอดกระเทียมกรอบๆค่ะ อ๊ากกกกกกก
เขียนไปเขียนมา เริ่มไปของกินซะงั้น เอาเป็นว่า เรื่องนี้ ติดอันดับน่ากรี๊ด คงได้หยิบมาอ่านอีกบ่อยๆค่ะ
Create Date : 18 สิงหาคม 2555 |
|
7 comments |
Last Update : 18 สิงหาคม 2555 20:56:23 น. |
Counter : 2669 Pageviews. |
|
|
|
แต่พอไปเห็นเล่มจริง แทบช๊อค! หนามาก แต่ถ้าจขบ.กรี้ดอย่างนี้คงเตรียมเสียเงินอีกแน่ๆ เลยค่ะ