เป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุด....

    เราไม่เคยรู้สึกว่ายืนอยู่เพียงผู้เดียวบนโลกใบนี้...

    แต่ตอนนี้มันเลวร้าย เลวร้ายกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา...

    ข้อกล่าวหา โกหก ความลับ มืดมน ปกปิด อำพราง เงื่อนงำ...

    ทุกอย่างที่โสมม.. 

    ล้วนแต่ละเลงลงมาทั่วร่างของแม่....

    ไม่มีลูกคนไหนรับได้อย่างแน่นอน..

    เรารับรู้ว่าอะไรเป็นเพียงข้อสงสัย คำติฉิน แต่บางอย่างเราจำต้องก้มหัวยอมรับอย่างศิโรราบ!

    แม่ทำอะไรเอาไว้ ในอดีต และปัจจุบัน ที่เปิดเผย ที่ซ่อนเร้น มันเลวร้าย

    ข้อมูลบิดเบียน บางทีมันอาจไม่แย่อย่างที่เขาเล่า แต่บางที่มันอาจจะแย่ยิ่งกว่านั้น ...

    เท่าที่ตาของฉันเห็น..และที่หลุดมาจากปากของแม่..

    มันเป็นคำโป้ปด... 

    ไม่เอาแล้ว...ไม่อยากฟัง...ไม่อยากจะคาดเดาใดๆทั้งสิ้น...

    ปล่อยฉันเอาไว้คนเดียว.. 

    ฉันไม่อยากเจอใคร..ทั้งที่ในใจต้องการใครสักคน...

    แต่ช่างมันเถอะ...

    ฉันอยู่คนเดียวมาทั้งชีวิต...

    ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนั้น...

    ฉันไม่เคยเกลียดแม่...

    ขอเพียงให้ฉันสัมผัสด้านดีของแม่อย่างที่เคยเป็น...

    ฉันรักแม่...

    มันยากและเจ็บปวดที่จะยอมรับมัน..ก็ปล่อยมันไป..

    ปล่อยจิตในโลดเเล่นในอดีตอันสวยงาม

    อยู่กับปัจจุบัน แล้วยอมรับอนาคต... 

..............................................................................................................................

    ขอโทษสำหรับคนที่หลงเข้ามาโดยบังเอิญด้วยนะคะ...

    เพียงมันคับข้องใจ จนทนไม่ไหว...

    เมื่อสองวันก่อน ได้เผลอไปดูการ์ตูนเรื่องหนึ่ง...

     ฉากนั้น..

     ตัวเอกได้อุ้มศพลูกแมวขึ้นมาจากบ่อน้ำ...ก่อนจะพูดบางอย่างที่สะเทือนใจเรามากที่สุด...

     " One day, I will die like this , all alone "

     เหมือนพวกอินจัดอย่างไรชอบกล...

     แต่มันเป็นเรื่องจริง สุดท้ายแล้วเราก็ต้องเป็นแบบนั้น..