ตั ด ( สิ น ) ใ จ

จากคราวที่แล้ว มันก็มีเหตุให้เราสองคนได้คุยกันอีก

ตอนแรก ๆ ก็คุยกับเธอแบบหงุดหงิด ก็คนมันหงุดหงิดอยู่นี่นา

ก็ดันไม่รับโทรศัพท์เราเอง ช่วยไม่ได้ แถมยังมีมาต่อว่าเราอีก

ว่าถ้าไม่อยากคุยก็บอก จะได้ไม่ต้องโทร เราก็บอกแบบไม่แคร์ออกไปว่า

"แล้วคิดเองไม่เป็นเหรอ" อารมณ์แรงใส่กันไป จนวางหูแยกย้าย

เธอก็โทรมาอีก ก็รับอ่ะนะ ก็คุย ๆๆๆๆๆๆ จนตัวเราเองเริ่มอารมณ์ดี

ก็ถามเธอถึงสาเหตุวันนั้นที่ตัดสายทิ้ง แล้วไม่โทรกลับ

เหตุผลควาย ๆ อีกแล้ว ขับรถอยู่มั่ง อาจกำลังกินหมูกะทะกับที่บ้าน

อยู่บ้านยาย เหอๆ สรุป ทำอะไรกันแน่ เอาให้ชัดซักเหตุผล

ตอบไม่ได้ อึกอัก ๆ แต่ยืนยันมาแน่ชัดว่าอยู่บ้านยาย เหอๆ

รับฟังนะ แต่ไม่เชื่อ

เย็นอีกวัน ก็คุยกันอีก เรื่องงาน ประมาณสองทุ่มกว่า ๆ รู้สึกเธอจะขับรถอยู่

คุยกับเธอไป ในหัวก็คิดไป ว่าทำไมยังขับรถอยู่กำลังจะไปไหน หรือกำลังจะกลับบ้าน

แล้วทำไมถึงเพิ่งจะกลับบ้านไปไหนมา ในหัวคิดวุ่นวายไปหมด ก็ไม่เข้าใจจะคิดทำไม

เลิกกกันแล้ว จะไปไหนก็ไปสิ เหอๆ แต่มันก็คิดไปแล้วนี่นา ไม่คิดป่าวด้วยนะ

หงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผลด้วย เธอก็กำลังคุยด้วยอารมณ์ดี ๆ แต่เราหงุดหงิดบอกว่า

แค่นี้แหล่ะ หงุดหงิด ไม่อยากคุย ฮ่า ๆๆ งงสิครับ อิบ้านี่เป็นอะไรอีก ผีเข้ารึ่ป่าว

เธอก็ถามว่าเป็นอะไร หงุดหงิดอะไร นี่กำลังจะกลับบ้าน ขับรถไปหาหมอที่โรงบาลรามฯมา

เราก็หงุดหงิดเพิ่มขึ้น ถามเธอกลับไปว่า ที่สนามบินก็มีโรงบาลไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปหาอ่ะ

เธอบอกว่า ที่สนามบินเป็นคลินิค ไม่ใช่โรงบาลตรวจโรคอย่างนี้

เหอๆ แต่ก็หงุดหงิดอยู่ดี ไม่อยากคุย เพราะในหัวคิดไปแล้วว่า ไปโรงบาลราม

เอาใครไปเป็นเพื่อนล่ะ ไปกินข้าวกะเด็กใหม่ด้วยล่ะสิ (คิดไปนั่น คิดทำไม เรื่องของเค้า)

เธอก็เลยบอกว่า ทะเลาะกันจนเธอขับรถถึงบ้าน แล้วก็บอกว่า ไปพัก่ผ่อนเถอะ

เด๋วอาบน้ำก่อน ร้อน เหอๆ แล้วก็วางไป อิชั้นก็มานั่งร้องไห้ (ตามระเบียบ)พักให่ญ่ ๆ เธอก็โทรมาอีก

คุยจนเธอรู้ว่า ร้องไห้ เธอก็ถามว่าเป็นอะไร ขี้แยอีกแล้ว เหอๆ
คุยกันจนอารมณ์ดี จบด้วยเรื่องงาน วางสายจากเธอ ก็นอน พรุ่งนี้ต้องโอนเงินให้เธอ (ขอยืมแป๊บ)

รุ่งเช้าวันเสาร์ เธอโทรมาตอน 10 โมง บอกว่าส่งตัวอย่างงานให้แล้วนะ ช่วยดูให้หน่อยว่าโอเคมั้ย

พร้อมกับถามว่า จะโอนเงินให้เมื่อไหร่ ก็บอกเธอว่าซักตอนบ่าย ๆ แล้วกัน

เธอบอกว่า ถ้าโทรมาแล้วไม่รับสายแปลว่านอนนะ ฟังแล้วอึ้งงงงงง

ในหัวเริ่มปฏิบัติการคิดแระ นอนบ้าอะไร ปกติไม่นอนกลางวัน เหอๆ

เริ่มโกหกอีกแระ (เรื่องจริงเป็นไงไม่รู้ แต่เซ้นท์มันบอกว่า กำลังโดนโกหก)

ก็อืมมม ตอบกลับไป พร้อมบอกกับเธอว่า แค่นี้นะ แล้วก็วางสายปิดเครื่องเลย

นอนต่อก็ไม่หลับ มันรู้สึกเสียใจมาก โดนหลอกอีกแล้วเหรอ เธอคิดว่าชั้นโง่รึไง ที่ไม่รู้ว่ากิจวัตรเธอเป็นไง

เธอไม่มีทางนอนกลางวัน ต่อให้บ่นว่าง่วงแค่ไหนก็ตาม บอกกันว่าอยู่กับแฟน จะรู้สึกดีซะกว่า

เจ็บจนบอกไม่ถูก ตัดสินใจเมล์หาเธอ และขอไม่พบไม่เจอ ไม่คุย ด้วยเหตุผลต่าง ๆ ในใจ

ชั้นรู้สึกไม่ไหวแล้ว สัญชาตญาณมันเริ่มส่งผลไม่ดีแล้ว เริ่มจิตใส่เธอ

ชั้นไม่อยากเป็นอิบ้า คอยระแวงว่าเธอจะโกหก จริงๆเธออาจพูดเรื่องจริงก็ได้
แต่จิตชั้นเสียไปแล้วเธอ มันเสียเพราะเธอทำ และชั้นจะไม่ยอมเกิดอาการจิตแบบนี้อีกแล้ว
รักเธอนะ รักจนไม่กล้าจะคุยต่อแล้ว ชั้นไม่รู้ว่าเธอจะเห็นด้วยมั้ย แต่ก็คงเห็นด้วย
หลังจากเห็นเมล์ชั้นแล้ว หวังว่าเธอคงทำอย่างที่ชั้นขอ ไม่ต้องตอบเมล์ชั้น

ชั้นไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว ได้เวลาทำใจจริงๆซะที

Create Date : 12 กรกฎาคม 2552		5 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2552 12:20:35 น.
Counter : 1198 Pageviews.
Share Tweet