Group Blog
 
 
มีนาคม 2548
 
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
9 มีนาคม 2548
 
All Blogs
 

แรกเรื่องเล่า



ค่ำที่มืดมัว ถนนที่ร้างเปลี่ยวกลับมีรถคันหนึ่งขับมาด้วยความเร็วสูง เอี๊ยด.......... เสียงรถเบรคด้วยความแรง แล้วเงียบหายไป

เด็กหญิงตัวเล็กๆ กำลังเล่นอย่างสนุกสนาน บนเครื่องเล่นชิงช้าเสียงหัวเราะสดใสสนุกสนาน ทำให้ ณัฐชาหันไปยิ้มกับความสดใสของเด็กหญิงคนนั้น เด็กคนนั้นเองก็ยิ้มให้กับเธอ แล้วจู่ๆ ความมืดปกคลุม ผู้คนหายไปจากสนามเด็กเล่น ณัฐชารู้สึกอยู่คนเดียว อ้างว้าง เธอหันไปมองหาเด็กคนนั้น ไม่มีแล้ว.......เธอหายไป ทำไมเธอถึงอยู่คนเดียว ระหว่างที่เธอกำลังเดินหาเด็กน้อยคนนั้นอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียง มันเหมือนเสียงซุบซิบอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล เธอเดินไปในความมืดเรื่อยๆ แล้วเธอก็เห็นเด็กคนนั้นนอนจมกองเลือด ความตกใจทำให้ไม่กล้าแม้กระทั่งจะเอื้อมมือ แต่ด้วยความรู้สึกผูกพันที่มีให้ เธอลองเอื้อมมือไปจับ เด็กน้อยคนนั้นกลายเป็นทารกตัวแดง แดงด้วยเลือด แล้วทารก ก็หมดลมหายใจคามือเธอ เธอร้องไห้....จนแทบหยุดไม่ได้ แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเธอได้ยินเสียงเด็กคนนั้นพูดว่า “หนูรักแม่”

ณัฐชาสะดุ้งตื่นกับความฝันที่เพิ่งเกิดขึ้น.......นี่เธออยู่ที่ไหน ไม่ใช่สนามเด็กเล่น เธอเพ่งมองไปเรื่อยๆ จึงพบว่าตัวเองอยู่ในโรงพยาบาล.....ใช่ เธอนึกขึ้นได้ว่า เธอเพิ่งจะประสบอุบัติเหตุทำให้แท้งลูก ลูก......เด็กคนนั้นคงเป็นลูกเธอ......เธอร้องไห้ขึ้นอีกครั้งหลักจากที่เพิ่งหยุดร้องเมื่อก่อนนอนตอนหัวค่ำ ตอนนี้เธอเริ่มร้องไห้อีกครั้ง มันผ่านมาได้ สองวันแล้ว หลังจากวันนั้น เธอยังคงทำใจไม่ได้ เมื่อเธอตั้งสติได้ เธอรู้สึกเหนื่อยกับความฝัน จึงได้เข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้า......ขณะล้างหน้านั้นเธอรู้สึกเหมือนมีคนกำลังเพ่งมองเธออยู่ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น สิ่งที่เธอลมแทบใส่คือเธอเห็นเงาผู้หญิงผมยาวในกระจก ความกลัวและความช็อคทำให้เธอ หยุดแล้วหันไปมองข้างหลังแต่ไม่มีใคร เธอหันกลับมามองกระจกอีกครั้ง เธอก็ไม่เห็นใครคนนั้นอีก ไม่มีวี่แวว เธอคงตาฝาด หลังจากที่เธอฝัน เมื่อเธอเดินออกจากห้องน้ำ เธอได้ยินเสียงร้องไห้ คร่ำครวญจากเตียงข้างๆ ห้องผู้ป่วยที่เธอนอนรักษาตัวอยู่นั้น เป็นห้องเตียงคู่ แต่เธอไม่รู้ว่าใครเป็นอีกคนที่อยู่ในห้องนี้ นอกจากเธอ เพราะมีม่านมาคั่นห้องไว้ เมื่อเธอได้ยินเสียงร้องไห้ ของผู้หญิง เธอจึงอยากปลอบประโลม เธอหวังจะมีเพื่อนในห้องซักคน แต่เมื่อเธอเปิดม่าน เธอกลับ.......ไม่เห็นวี่แวว คนอยู่ในห้องสักคน ทั้งห้องมีแต่ความเงียบ......เธอได้แต่ยืนนิ่ง จนรู้สึกถึงมือบางคนมาจับไหล่เธอ.....เธอหันไปด้วยความตกใจ
“เป็นไรของเธอ ยัยนัท ดูสิ เหงื่อแตกซกเลย” แป้ง เพื่อนของเธอนั่นเอง
“ปะ เปล่าๆ ไม่มีอะไร” ณัฐชาพูดไปด้วยความตกใจเล็กน้อย “ก็ใครใช้ให้เธอมาเงียบๆ ชั้นก็ตกใจสิ”
“ไม่มีอะไร แล้วแกยืนตรงนี้ทำไม” แป้งยังคงซักด้วยความสงสัย
“ชั้นแค่สงสัยเฉยๆ ว่ามีใครอยู่ตรงนี้มั้ย ถ้ามีชั้นจะได้ทำความรู้จักไว้ไง” ณัฐชาอธิบาย
“อะไรกัน...นี่แกมานอนโรงพยาบาลนี่ยังไม่รู้เลยเหรอว่ามีคนอยู่รึเปล่า” แป้งยังคงไม่เลิกซัก
“อ้าว เกิดมีใครมาตอนชั้นหลับ ไง อย่ามาซักชั้นดีกว่า วันนี้แกเอาไรมาเยี่ยมชั้น” ณัฐเปลี่ยนเรื่อง เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ถึงความรู้สึกกลัวในใจของตัวเอง
“อือม ก็ผลไม้กะนม ของเยี่ยมตามมารยาท แต่ว่าถ้าแกอยากได้ไร บอกชั้นได้นะ”
“เออ แล้ว.....นี่....แม่ชั้นรู้รึยัง” ณัฐชาพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า แม่ของเธอมักไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกของเธอนัก ตั้งแต่สมัยเรียน จะว่าไปแม่เธอก็ห้ามเธอคบกับ “ระพี” เพื่อนชายแต่เธอก็ดื้อดึงที่จะคบกับเขาต่อไป เธอรักเขามาก ถึงขนาดแม่ไม่ให้เข้าบ้านเธอก็ยอม.....จนตอนที่เธอท้องแม่ก็ไม่เคยมาดูแล ตอนนี้เธอแท้งแล้วแม่ก็คงไม่คิดจะมาสนใจ จะว่าไปนิสัยความดื้อแข็งกระด้างที่เธอมีก็มาจากแม่นี่เอง เมื่อระพีรู้ว่าเธอท้อง เขาเป็นคนบอกให้เธอไปทำแท้ง เพราะเขาไม่พร้อมแต่ถึงเธอจะไม่พร้อมมีลูกตอนนี้แต่เธอก็ไม่เคยคิดทำร้ายเด็ก เธอตัดสินใจเลิกคบกับเขา เธอคิดว่าเธอสามารถเลี้ยงดูลูกด้วยตนเองได้....แต่แล้วเธอก็...แท้งลูกคนเดียวที่เธอคิดว่าจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเธอได้
“รู้ แต่เค้าก็เป็นห่วงเธอนะ” แป้งพูดไม่ค่อยชัดนัก ด้วยความกลัวเพื่อนเสียใจ
“ชั้นรู้จักแม่ชั้นดี...ไม่ต้องมาโกหกหรอก แล้วคืนนี้แกมานอนเป็นเพื่อนชั้นรึเปล่าวะ”
“ชั้นทิ้งแกไม่ได้หรอก...ได้สิ 555 แกกลัวก็บอกมาเหอะ เออนี่ แล้วนายชัยมาเยี่ยมแกบ้างรึเปล่า เห็นเป็นห่วงแกตั้งแต่รู้ว่าแกตั้งท้องละ” แป้งเปลี่ยนเรื่องทันที
“ไม่นิ ไม่เห็น”
“เดี๋ยวคงมา หมอนี่ถ้าเป็นเรื่องแกมันไม่เคยพลาดนิ”



แล้วมาอ่านต่อนะจ๊ะ





 

Create Date : 09 มีนาคม 2548
5 comments
Last Update : 10 มีนาคม 2548 10:32:50 น.
Counter : 582 Pageviews.

 

ขอบคุณเวลาและโอกาสที่ได้รู้จัก เจอะเจอค่ะ

 

โดย: 108-1900 IP: 61.90.18.136 9 มีนาคม 2548 14:21:30 น.  

 

สีแดงอ่านแล้วแสบตาที่สุดเลย

 

โดย: ฮั่นแน่ IP: 202.183.169.163 9 มีนาคม 2548 14:46:56 น.  

 

กรี๊ดดดดดดดดฟีเวอร์สรยุทธ คราฟ

 

โดย: ตุ๊กตารอยทราย 9 มีนาคม 2548 17:05:56 น.  

 

ชื่อเรื่องว่าไรเหรอ^^!

 

โดย: เด็กดื้อเงียบ 10 มีนาคม 2548 23:29:29 น.  

 

...

 

โดย: ปิงปองงง 19 พฤษภาคม 2548 22:46:39 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


เส้นหมี่ไม่ดำ
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add เส้นหมี่ไม่ดำ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.