ดิฉันเป็นลูกคนเดียวค่ะ ตอนนี้ดิฉันอายุย่าง 36 แม่ของดิฉันป่วยตายเมื่อปี พศ.2550 แม่เป็นคนขยันทำมาหาเงินมาก ถึงแม้ว่าท่านจะป่วยเรื้อรังแต่ท่านก็เป็นคนมีมานะอดทนไม่ย่อท้อ ส่วนพ่อของดิฉันนิสัยเมื่อก่อนดิฉันจำความไม่ได้ รู้แต่ว่าท่านขยันทำงานเพราะแม่เป็นผู้ควบคุมดูแลทุกอย่าง เรื่องร้ายไม่เคยเล่าให้ฟัง ไม่ทำให้ลูกเห็นด้านลบของพ่อ เมื่อก่อนพ่อของดิฉันท่านเป็นถึงสารวัตรกำนัน เป็นคนที่มีคนนับหน้าถือตา พูดดี มีความรู้ความสามารถ ชาวบ้านให้ความเคารพ

นับจากที่แม่ของดิฉันตาย ดิฉันได้มองเห็นด้านลบของท่านมากมาย ท่านไม่ทำงาน ท่านเอาแต่กินเหล้า เที่ยวเตร่ เที่ยวผู้หญิงขายตัว จนปัจจุบันเลิกผู้หญิงไม่ได้ ติดหนี้พนัน อ้อลืมเล่าว่าท่านติดการพนันทุกชนิด หนี้สินที่เมื่อก่อนแม่ของดิฉันตาย ดิฉันก็เอาเงินค่าทำศพ ค่าประกันไปชำระให้หมดแล้ว ท่านป่วยก็ต้องมีหนี้สินมาก ใหนจะส่งดิฉันเรียนหนังสืออีก ดิฉันเป็นลูกที่ถือว่าดีที่สุดเท่าที่ลูกจะทำให้พ่อแม่ได้ ตั้งใจเรียน ไม่เกเร ทำงานหาเงินช่วยแม่ชำระหนี้สิน จนปัจจุบันดิฉันมีงานประจำทำที่มีหน้ามีตา มีสามีเป็นผู้นำหมู่บ้าน มีกิจการเป็นของตัวเอง มีลูกชายหญิง 2 คน สำหรับสังคมบ้านนอกถือวาดิฉันมีพร้อมทุกอย่าง

แต่มีเรื่องที่ทำให้ดิฉันเกิดความรู้สึกท้อกับชีวิต อยากตาย อยากฆ่าคนที่ทำให้ชีวิตครอบครัวของดิฉันต้อง...ใช้คำไม่ถูก ก็คือผู้หญิงที่พ่อของดิฉันไปติดพัน ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงขายตัว เป็นคนต่างถิ่นมาอยู่ที่หมู่บ้านของดิฉัน เค้ามาหลอกให้พ่อดิฉันหลง เค้าทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งเงินที่พ่อของดิฉันมีอยู่ ตอนนี้พ่อของดิฉันต้องกลายเป็นคนที่สังคมไม่ยอมรับ ขโมยทุกอย่างที่เป็นของลูกไปขาย ไม่ว่าจะเป็น สร้อยแหวน ขโมยเฟอร์นิเจอร์ ของใช้ในบ้านแทบจะหมดไปเพราะแกต้องการเงินไปให้ผู้หญิงใช้ ต้องทะเลาะกับญาติพี่น้อง คนในหมู่บ้านเพราะผู้หญิงคนนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ยืมเงินเค้าไปทั่ว ดิฉันก็ต้องไปคืนให้ไม่หยุดหย่อน ทำแบบนี้มา2-3 ปี ท่านไม่มองตา ไม่เล่นกับหลาน ไม่คุยกับใครเหมือนคนโดนของ เหมือนไม่ใช่พ่อของดิฉัน เหมือนเป็นคนอื่น

แต่มีเรื่องนึงซึ่งผ่านมา 2 วันเป็นสิ่งที่ดิฉันทำใจไม่ได้ก็คือ (ท่านขโมยเงินของหลานซึ่งหลานเก็บไว้ในออมสิน เงินก็ไม่มาก เกือบๆหมื่นบาท ) มีคำถามในใจของดิฉันว่า คนเป็นพ่อ เป็นตา เขาทำได้อย่างไร อะไรสิงในใจให้เค้าทำ เค้าทำแล้วทำไมไม่สำนึก ไม่สะทกสะท้าน ดิฉันรับพฤติกรรมแบบนี้ไม่ได้แล้ว ดิฉันไม่อยากเรียกเค้าว่าพ่อแล้ว

พระไพศาล วิสาโล: อาตมาเห็นใจที่คุณต้องประสบเหตุการณ์เลวร้ายในช่วง ๓ ปีที่ผ่านมา ใครที่เจอเหตุการณ์แบบคุณคงทำใจยาก อาตมาไม่อยู่ในฐานะที่จะขอให้คุณไม่โกรธไม่เกลียดคุณพ่อและผู้หญิงคนนั้น แต่ขอแนะนำว่า ไม่ว่าจะโกรธเกลียดอย่างไร อย่าให้มันครองใจคุณ หาไม่คุณจะเป็นทุกข์ไม่สร่าง ความโกรธเมื่อมันครองใจแล้ว มันจะเผาลนจิตใจให้รุ่มร้อน อยู่ไม่เป็นสุข อีกทั้งยังเป็นเสมือนคุกมืดที่ขังใจคุณไม่ให้พบกับแสงสว่างหรือความแช่มชื่นเบิกบาน ยิ่งกว่านั้นหากมันสามารถบงการให้คุณพูดหรือทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง สิ่งนั้นจะคอยหลอกหลอนคุณไม่หยุดหย่อน หากคุณเผลอทำกับคุณพ่อ แม้เขาตายจากไป คุณก็จะหาความสงบในจิตใจได้ยากเพราะผลจากการกระทำดังกล่าว

เมื่อความโกรธเกลียดเกิดขึ้นคราใด ขอใ้ห้รู้เท่าทันมัน อย่าให้มันครองใจคุณได้ คุณเป็นลูกที่ดี เป็นคนดี ทำความดีมามาก อย่าให้ความดีของคุณต้องมัวหมองหรือหดหายไปเพียงเพราะคนบางคนที่ทำตัวย่ำแย่ โบราณว่าอย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ ความโกรธเกลียดนั้นหากคุณไม่ระวัง มันจะฉุดคุณลงต่ำ ทำสิ่งที่ไม่คู่ควรกับตัวคุณ เวลาเราโกรธเกลียดใคร ต้องระวังว่าเราจะไม่ลดตัวลงต่ำระดับเดียวกับเขา พึงระลึกว่าเมื่อใดที่เราทำิสิ่งไม่ดีตอบโต้ใครก็ตาม เรากำลังลดตัวลงต่ำเท่ากับเขา หรือต่ำยิ่งกว่าเขา

อันที่จริงคุณพ่อของคุณเป็นคนน่าเห็นใจ คนที่เคยเป็นที่เคารพนับถือแล้วกลายมาเป็นคนที่ย่ำแย่อย่างนั้น อาตมาเชื่อว่าเขาต้องมีความทุกข์มาก ยิ่งกลายมาเป็นขโมย ทะเลาะกับผู้คนมากมาย เขาจะมีความสุขได้อย่างไร ในส่วนลึกของเขา คงรู้ว่าไม่ถูกต้อง แต่ไม่สามารถหลุดพ้นจากภาวะดำมืดบางอย่างที่ครอบงำใจเขา

อาตมาอยากให้คุณเผื่อใจส่วนหนึ่งสำหรับความเห็นใจคุณพ่อ อย่างน้อยเขาก็เคยเป็นคนดี เป็นพ่อที่ดี เป็นสามีที่ดี คุณอาจไม่สามารถรักคุณพ่อได้ หรือไม่มีกำลังที่จะช่วยฉุดเขาขึ้นมาไ้ด้ในตอนนี้ แต่ก็ขอให้เชื่อมั่นในอานุภาพของเมตตากรุณา ว่าจะช่วยทั้งตัวคุณ(ในตอนนี้)และคุณพ่อ(ในวันหน้า)ได้

ตอนนี้คุณพ่อของคุณคงไม่มีใครเลยที่ปรารถนาจะช่วยฉุดเขาขึ้นมาได้ คงมีแต่คุณคนเดียวก็ว่าได้ หากคุณยังไม่มีกำลังช่วยเขา ก็ไม่เป็นไร แต่ก็อย่าถึงกับตัดรอนหรือกลายเป็นปฏิปักษ์กับเขา เพราะนั่นเท่ากับทำให้เขาจมในอบายจนยากที่จะหลุดออกมาได้ อีกอย่างที่อยากแนะนำคือขอให้คุณดูแลจิตใจตัวเองให้ดี อย่าให้จิตใจย่ำแย่จนอยากทำร้ายตัวเอง คนเราหากจะทุกข์ก็ควรทุกข์เพราะสละความสุขเพื่อคนที่ตนรักหรือเพื่อช่วยผู้อื่นให้มีความสุข มิใช่ทุกข์เพราะความมุ่งร้ายต่อคนไม่ดี อย่าลืมว่าทันทีที่เรามุ่งร้ายหรือพยาบาทใคร คนที่เดือดร้อนเป็นคนแรกคือตัวเราเอง

พยายามครุ่นคิดถึงเรื่องร้าย ๆ ให้น้อยลง ทำอะไรใจก็อยู่กับสิ่งนั้น รวมทั้งให้เวลากับคนที่คุณรักเช่นครอบครัว ให้เขาเหล่าันั้นได้รับสิ่งดี ๆ จากคุณ หากคุณทุกข์รุ่มร้อน คนรักที่อยู่รอบตัวคุณก็พลอยได้รับความรุ่มร้อนจากคุณไปด้วย ชีวิตนี้ยังมีิสิ่งดี ๆ อีกมากมายที่คุณสามารถทำและชื่นชมได้ อย่าปล่อยให้ทั้งชีวิตหม่นหมองเพราะการกระทำของคนบางคนเท่านั้น รวมทั้งอย่าคิดว่าทั้งชีวิตนี้เลวร้ายทุกข์ระทมจนไม่น่าอยู่เลย ชีวิตคุณยังมีโอกาสที่พบความสุขและสภาวะที่ดีกว่าตอนนี้ได้

อ้างอิง //goo.gl/S2Tf86 29 ธันวาคม 2010