Bloggang.com : สดายุ... : O ฉันคือประชาชน .. O

O ฉันคือประชาชน .. O

กองทัพประชาชนต้องแน่นเต็มพืดไปหมดแบบนี้ .. ไม่ใช่แบบที่สวนลุม 55

O ฉันคือประชาชน
ผู้ยากจนทนทุกข์ทั้งลุก-นั่ง
ที่คำพูดคำจาไม่น่าฟัง
และความหวังอยู่ไหนก็ไม่รู้
O ฉันคือประชาชน
ทำงานอย่างอดทน .. ดิ้นรนอยู่
ไม่มีเกียรติเลอเลิศ คอยเชิดชู
แต่-ลบหลู่, ส่อเสียด, หยามเหยียด .. พร้อม !
O ฉันคือประชาชน
ที่เฝ้าขวนขวายรับการขับกล่อม
ถูกหยิบยื่นจริง, เท็จ-ให้เด็ดดอม
ที่ภาพค้อมหัวรับ .. งาม-จับตา
O ความหวังอันเคยมี, บัดนี้หาย-
ไปกับปลายแฉกลิ้นจนสิ้นค่า
ทั้งเลวทรามชั่วดีทุกลีลา
ล่มกับฝ่าเท้าต่ำเหยียบย่ำลง
O ความรักในศักดิ์ศรี
ใครหนอที่จับจูงจนสูงส่ง
ความเป็นคนที่เห็น .. วกเป็นวง-
ผลุบโผล่ตามจำนงที่บงการ
O ความรักความภักดี
ใครหนอที่ปรุงศัพท์ขึ้นขับขาน
ที่ที่ความเป็นคนต้องบนบาน-
อธิษฐาน ให้เชื่อจนเหงื่อย้อย !
O ความมั่นคงของชาติ
คืออำนาจความคดถูกปลดปล่อย
ที่ที่ความถูกต้องนั้นล่องลอย
ให้เถื่อนถ่อยจับจองเข้าครองเมือง
O ฉันคือประชาชน
ที่ที่ความเป็นคนจำป่น .. เปลื้อง-
ลงฝังกลบ .. อุดหนุนความขุ่นเคือง
คอนเชื่อเชื่องงมงายลงถ่ายทิ้ง !
O ยืนฟังนั่งรอมาพอแรง
จนภาพแร้งร้องร่ำก่อนดำดิ่ง-
ลงจิกซากเน่าเหม็น .. ก็เห็นจริง-
ว่าภาพยิ่งแสร้งทำ .. นั้นต่ำนัก !

O ภาพฝูงชนเรือนแสนเนืองแน่นสู้
กับกลุ่มผู้สามานย์ .. เข้าหาญหัก
ที่ที่ราศีสรวง .. ถูกล้วงควัก-
ดึงลากหลักการอสัจจ์ขึ้นบัตรพลี
O เป็นภาพประชาชน
ที่สุดทน เพราะรักในศักดิ์ศรี
สุดทนเกินยอมรับให้อับปรีย์-
หอบราคี .. น่าชังขึ้นนั่งเมือง
O เป็นภาพประชาชน
ที่อึดอัดเสียจน .. จำป่น-เปลื้อง-
นักรบด้วยปลายลิ้น .. จนสิ้นเปลือง-
โอกาสความรุ่งเรืองของเมืองไทย
O เป็นนักรบไว้ป้องชาติ
กลับใช้ปืนอุกอาจทำบาตรใหญ่
กรูขึ้นบนทำเนียบย่ำเหยียบใจ
กระบอกปืนหันใส่ .. เผ่าไทยนี้
O ภาพฝูงชนเรือนแสนเนืองแน่นถนน
เคลื่อนตัวบนน้ำใจอันไหลรี่
สองมือยกเงื้อสับความอัปรีย์
เพรียกเสรีเพรียกสิทธิ์อันติดตัว
O ร่วมหยาบหยามยศศักดิ์จนหักโค่น
ร่วมถ่ายโอนความรู้ให้รู้ทั่ว
ร่วมเปลี่ยนแปลงโมหันต์ให้สั่นรัว-
แค่ในหัวใจชาติ .. อำนาจนิยม
O เป็นหนึ่งความบริสุทธิ์ที่รุดเร่ง-
ฝ่ากุมเหงแถวทัพ .. ร่วมขับ-ข่ม-
ทุรชาติตัวโตผู้โสมม
จนสังคมนอบน้อม .. ลุก-พร้อมกัน
O เป็นหนึ่งความบริสุทธิ์ที่ผุดพลุ่ง-
ขึ้นพร้อมเพื่ออำรุงความมุ่งมั่น
ล่ม-นักรบหลงงานเมื่อวานวัน
ยก-ชาติพันธุสยามให้งามตา
O สีสิบปีล่วงลับให้นับเนื่อง
ความเป็นชาติเชื่อเชื่อง .. ที่เบื้องหน้า-
ยังคงกลาดเกลื่อนเช่น .. ที่เป็นมา
คือศรัทธาบ้าบอด .. ยังทอดเงา

O สีสิบปีลับล่ม .. เหลือปมด้อย
แฝงแววตาเงื่องหงอย .. ที่คอยเฝ้า-
ฝันให้ฟ้าสีทอง .. เป็นของเรา
ถิ่นที่สีหม่นเทา .. ทอดเงา - ล้อม !

Create Date : 12 ตุลาคม 2556

Last Update : 14 ตุลาคม 2563 10:17:18 น.

0 comments

Counter : 1504 Pageviews.