O ยอมเถิด เจ้า .. O Dmitry Metlitsky - Spring Romance O ลมดึกเลื่อนแล่นฝ่ามิถุนายน ผ่านพืดเมฆ-เม็ดฝนค่อยหล่น .. กลิ้ง แววตาหวง-ห่วงละห้อยเหมือนคอยประวิง- การดำดิ่งอาลัยของใจ-กาย O ดวงใจเอย .. สายสวาดิ .. ผู้ชาติภพ- จากแรกจบ-ก็ลุกลามเป็นความหมาย ละม่อมพักตร์เบื้องหน้า, นัยน์ตาชาย สบ, เอียงอาย .. เลือดแต้มเกลี่ยแก้มนวล O จึงฉันทานัยคำ .. เฝ้า-รำร่าย หวังจิตสายสวาดิน้อย .. ละห้อยหวน เฝ้าตรึกตรองนัยคำ, ความ .. คร่ำครวญ- ตราบปั่นป่วนด้วยมนต์ .. ที่ปรนเปรอ- O –ใจอ่อนเยาว์เสพสดับ .. พึงรับรู้- ความนัยชู้เสกสั่ง .. ให้พลั้งเผลอ- โอบรับอ่อนหวานล้ำเข้าบำเรอ ด้วยอำเภอน้ำใจ .. แห่งนัยคำ O เพื่อถวิลโหยหา .. แรงอาวรณ์ จักซอกซอนแทรกฤทธิ์ .. พาจิตสัม- ผัส-ความซึ้งซ่านสู่อย่างรู้จำ- นน-ด้วยกรรมเบื้องหลังที่สั่งการ O เพื่อรูปแพงเจ้าละห้อย .. แต่คอยหวง พร้อมโชนช่วงอาทร .. แสนอ่อนหวาน- จากส่วนลึกด้านใน .. ห้วงใจคราญ คล้อยบรรสารความสู่ให้รู้รับ O ละคาบกาลผ่านเผย .. ความเอ่ยเอื้อน ก็ป่ายเปื้อนซึ้งซ้ำเป็นลำดับ สุรภพทรงอยู่เกินรู้นับ แต่เนตรพรับพรายแสงเข้าแทงใจ O ดูเถิดนั่น .. แก้มอิ่ม .. รอยยิ้มเขิน จะหยอกเอินซาบซึ้งไปถึงไหน ดูเถิดหรือ .. รอยเลศแววเนตรใคร- ราวจะไหวหวั่นสะเทิ้น .. บอกเขินอาย O ใจเอยเมื่อ .. โลมลูบด้วยรูปแพง ความกร้าวแกร่งเคยมี .. ก็หนีหาย ถ้วนนัยกรองพร้องพร่ำ .. เฝ้ารำบาย ก็ด้วยหมายใจเจ้า .. จักเฝ้ารอ O คือน้ำใจ -ใช่น้ำค้างยามสางตรู่ เมื่อนัยชู้ร่วมพ้อง .. ย่อมร้องขอ- อาวรณ์รูปวัยเยาว์ .. พะเน้าพะนอ- ยั่ว-หยอกล้อแรงถวิล .. อย่าสิ้นเลย ! O เมื่ออบอุ่นอ่อนโยน .. เริ่มโชนฉาย- ผ่านเนตรปรายปลาบชม้อย ให้ค่อยเผย- คือสื่อส่งหวานล้ำ .. ร่วมรำเพย ย่อมก้ำเกยกระหวัดหน่วง .. ทั้งดวงใจ O หอมอาวรณ์ว่อนฟ้าเพ-ลานี้ ตอบรับรู้ท่าที .. เขามีให้ กี่หนาวยังยากฝ่าอุ่นอาลัย- ที่โอบไล้โลมอก .. อยู่วก-วน O หวานอารมณ์บ่มทรวงไม่ล่วงร้าง ในท่ามกลางแสงช่วงโลมห้วงหน ปรารถนานิรมิตในจิตคน- หมายอีกใจดิ้นรน .. ตอบ-รับรอง O รื่นรื่นลมรวยริน .. ล้อมถิ่นที่ ก่อนวาดวีเคลื่อนสายรำบายหมอง โคมกลางฟ้าก็ระยับ .. ลงจับจอง- พื้นที่ให้เรื่อรอง .. ได้ผ่องพราย O ระยิบรับ .. ระยับรุ้ง .. แห่งคุ้งฟ้า ค่อยทอดฝ่าโลกต่ำลงรำร่าย เช่นเนตรซึ้งซ่านคำ .. ลอบรำบาย เปล่งความหมายปลงเปลื้องบอกเรื่องราว O ระยิบเอยชุติมา .. ใต้ฟ้าต่ำ เปล่งประกายร่ายรำในค่ำหนาว แฝงอาวรณ์ตอบรับอยู่วับวาว จะเป็นเนตรหรือดาว .. ที่หาวนั้น O ที่วอนว่า, น้อยใจ .. คำใครหนอ เหมือนร่ำรอง้องอน .. ออดอ้อน-ขวัญ ใจเอยแต่เลือนล่วง .. ทุกช่วงวัน- คิดถึงนั้นมากอยู่ไม่รู้จาง O ข่าวดีที่ไหนหนอ .. จึงรอคอย- คำ,ความ,ถ้อย .. ผ่านสู่แต่ตรู่สาง อิ่มเอมด้วยอาลัยแห่งใจนาง ที่จะเคียงอยู่ข้างไม่ห่างกัน O คิดถึงสักแค่ไหนหนอใจเจ้า หวานรุมเร้าแค่ไหนหนอใจนั่น จะรอคอยข่าวดีทุกวี่วัน รอรำพันเจ้ามอบ .. คืนตอบแทน O อย่าลืมว่ามีใจ .. หนึ่งใจห่วง เต็มอยู่ทุกคาบช่วง .. คือหวงแหน คงยากหารูปรส .. เข้าทดแทน ให้เหมือนแม้นใครนี้ .. ผู้มีใจ O อย่าลืมว่ามีใจ หนึ่งใจคอย- สบรูปรอยแห่งชู้ .. ว่าอยู่ไหน ถวิลถึง .. ห่วงหา .. พร้อมอาลัย- ราวสุมใส่แทรกทรวงทุกช่วงตอน O อย่าลืมว่ามีใจ ..หนึ่งใจรู้- แต่ละห้อยคอยอยู่ .. ไม่รู้ผ่อน รอคอยหนึ่งรูปนามผู้งามงอน- ชายตาค้อนอ้อนความ .. เอาตามใจ ! O จงรู้ว่า .. คำนึงเพียงหนึ่งช่วง- มีความหวงแหนอยู่ .. จนรู้ได้ จงรู้ว่า .. ความคำที่ร่ำไร- หวังเพื่อให้ใจนั้น .. หวิว-สั่นสะท้าน !   Create Date : 25 มิถุนายน 2560 18 comments Last Update : 10 เมษายน 2566 13:06:46 น. Counter : 5675 Pageviews. Share Tweet

สดายุ.. "O อย่าลืมว่ามีใจ .. หนึ่งใจห่วง เต็มอยู่ทุกคาบช่วง .. คือหวงแหน คงยากหารูปรส .. เข้าทดแทน ให้เหมือนแม้นใครนี้ .. ผู้มีใจ" หากเปลี่ยนเป็น "ให้เหมือนแม้นใคร.. นั้น.." คนนี้.. ก็จะ O ยอมเถิด เจ้า .. O กับเค้าด้วยนะ 555 ไพเราะมากทั้ง คำ ทั้งความ จนต้องเข้ามาช่วยกัน. .."หวิว-สั่นสะท้าน !" ด้วย   โดย: บุษบามินตรา IP: 188.165.201.164 27 มิถุนายน 2560 18:01:05 น.

มินตรา .. การค่อยๆ เรียบเรียงเลือกวางคำ ไปตามจินตนาการ ภายใต้กฎเกณฑ์ชุดหนึ่ง เป็นการใช้เวลาว่างให้ผ่านไปได้รวดเร็วยิ่ง แต่มีข้อน่าสังเกตุบางประการในบรรดางานที่ต้องใช้จินตนาการและสมาธิสูงอยู่เหมือนกันคือ มันจะทำได้ดี ทำได้มากมายอยู่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็น คำประพันธ์ประเภทกาพย์กลอน ไม่ว่าจะเป็น คำประพันธ์ประเภทร้อยแก้ว นิยาย ไม่ว่าจะเป็น เนื้อเพลง พร้อมทำนอง รวมทั้ง ภาพวาด ศิลปกรรมทั้งหลาย ที่น่าจะเรียกว่าเป็นช่วง peak . ผลงานจะออกมาต่อเนื่องอยู่ระยะหนึ่งแล้วจะหยุดไปเลย . ไม่จำเป็นว่าต้อง peak ในวัยหนุ่ม แล้ว หยุดร้างลาในวัยกลางคน บางครั้ง หากเริ่มต้นในวัยกลางคนก็ peak ในวัยนั้นเลยแล้วค่อยๆแผ่วลง จนหมดในที่สุด . ผมคิดว่า .. ทั้งนั้น ไม่ว่า .. สุนทรภู่ อังคาร กัลยาณพงศ์ นายผี อัสนี พลจันทร์ อัสนี โชติกุล ยืนยง โอภากุล ถวัลย์ ดัชนี ประเทือง เอมเจริญ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ พนมเทียน บุษยามาศ ทมยันตี ฯลฯ . มันเหมือน หมดก๊อก .. 55 เห็นด้วยไหมครับ   โดย: สดายุ... 28 มิถุนายน 2560 15:56:57 น.

เพราะดีค่ะ   โดย: เอื้อย IP: 61.19.86.2 29 มิถุนายน 2560 11:02:33 น.

สดายุ.. เห็นด้วย ค่ะ ที่ใช้ "จินตนาการและสมาธิสูง" ในการผลิต คำ เรียงเป็น ความ ให้สวยงามในการใช้ภาษา นี่จะเป็นร่องรอยอารยธรรมต่อไปในภายภาคหน้า ส่วนเรื่อง"ก๊อก"ของสดายุน่ะ เป็นเทคโนโลยี่ ซึ่งต้องแก้ด้วยเทคโนโลยี่ 555 สดายุ ชอบใช้" คำ "ซ้ำซ้ำ ซึ่งทำให้ "ความ" เด่นขึ้น "O อย่าลืมว่ามีใจ .. หนึ่งใจห่วง O อย่าลืมว่ามีใจ หนึ่งใจคอย- O อย่าลืมว่ามีใจ ..หนึ่งใจรู้-" ตรงนี้ มินตราว่าเป็นอีก ความงาม นะ ว่าไหมคะ   โดย: บุษบามินตรา IP: 212.47.252.101 29 มิถุนายน 2560 16:22:47 น.

คุณเอื้อย .. สวัสดีครับ .. ผมเขียนให้สาวๆอ่านครับ มินตรา .. ว่าด้วย ครับ .. เขาเรียกว่า "ย้ำคิดย้ำทำ" แบบคนที่เลยวัยรุ่นมาใหม่ๆ อิๆๆ ผมคิดว่า เป็นปกติของคนเราเมื่อทำอะไรนานเข้าก็จะเหมือนคนขี่จักรยานนะครับ .. ปล่อยสองมือเป็นบางครั้งเวลา "ของขึ้น" 55 ที่จริงการเล่นความซ้ำ นี่ผมสังเกตุเห็นในงานของนายผี เด่นชัดมาก .. รวมทั้ง "คำ" ที่ท่านเลือกใช้ได้อย่างทรงพลัง อย่างที่ไม่อาจเห็นในเด็กรุ่นใหม่ๆ (ที่ขาดอหังการของการเลือกใช้คำ เพื่อเดินความ ทำให้กลายเป็นเรียงความมีสัมผัสไป) ผมรออ่านกลอนของมินตราอยู่นะครับ   โดย: สดายุ... 29 มิถุนายน 2560 19:44:43 น.

สดายุ.. นับตั้งแต่ผู้ยิ่งใหญ่ท่าน ร่ายกลอน “หายใจเป็นไทย” ใครเลยจะบังอาจ ไปร่ายกลอนทาบ ท่านได้ ! มิบังอาจ !   โดย: บุษบามินตรา IP: 188.165.201.164 30 มิถุนายน 2560 0:47:58 น.

"เจ้า" ในกลอนบทนี้ของคุณสดายุ - มีตัวตนจริง หรือว่า... - เขียนใหม่ตามจินตนาการ - เป็นกลอนเก่ามาเล่าใหม่ค่ะ   โดย: เอื้อย IP: 61.19.86.2 30 มิถุนายน 2560 9:18:52 น.

มินตรา .. กลอน "หายใจเป็นไทย" ? อ่านแล้ว .. เลือดลมไม่พลุ่งพล่านแย่เหรอครับนี่ 555 ชนเผ่านี้เขามีการ "บังคับให้รัก" ด้วยนะครับ อีกหน่อยเอาออกงานวัดได้เลยครับ แม่เอื้อย .. "เจ้า" ในนารีปราโมชทุกบท ไม่มีตัวจริงครับ .. กำลังหาอยู่จนถึงนาทีนี้เลยครับ บางครั้งก็เอากลอนในเรื่องยาวมาตัดตอนลง บางครั้งเอากลอนเก่ามี ผัดหน้าทาแป้ง ปรับจุดที่ไม่พอใจแล้ววางใหม่ครับ ปนๆกันไป   โดย: สดายุ... 30 มิถุนายน 2560 19:10:43 น.

เรียกแม่เอื้อยก็สมควรกับวัยจริงแล้ว แม่เอื้อยดูจากรูปแล้ว..ไม่น่าเชื่อว่า ยังโสด นอกจากมีอุบัติเหตุของชีวิต เป็นกำลังใจให้ค้นหานารีที่ปรารถนาต่อไปค่ะ แม่เอื้อยผ่านโลกนี้มา..ก็นานมากแล้ว มีข้อคิดฝากเรื่องนารีไว้ให้เพื่อประกอบการพิจารณาดังนี้ นารีปากกล้ามือไว-อย่าได้สุงสิง นารีอ่อนน้อมพูดน้อยนิ่ง-จงวิ่งเข้าหา นารีบ้าถือศักดินา-จงล่าถอย นารีดัดจริตสำออย-จงถอยห่าง นารีสำอางมือเท้าห่างเกิน-จงเดินหนี นารีชั่วช้าอัปรีย์-จงวิ่งหนีให้ไกล นารีจัญไร-อย่าได้แม้แต่ชายตาแล นารีที่คอยแคร์แม้แต่พ่อแม่เราอย่าได้รั้งรอ-รีบไปขอทันที ขอให้โชคดีเจอนารีที่ถูกใจในไม่ช้านี้นะคุณสดายุ!   โดย: แม่เอื้อย IP: 61.19.86.2 1 กรกฎาคม 2560 11:15:54 น.

แม่เอื้อย .. สวัสดีและขอขอบคุณในคำแนะนำครับ .. นารีมีหลายแบบ .. แต่มีเพียง 2 แบบ ที่แนะนำ 1 นารีอ่อนน้อมพูดน้อยนิ่ง-จงวิ่งเข้าหา 2 นารีที่คอยแคร์แม้แต่พ่อแม่เราอย่าได้รั้งรอ-รีบไปขอทันที อย่างแรก พอเข้าใจได้ .. แต่อย่างหลัง นี่ .. แล้วถ้าหากพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ก็คงม้วยมรณังสิครับ .. อิๆๆ ขอบคุณในคำอวยพรครับ ..   โดย: สดายุ... 1 กรกฎาคม 2560 14:47:38 น.

ถ้าพ่อแม่ไม่เห็นด้วย ตัวช่วยที่ดีที่สุดก็คือ เวลา เพราะเวลาจะช่วยเยียวยา ประสานทุกอย่างให้ดีขึ้น แต่เวลาก็สามารถทำให้เหตุการณ์เปลี่ยนไปได้ทั้งบวกและลบอีกเหมือนกัน.. แต่ถ้าทั้งสองยึดมั่นในรักกันจริงๆ อุปสรรคไม่ใช่ปัญหาใหญ่ค่ะ   โดย: เอื้อย IP: 61.19.86.2 3 กรกฎาคม 2560 15:00:41 น.

ญ ไทยรุ่นเก่า หรือรุ่นใหม่ที่หัวเก่า จะมีข้อจำกัดเยอะครับ .. ในความสัมพันธ์ ชาย/หญิง ผมมองเห็นว่าสังคมที่ปัญหาน้อยและพัฒนาแล้วอย่าง ยุโรป น่าจะมีความเหมาะสมลงตัวมากกว่าทางเอเชีย ที่มีน้อยประเทศมากที่สามารถผ่านพ้นกลายเป็นประเทศพัฒนาแล้ว การเลี้ยงดูเด็กให้ช่วยตัวเองได้ - โดยไม่โอ๋เกินเหตุ รวมทั้งกระบวนการเลือกคู่ครอง - โดยการรู้จักกันอย่างแท้จริง   โดย: สดายุ... 3 กรกฎาคม 2560 15:59:32 น.

ทุกอย่างมักมีสองด้านเสมอ. ความคิด ทัศนคติ อุดมการณ์และวิจารณญาณแต่ละคนแตกต่างกัน หากเราใช้ความรู้สึกเราเป็นบรรทัดฐานในการตัดสินสิ่งที่ไม่ใช่เรา ผู้อื่นคือตัวปัญหาทันที แม่เอื้อยยอมรับว่าประเทศที่พัฒนาแล้ว. เปิดกว้างทางความคิด และมีอิสระในการตัดสินใจ เด็กของเขาจึงเติบโตมากับความเชื่อมั่นในตนเองที่สูงมาก โดยเฉพาะเรื่องคู่ครองนี่ ลองผิด ลองถูกกันได้ตามชอบใจ แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนเสมอไป. หญิงไทยสมัยนี้ก็ค่อนข้างจะกลมกลืนเลียนแบบยุโรปบ้างแล้วนะ. ไม่ค่อยเห็นเด็กสมัยใหม่แต่หัวใจคร่ำครึแล้ว ในโอกาสว่างๆแชร์ความคิดแลกเปลี่ยนกันค่ะคุณสดายุ   โดย: เอื้อย IP: 61.19.86.2 3 กรกฎาคม 2560 16:44:11 น.

ผมมองที่ "ผลลัพธ์ที่มองเห็นจับต้องได้" นะครับ .. ไม่ค่อยใช้ความรู้สึกตัวเองตัดสินเท่าไร .. คนทั้งโลกคงมองเห็นว่า ยุโรปแทบจะทั้งทวีป (อาจมีประเทสที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต ที่ลงท้ายชื่อประเทศด้วย "สถาน"ทั้งหลาย และยุโรปตะวันออกบางประเทศเท่านั้นที่ยกเว้น เช่น อัลบาเนีย ) เป้นประเทศพัฒนาแล้ว .. ขณะที่ในเอเชียกลับกัน .. มีเพียง ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ไต้หวัน ฮ่องกง สิงคโปร์ เท่านั้นที่เป็นประเทศพัฒนาแล้ว ดังนั้น ไม่ว่าการเมือง สังคม จารีตประเพณี ของยุโรปตะวันตกต้องสอดรับกับธรรมชาติของความเป็นมนุษย์มากที่สุด มันถึงมี วิวัฒนาการ ไปข้างหน้า .. นับจากยุค เรเนซอง อันเป็นยุคตาสว่างในยุโรป "ผลที่จับต้องได้" ครับที่ผมมอง ลาลูแบร์ มาสยามสมัยพระนารายณ์ จำง่ายๆว่าสมัย พศ.2222 ... จนบัดนี้ เรายังตามฝรั่งเศสไม่ทันเหมือนเดิม .. แสดงว่ามีความ"ไม่สามารถในกระบวนการพัฒนาการ" ดำรงอยู่แน่นอนครับ แลกเปลี่ยนความเห็นกันนะครับ แม่เอื้อย   โดย: สดายุ... 3 กรกฎาคม 2560 19:29:19 น.

สดายุ.. ว่าด้วย .".ลาลูแบร์ มาสยามสมัยพระนารายณ์ " ได้เขียนบันทึกใน" จดหมายเหตุพงศาวดาร ราชอาณาจักรสยาม" ว่า.... "ชาวสยามคล้ายคลึงกับชาวประเทศเพื่อนบ้าน ชาวสยามมีรูปพรรณทางใบหน้าแบบชาวชมพูทวีป ผิวผสมแดงกับน้ำตาลไหม้ ซึ่งไม่เหมือนกับชาวต่างชาติข้างเหนือของทวีปอาเซีย และยังมีจมูกสั้น ตอนปลายจมูกมีลักษณะมนเหมือนชาวประเทศเพื่อนบ้าน กระดูกโหนกแก้มโปน และยื่น หางตาเชิดชัน ใบหูใหญ่กว่าชาวยุโรป ท่าทางมีลักษณะห่อตัวเหมือนลิงทะโมน และยังมีอิริยาบทอีกหลายอย่าง ที่คล้ายสัตว์จำพวกนี้ " หากดูจากการที่ แม่คอยอบรม มินตรา ว่า - อย่าทำตัวเป็นลิงทะโมน - นั่งตัวตรงตรง หน้าเชิดไว้ - จะเดินจะเหิร อย่าเป็นม้าดีดกะโหลก -อย่า พูดคำหัวเราะคำระริกระรี้ แม่อ่านบันทึกของลาลูแบร์ จนต้องมาแก้ไข ตรงตัวมินตรานี่เอง ก็นับว่ามินตรา มีความ "สามารถในกระบวนการพัฒนาการ" ดำรงอยู่แน่นอน ! เดี๋ยวนี้เวลาเจอหนุ่มคนไหน ที่มาดดีดีหน่อย มินตราก็จะทักทายด้วย faire la bise แบบชาวฝรั่งเศส เลยค่ะ 555   โดย: บุษบามินตรา IP: 212.47.252.101 4 กรกฎาคม 2560 4:07:09 น.

มินตรา .. มองซิเออร์ เดอ ลาลูแบร์ได้ออกเดินทางจากท่าเรือเมือง เบรสต์ เมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2230 มาทอดสมอที่กรุงสยาม เมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2230 เดินทางกลับเมื่อวันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2231 ในขณะที่การทลายคุกบัสตีย์ในการปฏิวัติฝรั่งเศสเกิดขึ้นเมื่อ 14 กรกฎาคม ค.ศ. 1789 หรือตรงกับ พศ.2332 คือหลังเสียกรุงศรีอยุธยาให้พม่าครั้งที่ 2 มา 22 ปี ก็ตรงกับ รัชกาลที่ 1 (ขอแก้ไขที่มอง พศ. ผิดไปร้อยปี 55) แปลว่า .. ลาลูแบร์ กลับจากสยามไปเฝ้าพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ได้ 101 ปี ก็มีเหตุการณ์ล้มระบอบกษัตรย์ในฝรั่งเศส หลังจากนั้น มีการประกาศจัดตั้งสาธารณรัฐในเดือนกันยายน ค.ศ. 1792 (พศ.2335) และพระเจ้าหลุยส์ที่ 16 ทรงถูกประหารชีวิตในปีถัดมา พระนารายณ์เป็นกษัตริย์ในราชวงศ์ปราสาททอง .. และเรายังต้องผ่าน"ราชวงศ์บ้านพลูหลวง"มา 1 ราชวงศ์ แล้วต่อด้วย เจ้าตากสินอีก 15 ปี เต็มๆ ยุคเรืองปัญญา (เรเนซอง) เริ่มต้นแล้วตั้งแต่ปลายยุคกรุงธนบุรี ต่อต้นยุคกรุงรัตนโกสินทร์ .. นับว่าเร็วมาก ผมยังเห็นภาพชาวบ้านชาวสยามในยุครัชกาลที่ 5 หลังจากที่เริ่มมีกล้องถ่ายรูปมาตั้งแต่ รัชกาลที่ 4 บ้าง .. รวมทั้งบ้านเรือน และชุมชน .. ว่าเป็นอย่างไร (ยุคนี้คนไทยมีประมาณ 10 ล้านคนแล้ว) แต่นึกภาพไม่ออกว่าสมัยพระพุทธยอดฟ้าจะมีถึง 5 ล้านคนไหม และสภาพบ้านเรือน ชุมชน จะเป็นอย่างไร ในยุคที่ รอแบ็สปีแยร์ ใส่สูทพร้อมวิกผม ปราศรัยปลุกระดมผู้คนในปารีส ก่อการปฏิวัติ ช่างแตกต่างกันมากจริงๆ ระหว่าง 2 นครา   โดย: สดายุ... 4 กรกฎาคม 2560 13:13:30 น.

ไม่ยอมค่ะคุณสดายุ คริๆ   โดย: เก้ง IP: 223.24.94.72 21 มีนาคม 2562 16:27:14 น.

งั้นผมยอมเอง   โดย: สดายุ... 24 มีนาคม 2562 9:57:15 น.