Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2558
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
16 มิถุนายน 2558
 
All Blogs
 
O วาทกรรมซ้ำซาก .. O








พญาโศก- ประยุกต์



O เมื่อโวหารภาพพจน์เริ่มบทบาท
ความเป็นชาติตอแหลก็แพร่ขยาย
อุดมการณ์จับอ้าง .. ไร้ยางอาย-
แว่วรำบาย .. ฉาบตัวอยู่ทั่วคำ
O ความถูกผิดดีงามเลวทราม-ท่อง
อวดพฤติท่วงทำนอง .. เฝ้าร้องร่ำ
กาว่าหงส์กระพือหาง .. เสกสร้างกรรม
เปลี่ยนขนดำเป็นขาวจนวาววับ
O สารความสุขในพากย์ก็หลากหลั่ง
มีชอบชังแวดล้อมอยู่พร้อมสรรพ
ทั้งเท็จลวงสรเสริญนั้นเกินนับ
ย่อมหล่นทับโฉดฉลอยู่อลเวง
O โวหารไร้ยางอาย .. รำบายก้อง
พฤติจริตความผยอง,ให้มองเพ่ง
ทุกสายตามองสู่ .. ย่อมรู้เอง
ว่าแววเปล่งปลาบนั้น ซึ้ง, หยันเย้ย ?
O สันดานวิปริตประดิษฐ์ประดอย
เท็จแถเคลือบรอคอยทุกถ้อยเอ่ย
มุสาวาทอบร่ำ .. ลมรำเพย
กล่อมหัวหูยากเงยจนเคยตัว
O มุสาวาทวาทกรรมวางค้ำครอบ
ให้พันธุ์หมอบกราบพร้อม .. คอยค้อมหัว
ใต้กะลาครอบค้ำ .. ย่อมดำมัว
ท่ามกลางเสียงเย้ยยั่ว .. ขดตัว-ยอม
O โวหารภาพเร่งสร้าง ที่กลางสมัย
มีสาไถย, คดงอ ร่วมหล่อหลอม
โดยบัวตม, เขลาขลาด .. ยกชาติประนอม
ทั้งเต่าพร้อมปูปลา รุดหน้าประชุม
O ใต้กะลา โคนบัว .. มืดทั่วแหล่ง
สุดคลื่นแสงแทรกได้ถึงปลายขุม
มากปูปลาหอยเต่า .. ยิ่งเร้ารุม-
ฝุ่นที่คลุมโคนบัว .. ยิ่งมัวนัก
O ชาติพันธุ์สันดาน .. เฝ้าหว่านล้อม
เอาเท็จแถแผ่ห้อมเข้าล้อมกัก
พร้อมโลกสวยทั้งปวงเฝ้าล้วงควัก-
ออกคอยทักทายอยู่ไม่รู้วาง
O ใต้กะลา, โคนบัว .. มืดทั่วถิ่น
จากแผ่นลิ้นแลบตวัดคอยจัดสร้าง
เพรียกหอยเต่าปูปลา อวดท่าทาง-
ของกำพืดน้ำล่าง-บัวกลางโคลน
O โวหารภาพร่วมสร้าง .. ที่กลางสมัย
มีจัญไรเถื่อนถ่อย .. เข้าห้อยโหน
ไฟมิจฉาการณ์ปะทุ .. ก็คุโชน
ยกเสียงโกญจนาทนั้น ให้ลั่นเมือง
O ความตอแหลแพร่เชื่อ เพียงเพื่อภาพ
เสพ-กำซาบ เป็นทุนคอยหนุนเนื่อง
มีความขลาดความเขลา .. ร่วมเปล่าเปลือง-
ภาวะเบื้องหน้า-“ทราม” ว่า “ความดี” !
O ภาพ .. ปากอ้าหุบกระดก-ลิ้นผกผลุน
ความอบอุ่น, สูงสง่า .. เปี่ยมราศี-
เยี่ยง - ภาพพระ .. ซ้อนทับความอัปรีย์
ให้โลกนี้โลกหน้ามองตาค้าง !
O เสพติดความมดเท็จ .. จนเด็ดขาด
ปรุงแต่งภาษแทรกหูไม่รู้สร่าง
ภาพสวยงามสู่ตาด้วยท่าทาง-
การเสกสร้างสุนทรี .. กอปรลีลา
O จึง-ภาพที่จับจ้อง .. เมื่อต้องงาม
ถูกภาพทรามแทรกบทจนหมดค่า
ครั้น-โวหารโลกสวยหยิบฉวยมา
ให้รู้ว่า-ตอแหล มันแพร่เชื้อ !
O เมื่อโวหารภาพพจน์เริ่มบทบาท
พึงยกชาติภพเร้น .. อย่าเป็นเหยื่อ
เพรียกเมตตาการุน .. พร้อม-จุนเจือ-
ความสัตย์แท้ ให้หลงเหลือในแผ่นดิน !





Create Date : 16 มิถุนายน 2558
Last Update : 29 เมษายน 2563 12:13:59 น. 2 comments
Counter : 2227 Pageviews.

 
โวหารร่ำ โรยเรียง เคียงเพลงเศร้า
โอ้โอ๋เรา ตกภวังค์ ดังไฟผลาญ
ภาพพจน์เพลิน ดังเดินไพร ใต้บาดาล
ย่ำถิ่นฐาน ผ่านนรก ตกติดตม
เสพโวหาร ผ่านลำคอ ระท้อทด
คำบาดบด เลือดทะลัก กระอักขม
ภาพคำสาน ผ่านลำไส้ ปวดในคม
จนซานซม ซอกซอน นอนในทราย


โดย: กฤษณา เวชศิลป์ IP: 171.4.46.175 วันที่: 22 กันยายน 2558 เวลา:22:44:31 น.  

 
คมโวหาร ถาเถือ เหมือนเนื้อหลุด
หัวเข่าทรุด หยุดหายใจ คล้ายยิงเป้า
กระสุนผ่าน ล่วงผล็อย เหมือนคอยเงา
เป็นซากเศร้า เฝ้าป่าช้า ค่าไม่มี
เฝ้าอ่านทับ ทบทวน ชวนสะท้าน
มองสันดาน กานท์คำด่า ตาพร่าหนี
กบกะลา มิจฉาใช่ บัวไกลปลี
เสพธุรี ความโง๋ จนโซโทรม






โดย: กฤษณา เวชศิลป์ IP: 171.4.46.175 วันที่: 22 กันยายน 2558 เวลา:23:19:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.