Group Blog
 
<<
มกราคม 2561
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
28 มกราคม 2561
 
All Blogs
 
O จุดไฟในสายลม .. O









O หลังจากเปลวแห่งไฟ .. พลิ้ว, ไหวสั่น
แรงหวาดหวั่นแห่งโลกเหมือนโยกไหว
สายลมแผ่วผ่านริ้ว .. ที่พลิ้วไกว-
คือแววในตาคน .. เริ่มหม่นมัว
O เมื่อบทกรรมต่ำทรามเผยความคด
ไส้ทุกขดคลายออก .. ย่อมบอกทั่ว-
ว่า-ขดรูปขอดร่างเพื่อพรางตัว
ก่อนเผลอออกหยอกหัวทุกตัวตน
O ไม่ต้องรอวันพระ-ก็จะแจ้ง-
ที่เสแสร้งกลั่นตัวอยู่ทั่วถนน
ไม่ต้องรอบาปบุญมาหนุนคน
ครบ-ชิง, ปล้น, แย่ง, ทึ้งและดึงดัน
O และนี้คือ .. มือชูของผู้กล้า
ผู้หาญท้าทายทราม-ขึ้น-หยามหยัน
แม้กรงเหล็ก โซ่ทราม รอ-ล่ามพัน
คงยืนยันศักดิ์-สิทธิ์ .. ด้วยจิตใจ
O ชูไฟนี้ โชนยั่ว .. ความชั่วช้า
สำแดงต่อเดชาอันสาไถย
ยกบอกความสื่อสู่ถึงหมู่ไท
กฎจัญไรสำหรับ .. รอลับลา
O มือยกชูคบไฟ .. แปลบ-ไอร้อน
เพื่อสุมขอนสุมแค้นให้แน่นหนา
ยั่ว-พานท้ายปลายปืน .. เถิด-ยื่นมา !
จะขอดูส่วนเสี้ยวหน้า ผู้อาธรรม !





Create Date : 28 มกราคม 2561
Last Update : 26 มิถุนายน 2561 19:03:40 น. 1 comments
Counter : 839 Pageviews.

 
ยืนหยัดครับ ไม่มีผู้ใดหนี้พ้นของกงล้อแห่งเวลาไปได้ (ผมขออนุญาตใช้รูปจุดไฟในสายลมนะครับ)


โดย: วิระชัย IP: 27.145.210.128 วันที่: 16 พฤษภาคม 2566 เวลา:22:57:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.