O แรงถวิลหา .. O
Giovanni Marradi - Just For You
O เช้ายันค่ำจำนรรจ์ .. สัมพันธ์พร้อม ค่อยหล่อหลอมจำนง .. รับส่งถึง รอบอารมณ์ทุกเสี้ยวคอยเหนี่ยวดึง- ความซาบซึ้งเชิงชู้ .. มอบสู่กัน O คำใครหนอ .. อาวรณ์ออดอ้อนอยู่ เพรียกอารมณ์เอ็นดูอุ้มชูขวัญ แผ่วผ่านโสตพลอดพร่ำ .. ถ้อยรำพัน- รับรองฝันปรารถนา .. ทุกท่าที O โอ .. รูปลักษณ์อ่อนน้อย .. หรือคอยย้ำ- แววดื่มด่ำแนบคานัยน์ตาพี่ ทุกช่วงความคำนึง .. อันพึงมี- ก็เพียงรูปราศี .. เต็มปรี่แล้ว O รู้บ้างไหม .. ใจหนึ่ง .. รำพึงผ่าน- สายใยรักอ่อนหวานให้ซ่านแผ่ว- ไปกับสายลมอุ่นที่หนุนแนว- หวังเพรียกแววตาเคลิ้ม .. ร่วมเติมเต็ม O แผ่วแผ่วสายวาโย .. เมื่อโผผ่าน ละห้อยหาทรมานก็ปานเข็ม- คอยทิ่มแทงอารมณ์ให้ .. ขม-เค็ม พาเลาะเล็มโศกสร้อย .. ที่คอยรอ O โผย-ลมแผ่วผ่านริ้ว .. โลมผิวเนื้อ พร้อมแก้มเรื่อเนตรชม้อย .. คล้ายลอยล่อ อยู่ในห้วงคำนึง .. ใจหนึ่ง, พอ- ได้เติมต่อละห้อยเห็นอยู่เช่นนั้น O แต่ละภาพผ่านเคลื่อน .. ก็เหมือนว่า- แววในตาเขินอาย .. ค่อยส่าย-สั่น ความอ่อนหวานอ่อนไหวของใครกัน ที่แทรกขวัญลงฝัง .. อีกครั้งคราว O พี่-ทำให้ความหมาย .. รำบายออก แทนถ้อยบอกผ่านรู้ .. เชิงชู้สาว เมื่อนัยคำปลดเปลื้อง .. ฝากเรื่องราว ทรวงย่อมผ่าวร้อนรุมดั่งสุมไฟ O พี่-ฝากความถวิลหา .. ทุกคราครั้ง หมายเสกสั่งใจขวัญ .. จนสั่นไหว เพื่อรองรับปรารถนาแรงอาลัย เก็บกักไว้แนบทรวงอย่าล่วงเลือน O ถ้อยกระซิบกระซาบย้ำ .. แห่งค่ำนี้- จักวาดวีความหมายลงป่ายเปื้อน- บนดวงใจอ่อนเยาว์ .. คอยเฝ้าเตือน- ว่าอย่าคิดจะเขยื้อนขยับพ้น O แผ่วแผ่วสายวาโย .. ยังโผผ่าน เมื่อหอมหวานทั้งปวง .. เริ่มร่วงหล่น- ลงรอบล้อมอาลัย-แนบใจคน งามก็วนเวียนรอบ .. คอยตอบคำ O อ้อยอิ่งกับคาบยาม .. อยู่ท่ามกลาง- ดวงวันพร่าง, รูปภพ .. การอบร่ำ- ความอ่อนโยน, อบอุ่น .. ใครหนุนนำ- ย่อมดื่มด่ำ .. ถ้วนในหัวใจชาย O คืองามที่แทรกงาม .. เข้าลามโลก ทอนเศร้าโศกทั้งปวงให้ล่วงหาย ยอภพชาติอันประณีต .. ขึ้นกรีดกราย- รองรับสายเยื่อใย .. จากใจนั้น O จึง-งามที่รุมลามทั้งสามโลก ค่อยค่อยโยกจิตใจจนไหวสั่น คล้ายว่าบทพร้องพร่ำ .. แห่งรำพัน- จะสอดศัพท์รับกัน .. แต่วันนี้ O เช้ายันค่ำจำนรรจ์ .. ผูกพันพร้อม ค่อยหล่อหลอมรูปลักษณ์ แห่งศักดิ์ศรี แฝงเร้นความแหนหวง .. ผ่านท่วงที- การวาดวี .. ไหวช่วง .. สองดวงใจ O จะกุมกักเก็บไว้ .. หัวใจนั้น แล้วค่อยโยกค่อยสั่น .. ให้หวั่นไหว จนเผยรอบเสน่หา .. แรงอาลัย ออกขับไขผ่องแผ้ว .. ที่แววตา O จะกุมกักผ่องแผ้ว .. ที่แววเนตร ให้โชนเลศนัยละห้อยแต่คอยหา- อกอุ่น, อ้อมแขนโลภ .. เพื่อโอบมา ให้ซบหน้าแนบอยู่ .. ไม่รู้คลาย O จะกุมกักเรียวร่างไว้กลางทรวง อย่างแหนหวงรูปน้อย .. อาจลอยหาย ฟังคำเถิด .. แม้นสะเทิ้นด้วยเขินอาย- หากให้คลายร่างนี้ .. ไม่มีวัน !
Create Date : 07 ตุลาคม 2557 |
|
0 comments |
Last Update : 1 พฤษภาคม 2566 18:23:16 น. |
Counter : 3502 Pageviews. |
|
|
|