O สู่กลางใจเธอ .. O You're all I want O เหมือน-นัยน์ตาตื่นดำมีคำถาม- ต่อโลก-ยามคลุมพอกด้วยหมอกขาว น้ำค้างต้องแสงจับ..เห็นวับวาว ลมเหน็บหนาวก็โลมทั่วทุกตัวตน O ฟ้าเปิดให้แสงสางเริ่มวางรอย เมื่อน้ำค้างหยาดย้อยแล้วผล็อยหล่น กลางแววตาสงสัยที่ไหววน คล้ายสับสนวัยเยาว์-คล้ายเข้าใจ O แผ่วพลิ้วสายลมร่ำเสียงคร่ำครวญ- ฝ่าม่านหมอกอบอวลทั้งมวลให้- ค่อยค่อยเจือจางขุ่น-ด้วยอุ่นไอ- ของแสงวันลูบไล้จนไร้รอย O ปลายหนาว-จวนสิ้นหนาว, หมอกขาวขุ่น- ต้องแสงอุ่นอบสู่จึงรู้ถอย แสงแรกพร่างพราวกระพริบ, ตาปริบปรอย- คงเหลือบคอยรับรู้ฤดูกาล O มือรูปเรียวเกาะแน่น, อีกแขนหนึ่ง- ค่อยจับจูงเหนี่ยวดึง, ความซึ้งหวาน- ก็เผยออกแอบ-ออกลีบช่อมาลย์ เมื่อลมผ่านพลิ้วหอมเข้าล้อมทรวง O ก้าวผ่านพื้นลาดเท, ลมเพพัด ไม้ระบัดรูปเต้นอยู่เป็นช่วง แววอ่อนโยนเหลือบชม้อยก็คอยทวง- รอบความห่วงใยล้น-อีกคนนั้น O มือเรียววางบนแขนเกาะแน่นอยู่ เหลือบตาดูครั้งไหน, ที่ไหวสั่น- คือหัวใจเร้นแฝง-ลอบแบ่งปัน- ความผูกพันทุกช่วงของดวงใจ O ละก้าวย่างเหยียดช่วง-พาล่วงสู่- ความรับรู้เร้นซ่อนแสนอ่อนไหว หลังหมอกหม่นลับล่วง, ความห่วงใย- คล้ายขับไขออกแล้วทั่วแววตา O ผ่านยาม-การเกาะเกี่ยวยิ่งเหนียวแน่น มั่นคงปานเปรียบแทนด้วยแผ่นผา สิ้นมัวหมอกหม่นครึ้ม, เมฆทึมทา- ทาบแผ่นฟ้าพยับฝนก็หม่นรอ O ย่ำเหยียบแต่ละเที่ยวเปล่าเปลี่ยวทั่ว ลมโยนตัวทิ่มแทง-ไม้แกว่งช่อ หากมือเรียวเกาะแขนยังแน่นพอ- ข่มทดท้อ-ขับทะนงขึ้นตรงนั้น ! O ไม่นานนัก-เม็ดฝนก็หล่นร่วง- ดาวสองดวงข้างกายก็พรายสั่น ความเด็ดเดี่ยวในดวงกลับช่วงพลัน- ที่ฝั่งฝันเชื่อมถึงเป็นหนึ่งเดียว O ฝนต้องพื้น, ลมโรยเสียงโหยหอบ คน-เมินเมียงสบตอบทั้งลอบเหลียว ท่อนแขนที่ยุดยื้อด้วยมือเรียว- กลับล่มความเปล่าเปลี่ยว-สิ้นเดี๋ยวนั้น O จากหมอกสู่ฝนแล้วจนแดด ดาวยังแวดล้อมอยู่ไม่รู้หวั่น แล้วกลีบกรองหอมไหนกลางไพรวัลย์ จะเช่นขวัญที่หอมอยู่พร้อมแล้ว ? O จากหมอกสู่ฝนแล้วจนแดด ร้อนเคยแผดเคยเผากลับเบาแผ่ว ความเชื่อมั่นคลับคล้ายจะฉายแวว ความแน่แน่วมั่นหมาย-ก็ฉายทอ O จากเหน็บหนาว, เปียกชื้นใต้ผืนฟ้า จนแดดจ้าแอบอิงโลมกิ่งช่อ พร้อมเรณูโกสุมฉ่ำชุ่มรอ- การแอบออเสพหวาน..จึง-ผ่านรู้ ! O ด้วยมือเอื้อมจับจูงผ่านสูงต่ำ พาเท้าย่ำเหยียบทางเพื่อย่างสู่- จุดปลาย, ก้อยกอดเกี่ยวเมื่อเหลียวดู- ยังเกี่ยวอยู่คู่ข้างไม่ห่างเลย.. O เคยมองแล้วขัดเขิน-ต้องเมินหลบ แล้วเวียนสบเวียนชม้อยจนค่อยเผย- ความอ่อนหวานในจริตให้ชิดเชย หอมก็เย้ยหยามยั่วทั้งหัวใจ O เหมือนว่า..ตาตื่นดำมีคำตอบ แฝงการลอบเหลือบสะท้อน-ความอ่อนไหว ย่านเถาวัลย์เบื้องหน้า, แววตาใคร- ดั่งต้องลม, เลศนัย..แล้วไกวตัว O จะเหลือหรือ-หมอกขุ่น, ทั้งฝุ่นฝน เมื่อตาคนชายชม้อยแต่คอยยั่ว มือเกาะแขนแน่น, พลัน-ที่สั่นรัว- กลับเป็นหัวใจคน..เต้น-อลเวง !   Create Date : 27 สิงหาคม 2557 8 comments Last Update : 22 พฤษภาคม 2566 8:29:06 น. Counter : 2962 Pageviews. Share Tweet

สดายุ.. "O ย่ำเหยียบแต่ละเที่ยวเปล่าเปลี่ยวทั่ว ลมโยนตัวทิ่มแทง-ไม้แกว่งช่อ หากมือเรียวเกาะแขนยังแน่นพอ- ข่มทดท้อ-ขับทะนงขึ้นตรงนั้น !" กลอนบทนี้ ยังกะอ่าน หนังสือ กำลังภายใน...แน่ะ "หากมือเรียวเกาะแขนยังแน่นพอ- ข่มทดท้อ-ขับทะนงขึ้นตรงนั้น !" ถ่าย พลังลมปราณ ผ่าน"มือเรียว" 555   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 27 สิงหาคม 2557 14:03:54 น.

มินตรา .. คนสองคน หากมีใจตรงกัน .. โลกตรงหน้าก็เป็นเพียงเส้นทางให้คนทั้งสองจูงกันเหยียบย่ำ ! การแสดงออกโดยปกติมักเกิดในหญิง ที่ทำอะไร พูดอะไร ก็น่ารักน่าเอ็นดูไปซะทั้งนั้น .. และชายมักคล้อยตาม อันนี้พูดตามธรรมเนียมฝรั่ง ที่ไม่สร้างอารมณ์เก็บกดในหญิงอย่างทางเอเชีย .. ที่จริงผู้ชายเป็นเพศที่ดูง่ายนะมินตราในเรื่องความรัก .. แต่หากดูยากในคนไหน นั่นมักจะเป็นปัญหา มือเรียวที่ทั้งเล็กทั้งนิ่ม นี้มีอิทธิพลฉกาจฉกรรจ์ .. ลองได้เอื้อมไปเกาะแขนชายคนไหน .. ชายคนนั้นย่อมมีความภาคภูมิใจในตนได้เต็มที่ .. ่ มือมินตรา เอื้อมไปเกาะแขนหนุ่มเยอรมันบ้างหรือยัง ? หรือต้อง "ถามแม่ก่อน" ? 555   โดย: สดายุ... 27 สิงหาคม 2557 19:56:28 น.

สดายุ.. " คนสองคน หากมีใจตรงกัน .. โลกตรงหน้าก็เป็นเพียงเส้นทางให้คนทั้งสองจูงกันเหยียบย่ำ ! " Neil Alden Armstrong (1930 - 2012)นักอวกาศอเมริกัน ลูกชายสตรีชาวเยอรมัน Viola Engel จะพูดว่า... "That’s one small step for a man, one giant leap for mankind" นี่เป็นเพียงหนึ่งก้าวเล็กเล็ก ของ ชายคนหนึ่ง แต่เป็นหนึ่งก้าวกระโดดอันยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ หนังสือบู๊ลิ้ม จะใช้คำว่า "ผนึกพลัง" ไม่ต้องถามแม่ค่ะ เพราะ ติดตรา "จองแล้ว".... เหมือน ดายุ ไง...   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 27 สิงหาคม 2557 21:24:39 น.

มินตรา .. ต้องขอแสดงความยินดี 55   โดย: สดายุ... 28 สิงหาคม 2557 5:23:03 น.

. . . Mankind .. คงหมายถึงมนุษยชาติ เป็นภาพรวมที่ค่อนข้างใหญ่ มินตราโชคดีที่มีโอกาสอยู่ในสังคมอารยะที่หลุดพ้นไปจากการโฆษณาชวนเชื่อแบบไร้สาระ ไร้เหตุผล อย่างที่ผมเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน .. มีแต่จิตวิญญาณที่ไม่ถูกปิดกั้น ครอบงำ มาแต่เด็กเท่านั้นจึงจะสามารถ “ตื่นรู้” ขึ้นมาได้เองจากการขบคิดเชิงตรรกะผ่านประสบการณ์วันแล้ววันเล่า ในขณะที่มนุษยชาติจำนวนมากไม่มีโอกาสดีเหมือนมินตรา .. การมีคู่ครองในดินแดนอารยันขาวที่อารยะแล้ว มีคติของความซื่อสัตย์ต่อกัน ไม่พูดปดมดเท็จต่อกันในสังคมแวดล้อมประจำวัน .. จิตใจคนก็จะไม่เหวี่ยงมากแบบอารมณ์สองขั้ว ความมั่นคงในจิตใจคนสองคน เป็นที่มาของความมั่นคงในชีวิตคู่ ความมั่นคงในชีวิตคู่ย่อมทำให้ชีวิตครอบครัวมั่นคง ความมั่นคงในชีวิตครอบครัวย่อมทำให้สังคมสุข สงบ สังคมสุขสงบ ย่อมทำให้ชาตินั้นๆมีความมั่นคงและอารยะ   โดย: สดายุ... 28 สิงหาคม 2557 11:20:06 น.

สดายุ... ทำไมต้องแสดงความยินดีด้วยล่ะ .. ในเมื่อตราที่ติดนั้นน่ะ ....ติดเอง.. ไว้ให้"ชายเดียว" คนเดียว.. ชายไทย ที่ยังไม่รู้ ชะตานี้ ของตนเอง... 555 มิทราบว่าหากรู้แล้วจะผวาแค่ไหน..!   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 28 สิงหาคม 2557 11:24:30 น.

ดายุ... "ความมั่นคงในจิตใจคนสองคน เป็นที่มาของความมั่นคงในชีวิตคู่ ความมั่นคงในชีวิตคู่ย่อมทำให้ชีวิตครอบครัวมั่นคง ความมั่นคงในชีวิตครอบครัวย่อมทำให้สังคมสุข สงบ สังคมสุขสงบ ย่อมทำให้ชาตินั้นๆมีความมั่นคงและอารยะ" ที่ดายุกล่าวมา คือ สิ่งที่ นักปรัชญาชาวกรีก Democritus ( c. 460 – c. 370 BC) ลูกศิษย์ของ Leucippus( 5th century BCE) ต้นความคิดทฤษฎี อะตอม( an atomic theory of the universe) ซึ่งไอชไตน์นำมาต่อยอดเป็น theory of relativity ได้กล่าวไว้ .. ในทฤษฎีอะตอมว่าสิ่งต่างต่างที่เกิดขึ้น... เกิดขึ้นจาก" เหตุ".และ เป็น "ผลที่ตามมา" (cause & effect ) เป็นเรื่องของ Causality ในทางศาสนาพุทธ (นี่ดายุ ถนัดกว่ามินตรานะ) คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้... ปฏิจจสมุปบาท เป็นเรื่องของ Causality ตรงกัน (โปรดสังเกตุว่า Democritusได้เดินทางไปอินเดียในสมัยนั้น) ผู้รู้ นักวิชาการในสาขาต่างต่าง ผู้ยึด ความเป็นจริง(reality)ตามวิถีทางวิทยาศาสตร์ จึง หันมาสนใจปรัชญาทางศาสนาพุทธ มากขึ้น...   โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 28 สิงหาคม 2557 15:04:20 น.

มินตรา .. ไทยพุทธ 80% ยังไม่เคยได้ยินหลักธรรมปฏิจจสมุปบาทเลยในชีวิต .. ที่พระพุทธองค์ตรัสรู้ในคือนวิสาขะ ! สังคมไทยจึงจมอยู่กับมโนภาพของตนเองอย่างมืดบอดของแต่ละคนไปวันๆ .. ศาสนากิจทั้งปวงก็อยู่ในแนวประเพณีสืบทอดที่ไร้สาระ และเป็นมิจฉาทิฏฐิทั้งนั้น critical thinking เป็นแนวคิดตามหลักกาลามสูตร แต่หากตั้งมั่นในจิตใจประชาชน จะมีผลให้อำนาจของผู้ปกครองสั่นคลอนได้ เพราะพอคนมีเหตุผลแล้ว .. ความเชื่อ ศรัทธาแบบหน้ามืดจะสิ้นสุดลง .. และนั่นจะ อันตราย 55   โดย: สดายุ... 29 สิงหาคม 2557 6:32:19 น.